KABANATA 1097
Kabanata 1097
“Akala ko noon, mag-isa lang akong lalakad sa buhay ko. Hanggang sa nakilala kita, Avery Tate. Itinuro mo sa akin ang tungkol sa pag-ibig, pagmamahal, at katapatan. Ipinakita mo rin sa akin kung ano ang pakiramdam ng pagiging kumpleto. Kumpleto lang ang buhay ko kasama ka. Hindi ko magagarantiya na magiging maayos ang lahat ng araw na magkasama tayo, ngunit ipinapangako ko na gugugol ko ang bawat araw mula ngayon sa pagmamahal sa iyo nang buong puso, tulad ng ginagawa ko ngayon.” Nakatitig si Avery kay Elliot sa natulala na katahimikan. Hindi siya makapaniwala!
Ibang-iba ang mga katagang sinabi niya sa mga panata na isinulat niya noon.
“Alam kong iniisip mo kung bakit iba ang mga vows ko sa mga na-draft ko.” Tinitigan ni Elliot ang kanyang natatarantang ekspresyon at sinabing, “Nagi-guilty ako na kailangan mong magdusa sa lahat ng nangyari ngayon, kaya marami pa akong gustong sabihin sa iyo ngayon.
Agad na tumulo ang mga luha ni Avery. Ito ay hindi isang opisyal na seremonya ng kasal, ngunit siya ay nadama pa rin. Kinuha niya ang mikropono mula kay Elliot, pagkatapos ay tumingin sa mga mata nito at sinabing, “Alam ko na magkaibang tao tayo, Elliot. Para kang nagliliyab na bola ng apoy, samantalang ako ay isang pirasong kahoy. Hindi tulad ng normal na apoy, gayunpaman, hindi mo ako susunugin. Dinadala mo lang sa akin ang hindi malilimutang init at pagmamahal. Madalas tayong mag-away, pero hinding hindi ko makakalimutan ang mga pagbabago at sakripisyo na ginawa mo para sa akin. Mamahalin kita magpakailanman, hanggang kamatayan ang maghiwalay sa atin.”
Naghiyawan ang mga tao!
“Halika! Bigyan mo kami ng halik!” tinawag ang mga bisita.
Tinakpan agad ni Eric ang mga mata ni Layla.
Umabot si Layla at itinabi ang mga kamay ni Eric. “Gusto kong panoorin silang maghalikan!” She paused for a moment, then pouted and said, “Akala ko magagalit talaga si Mommy kapag hindi sumipot si Daddy sa kasal kanina. Akala ko ay mag-aaway na naman sila at hindi na magkikita…” Dahil nakita niya kung gaano kamahal ang kanyang mga magulang ngayon ay nakadama ng ginhawa si Layla. Sa paupahang bahay, nag-scroll si Henry sa kanyang telepono at nagbabasa ng balita online sa sopa.
Namamaga ang mukha ni Cole DWQIombb sa sakit, kaya napaupo siya sa sala.
“Hoy, Tatay. Sa kabila ng mga bagay na sumabog ngayon, tila hindi ito nakaapekto sa Elliot Foster. This content © 2024 .
“Paano mo malalaman kung naapektuhan siya o hindi? Kinansela ang kanilang kasal. Hindi mo ba ituturing na epekto iyon? Hangga’t hindi ko nakuha ang aking pera, hindi ko siya hahayaang mamuhay nang walang pakialam!” Nakakunot ang noo ni Henry. “Mas mabuting huwag niyang isipin na kaya niyang hintayin ang bagay na ito. Kapag bumagsak ang mga bagay, ibabalik ko ang lahat at guguluhin kong muli!” Kumunot ang noo ni Cole at sinabing, “Wala ba talaga tayong makukuhang pera sa kanya, Dad? Maibabalik lang ang lumang mansyon! Ang mga bahay dito sa labas ay hindi lang mahal kundi masama rin ang hugis. Ang aming lumang lugar ay ang pinakamahusay. “Hindi ba’t ikaw ang naubusan ng pera at pinilit akong ibenta ang lumang mansyon?”
Sinamaan siya ng tingin ni Henry. “Desidido si Elliot na huwag kaming bigyan ng kahit isang sentimo. Ano ang dapat nating gawin tungkol dito?”
Nagsimulang umikot ang mga gear sa ulo ni Cole habang nag-iisip ng mga ideya.
Sa sandaling iyon, lumabas si Adrian mula sa kwarto. Nang makita siya ni Cole na lumakad palabas, nagtanong siya, “Gising ka pa, Tiyo Adrian?” “Nauuhaw ako,” sagot ni Adrian.
Si Adrian ay hindi inaalagaan nang mabuti habang siya ay nakatira kasama sina Henry at Cole, ngunit siya ay mas mabuti pa rin kaysa noong siya ay nanirahan kasama sina Nathan at Peter.
Pagkatapos ng lahat, siya ay biological na kapatid na lalaki ni Henry at tiyuhin ni Cole.
“Malapit ka ba kay Avery Tate, Tiyo Adrian?” Biglang pumasok sa isip ni Cole ang bagay na ito.
“Napakabait niya sa akin, pero ginalit ko siya,” sabi ni Adrian.
Gusto ni Avery na manatili si Adrian sa bahay ni Elliot, ngunit natakot siya sa kanya at umalis na lang kasama si Henry.
Pagkatapos noon, hindi na sila muling nag-contact sa isa’t isa.
“Nakita ko.” Sa sandaling iyon, nakaisip si Cole ng isang matapang na ideya.