Wolfs:

Tegen de ochtend kwamen we terug in de ponti. Ook Tanja was in folie gewikkeld en gedumpt. Chris en ik zouden over een paar uur naar Timo gaan. Chris besloot op te blijven. Ik wilde nog een uur of 2 proberen te slapen. Ik liep de trappen op naar mijn kamer. Toen ik die open deed, was het licht al aan.

"Ben ja, daar eindelijk." Vroeg Caya. "Ik wilde met je praten. Want iets tussen ons gaat niet goed meer. Ik keek Caya aan. "Wat heb jij toch de laatste tijd, Floris?" vroeg ze aan me. Ik wist het ook niet. Sinds ik terug was in Maastricht was alles tussen haar en mij anders. Ja, ik vond haar leuk. Maar was ze leuk genoeg. Ja, ze was best mooi. Maar was er iemand mooier? Ze was lief. Zorgzaam. En ik dacht dat ik ook wel van haar hield, maar er was iets dat in haar miste. Ik kon er mijn vinger niet op leggen wat. Maar ik miste iets aan Caya, wat ik essentieel vond dat een vrouw dat had. Maar zelf wist ik ook niet wat dat dan moest zijn.

Ik liep naar beneden de keuken in. Chris, Ganderd en Eva zaten al aan tafel. Eva had weer een dikke laag make-up op haar gezicht. Iets dat ze nooit nodig had gehad. Ze was al zo mooi van zichzelf. "Goedemorgen." zei ze. En lachte even naar me. Ze was anders tegen me dan vroeger. Iets killer. Maar als ze lachte, voelde ik de gesmoorde vlinders weer even wakker worden.

Ik lachte even terug. "Goedemorgen samen." zei ik en pakte wat ontbijt. "Wat je goed noemt." riep Ganderd. Ik had Eva en hem ruzie horen maken de avond ervoor. Het deed me pijn haar zo te horen schreeuwen. Onze vriendschap was weer genoeg geroeid dat ik haar gewoon gelukkig wilde zien. Ook al bonsde mijn hart even hard als vroeger als ze in mijn buurt was. Zij hield van Gender Ik van Caya. Dat moest mijn hart, maar gewoon even begrijpen.

"Slecht geslapen Gan?" zei ik luchtig, hij gromde iets onverstaanbaars. Eva keek me even in mijn ogen. Het was makkelijker geworden om in haar ogen te kijken. Ik wist ergens ook wel waarom. De glans was er een beetje af. Of dat was omdat ik me had neergelegd bij het feit dat ik nooit van haar mocht houden. Of omdat ze toch minder glansde dan vroeger wist ik niet. Zo veel dacht ik nou ook niet aan haar.

"Ontbijtje?" vroeg ze en ze stond op. "Als het maar geen.” Begon ik.”Nee, geen klef broodje kaas." Sneed ze me de woorden mee af. En heel even. dacht ik die glans weer te zien in haar ogen. Heel even werden de vlinders weer wakker. Ik wist dat de gevoelens voor haar nog diep weg gestoken ergens zaten. Maar ik kon ze inmiddels negeren. Ja, soms met bepaalde dingend die ze deed werden de vlinders weer even wakker. En voelde ik weer even iets. Het was in Sittard makkelijker. Dan was ze er gewoon niet.

Om een uur of tien stonden we op het bureau, gelijk werd ik het kantoor van Mechels ingeroepen. Chris maakte aanstalten om te volgen, maar werd gelijk gezegd dat hij niet gewenst was. "Ga zitten," zei ze streng. "Wat kan ik voor u doen, mevrouw?" vroeg ik. "Ik wilde weten of het nog een beetje ging", zei ze. "En een verzoek doen." ik glimlachte naar haar. "Gaat prima eigenlijk, alsof ik nooit ben weg geweest," loog ik een klein beetje. De relatie met eva was anders. Dus was het wel iets anders dan eerst. "Zou u dan ook willen blijven?" vroeg ze. Ze verraste me met die vraag. "Dat weet ik niet." zei ik. Ik wist het ook werkelijk niet. Ik werd afgeleid door eva's geschreeuw.

"Wat denk jij nou dat ik achterlijk ben?" Gilde ze naar ganderd." Ik kan heus wel zelf denken. "Hoorden ik haar roepen. "Ik kom hier nog op terug," zei Mechels. Ik liep het kantoor weer uit. Eva zat met een woedende blik naar haar scherm te kijken. Ik glimlachte even. Wat was ze toch mooi als ze zo boos was. Nee, dat mocht ik niet denken. Ik mocht niet zien hoe oogverblindend mooi ze was. Ik mocht niet weer verliefd op haar worden. Dat was geweest.

's Avonds zaten we met zijn 5e om de keukentafel in de ponti. Ik had nasi gekookt, gewoon omdat het simpel was. Eva genoot ervan en pakte zelfs een tweede bord vol. Caya hield niet van Nasi. Zij was wat culinairder. Wat ik aan haar wel leuk vond. Chris vond het wel oké, maar was meer een Hollandse pot man. Ganderd kauwde smaakloos op zijn eten, hij hield Eva constant in de gaten. Ik vond het wat bezitterig over komen. "Ik heb dit zo gemist." zei Eva, die me daarmee uit mijn gedachte haalde. "Jouw kookkunsten." zei ze glimlachend. Ik lachte naar haar terug. Ik keek naast me en zag Caya wat geërgerd kijken.

Na het eten keken we met zijn allen wat tv. Om een uur of 11 gingen Ganderd en Eva slapen. Ik had niet het idee dat Eva dat echt wilden. Maar dat ze om de lieve vrede te bewaren, maar meeging. Ze leek zo in zo zichzelf niet helemaal. Ze droeg make-up, wat ze voorheen nooit deed. Ze leek af te vallen. En ook al wilde ik het ontkennen. Haar ogen waren anders. Ik kon een jaar geleden uren verdrinken in haar ogen. Nu waren ze doffer. Minder uitdagend. Ik maakte me zorgen.

You might be reading a pirated copy. Look for the official release to support the author.

"Waar zit jij met je gedachte?" vroeg Caya me. "Nergens." jokte ik. Ik wilde niet dat ze wist dat Eva weer het leeuwendeel van mijn gedachten opeiste. "Ik wil even met je praten, Floris," zei ze. Ik knikte en volgde haar naar onze kamer. "Ik wil dat je eerlijk tegen me bent." zei ze. Ik kon haar niet volgen. "Je kan me de hele tijd vertellen dat er niets aan de hand is, dat je niets denkt, maar ik zie het wel," zei ze. Waar had ze het over. "hoe jij naar haar kijkt?" "Zo kijk je nooit naar mij." concludeerde ze. Was ze nou jaloers op Eva? Ja, ik moest toegeven dat ik haar nog steeds prachtig vond. Ook al leek ze zichzelf te verwaarlozen. Dat ze mijn gedachten vaker in beslag nam nu ik haar weer in mijn buurt had. Maar dat betekende toch niets? Ze was een goede vriendin.

Caya keek me indringend aan. "Wat wil je dat ik zeg?" vroeg ik haar. "De waarheid." zei ze weer. Ik snapte haar echt niet. "Waar over?" Vroeg ik. "Je ex-partner. Hoe je naar haar kijkt Floris. "Ben jij verliefd op haar?" Ik wist niet of ik met mijn hoofd moest schudden en nee zeggen of volmondig ja. antwoorden. Voelde ik nog iets voor Eva? Ja, dat deed ik. Dat zou ik waarschijnlijk altijd wel blijven doen. Ik kon haar redelijk uit mijn gedachte weren als er niets om me heen was wat mij aan haar deed denken. "Nou, ik wacht." Zei Caya. Ik keek haar aan. "Ik weet het niet." zei ik. "Maak dat de kat wijs." riep ze boos. "Caya, ik weet het niet echt niet." zei ik weer. Ik wilde dat ze het begreep.

We werden uit onze woordenwisseling gehaald door Eva die aan de andere kant van de gang schreeuwde. Ze had duidelijk weer ruzie met Ganderd. Ze waren behoorlijk aan het schreeuwen. Ik probeerde niet te luisteren. maar kon het niet helpen, ze schreeuwde zo hard. "Jij bepaalt niet wat ik wel en niet kan doen op mijn vrije avond Ganderd. Dat pik ik van niemand namelijk." hoorde ik haar schreeuwen. "Jij bent van mij, Eva Van Dongen. Mijn bezit. "Dus jij zal mij gehoorzamen." ik luisterde nu aandachtig. Noemde hij Eva nou zijn bezit? "Ik ben van niemand Ganderd Smallenbroek." riep ze en ik hoorde haar weglopen. "Kom terug jij!" riep hij en hij liep duidelijk achter haar aan. "Eva Magdalena Van Dongen, jij luistert naar me." Schreeuwde ganderd." "MIJN HAAN ZAL KONING KRAAIEN." hoorde ik hem schreeuwen, daarna hoorde ik duidelijk zijn vuist iets raken. Ik kon niet goed horen wat, maar het klonk of hij hard had geslagen. "Stomme trut ook." riep hij, en ik hoorde hem de kamer in gaan.

Ik wilde naar Eva om te kijken of ze in orde was. Of ze niet te veel van hem was geschrokken. Ik stond al met de deurklink in mijn hand toen ik besefte dat ik net zelf ruzie had. Ik keek Caya aan die licht mistroostig glimlachte. "Ga maar." hoorde ik Caya zeggen. "Het is al goed, Floris. Ga haar maar troosten. Dat wil je toch hè? Ik ga naar huis. Het doet pijn, ik vond je heel leuk, maar ik denk dat jouw hart van haar is. "Ik denk zelfs dat jouw hart dat altijd geweest is." zei ze. Ik keek haar aan. Had ze gelijk? Was ik nog altijd verliefd op Eva? Ze gaf me een kus op mijn wang. "Het ga je goed Floris." zei ze en pakte haar al gepakte koffer. Ze was dit blijkbaar al van plan geweest. "Het spijt me Caya." zei ik. "Het is al goed, joh. "Vrienden?" vroeg ze. Ik knikte en schudde haar hand. "Vrienden." Ze glimlachte. "Ga nou maar." Zei ze. Ik glimlachte terug en liep de kamer uit.

Instinctief liep ik naar de keuken. Daar zat ze. In haar nachthemd voor zich uit starend. Mijn ingewanden maakten rare bokkensprongen. Een doos foundation lag naast haar op de tafel. "Eva?" geschrokken draaide ze zich om. "Wolfs. Sorry. "Hebben we je wakker gemaakt?" vroeg ze, ik schudde mijn hoofd. Ze had een nieuwe dikke laag make-up op. "Die troep op je snuit heb jij toch niet nodig?" zei ik. Ze haalde haar schouders op. Ik bekeek haar even van top tot teen. Ze was eng mager. Haar mooie zilveren ogen waren gedempt. Ik zag een koortslip pleister op haar lippen die ze had weg proberen te werken met lipstick. Haar haren zaten wild. De punten van ervan leken breekbaar. Iets wat ze vroeger nooit toe liet. Haar haren, net als zij zelf, waren altijd wat ik Eva Chiceu noemde. Alles was verzorgd en netjes, maar wel stoer. Dit was die mooie Eva niet meer.

"Gaat het met je?" vroeg ik haar. Ze knikte. "Prima. "Die stomme ontvoerder houdt me wakker." zei ze glimlachend. Maar haar lach bereikte haar ogen niet. "Dat. "Of Ganderd die naar je brult." ze knikte. "Ja, dat ook." zei ze. Ik legde mijn hand op haar schouder. Ze kromp ineens in elkaar. "Eva, wat is er?" vroeg ik. "Niets. "Vanmorgen uitgegleden." zei ze. Ik schoof haar shirt iets naar beneden, ik schrok van wat ik zag. Haar rechterschouderblad was bont en blauw. "Wat is er gebeurd?" vroeg ik haar. Ze trok snel haar shirt weer omhoog. "Gevallen zei ik toch." zei ze geërgerd. Ik tilde met mijn duim haar kin op om haar te dwingen naar me te kijken.

"Wees eens eerlijk, Eef." zei ik. "Ik ben gevallen." zei ze weer. Ik liet het maar. Ik omhelsde haar. "Blijf van haar af, Wolfs." hoorde ik Ganderd roepen. Ik liet Eva los en bekeek hem van boven tot onder. Zijn vuisten waren rood en ruw. "Muur geslagen?" vroeg ik. "Ja, zoiets." riep hij. Ik vertrouwde het niet. Maar voor nu liet ik het maar. Eva's vriendschap was te belangrijk voor me.

Caya kwam met haar koffer de keuken inlopen. "Wat ga jij doen?" vroeg Eva. "Naar huis. "Het is uit." zei ze. Eva keek me aan. "Dat heb je niet verteld.” Zei ze. “Niet belangrijk, Eva. "Het is goed, we zijn als vrienden uit elkaar." zei Caya, ze omhelsde Eva met een arm en gaf haar een kus op haar wang. Ze fluisterde iets in haar oor en vertrok. "Ik ga slapen, Eef." zei ik. Ik wierp een waarschuwende blik naar ganderd.

Een halfuur later werd ik uit mijn slaap gehaald door nogmaals een ruzie tussen Eva en haar vriend. "Hij is een vriend. "Hij troosten me wat is daar nou erg aan?" vroeg eva woedend klinkend. "Dat ik wel zie dat hij meer wil, Eva. "Hij heeft het uitgemaakt met zijn vriendin door jou." ik deed mijn deur op een kiertje. Wat blijkbaar de aandacht van Ganderd trok. "Laat ook maar." hij liep zijn slaapkamer in. Eva volgde hem een paar minuten later.