Wolfs had zijn ogen dicht. hij hoorde iemand vallen. hij was zo doods bang dat hij Eva nu egt kwijt was. hij kon het niet aan zien. hij wilde er niet over na denken. Mauro schreeuwden terwijl zijn pistool op de grond viel. Wolfs draaide zich om en deed zijn ogen open. Romeo stond met zijn wapen nog in zijn hand. Mauro greep zijn rechterarm beet die hevig bloedden. Wolfs liep naar hem toe en richten zijn pistool op hem. "dit is voor Eva." Zei hij en hij wilde schieten. "Wolfs niet doen." Riep ze. "Dit moet ik Doen Eva." Zei hij uit instinct. "Wolfs!" Riep ze weer. Ze legde haar hand op zijn arm. "Je hebt hem. Niet doen." Zei ze. "Eva?" Vroeg Marion. "Niet nu Marion. Romeo boei hem." Zei ze.

"Kijk me aan Wolfs, hij is dit niet waard." Hij liet zijn pistool op de grond vallen. Hij keek naar de grond. "Hey het is goed. Het is voorbij." Ze legde haar hand weer op zijn onder arm "kijk is naar me." Zei ze. hij keek naar Eva die hem indringend in zijn ogen keek zo als ze altijd deed." Eef. Ben jij dat?" Vroeg hij met tranen in zijn ogen. "Ja! Wie had je anders verwacht? Mechels?" Zei Eva plagend. "Eva ben jij dat egt?" Hij stak zijn hand naar haar uit en streelde haar wang. "Eef!" Hij omhelsde haar. "Mijn god Eva!" Ze sloeg haar armen om hem heen. Hij wist dat ze terug was. Dit was zijn Eva. "Ik heb je zo gemist." Zei hij. "Zo vreselijk gemist."

Op dat moment kwamen Valencia, Aida en Nino binnen lopen. "Mauro Rikatoni. Je bent aangehouden voor afpersing, verstrekken en dealen van hard drugs. Ontvoering. Poging tot moord. En Meervoudige moord. Je hebt recht op een advocaat. Deze zal je zien in het ziekenhuis waar we je wonden gaan laten behandelen." Zei Aida. "Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen." Zei Wolfs die Eva nog steeds dicht tegen zich aan hield. "Wie is dat Lupo? Is dat je dochter?" Vroeg Aida. Hij liet haar even los. "Eva!" Zei ze. "Ik was bang dat je verloren was." Zei ze. "En hij ook. Ik heb hem nog nooit zo depressief gezien." verklaarde Aida." Je ziet er nu weer een stuk beter uit Lupo." zei Aida.

"Dit is Eva weer Aida. Ik heb je eerder al een keer gezegd, zo lang ik haar in mijn leven heb, is het genoeg." zei hij en hij omhelsde haar weer. hij was zo bang geweest haar echt nooit meer te zien dat hij nu zeker wilden weten dat ze echt bij hem was. Hij was nog altijd verliefd op haar. Smoorverliefd. Maar als hem de afgelopen 9 maanden iets duidelijk werd, dat een leven en een wereld waar zij geen deel van uit maakten koud grijs en leeg was.

Mauro werd een ambulance in begeleid "Lens jij gaat met hem mee." Riep Aida. Fleur kwam weer voorzichtig binnen lopen. "pap is het voorbij?" Vroeg ze "Is dat je dochter?" Vroeg Aida. "Ja. Dat is Fleur. Die ik nu alles verschuldigd ben." Zei hij glimlachend." zij heeft haar gevonden." Zei hij "Wie zijn dit?" Vroeg ze. "Dit zijn Aida en Nino. En dit." Zei hij Eva knuffelend. "Dit is gewoon weer Eva." Fleur zag de liefde in zijn blik als hij naar zijn partner keek. Ze schudde eerst snel de handen van Nino en Aida. En daarna keek ze naar Eva. "Je bent dus weer vrij?" Zei Eva. Die zichzelf losmaakte van Wolfs. "Ja!. Maar hoe? Hoe weet je alles in eens weer? En weet je alles ook weer?" Vroeg Fleur. "Ik denk het wel. En ik weet het niet. In eens was alles terug. Na dat Mauro je vaders naam zei en een geweer op mijn slaap zetten. Heel Vreemd eigenlijk." Zei Eva. "Zie je wel." Begon Fleur. "Echte liefde." Zei ze en ze stak haat tong plagend uit haar mond. "Wanneer gaan jullie nou eens eindelijk trouwen?"

Unauthorized usage: this narrative is on Amazon without the author's consent. Report any sightings.

Eva lachte en omhelsde Fleur kort. Daarna liep ze naar Marion en Romeo. "Eva!" riep Marion en viel haar in de armen. "Pittig kapseltje hoor." riep ze. Eva haalden haar hand over haar achterhoofd waar nu haar bekende paardenstaart niet meer zat. "Coup amnesie zal ik het maar noemen. "zei ze lachend. "kom Eef ik check je even in." zei Wolfs haar hand pakkend. Hij leiden haar naar de lobby waar ze stil bleef staan. "Is er iets?" vroeg hij. "Zeg, in plaats van een hotelkamer bezet houden hè. Kan ik niet beter bij jou op de kamer?" vroeg Eva die hem even uitdagend aan keek. "Ik denk dat Chiara gelijk had." zei ze. Hij keek haar vragend aan. "Al weet ik het antwoord al." zei ze. Hij schudde zijn hoofd. "Waar heb je het over Eva?" Ze giechelde even." jij bent net zo'n goede minnaar als dat je kan zoenen." zei ze en zoende hem. Hij slikte even "goed. bij mij dan. maar Eef ik heb maar een bed." zei hij. ze kuste hem op zijn wang en fluisterde. "Uitstekend" in zijn oor.

'S Avonds zaten ze met zijn 5e bij hetzelfde kampvuur in de hoteltuin. "Hoelang moeten we hier nog blijven?" vroeg Romeo. "Als ik moet getuigen nog wel even. Ik bedoel ik herinner me alles. Wie ik ben. Maar ook wie hij wilde dat ik was. En dus ook wat hij allemaal gedaan heeft toen ik bij hem woonden." zei Eva. "Hij heeft je toch geen pijn gedaan hè?" vroeg hij. "Nee, hij niet Giovanni wel. Dat was nog in Maastricht. Dat gedeelte is wel een beetje vaag. Ik herinner me flarden." zei ze. "Wat heeft hij gedaan?" vroeg Wolfs die zijn woede voelde opborrelen. "Dat weet ik niet precies. Ik weet alleen dat Aziza mij aan hem meegaf, hij sloeg haar neer en dat is alles wat ik nog weet. Ik werd wakker in een huis hier in Sicilië."

Ze nestelde zich tegen Wolfs aan. Die zijn arm om haar heen liet vallen. "Aziza staat aan hun kant?" Vroeg Marion. "Dat neem ik aan van wel. Ik zal het morgenochtend melden hoor. Vanavond wil ik gewoon genieten." zei ze. "Wat zijn jullie nou?" vroeg Fleur. "Wat bedoel je?" vroeg Wolfs. "Wat hebben jullie?" vroeg ze. "Dat is aan eva om te benoemen. Of niet." zei hij. "nou Eva wat is mijn vader voor je?" vroeg ze. "Ik denk dat als hij het goed vind. Mijn vriend." zei ze hem aan kijkend. Hij kuste haar. "Niets liever meisje." Zei hij. En hij kuste haar weer. "Dan is hij mijn vriend Fleur." zei Eva. Fleur grinnikte. "Zie je wel pap, ik zei het toch, echte liefde." plaagde ze. "Ik wil de rest niet weten hoor pap." zei fleur grijnzend. Hij keek naar de vrienden om zich heen. En zijn geliefde Eva tegen hem aan. Die hij van af nu zijn vriendin mocht noemen. Dit was zijn thuis. Waar hij ook was. Deze 4 mensen waren zijn leven. Eva zou terug willen naar Maastricht. En hij zou haar overal volgen. Zijn dochter en zijn lieve Eva waren werkelijk zijn thuis. "Zeg Fleur jij komt toch wel weer bij ons wonen hè." zei hij. "Ja, maar dan wel aan de andere kant van de gang als je het niet heel erg vindt." Zei Fleur grijnzend. Hij streelde Eva over haar haren. en kuste haar op haar slaap. Het Cliché was waar. home is where the heart is.' en zijn hart was bij Fleur en Eva.