KABANATA 548

Kabanata 548 Habang lumilipas ang oras, nagsimulang magdilim ang langit sa labas.

Biglang bumuhos ang ulan. Ito ay hindi isang malakas na bagyo, ngunit ito ay sapat na upang makaramdam ng pagkabalisa.

“Lamig na ang gamot, Miss Tate.”

Isang boses ang nagpabalik kay Avery sa realidad. Lumapit siya sa kahoy na batya at inilagay ang kanyang kamay sa likido upang subukan ang temperatura.

“Ilagay ang bangkay!” sabi niya.

“Oh… Hindi ba mabubulok ang katawan kung ilalagay natin ito?” Naghihinalang tanong ng assistant ni David. “Kaya mo ba talagang buhayin ang mga patay, Misse8 Tate?”

Tinapunan siya ni Avery ng malamig na tingin at sinabing, “Nagdududa ka ba sa akin?”

“Curious lang ako.”

“Ito ay isang espesyal na concoction,” sabi ni Avery nang may kumpiyansa. “Hindi mabubulok ang bangkay.”

Nang makita ang kanyang kaseryosohan, hindi na siya pinagdudahan ng katulong87.

Kinuha ng ilang bodyguard ang bangkay ng babae at inilagay sa kahoy na batya.

Nakita ni Avery ang iba’t ibang antas ng pagkabalisa sa mga mukha ng men’s7a.

Kahit gaano pa siya kaganda, walang makaka-appreciate sa kagandahan ng labintatlong taong gulang na bangkay.

Ang mga patay ay hindi nakakatakot, ang nakakatakot ay ang takot sa hindi alam.

“Ano ang susunod nating gagawin, Miss Tate?” tanong ng katulong.

“Now, we wait,” mahinahong sabi ni Avery habang nakatayo sa tabi ng batya.

Nagulat ang katulong at nagtanong, “Teka ano?”

“Hintayin mo siyang muling mabuhay.” Matapos sabihin ni Avery ang mga salitang iyon, nagsimula siyang makaramdam ng takot. Tumingin siya sa labas ng bintana, pagkatapos ay sinabi, “Hindi mo ba naisip na madilim dito? Buksan ang mga ilaw!”

Naramdaman ng katulong na daldal siya, ngunit sumenyas pa rin sa katabi niyang bodyguard.

Pinihit ng bodyguard ang switch ng ilaw, ngunit hindi umilaw ang chandelier sa kisame.

Nagsimulang sumibol ang mga sparks of hope sa loob ni Avery nang masaksihan niya ang eksenang ito.

“Anong mali?” Lumapit ang assistant sa switch ng ilaw at muling pinihit ito, ngunit nanatiling patay ang chandelier.

“Mag bantay ka dito! Titingnan ko ang electrical room!” sabi ng katulong, saka naglakad palayo.

Nang mga sandaling iyon, namatay din ang mga ilaw sa kisame sa ibabaw ni David.

Nag-i-entertain siya ng mga bisita sa VIP room nang biglang namatay ang ilaw!

Dahil malapit na ang gabi, ang silid ay nababalot ng kadiliman nang patayin ang mga ilaw.

Naisip ni David na ang mga ilaw ay hindi gumagana, ngunit ang kanyang katulong ay sumugod at sinabi sa kanya na ang kanilang kapangyarihan ay patay!

Akala niya mali ang narinig niya. Ni minsan ay hindi pa siya nakaranas ng pagkawala ng kuryente mula noong siya ay isilang, dahil maraming backup generator ang mansion.

“Sir, ginagawa na po ito ng mga technician ngayon. Dapat bumalik agad ang kuryente,” sabi ng katulong

Nang mapagtanto ng mga bisita na nawalan ng kuryente, lahat sila ay mabilis na lumabas ng mansyon.

Ang langit ay naging blangko sa isang iglap. Sa pagkawala ng kuryente, ang mansyon ay nabalot ng malamig na kapaligiran.

“Nasaan si Avery Tate?!” Isang masamang pakiramdam ang bumangon sa loob ni David. “Nasa taas siya. Pinagmamasdan siya ng mga bodyguard!” sabi ng katulong habang nakasunod sa tabi ni David. “May pumasok at nasira ang electrical circuit ng mansion. Siguradong mga tao iyon ni Avery Tate. Inaasahan kong mag-aaklas sila ngayong gabi.” Còntens bel0ngs to Nô(v)elDr/a/ma.Org

WI

Nahulaan na ito ni David.

Ang pangunahing isyu ngayon ay na, nang walang kuryente, pakiramdam niya ay nabulag siya.

“Paano ang emergency lights?!” frustrated niyang sambit.

Binuksan ng katulong ang sulo sa kanyang telepono at sinabing, “Nasira din ang emergency system. Aayusin ito ng mga technician sa lalong madaling panahon.”

“Ang daming tanga! Mayroon kaming lahat ng mga backup na generator. Nasira ba silang lahat?!” Umabot na sa kumukulo ang galit ni David.

“Yes, Sir,” kinakabahang sagot ng assistant. “Maaaring nasira nila ang aming electrical circuit, ngunit hindi namin kailangang matakot sa Avery Tate sa aming mga kamay!”

Isang grupo ng mga tao ang napakabilis na dumating sa ikalawang palapag.

“Avery Tate! Darating ba ang iyong lalaki upang iligtas ka ngayong gabi?” Pang-aasar ni David habang naglalabas ng baril. “Subukan mong hulaan at tingnan kung makakaalis ka sa lugar na ito ng buhay!” Ang isinagot sa kanya ay walang iba kundi walang katapusang katahimikan.