KABANATA 641

Kabanata 641

Humihikbi si Shaun sa telepono at alam ni Avery na kailangan niyang magmadaling bumalik. Nawala ang isip niya sa biglaang pangyayari. Ang pangunahing teknolohiya ng Tate Industries ay ninakaw at ang pinakanakakaawa sa lahat ay wala silang ideya kung sino ang nasa likod nito.

Sinamantala ng salarin ang pagkakataon na wala sila ni Mike mula nang bumiyahe sila sa ibang bansa para sa paglilibang.

Ang pangunahing teknolohiya ng kumpanya ay naka-imbak sa isang microchip na may mga layer ng mga hadlang sa seguridad na nakalagay sa loob nito; kahit na ninakaw, maaaring hindi ma-decode kaagad ng salarin ang nilalaman, ngunit mangyayari ito sa huli. Text content © .

Ang mundo ay hindi kailanman nagkukulang sa mga aksidente, tulad ng hindi niya inakala na si Zoe ay magpapakamatay.

Alas siyete ng umaga, lumabas si Hayden sa kanyang silid at natagpuan ang buong mansyon sa katahimikan, na tila walang ibang kaluluwa. Pumunta siya sa kwarto ni Avery at napansin niyang magulo ang bedsheet, pero walang tao sa paligid.

“Nanay!” Malakas na sigaw ni Hayden 34.

Samantala, sa sala, nagising si Elliot sa sigaw. Bumangon siya mula sa couch sa sobrang sakit ng ulo mula sa hangover at naglakad patungo kay Hayden.

“Hayden, anong problema?”

Namula ang mga mata ni Hayden; nang walang pakialam sa dati nilang sama ng loob, nag-aalalang tanong niya, “wala na ang nanay ko! Alam mo ba kung nasan sya?”

Agad namang natahimik si Elliot. Nilabas niya ang phone niya sa bulsa ng pantalon niya gamit ang nanginginig na kamay at nakita niya ang message na natanggap niya mula kay9e Avery.

“May emergency ako at kailangan ko munang bumalik. Tulungan mo akong itago ito kay Hayden. Huwag mo siyang alalahanin

Gusto ni Elliot na tawagan kaagad si Avery, ngunit ang pagpigil kay Hayden na malaman ang pag-alis ni Avery ay ang23 priority.

“Nanay mo… Siya…may maagang pagsusuri sa katawan ngayong umaga… Ang ilan sa mga pagsusuri ay nangangailangan sa kanya na sumailalim sa mga ito nang walang laman ang tiyan…kaya maaga siyang lumabas sa ospital,” pinanatili ni Elliot ang kanyang kalmado at nakaisip ng dahilan. “May summer camp ka ngayon kaya huwag tayong ma-late. Hahanapin ko siya mamaya sa ospital, kaya huwag kang mag-alala.”

Si Hayden ay hindi sigurado tungkol sa mga pagsubok sa pagbubuntis at kinuha si Elliot para sa kanyang mga salita.

Sa sandaling pinaalis ng mga bodyguard si Hayden, agad na tinawagan ni Elliot si Avery.

Naka-off ang phone niya kaya malamang nasa eroplano pa siya.

Samantala, sa Aryadelle, tinitigan ni Wanda ang ninakaw na microchip sa kanyang kamay na may ngiti sa kanyang mukha.

Mayroong napakaliit na logo sa chip na may nakasulat na: Super Brain.

Ito ay ang sistema na Jack ay ginugol fortunes sa pagbuo; ito ay isang bagay na pag-aari niya at ngayon, sa wakas ay binawi na niya ito pagkatapos na kunin ito ni Avery sa kanya sa napakaraming taon. Mula sa puntong ito, ipinangako niya na tatapakan ang Tate Industries sa lupa at talunin si Avery

“Siguradong maparaan ka, Chelsea.” Mahigpit na hinawakan ni Wanda ang microchip sa loob ng palad niya, “Considering how sincere you are in working with me, I will not hold back against Avery! Tinitiyak ko sa iyo na ikaw na lang ang natitirang babae sa tabi ni Elliot Foster.”

Ngumisi si Chelsea. “Naniniwala akong kaya mo. Kapag tapos na, patamisin pa kita ng kaldero.”

Tumawa si Wanda. “Siguro nalaman na ni Avery ang tungkol dito, and I can even picture her looking furious as ever. Siya ay isang magandang mukha na walang kakayahan. Nakarating lamang siya hanggang dito sa pamamagitan ng pag-asa sa mga lalaki; ngayong nakuha na natin ang gulugod ng kanyang kumpanya, wala na siyang natitira kundi isang tumpok ng bulok na karne!”

Sa Tate Industries, nagmamadaling bumalik si Avery pagkalapag niya. Mahigit labindalawang oras na siyang hindi nakatulog at mukhang tormented na namumula ang mga mata.

Sa meeting room, lahat ng managers ay tahimik na nakaupo at nagpipigil ng hininga habang si Avery ay pumasok sa kwarto na may malamig na ekspresyon at nakakatakot na aura na nakapalibot sa kanya.

Umupo siya sa upuan ng presidente at magsasalita na sana, nang biglang sumakit ang tiyan niya. Nakapulupot ang mga kamay niya sa kanyang tiyan sa pawis at bumulong, “masakit… Ang tiyan ko… Napakasakit…”