Eva:

Ik kon niet slapen. Er maalde van alles door mijn hoofd. Was het echt mijn schuld dat Wolfs en Caya hun relatie verbraken.? Bij haar afscheid fluisterde ze "zijn hart is van jou, laat hem niet weer gaan." Dat wilde ik wel, maar kon ik niet. Als ik zou toe geven aan mijn steeds hevig wordende verliefdheid zou Ganderd me iets doen. Ik zat vast in deze liefdeloze relatie. Want dat was het aan mijn kant zeker geworden.

Dagen verstreken. Gelukkig werden er geen meisjes meer gevonden. Of hij was beter geworden in ze verstoppen. Volgens Wolfs was het achterlaten van die 2 meisjes zo geplant. Chris was het met hem eens. En ook dat hij er in de buurt moest wonen. Ik was daar niet zo zeker van. De folie om het hoofd van de 2 meiden was om ze te doden daar over verschilde we niet in van mening. Maar ik vermoede dat de meisjes werden verplaatst in een auto. En om geen sporen van de meisjes achter te laten wikkelde hij ze in plastic. Nu nog uitzoeken waarom hij nu was begonnen met het "opruimen' van de meisjes. Zoals Ganderd het noemde.

"Wat mij wel opvalt he Eef", zei Wolfs na de zo veelste poging iets te vinden. "Hij ontvoerde de meisjes in het tijdsbestek van 2 weken van elkaar. Maar nu dood hij er 2 op 1 week of werkt er 2 in een week weg. Hij is niet bang voor de politie, maar weet wanneer de pd word vrij gegeven." zei hij. "Dus?" vroeg Romeo. "Dus Romeotje. Misschien moeten we iemand onopvallend laten posten in dat bos. Misschien ook om ze te redden. Volgens Timo leefde ze allebei nog maar zijn ze gestikt omdat ze niet op tijd werden gevonden." vervolgde hij.

"Wilt hij ze dan dood? Of zijn wij te traag?" vroeg ik me hard op af. "Dat weet ik niet. Dood door verstikking duurt wat zal het zijn maximaal 5 minuten." zei Wolfs. "Hij geeft ze in ieder geval niet veel kans. "Kan het niet zijn. Dat hij ze wel wil doden, maar voor zijn geweten ze een kleine kans geeft?" zei Esmee uit het niets. Ganderd keek haar woedend aan. "Wat weet jij er nou van? Uniformpje." zei hij. "Weet je Esmee." zei Wolfs. "Je zou nog wel eens gelijk kunnen hebben. Door ze een 'Kans' te geven zou hij voor zijn geweten misschien geen moord plegen. "Maar is dat dan wel moord en geen dood slag?" vroeg Esmee.

"Dit krijg je er nou van als je uniformpjes laat mee denken." zei Ganderd. "Ze mag vragen stellen."zei ik geërgerd. "Ja, het is moord omdat de dader hen achterlaat op een manier die ze zeker zal doden als niemand op tijd is." begon ik ze worden achter gelaten op een afgelegen plek waar ontdekking niet van zelf sprekend is." vervolgde ik. "Precies. De dader heeft alle tijd om tot bezinning te komen en de meisjes te bevrijden. Dus moord. "Vulde Wolfs me aan. Dit leek Ganderd woedend te maken.

De dader was blijkbaar erg voorzichtig. 2 weken na het vinden van de 2 meisjes en ze hadden nog geen enkel spoor. "Hoe kan het nou dat er niets is?" vroeg ik gefrustreerd. "Er moet iets zijn. Haar huis iets." riep ik gefrustreerd. "Ik weet het Eef." zei Wolfs die zijn hand op mijn schouder legde. "Wat kunnen we nog doen?" vroeg hij. "Is dat nummer nog in de lucht geweest?" ik schudde mijn hoofd. "Nee helemaal niet." we hadden een prepaid nummer gevonden dat bij elk van de vermissingen in de buurt was. Maar het was sinds de laatste vermissing niet meer in de lucht geweest. Ook niet in België. "Het IMEI-nummer achterhalen?" opperde Romeo. "Kunnen we proberen het is iets. "Een oproep doen op burger net?" stelde Esmee voor. "Altijd een goed idee." zei ik Esmee aanmoedigend. We moesten iets vinden.

'S Avonds zaten we met zijn 4e aan tafel. Het was niet echt gezellig. Ik had net weer ruzie gehad met Ganderd. En Chris had ons gevraagd of we niet eens uit elkaar moesten gaan want zo was een relatie toch niet houdbaar. Zoals altijd loog ik dat ik heel veel van hem hield en dat het wel mee viel. De sfeer aan tafel was daar door gespannen, er hoefde maar iets te gebeuren en iemand zou ontploffen.

Gelukkig was het zaterdag en vertrok ganderd na het eten naar zijn Vrienden. Tot mijn teleurstelling ging Wolfs bijna tegelijkertijd weg. Ik had zo uit gekeken naar een zaterdagavond in zijn gezelschap. Chris en ik gingen daarom, maar weer hard lopen. We besloten langs het pd te gaan, misschien zagen we iets dachten we.

"Hé Eva, dat is niet eerlijk, he je had niets gezegd over een race." zei Chris toen ik hem in haalde. "Wat is er meneer Boot kun je me niet bij houden?" vroeg ik plagend en ik ging nog harder rennen. 2 uur later waren we thuis. Wolfs en Ganderd waren er alle bij nog steeds niet

You might be reading a stolen copy. Visit Royal Road for the authentic version.

"ben jij wel gelukkig?" vroeg chris me ik knikte. Ook al wist ik zeker dat hij wist dat ik loog. Om een uur of tien kwam Wolfs terug. "Was het leuk?" Vroeg ik. "Je was zo lang weg." Hij lachte naar me. Wat kon die man mooi lachen. "Gewoon gewandeld Eef." Zei hij. "Kom je nog even zitten. Ganderd komt pas rond middernacht terug." Vroeg ik hem. "Tuurlijk." Hij ging tegen over me zitten. "Er is wat met je Eef." Begon hij. "Alsjeblieft geen verhoor. Ik wil gewoon even gezellig met je kletsen." Zei ik bijna smekend. Hij kende mij net zo goed als ik hem kende. We wisten van elkaar Persies de vragen te stellen waardoor we antwoord zouden geven.

"Ik laat het voor nu gaan nadat ik je gezegd heb dat je altijd met alles bij me terechtkan." Ik glimlachte even en knikte. Hier meekon ik niet bij hem terecht. Hij zou te fel reageren. We kletsten nog even. Eerst over de zaak. Maar later over zijn leven in Sittard. Ik wist dat als deze zaak over was ik hem weer kwijt zou zijn. Misschien wilde ik onbewust wel dat deze keer heel lang zou duren. Omdat hij dan bij me bleef.

"Hoe is het met Fleur, ik heb haar al een tijdje niet gezien." Zei ik. "Ja prima. Ze heeft een vriend. Marc Allewereld of zo." Vertelde hij. "Leuk. Is het wat?" Hij haalde zijn schouders op. "Weet ik niet." Ik knikte. "Jij vindt niemand goed genoeg voor haar."plaagde ik. "Dat is geloof ik vader eigen." Zei ik."al zou ik dat niet weten." Hij keek me indringend aan en legde zijn hand op mijn wang. "Jouw vader was een van de grootste idioten in de wereld." Bracht hij uit " hij had zo'n prachtige dochter. En dan beschermde hij jou niet." Ik bloosde. Ik was niet mooi. Zeker nu niet meer. Onder mijn make-up zaten blauwe plekken.

"Ik ben niet mooi." Zei ik dan ook. Wolfs streelde door mijn haar. "Je bent beeldschoon." Weer bloosde ik. Wat wist hij daar nou van? Ganderd zei me regelmatig dat ik het daglicht wat op me scheen niet waard was. Hij zei het zo vaak dat ik het geloofde. Ik was de lieve woorden van Wolfs niet waard. Ganderd en mijn vader hadden gelijk. Ik was Lelijk. En niets waard. Ja, ik was slim. En goed in mijn werk. Maar verder was er niets wat mij de moeite waard maakte. "Ik ga slapen." Zei ik maar. En stond op. "Slaap lekker Eef." Zei hij. Ik glimlachte, liep naar mijn kamer en maakte me klaar om te gaan slapen.

Wolfs:

Wat was er toch met haar? Alles wat ik zei leek niet bij haar binnen te komen. En ze wilde er niet over praten. Ik kon haar niet dwingen.dus liet ik het maar. Het maakte me enorm bezorgd. Ze was stiller dan ze vroeger was. Ja, ik had onze band beschadigd. Maar hij leek regelmatig weer aardig gerepareerd. Toen ik haar door haar haren streelde, dacht ik achter haar oor een geel geworden bloeduitstorting te zien. Maar dat wist ik niet zeker. Ik wist wel dat ik met Mechels wilde praten over haar. Het leek me zeer onwaarschijnlijk dat ze de veranderingen in Eva niet zag.

Voor heen was ze taai. Ze was stoer. Koppig. Sterk. Gebekt. Ze leek af en toe wel angstig. Geslotener dan ze eerst was. Ik had Eva's gebruiksaanwijzing gelezen. Zou ik het maar noemen. Maar ze leek nu een nieuwe te hebben. Een waar ze af en toe timide en angstig door was. Waar haar vuur leek te verminderen met de dag. Het was al gedoofd in haar zilver grijze ogen. En dat maakte me bang. Wat hij ook met haar deed. Hij verstikte haar vuur. Als dat zo door zou gaan zou uit eindelijk de Eva waar ik zo van had gehouden ook stikken. Ik had zo iets eerder gezien. In Amsterdam. Het was mijn zusje geweest. Malia. Zei had de verkeerde man getroffen. Een man die haar van binnen sloopte tot ze niets meer was dan een lege huls. Nee, ze was zelfs minder dan een lege huls. Ze had zichzelf van het leven beroofd omdat mijn zwager haar ziel, maar bleef uithollen. Dat mocht met Eva niet gebeuren.

Eva was te mooi en veel te lief. En eerlijk gezegd me veel te dierbaar. Ik wist niet hoe. Maar ik moest en zou Eva ervan behoeden. Al zou dat het laatste zijn dat ik deed. Ganderd kwam stom dronken binnen. Ik keek op de klok, het was inmiddels tien over twee. "Dat was vast gezellig?" Zei ik gespeeld opgewekt. Ik had hem tot een uur of tien gevolgd. Eva zei dat hij op stap ging met vrienden, maar in die 3 uur dat ik hem volgde, zag ik geen enkele vriend van hem. Ik raakte hem kwijt in de menigte in de disco. Dus wat hij na tienen had uitgespookt wist ik niet.

"Wat gaat jou dat aan?" vroeg hij met de wel bekende dubbele tong. "Eva slaapt al maak haar niet wakker wil je." zei ik en ik liep naar mijn kamer. Ik hoorde hem een half uur later de gang over stommelen. Hij klopte op zijn slaapkamerdeur. Eva had hem blijkbaar op slot gedaan. Iets wat ik vreemd vond dat deed eva nooit. Lang kon ik er niet bij stil staan, in de 3 dagen die volgden werden er weer van de meisjes gevonden. Op precies dezelfde manier als de vorige. Dit waren Carla de zoet en Asmae Bouali, beide uit Maastricht. Het leek er dus inderdaad op dat hij zijn slachtoffers aan het opruimen was, Asmae had DNA onder haar nagels. We dachten even een doorbraak te hebben, dit DNA bleek van een van de andere meisjes te zijn. "We weten in ieder geval dat deze ontvoerder verantwoordelijk is voor de andere." Merkte chris op.

De moraal in het bureau was niet erg hoog en als ik naar Eva keek zag ik haar met de dag depressiever worden. Dat was vast niet omdat de zaak zo slecht ging.