KABANATA 552

Kabanata 552

Nagulat si Avery!

Kung hindi dahil sa sugat sa braso niya ay tumalon na siya mula sa kama.

“Anong asawa? Hindi ako kasal! Walang sinuman ang may karapatang magpasya sa buhay o kamatayan ng aking anak!”

Dahil sa sobrang pagkabalisa ni Avery, agad na humingi ng tawad ang doktor, “Miss Tate, pasensya na po. Talagang hindi sinabi ni Mr. Forster na asawa mo siya, sinabi niya na siya ang ama ng bata.”

“Kahit na siya ang ama ng bata, wala siyang karapatang gawin iyon!” Nawala ito ni Avery. Bumagsak ang luha.

Buong gabi siyang binabantayan ni Elliot. Nang umagang iyon, pumalit si Mrs. Scarlet para makabalik siya sa paa8 magpahinga.

Hindi dapat siya tinawagan ni Mrs. Scarlet para istorbohin siya, ngunit wala siyang ibang magawa kundi gawin iyon, tinitingnan ang kalagayan ni Avery sa sandaling iyon. Matapos tawagan ni Mrs. Scarlet si Elliot, tinulak ni Mike ang pinto at pumasok.

“Avery, sa wakas gising ka na!” Lumapit si Mike sa kanyang kama at umupo. Kumuha siya ng tissue at pinunasan ang luha niya. “Huwag kang umiyak. Pareho ang iniisip ni Elliot at ang iniisip ko. Sa pagitan mo at ng bata, mas mahalaga ka. Kung wala na ang batang ito, maaari kang magkaroon ng isa pa, ngunit kung patay ka na, wala nang iba pa79.”

Itinulak ni Avery ang mga kamay ni Mike at siya na mismo ang nagpunas sa kanyang mga luha.

“Alam kong hindi lang ikaw ang hindi komportable, ngunit ito ay tiyak na malaking dagok din sa iyong pag-iisip, ngunit sa pagkakataong ito, tama si Elliot. Sumugod siya para iligtas ka. Sa pagitan, halos hindi siya nakatulog. Hanggang sa nailigtas ka niya at sinabi ng mga doktor na buhay ka pa lamang pagkatapos ay gumaan ang loob niya.” Content is © by .

Dahil sa pangyayaring ito, malaki ang ipinagbago ng impresyon ni Mike kay Elliot, kaya hindi niya maiwasang magsalita sa ngalan ni Elliot.

Pagkatapos ng paalala ni Mike, naalala ni Avery ang pangyayaring naganap ilang araw7a ang nakalipas.

“Ako nga…” bulong ni Avery ngunit napalunok ng luha ang kanyang mga salita. Dahil sa kanya kaya nasaktan si Wesley. Kinailangan ni Elliot at Mike na tumakbo dahil sa kanya. Naawa din siya sa bata sa kanyang tummy.

Magiging ganito ang lahat dahil sa kanya.

“Avery, huwag mong sisihin ang sarili mo. Wala itong kinalaman sa iyo.” Hinawakan ni Mike ang kanyang maliit, malamig, mga kamay. “Ang kailangan mong gawin ngayon ay magpahinga ng maayos. Kapag nakalabas ka na sa ospital, babalik tayo sa Aryadelle.”

Walang laman ang tingin ni Avery at wala sa focus. Hindi alam ni Mike kung narinig niya siya o hindi.

“Avery, kukunin ko sa doktor na muling ikabit ang mga drips para sa iyo? May dalawang bote ka pa ng gamot,” pagsuyo ni Mike.

Umiling si Avery. Tumanggi siya.

“Okay, kung ganoon Pagdating ni Elliot, mag-usap kayong dalawa.” Umupo si Mike sa gilid ng kama at tahimik na nanatili sa kanya.

Maya-maya, dumating na si Elliot.

“Avery, nandito na siya,” sabi ni Mike sa kanya bago tumayo at lumabas.

Nang maisara ang pinto, naglakad si Elliot sa gilid ng kama. Tiningnan ni Avery ang pagod ngunit pamilyar na mukha, bumagsak ang mga luha.

“Avery, wag kang umiyak.” Marahan niyang pinunasan ang mga luha sa gilid ng mga mata niya gamit ang mga daliri niya. Paos na sabi niya, “Kung gusto mo pa ng anak, pwede tayong magkaroon ng isa pa. Magkakaroon kami ng marami hangga’t gusto mo.”

“Gusto ko ang isang ito sa akin!” Sigaw ni Avery at hinawakan ang kamay niya. Niyakap niya ito ng mahigpit. Gusto niyang maramdaman niya kung gaano kasakit ang nararamdaman niya.

“Halos apat na buwan na ang bata! Sa isa pang dalawang buwan, kahit na ipanganak ko ito nang wala sa panahon, maaari kong hayaan itong mabuhay sa isang incubator! Elliot, paano ka naging malupit? Kahit walang gamot, hindi ako mamamatay. Bakit mo ginawa ang desisyong ito para sa bata at para sa akin?

Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Elliot. Aniya, sinisisi ang sarili, “I’m sorry. Hindi ko pinag- isipan. Natatakot ako na baka masaktan ka, kaya…”

“Kakayanin ko kung ako ay nasa sakit, ngunit ang bata ay inosente!” Napaluha si Avery at suminghot. “Sinabi ni Mike na iniligtas mo ako, paano kita masisisi?”

“Ako ay humihingi ng paumanhin. Baka hindi ako competent na ama,” guilty na sabi ni Elliot.

Marahil dahil hindi pa ipinapanganak ang bata, kaya hindi niya lubos na tinatrato ang bata bilang isang buhay na tao