KABANATA 1738
Kabanata 1738
Biglang huminto ang mga yabag ni Avery.
“Hindi ko rin masasabi. Pagkatapos ng kanyang operasyon ay matagumpay, siya ay makaka-recover. Masasabi lamang na ang mga lalaki ay palaging mahilig sa bago at hindi gusto ang luma, at may kaunting pagmamahal. Lalo na ang mga mayayaman.”
Sabi naman ng isa, “Hiwalayan siya ni Avery, not necessarily. Anong masamang bagay! Baka nasa likod niya ang swerte niya.”
Narinig ito ni Avery at bumalik sa ward.
“Doktor, pwede bang umuwi si Avery para magpagaling?” tanong ni Mike sa doktor.
Paalala ng doktor, “Oo. Ngunit dapat kang mag-ingat na huwag hayaan siyang lumabas mag-isa. Hindi siya dapat makakita ng malinaw ngayon, kaya dapat niyang hilingin sa isang nars na manood. Kung hindi ka komportable, makipag-ugnayan kaagad sa akin.”
Mike: “Okay.”
“Gayundin, si Avery ay may mga tahi sa kanyang mga mata, at ang mga tahi ay aalisin sa loob ng tatlong buwan.” Sabi ng doktor.
Tanong ni Mike, “Okay. May iba pa bang dapat bantayan?”
Patuloy ng doktor, “Bigyang-pansin ang kalinisan ng mata, panatilihing maganda ang kalooban, at huwag umiyak. Basta kumapit ka lang, gagaan ang loob mo kapag ganap kang gumaling.”
“Well, salamat sa iyong pagsusumikap.” Pinalabas ni Mike ang doktor sa ward.
Tinulungan ng nurse si Avery na maupo sa tabi ng hospital bed.
“Miss Tate, gusto mo bang humiga?”
“Uupo ako saglit.” Si Avery ay nakahiga nitong mga nakaraang araw na masakit ang likod.
“Malapit nang gumaling ang mata mo, bakit nakasimangot ka?” Mukhang hindi masyadong masaya ang nurse na makita siya, kaya ngumiti siya at inaliw siya, “Nagtrabaho ako bilang nurse sa loob ng maraming taon, nag-aalaga ng maraming pasyente, at nakakita ng maraming maysakit. Gaano kasakit. Sa tingin ko ang malusog na katawan ay mas mahalaga kaysa sa anupaman.”
“Sa tingin ko din.” Ngumiti si Avery, at nagpatuloy, “Actually, good mood ako. Kapag gumaling ang mata ko, marami akong magagawa, kung ano ang gusto kong gawin!”
Mike: “Oo! Gusto mo ng sopas?”
Avery: “Tulungan mo akong ihatid ito. Ako na mismo ang iinom.”
Mike: “Okay.”
Maya-maya, kinuha ni Mike ang discharge sheet at bumalik sa ward.
Inubos ni Avery ang soup at iniabot ang soup bowl sa nurse.
“Avery, tapos na ang discharge procedures.” Lumapit si Mike sa kanya, “Gusto kitang dalhin sa resort para magpagaling.”
Avery: “Kailangan ba ito?”
“Yung sea view room, okay lang tumingin sa dagat, maganda sa paningin mo.” Naka-book na si Mike ng bahay.
Agad na tinanggap ni Avery: “hindi mo na kailangang manatili sa bahay kasama ako mula ngayon. Mas maganda na ako kaysa dati.”
“I’m fine again…” Inalalayan siya ni Mike at lumabas ng ward.
“Narinig kitang may kausap sa phone last time.” Natahimik si Avery ng ilang segundo, pagkatapos ay sinabing, “Pinaalis ni Elliot si Vice President Locklyn at pinalitan siya ng bago. Pinlano niyang harapin ang AN Technology.”
Ito ang orihinal na usapan ni Mike.
Napatingin sa kanya si Mike na nagtataka: “Bakit hindi mo sinabi sa akin?” © 2024.
“Hindi ko alam ang sasabihin ko. Kahit hilingin kong magtrabaho ka sa kumpanya noon, hindi ka nakikinig.” Kalmado ang tono ni Avery, “AN Technology is me If you don’t have me, you don’t have to be so tired at all. Wala kang ganoong interes sa pagsisimula ng negosyo at pagtatrabaho.”
Mike: “Hindi ako aswang gaya ng sinabi mo. Kahit na hindi ko talaga gusto ang trabaho, kailangan ko rin ng sense of accomplishment.”
Avery: “Kung gayon, ano sa palagay mo?”
“Pupunta ako sa kumpanya kapag bumuti na ang mga mata mo.” Tiniyak siya ni Mike, “Hindi ko hahayaang matamaan tayo ni Elliot.”
“Mike, hindi natin kailangang makipag-away sa kanya. Kung talagang hindi natin siya kalaban, tatanggapin natin ang resulta ng kabiguan nang walang pakialam.” Pinaghandaan ni Avery ang pinakamasama, “Sasali pa nga ako sa Tate Industries. Sumuko na ako, at hindi na masama ang pakiramdam ko.”
Mike: “Wala pa. Hindi mo kailangang maging masyadong pessimistic.”
Avery: “Hindi ito pessimistic, ito ay upang magplano para sa pinakamasama muna, upang hindi mahuli.”
Mike: “Sige.”
Pagkalabas ng ospital, hinatid ni Mike si Avery sa dalampasigan nang mahigit isang oras ang layo mula sa ospital.
Ito ay isang sikat na seaside tourist city sa Bridgedale.
Pagkatapos mag-stay sa Sea View Villa, dinala siya ni Mike sa balcony.
Alas-4 na ng hapon, hindi kasing init ng tanghali ang araw, at umiihip ang simoy ng dagat, na nagdadala ng mga bugso ng lamig.