Ze liepen langs een oud gebouw. Het was prachtig om te zien. Op de muur hing een bord. 'Pension De Ponti.' "Hier is het." Zei Aida. "Wow best mooie gebouwen hier. Ik dacht dat Nederland alle oude dingen sloopten." Zei Valencia. "Weer een vooroordeel aan duigen." Grapte Nino. Aida glimlachte en belde aan. Een minuut later werd de deur open gedaan. "Ik verwachte jullie al." Aida keek verbaasd op. Voor haar stond Eva. "Ben jij de eigenaresse?" Vroeg ze. "Schuldig." Zei Eva. "Wolfs zei al dat jullie kwamen kom binnen. " Zei ze. Ze ving even Valencia's blik die haar vernietigend aan keek."

"Onze. hij denkt 5 sterrenkok is al aan het koken." Zei Eva terwijl ze de groep naar beneden leiden. " 5 sterren toch?" Grapte Eva. Ze liepen de keuken in waar Wolfs met zijn rug voor stond. "Welkom in de Ponti." Zei Eva. "Ik geloof dat jullie mijn bijna sterrenkok en verloren pension gast kennen." Voegden ze plagend toe. Wolfs draaide zich om. "Dat is lang geleden." Zei hij glimlachend.

De mond van Valencia viel open."Lupo?" Zei ze. Hij zag er anders uit. Zijn blauwe ogen straalde. Zijn huid was gebronsd door de zon. De donkere kringen rond zijn ogen waren helemaal verdwenen. Zijn haar was iets grijzer dan voorheen. Ze wilde het niet toegeven maar hij leek gelukkiger dan de laatste keer dat ze hem zag. "Woon jij ook hier?" Vroeg ze. Hij knikte. "Jullie." Begon ze. Ze zuchtte en schraapte haar keel. "Jullie wonen samen?" Vroeg ze.

"Soort van." Zei Eva. "Ik kom er nu niet mee weg om te zeggen dat ik je ben vergeten er uit te zetten." Zei Eva die haar tong plagerig iets uitstak. "Nee, je hebt me nu zelf uitgenodigd." Zei hij. "Zijn jullie?" Vroeg Aida. "Wat? Nee. Wolfs heeft zijn eigen kamer." Zei Eva. Dit vrolijkte Valencia iets op. "Wat eten we chef?" Vroeg Eva. Risotto met tonijn een pesto vinaigrette en parmezaan." Zei hij. "Traditioneel Italiaans recept." Eva trok een vies gezicht. "Wat is er mis met spaghetti? " Wolfs glimlachte hij wist ook wel dat ze geen vis at. "Voor jou heb ik een beetje spaghetti bolognaise gemaakt hoor." Zei hij.

Hij zette 2 pannen op tafel. "Gaat iemand zich nog houden aan mijn schort?" Vroeg hij. Hij droeg een schort met daar op 'Kiss the Chef' gedrukt. "Als je er op staat." Zei Eva plagend en kuste hem op zijn wang. "Nee dan moet je het goed doen." Hij trok haar terug aan haar arm en kuste haar snel op de mond. Zijn hart maakte 3 salto's in de seconde dat haar lippen de zijnde raakten. "Kom we gaan eten." Zei hij hopend dat niemand zijn bonzende hart hoorden.

Na het gezellige diner leiden Eva ze rond De ponti. "Waar komt de naam vandaan?" Vroeg Nino. "Dit was van mijn man. Hij is jaren geleden gestorven." Zei ze. Ze wilde er verder eigenlijk niks over zeggen. "Waar slaapt Lupo?" Vroeg Valencia. "Daar op de hoek. Ik slaap aan de andere kant van de gang." Vertelde Eva. "Jullie kunnen je eigen kamers kiezen." Het verraste Eva niet dat Valencia de kamer naast die van Wolfs nam. Aida nam de kamer naast Eva Nino besloot die naast Aida te nemen. Dus bleef de laatste kamer over voor Viktor. Het was de oude logeerkamer waar Maurice een tijdje had gewoond. "Voor vragen. Ik ben of in de keuken of in mijn kamer." Zei Eva en liep de trap weer af. "Iedereen een kamer?" Vroeg Wolfs. Eva knikte. " Gelukkig wel." Zei ze." Jammer dat we er genoeg hebben." Zei hij plagerig. "Wat bedoel je?" Vroeg ze. "Ik zou best met je willen delen." Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Dit zou haar verder van hem af duwen.

"Mafkees." Zei ze maar. Ze moest haar passie en verlangen uitzetten. Dat was geweest. Die drie weken in Venetië waren geweldig. En ongelofelijk fijn geweest. Maar ze had zichzelf beloofd er niet meer aan toe te geven. Hoe veel ze ook naar hem verlangde. Het kon niet weer gebeuren. Ze ging naast hem zitten. Ze moest iets bedenken om de spanning te door breken. "Mis je het wel is?" Vroeg ze.

This story has been unlawfully obtained without the author's consent. Report any appearances on Amazon.

"Venetië? Nee," hij streelde haar wang. Waarom moest hij dat nou precies nu doen. Dacht ze. "Ik miste jou meer dan ik ooit Italië zou missen." Ze glimlachte. 'Zeg dat nou niet' ze deed een seconde haar ogen dicht. "Ze zeggen dat Italiaanse vrouwen net zo mooi zijn als het eten." Zei ze hopend de spanning zo om zeep te brengen. "Dat weet ik niet Eef. De mooiste zit voor me." Hij boog iets naar haar toe. Ze probeerde zich af te leiden van hoe mooi zijn ogen waren of hoe lekker hij rook. Maar dat leek niet te lukken. Voor ze het wist, voelden ze zijn lippen op de hare. En beantwoorden ze zijn kus. "Nee. Dat is geweest." Zei ze en duwde hem zachtjes weg.

"Dat was daar, het was fijn. En het voelde goed maar dat was daar. Zei ze. Ze moest tegen het gebons in haar hart en het verlangen van haar lijf vechten er niet aan toe geven. Het gaf alleen maar een verkeerd signaal. Hij zou kunnen denken dat er meer kon zijn. En ook al wilde ze dat wel, kon dat absoluut niet. Voor ze er erg in had zoende ze hem. "Nee. Nee niet doen, sorry Wolfs. Ik weet het ik geef gemixte signalen af. Maar de passie tussen ons Hoorde daar in Venetië." Zei ze harder vechten tegen haar verlangen. "Dan brengen we Venetië toch heel even naar Maastricht? Zei hij. Hij kuste haar terwijl hij langzaam zijn handen naar onder op haar rug liet glijden.

Valencia hoorde gestommel op de gang bij haar kamer. Ze keek op haar wekker. Het was al laat rond middernacht. Ze liep naar de deur met haar wapen bij de hand. Vlak voor ze de deur van haar kamer wilde openen hoorde ze zijn deur openen en sluiten. Ze zuchten het was Lupo geweest die ze had gehoord. Een paar seconde later hoorde ze stemmen. Ze kon niet verstaan wat er gezegd werd of van wie die tweede stem was.

Ze liep weer naar het bankje wat in haar kamer stond en pakte haar tablet om te gaan lezen. Ze keek weer op de klok. Half 1. ze moest nu toch egt gaan slapen de wekker zou om 8 uur weer gaan. Maar slapen kon ze niet door de overduidelijke geluiden die er uit de kamer naast haar kwamen.

Eva werd wakker in zijn bed. Sinds hij terug was in Maastricht was het niet meer gebeurd dat ze de nacht ook bleef. De laatste keer dat dat was gebeurd was in Venetië. Maar daar was naast hem wakker worden vrijblijvender. Ze verwachte alleen terug te keren naar Maastricht. Dus kon ze zich overgeven aan haar gevoelens. Maar toen hij terug keerde naar Maastricht zwoor ze dat Het niet meer zou gebeuren. Ze stond op en besloot maar gewoon te gaan douchen en daarna wel te dealen met wat er nu ging gebeuren.

Na het douchen liep ze de kamer weer in. "Ik verwacht niets." zei Wolfs tegen haar. "Wat bedoel je?" vroeg ze, "dat dit niets aan ons veranderd als jij dat niet wilt." zei hij. Eva glimlachte naar hem. En knikte. "Voorlopig weet ik zelf niet wat ik hiermee wil." gaf ze eerlijk toe. Hij knikte. "Ik ook niet. Dus voorlopig veranderd het niets." zei hij en hij zoende haar gepassioneerd. "Dat hoort nog bij gister nacht." zei hij blozend. Ze keek op haar horloge. "Ik zie je zo beneden." zei ze en liep zijn kamer uit en botste bijna tegen Valencia aan.

Hij zuchtte en keek zichzelf aan in de spiegel. Ja hij loog weer tegen haar. Elke keer hoopte hij dat het iets veranderde tussen hen. Dat de gevoelens die ze duidelijk beide voor elkaar koesterde werden uitgesproken. Maar als de voorbije 9 jaar hem iets had geleerd was het wel dat een leven zonder Eva niet mogelijk was voor hem. En als hij uitsprak wat hij voor haar voelde en wat hij wilde, dat momenten als dat betekende. Was het altijd mogelijk dat ze dat niet wilden en dat het hun in de weg zou gaan staan. Zo danig dat ze hem uit haar leven zou weren. Hij had liever wat ze nu voor elkaar betekende. Partners en Beste vrienden die af en toe hun gevoel niet konden bedwingen. Dan haar verliezen.

Hij zuchtte nog een keer en liep ook naar de keuken. "Goede morgen heeft iedereen goed geslapen?" Vroeg hij en ging aan tafel zitten. Valencia keek beteuterd naar de tafel en af en toe gaf ze een woedende blik naar Eva.