Ze werd voor de 3e keer in een maand naast hem wakker. Ze begon het steeds fijner te vinden. Ze wilde dat niet toegeven. Het mocht en kon niet. Ze werd elke keer als ze vrijden verliefder op hem. Dit moest stoppen. Hoe fijn ze het ook vond. "we moeten hier mee stoppen Wolfs." zei ze. Hij zuchtte hij wist het ook wel. Maar hij wilde dat niet weten. Hij wilde haar het liefst in zijn armen sluiten en nooit meer loslaten. Maar hij moest ook haar gevoelens respecteren.

"als jij dat wilt Eva. Dan stoppen we." zei hij hopend dat ze niet duidelijk zag dat zijn hart brak. Hij stond op. Zoende haar een laatste keer en vertrok toen uit haar kamer. Aida deed haar deur open. "goede morgen Lupo." zei ze lachend. "slecht geslapen hoorde ik." hij haalde zijn schouder op. "zal niet meer gebeuren." zei hij en liep verder. "je houd van haar hè?" zei Aida. Hij knikte kort. "het maakt niet uit." zei hij. Ze klopte hem op zijn arm. "hartstocht kan vreselijk zijn als die niet word beantwoord." zei ze. "of word gesmoort." voegde ze toe. "ze is in mijn leven, dat is genoeg." Aida knikte. "dat geloof ik ook wel. Jij bent in staat je hart uit te schakelen voor haar geluk. Ik vind het knap" zei Aida. "haar geluk is het belangrijkst. ik ga naar mijn dochter." zei hij en hij liep weg

Aida liep naar de kamer naast haar en klopte aan. Eva deed haar deur open. "iets vergeten?" vroeg ze voor ze zag wie het was. "o sorry. Ik dacht even." zei ze. "dat ik Lupo was? Ik zag het in je ogen." zei ze. "wat bedoel je?" vroeg Eva. "je houd me niet voor de gek Chiara. Sorry Eva." ze keek Eva aan. "nog een keer wat bedoel je?" vroeg Eva weer. "ik zal net doen if ik niets heb gehoord. En alleen maar af gaan op wat ik zie. En wat ik zie zijn 2 mensen die stapel gek zijn op elkaar maar dat verstoppen." zei Aida.

"je klinkt als Marion." Zei Eva. "wie is Marion?" vroeg Aida. "mijn collega en beste vriendin." zei ze. "als zij het ook ziet wat houd je dan tegen?" vroeg Aida. "ik zou hem ongelukkig maken." zei ze. "hij zal het nooit tegen je zeggen daarvoor ben je te dierbaar voor hem. Maar ik denk dat je dat al doet." Eva keek Aida aan.

"Spezzare un cuore per ragioni nobili può essere fatto con le migliori intenzioni, ma non diminuisce il dolore." Zei Aida. "ik versta niet zo veel italiaans." zei Eva. "het komt hier op neer. Een hart breken voor nobele redenen on geacht hoe goed ook bedoeld doet nog steeds pijn." zei ze. Eva glimlachte zwak. "jij houd net zo veel van hem of niet?" Eva knikte met tranen in haar ogen. Het was allemaal te ingewikkeld.

"ascolta il tuo cuore. spesso sa di cosa hai più bisogno" Eva zuchte. "luister?" zei ze. Aida vertaalde dit als "Luister naar je hart. Het weet meestal wat je het meest nodig hebt." "Dat weet ik ook wel. Maar." begon Eva. "Maar wat." Zei Aida en ging op Eva haar bed zitten. "Maar het kan niet." zei ze. "Ik zal je niet vermoeien met Italiaanse Wijs heden. Ik zie het verlangen in jullie ogen." ze hoorde weer kloppen op Eva's deur. Eva zuchtte. Wie was het dit keer. Ze deed de deur weer open. Ze werd begroet door het besproete gezicht van Marion.

"Wat doe jij hier?"zei ze. "Ik zag Wolfs nogal bedrukt naar buiten komen. Hebben jullie ruzie gehad?" vroeg ze. Eva schudde haar hoofd. "Niet bepaald nee." zei ze. "Sorry Marion Aida. Aida Marion. Aida is een van Wolfs zijn Venetië team leden. " Zei eva. "Dat grietje wat hem wel leuk vond?" vroeg Marion. "O, nee."zei Aida. "Dat is Valencia." Marion glimlachte. "Aangenaam dan maar." zei Marion. Nog een uur of 2 kletsen de meiden op het bed van Eva

If you stumble upon this narrative on Amazon, be aware that it has been stolen from Royal Road. Please report it.

"Pap. Ben je daar al weer." zei fleur die haar vader omhelsde. "Wat is er met je? Je ziet er wat Emo uit." zei Fleur. "Wat?" vroeg hij. "Ligt depri. Pap kom op. Zo oud ben je toch nog niet." zei ze lachend. "Is het uit met Eva?" zei ze. Ze zag direct dat ze het goed had geraden. "Ach, fleur, het is nooit echt aan geweest." zei hij. "Maak dat de kat wijs. Sinds je terug bent was je veel gelukkiger. Ik durf te wedden dat jullie. Nou ja, ik wil het niet bepaald uit spreken, aangezien je mijn vader bent. Maar ew." zei Fleur lachend.

"Hoe gaat het met jou fleur?" vroeg hij. "Het is nog maar 2 jaar papa, daar kom ik wel over heen. Ik sta nu al weer 10 jaar in geschreven voor een huis. Dus dat zal wel gaan, denk ik."zei ze." je mag ook bij ons komen wonen." zei hij. "Dan ben ik maar een last. Ik heb het Eva niet bepaald makkelijk gemaakt toen." zei Fleur. "Dat heeft ze je vergeven."zei hij.

"Ja, ze komt hier ook regelmatig langs. En ik moet zeggen papa sinds jij weer hier bent is zij ook gelukkiger. Darom. ik zal een kat zoeken die je het wijs kan maken dat het niet 'aan' was tussen jullie. Zeg pap je doet het toch wel veilig hè?"zei Fleur grinnikend."nou Fleur!" zei hij. Fleur keek hem grijnzend aan. "Gewoon vertellen wat je voelt pap." zei ze. "Wat ik voel, mag niet Fleur. Ik moet ook respecteren wat zij wil." zei hij. "Ja duh, maar als ze weet hoe leuk je haar vind kan ze daar iets mee. Wat dat dan ook is." zei ze. "ik hoor jouw advies te geven." zei hij glimlachend. De bewaker kwam vertellen dat het bezoek uur weer over was. Hij omhelsde fleur nog een keer en vertrok weer.

Eva was boven maar aan het werk gegaan. Aida en Marion zeiden steeds het zelfde. Luister nu naar je hart. Haar hart schreeuwde om veel meer nachten als die ze gister had. Maar haar verstand zei dat het niet kon. "Dag Eva." zei Viktor die 5 minuten na haar binnen kwam. "Wat ben je aan het doen?"vroeg hij. "Werken dat zie je toch?"beet Eva naar hem. "We hebben toch niets concreets?" vroeg hij terwijl hij boven op haar bureau ging zitten. "Zou je daar af willen gaan?" vroeg ze. "Sorry." zei hij en stond op "en nee niets concreets, maar Wolfs had een idee om alle imposante hotels na te trekken, dus ben ik een lijst aan het maken om maandag eens langs te rijden word een hele klus Limburg is best groot."zei ze.

"Laat dat toch tot maandagochtend liggen." zei hij op een vreemde vriendelijke toon. Hij zag in zijn ooghoek Wolfs de trap op komen. Hij draaide Eva's stoel om en zoende haar. Wolfs zag hen. Hij zuchtte en draaide zich om. Ze was vrij om te doen en laten wat ze wilden, maar het deed hem pijn. "Wat doe je nou?" hoorde hij Eva vragen. "Wat dit wilde je toch?" vroeg hij. "Nee." zei ze. "Jij bent zo heet meisje."zei hij en hij probeerde haar weer te zoenen. Hij voelde ineens een hand op zijn schouder. "Ik zeg je dit een keer. Blijf van haar af." hij keek Wolfs in de ogen. "Houd je er buiten Lupo." riep hij.

"Het is duidelijk dat ze dit niet wil Viktor. Je moet haar wens respecteren. Dit was je enige waarschuwing. Als ik merk dat je weer aan haar komt zonder dat ze dat wilt. Werk ik je trouw gereedschap even bij." zei hij. "Ben je oké Eef?" vroeg Wolfs haar hand pakkend. Zoals altijd tintelde zijn hele lijf als hij haar aan raakte. "Ja, ik ben in orde. Dank je wel" zei ze. "Ga maar naar de keuken." zei hij Viktor niet uit het oog verliezend. "Ik kan je weg sturen." zei Viktor. "Kun je doen ja, maar ik woon hier. En ik zal haar altijd beschermen." waarschuwde Wolfs hem.