KABANATA 1272

Kabanata 1272

Makalipas ang halos isang oras, isang itim na kotse ang pumasok sa harapan ng villa.

Pinaalalahanan ni Nick si Avery: “Narito ang iyong lalaki.”

Mapait na ngumiti si Avery: “Hindi siya ang aking tao ngayon, ngunit ang aking pinagkakautangan.”

Sinabi niya ito ng higit sa isang beses kagabi, at nais niyang magbayad siya ng masakit na halaga.

Buong gabi siyang nawalan ng tulog dahil dito. Kahit na iniisip ito ngayon, hindi pa rin kumportable ang kanyang puso.

Pagkahinto ng sasakyan, bumukas ang pinto at lumabas si Elliot sa sasakyan. Nakasuot siya ngayon ng itim na damit at itim na pantalon na siyang nagpamukha sa kanyang pigura na matangkad at balingkinitan.

Hindi kasama sa sala ang bodyguard niya. Nang magpalit siya ng sapatos at pumasok sa sala ay bumaling agad ang mga mata niya sa mukha ni Avery. Bakas sa mga mata niya ang pagtataka.

Ang makita si Avery sa maghapon ay iba sa nakita niya kagabi. Marahil dahil ang mga tao ay mas kalmado at makatuwiran sa araw.

Sabi ni Nick, “Elliot, maupo ka. Kumusta ang kalusugan mo?”

“Ayos lang.” Bumalik sa dati niyang panlalamig ang ekspresyon ni Elliot. Kinuha niya ang tasa mula kay Nick, humigop, at inilapag.

Kaswal na tanong ni Nick, “Do you and Rebecca plan to make up the wedding? Naghanda ako ng malaking regalo para sa iyo. Kung hindi mo nakumpleto ang kasal, maaari mong bawiin ang regalo

mamaya.”

Itinuring ni Elliot si Avery na parang hangin at pinag-usapan ang isyung ito nang walang bahid ng discomfort, “Napaka-busy ko kamakailan, kaya wala akong oras para isipin iyon.” This content © 2024 .

“Alam kong sobrang busy mo. Ibinigay ba ni Kyrie sa iyo ang gulo na hindi niya kinaya? Hehe, makinig ka sa payo ko, gawin mo kung kaya mo, wag kang matapang kung hindi mo kaya. Huwag kang gumawa ng gulo.” Malumanay na sabi ni Nick, sumulyap kay Avery, saka tumayo at sinabi kay Elliot, “Hinahanap ka ni Avery. Gusto mo ba siyang makausap? Bahala ka.”

Pagkatapos noon ay lumabas na si Nick.

Kinuha ni Elliot ang teapot at nagbuhos ng tsaa sa tasa ng maluwag.

Kinuha ni Avery ang itim na notepad sa harap niya at sinabing, “Elliot, nandito ako para ibalik ang mga gamit mo. Ito yung binigay sakin ni Kyrie ilang araw na ang nakakaraan. Bagay sayo, kaya ibabalik ko sayo.”

Tumingin si Elliot sa notepad, binawi ang kanyang mga mata: “May gagawin ka pa ba?”

Masyadong mabilis magsalita si Avery, natatakot na baka bumangon siya at umalis anumang oras, “Alam kong may amnestics ka. Kinalimutan mo na ako at lahat ng nangyari sa pagitan natin. Kaya kung ikaw man ngayon hindi kita sinisisi sa ugali ko. Ibalik mo itong notebook at tingnan mo.”

“Avery, huwag ka nang gagawa ng anumang walang takot na pakikibaka. Tapos na sayo.” Sa sandaling ibinaba ni Elliot ang teapot, ang mala-falcon nitong mga mata ay tumingin sa kanya ng walang pakialam.

Diretso ang tingin ni Avery sa kanya: “Dapat sinabi ko ito. Bago mo ibalik ang iyong alaala, hindi tayo magtatapos. Hangga’t hindi ko inaamin na tapos na tayo, hindi tayo matatapos.”

Napatingin si Elliot sa matigas niyang mukha at nagngangalit ang mga ngipin.

“At saka, bago ko sabihing tapos na ito, mas mabuting panatilihin mong malinis ang iyong sarili at huwag kang gagawa ng anumang bagay na ikinalulungkot ko.” Tanong ni Avery sa kanya, “Kahit gaano ka kamahal sa harap ng mga tao sa bago mong asawa, wala kayong gagawin sa gabi. Kung magkasama kayong matulog, hindi mo siya mahawakan at hindi mo siya papayagang hawakan ka.”

Tila nakarinig si Elliot ng isang nakakatawang biro, at isang mapanuksong arko ang lumitaw sa sulok ng kanyang mga labi. Ibinaba niya nang husto ang tasa, at ang ngiti sa kanyang mukha ay agad na naging malamig na mukha.

“Inutusan mo ba ako?” Saway ni Elliot sa mahinang boses, “Avery, naniniwala ka bang pinatay kita?”

Pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang ito, bumungad sa kanyang mga mata ang pagpatay na hangarin. Naantig sa kanyang mga salita ang rebeldeng salik sa kanyang katawan.

Naglakad si Avery sa harap niya at tumingin sa kanya na may pulang mata: “Then you do it. Kung hindi mo gagawin ngayon, hahanapin kita bukas, kinabukasan… Hahanapin kita araw-araw hanggang sa mabawi mo ang iyong alaala.”

Tiningnan siya ni Elliot na hindi natatakot sa kamatayan, gumulong ang kanyang Adam’s apple, at pagkatapos ay itinulak niya si Avery palayo sa inis.