KABANATA 1118

Kabanata 1118

Alas singko y medya ng umaga, lumabas sila ng hotel at dumiretso sa dalampasigan.

Sa mga oras na iyon, walang tao sa dalampasigan. Hinila ni Avery si Eliot at naupo sa dalampasigan, nakabalot ang sarili sa kumot na dala niya.

Isinandal niya ang kanyang ulo sa kanyang mga balikat, diretsong nakatingin sa unahan kung saan ang dagat ay sumasalubong sa kalangitan.

“Nararamdaman mo ba na ang sandaling ito ay napakarilag at romantiko tulad ng nasa isang pelikula tayo?”

Walang sapat na tulog si Elliot. Duguan ang mga mata niya. Nang sagutin niya ang mga tanong nito, pakiramdam niya ay lalabas na ang kanyang kaluluwa sa kanyang katawan. “Hindi ka ba talaga pagod? Avery, sabihin mo sa akin ang totoo.”

“Siyempre, medyo pagod ako, pero sa pagsikat ng araw, sulit naman. Maaari tayong bumalik at matulog pagkatapos ng pagsikat ng araw.” Natakot siya na makatulog ito, kaya inabot niya ito at kinurot ang mga balikat nito.

Pagkatapos lamang niyang kurutin ang mga balikat nito ay naalala niyang nasugatan siya sa kanyang mga balikat.

Sa sobrang sakit ni Elliot ay napabuntong hininga siya. “Elliot, pasensya na! Hindi ko sinasadya!” Wala siyang sapat na tulog, kaya malabo ang kanyang isip. Content © 2024.

“Ayos lang. Hindi naman ganoon kasakit. Medyo masakit lang.” Mabilis na nakolekta ni Elliot ang kanyang mga iniisip. Muli niyang inisip ang mga sugat sa kanya. “Medyo maganda ang gamot.”

“Ganun ba? Tapos, kukurutin ulit kita?” Inabot niya ito at muling kinurot ang mga balikat nito.

“Masakit, pero hindi masakit.”

“Mabuti yan. Maglalagay pa ako para sa iyo ngayong gabi.” Isinandal ulit ni Avery ang ulo sa balikat niya. “Ipipikit ko muna sandali. Ipaalam sa akin kapag sumikat na ang araw.”

Bumaba ang tingin ni Elliot at tumingin sa kanya. Nakapikit na si Avery na para bang anumang segundo ay makakatulog na siya.

Kung siya ay pagod na pagod, bakit siya nagpumilit na pumunta upang makita ang pagsikat ng araw? Ano ang magandang makita sa pagsikat ng araw? Alas sais ng umaga, dahan-dahang lumitaw ang araw sa abot-tanaw. Tinapik niya ang maliit na mukha ni Avery. “Avery, sumisikat na ang araw.”

Napayuko si Avery. Iniabot niya ang kanyang mga kamay upang kuskusin ang kanyang mga mata at tumingin sa pagsikat ng araw.

“Elliot, ito na ba ang pinaka-katangahang nagawa mo sa buong buhay mo?” Bumuti ang pakiramdam ni Avery pagkatapos ng maikling idlip. “Alam kong dapat mong maramdaman na ito ay lubhang walang kabuluhan…”. “Kung makikita ko itong mag-isa, tiyak na wala itong kabuluhan. Seeing it with you gives it meaning,” sabi ni Elliot kung ano ang nasa isip niya. “Ikaw ang asawa ko ngayon. Ang layunin ko sa pag-iral, maliban sa kumita para itaguyod ang pamilya, ay mapasaya ka.”

Agad na nakaramdam ng pagkakasala si Avery ATUM:MN. Mula kagabi hanggang sa umagang iyon, kinakaladkad siya nito. Limang oras lang niya itong pinatulog. Ang limang oras na pagtulog ay malayo sa sapat para sa isang may sapat na gulang.

“Bumalik na tayo!”

“Hindi ba natin nakikita ang pagsikat ng araw? Hindi pa ganap na sumisikat ang araw. Ang sandaling ito ay bumangon ay ang pinakamaganda.” Inilabas ni Elliot ang kanyang telepono, nagpaplanong i- record ang sandaling ito.

Inilabas din ni Avery ang phone niya. Gayunpaman, hindi siya kumukuha ng mga larawan ng pagsikat ng araw, ngunit kay Elliot. “Hubby, salamat sa pagpunta mo para makita ang pagsikat ng araw kasama ko,” masiglang sabi ni Avery, “Pagbalik natin sa hotel, matulog ka na. Hindi na kita iistorbohin.” “Hmm. Bakit hindi mo ako pinatulog kagabi?” Tumingin siya sa kanya. “Ikaw ang doktor, hindi ako ang pasyente. Walang dahilan para hindi mo ako payagang magpahinga ng maayos. Medyo out of the ordinary ka.” Pagharap sa kanyang mga tanong, namula ang pisngi ni Avery. “Palagi mong sinasabi na hindi malala ang mga sugat mo, kaya hindi kita tinatrato bilang pasyente. Hindi siguro ako sanay sa higaan kagabi. Ipinapangako kong hindi kita iistorbohin ngayong gabi.” Medyo nahihilo si Elliot, kaya hindi siya nag-alinlangan sa paliwanag nito. Pagkatapos nilang panoorin ang pagsikat ng araw, bumalik sila sa hotel para mag-almusal.

Pagkatapos ng almusal, alas siyete pa lang ng umaga.

“Elliot, bumalik ka sa kama pagkatapos mong inumin ang iyong gatas!” Napatingin sa kanya si Avery. “Medyo madilim ang eyebags mo.”