Die avond kwamen Valencia en Wolfs terug met weinig tot geen aanknopingspunten. Er was geen Rikatoni in geschreven in één van de hotels wat eva vreemd vond hij was zo ijdel dat hij geen schuilnaam zou gebruiken als het even kon. Eva was diep in gedachten terwijl ze op haar scherm keek. Ze had haar potlood in haar mond gedaan om zich beter te concentreren. Ze was zeker dat ze Giovanni had gezien op een van de camera beelden, maar kon dat nu niet terugvinden. Zo goed kende ze de corrupte agent nou ook weer niet.

"Wat kijk je bedrukt Eef." zei Wolfs. "Ik kan er niet bij dat we nog niets hebben gevonden, we zijn nu wat 3 weken aan het zoeken wij kennen Limburg hij zou zich voor ons toch niet kunnen verstoppen?" zei ze. "Limburg is best groot. We zien niet alles." zei hij haar. "Wat als hij niet in Valkenburg logeert, maar verder weg." zei Eva ineens. "Zie je wel. Ik wist dat je wat zou bedenken." zei hij haar aan kijkend. Hij kon het niet onderdrukken om even naar haar te staren. Zijn gevoelens voor haar verstikte hem bijna.

"Waar kan hij zich verschuilen." vroeg Eva hardop. "Eef jij zoekt naar het duurste. Wat als hij nou om zich toch een beetje te verhullen niet naar het duurste gaat, maar het meest imposant." zei hij. "Zoals?" vroeg ze. Hij ging dichter bij haar staan. Om mee te kunnen kijken op haar scherm. "Kastelen, landhuizen. Oude paleizen. Hij weet dat jij hem goed kent." zei hij. "Dus?" vroeg eva. "Dus zal hij weten dat je op prijs zoekt en niet op status. Maar hij weet niet dat ik hem ook een beetje ken. En misschien ook niet eens dat ik uit Italië terug ben." zei hij een stapje dichter bij Eva zettend. "We moeten ook echt uitvissen waarom hij hier is." zei Eva bijna fluisterend. "Meest logische? Jou." zei hij "waarom om mij?" zei ze. "Kan twee redenen hebben. Hij wil je iets aan doen zo als vorig jaar. Of hij heeft hetzelfde als ik. Jij bent namelijk nogal onvergetelijk." antwoorden hij.

Eva bloosde even. "Dat valt wel mee." zei ze. "Ik ben niet teruggekomen naar Maastricht voor de Vlaaien Eva." zei hij haar in haar zilvergrijze ogen kijkend. Proberend er niet zo als altijd in te verdrinken. "Wel voor het lekkere eten." zei ze proberend de spanning te door breken."ook niet Eva dat weet je best" zei hij zich naar haar toe buigend. "goede middag." riep Viktor. Wolfs zuchtte. Hij had vakkundig het opbouwende moment gebroken. Hij zuchtte. "Wat hebben we. "Jij zou toch van 9 tot 4 werken, niet van 1 tot 4." zei Wolfs geërgerd. "Dat is mijn recht Lupo." beet Viktor hem toe. "Waar waren we Eva? De reden dat hij hier is." zei Wolfs die zich gestoord en licht betrapt voelden. "Ik denk nog steeds om jouw Eva. Ik denk dat hij zoekt. Hij kent Nederland niet en de meeste buitenlanders denken dat alles hier dicht bij elkaar licht. Dus hij weet Limburg dus zoekt in Limburg." zei hij. "Ik denk ook dat we een idee moeten krijgen over hotels gevestigd in kastelen en andere indrukwekkende plekken over heel Limburg. Hij is hier ergens." zei hij, het beviel hem niets dat ze niets konden vinden. Hij was niet een vergevend type was. Alle infiltranten hadden het met de dood moeten bekopen behalve Eva. En hoe hij ook hoopte dat Mauro haar gewoon niet uit zijn kop kon krijgen vreesde hij dat hij zijn geliefde Eva wat wilden aan doen.

You could be reading stolen content. Head to Royal Road for the genuine story.

In gedachten liep hij 's nachts door de gangen van de Ponti. Mauro moest gevonden worden. Al was het maar zo dat Eva veilig was. Italië zou om zijn uitlevering vragen. Dan zou hij ver weg van haar zijn. Hij ijsbeerde nog wat heen en weer. "Je hebt de kleur niet." Hoorde hij Eva zeggen. Het brak hem uit zijn gedachte. "Hé wat zei je?" vroeg hij afgeleid. "Dat je de kleur niet hebt ijsbeer." zei ze plagend. Haar Zilveren ogen fonkelde ondeugend. "Ik kon niet slapen." zei hij. "Dus ga je, maar geulen in mijn mooie vloertje lopen?" zei ze plagend. "Ik dacht dat vind je wel mooi." zei hij naar haar toe lopend. Ze stond in de deuropening van haar slaapkamer. Hij bekeek haar van top tot teen. Het was een koude nacht, dus droeg ze een warme pyjama. Maar zelfs dan was ze bijna onweerstaanbaar.

Een halve meter van haar af stopte hij. Elke cel in zijn lichaam prikkelde. Verlangend naar haar aanraking. Het spel tikkertje laaide weer in hem op. Er aan toe geven en hopen dat zij ook een hartstochtelijke bui had, of terughoudend zijn om niet hun band kapot te maken. "Als jij een nieuwe vloer koopt" zei ze plagend. 'Kijk me nou niet zo aan Eef' dacht hij toen ze weer met die speelse zilvergrijze ogen in die van hem keek, zijn passie won het weer en hij boog naar haar toe. Hij voelde zijn lippen zachtjes die van haar ontmoeten. Voorzichtig kuste hij haar. Zij beantwoorden zijn voorzichtige poging met een gepassioneerde zoen en trok hem zachtjes mee haar slaapkamer in.

De deur verder op de gang ging open. Sluipend liep hij naar haar deur. Zachtjes stukje bij beetje opende hij de deur een stuk zo dat hij naar binnen kon kijken. Hij werd zo wel misselijk als opgewonden van het schouwspel dat hij zag. ' Wat had die vreselijke Hollander dat hij niet had.' nog een paar minuten gluurde hij naar binnen om vervolgens weer naar zijn eigen kamer te sluipen. Hij zou haar ook zo mogen aan raken, al was het, het laatste dat hij deed.