Fleur liep na bijna 11 jaar de penitentiaire inrichting uit. "PAP!" riep ze met haar tasje met eigendommen. In haar hand liep ze naar haar vader en omhelsde hem. "Wat ben ik blij je te zien", zei ze. Hij lachte naar haar. Maar ze vond het een beetje een gemaakte glimlach. Zijn ogen stonden bedroefd. "Papa, wat is er?" vroeg ze. Hij probeerde breder te glimlachen. "Niets hoor." Waar wil je heen? "Wat wil je doen?" vroeg hij. "Jij zat toch weer in Italië?" vroeg ze. "Ja, tijdelijk." "Om", hij slikte de rest van zijn zin in. "Om wat?" vroeg ze aan haar vader. "Om wat losse eindjes aan elkaar te knopen", zei hij. Hij wilde haar niet ongerust maken. Of overstuur. Fleur keek om zich heen. "Waar is Eva?" "Ik had wel gedacht dat ze mee zou komen." Tranen sprongen in zijn ogen. Hij had nu al maanden geen enkele aanwijzing waar ze kon zijn. Aan haar denken deed zeer. "Pap?" vroeg Fleur. "Papa, is er iets met Eva?" vroeg ze.

"Pap?" vroeg ze weer toen haar vader niet antwoordde. "Daar hoef jij je niet druk om te maken", zei hij. "Dat doe ik wel." je was de laatste keer zo gelukkig. "Dat was denk ik een half jaar voordat je ineens weer naar Italië moest", zei ze. Hij glimlachte afwezig. "Wat is er toch papa?" vroeg Fleur. Ze zag dat hij ergens mee zat en het enige wat hem zo'n pijn kon doen. Was als er iets met haar zou gebeuren of Eva. Waar hij als je het haar vroeg hopeloos en smoorverliefd op was. "Ze is vermist", zei hij eindelijk naar de grond kijkend. "Vermist?" zei ze. "Volgens de eigenaar van het cafeetje waar ze als laatst is gezien reageerde ze verward." En zou een collega waar ze mee was haar thuis brengen. Ze hebben die collega bewusteloos op straat gevonden. "En Eva", zei hij, een paar tranen ontsnapte. "Eva was verdwenen", vulde hij aan. "Maar waarom dan Italië?" vroeg Fleur. Iemand die het internationaal opsporingsbericht heeft gezien, dacht haar daar gezien te hebben, het is best logisch. Omdat Mauro, degene die wij achterna zitten, daar woont. En misschien heeft hij wraak op haar genomen. "Dan is ze", zei hij. "Dan is ze", herhaalde hij, maar hij kon het niet over zijn lippen krijgen.

If you find this story on Amazon, be aware that it has been stolen. Please report the infringement.

"Dan is ze dood?" vroeg Fleur. ze zag aan haar vaders ogen dat ze dat niet had moeten zeggen. De pijn in zijn ogen was bijna voelbaar. "Wat wil je doen Fleur?" vroeg hij zachtjes. Ik wil wel met je mee naar Italië en daar rond reizen.

"Dat is goed, Lieverd, dan gaan we daarheen," zei hij en ze reden naar Schiphol waar een vliegtuig klaarstond. Na 2 uur liepen ze het Venetiaanse huis van Wolfs in. "Hoelang is Eva al weg?" vroeg Fleur. "Bijna 9 maanden." "Ze hebben haar 2 maanden geleden als waarschijnlijk dood verklaard", zei hij. Het viel haar op dat zijn ogen bijna depressief leken. Ze keek het huis rond. Op een kastje stond een zwart fotolijstje met daarnaast twee kaarsen. Toen ze er dichterbij kwam, zag ze dat er in het lijstje een foto van Eva zat. Het was duidelijk dat hij om haar rouwde. "Heb je het al opgegeven?" vroeg Fleur. "Dat nooit." "Maar ik houd er wel rekening mee", zei hij.