Dagen verstreken zonder aan wijzigingen. Over dag reden eva en Valencia Limburg rond. In de hoop iets te vinden. 'S Avonds Reden Wolfs en Nino de omgeving rond. Maar ze vonden niets. Marions lekkage duurde langer dan ze had verwacht. Dus werd haar verblijf in de ponti met 3 weken verlengt. Niet dat hij dat erg vond. Het betekende dat hij elke nacht bij Eva sliep. Ze sliep altijd al wel als hij klaar was. Maar haar in zijn armen voelen als hij in slaap viel was bijna net zo fijn. Stiekem hoopte hij dat ze deze slaap kamer de rest van hun leven zouden delen.

Na een paar weken veranderde er iets in de zaak. Giovanni, de corrupte 2e man van het team uit Venetië, was gezien. Hij werd vaak gesignaleerd in een cafeetje in de stad. Van Viktor moesten Eva En Aziza posten. En werden ze 's avonds door Nino en Wolfs afgelost.

Eva en Aziza. Zaten in het café waar Giovanni zo genaamd was gezien. "Ja, we kunnen hier niet blijven zonder wat te drinken. Wijntje Eva?" vroeg Aziza. "Nee ik drink niet."zei Eva. ", doe mij maar een chocomel" antwoorden ze. "Goed ga ik het even halen." bood Aziza aan, ze liep naar de bar. Eva keek om zich heen. Als Giovanni hier was zag ze nergens waar hij zich kon verbergen. "Hier." zei Aziza en zette een mok voor eva neer. "Zeg wat is er nou helemaal tussen die Wolfs en jou?" vroeg ze. "Eva nam een slok. "Iets ingewikkelds." zei ze. Aziza keek om zich heen. Eva nam nog een slok van haar drankje en begon zich. Duizelig te voelen. Ze probeerde op te staan, maar moest de tafel vasthouden "gaat het?" vroeg Aziza. "B... B...bel Wolfs." zei ze. "Eva? Neem nog een slokje. Dan voel je je vast beter." zei ze. Eva dronk haar glas leeg.

Ze schudde haar hoofd heen en weer om de mist uit haar hoofd te proberen te krijgen. Waar?" vroeg Eva. "Wie?" ze keek om zich heen. Ze had geen idee waar ze was of hoe ze daar kwam. "Mevrouw bent u in orde?" Vroeg de bar keeper. "Dat weet ik niet."antwoorden ze. "Kom ik breng je naar huis." zei Aziza. "Waar ben ik dan?" vroeg ze. "Geeft niet kom we gaan naar huis."

Hij ijsbeerden door de keuken. Het was inmiddels 7 uur 's avonds. Ze zou nooit zo laat thuis komen. "Waar blijft ze?" vroeg hij hard op. "Misschien is ze met ziz nog wat gaan drinken. "Eef en zij die niet genoemd mag worden zijn niet bepaald op vriendelijke voet. Eva zou bellen als ze uit dat café kwam waar ze observeren." zei hij. Valencia ging voor hem staan. "Rustig Lupo, ze komt vast zo." zei ze haar staal grijze ogen in de zijne kijkend.

This narrative has been purloined without the author's approval. Report any appearances on Amazon.

Hij belde nog een keer. "Met Eva. Ik ben er niet dus laat je bericht achter." de piep toon liet horen dat je kon in spreken. "Eef als je dit hoort bel me onmiddellijk terug, ik maak me zorgen." hij bleef haar nog een half uur bellen. Het volgende wat hij dacht was uit pijlen. Eva zou hem niet zo lang negeren.

Na een paar minuten zag hi het puntje van haar telefoon bij café sjiek staan. Dat was inderdaad het Café waar ze observeerden. Maar het was inmiddels bijna 10 uur. Eva was niet het type wat in een bar bleef hangen. Hij reed samen met Valencia naar het Café. Eigenlijk wilde Viktor dat niet hebben maar dat kon hem even weinig schelen, dit ging om zijn geliefde Eva.

Hij parkeerde zijn auto en rende zo snel hij kon naar de plek waar haar telefoon moest zijn. Valencia zat vlak achter hem. Ze zagen iemand op de grond liggen." Eva!" hij rende er naar toe "Eva?" toen hij dichter bij kwam, zag hij dat het niet Eva was maar Aziza. Naast haar lag een telefoon die hij herkende als de telefoon van Eva.

"ziz wakker worden." Riep Valencia. Wolfs vroeg iedereen die hij zag of ze Eva hadden gezien. Om de hoek zag hij een sleep spoor wat naast een parkeerplek in een flinke hoeveelheid bloed eindigden. Hij had het beangstigende gevoel dat dit het bloed van Eva was. En als dat zo was zag het er niet goed voor haar uit.

Hij belde het nummer van Marion. "Dreesen?"hoorde hij aan de andere kant. "Marion. Dit valt onder jullie werk." zei hij. "Wat is er?" ik heb een sleep en bloed spoor gevonden, ik zal mijn locatie delen aan." zei hij. Na 10 minuten stonden Romeo en Marion bij hem. "Wat heb je gevonden. "Ik vond deze daar bij Valencia en Aziza."zei hij en hij gaf hen de telefoon die hij in een zakdoek had gewikkeld. Toen ik de hoek om kwam, vond ik dit. Zei hij wijzend naar het bloed spoor.

"Ik ben zo bang dat het van Eva is. Dat is haar telefoon." Marion zag de angst in zijn ogen. "Je hebt haar niet gevonden?" vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd. "Het is veel bloed Marion." zei hij ze liep naar de plek die hij had gevonden. Het was inderdaad een flinke hoeveelheid bloed. "Niet wanhopen Wolfs misschien is het toeval." zei ze. "Ik geloof niet in toeval" zei hij.

Hij bleef nog een paar uur om vrijwillig Marion en Romeo te helpen. Aziza was naar het ziekenhuis gebracht. De artsen wilde dat ze een week wachten om haar te ondervragen. "Ze is vast thuis joh." zei Marion. Maar hij geloofden dat niet. Eva liet nooit haar telefoon achter. Tegen beter weten in reed hij terug naar de ponti. Maar zo als hij al verwachte trof hij Eva daar niet aan. Zijn geliefde Eva was verdwenen.