Eva:

Het was een maandagochtend. We werden het kantoor van Mechels in geroepen. Wolfs keek me aan zoals altijd. Met een blik die wilde zeggen dat voorspeld weinig goeds. Ik lachte even. En liep samen met hem het kantoor in. "Dit is Ganderd Smallenbroek." Zei Mechels. En ze wees naar een knappe man van ongeveer mijn leeftijd. Hij had kort zwart haar, een warme glimlach bruine Sprekende de ogen, hoge jukbeenderen. Ja, dit was een knapperd. "Hij komt hier bij ons stage lopen." Zei Mechels. "Hij wordt ingewerkt als rechercheur." Voegde ze toe. Ik zag dat wel zitten. Wolfs leek het minder leuk te vinden.

"Waarom hebben we er meer nodig?" Vroeg hij dan ook. "Moet ik u dat vertellen meneer Wolfs?" Vroeg Mechels hem. Ik moest altijd stiekem wel lachen om deze momenten. Ook Wolfs was een knappe man. Maar ook lief en betrouwbaar. Ik hield van hem. Maar om hem niet te verliezen kon en mocht dat niet. "Goed over naar de orde van de dag." Zei Mechels .we hebben een lijk, gevonden in Margraten op het veteranenkerkhof.

Op de weg naar Margraten zaten we met. Zijn 3e in de auto de jongens maakte over en weer wat flauwe grappen. Ik genoot van hun gezelschap. Ganderd doe a snel had verteld dat we hm gaan konden noemen was 36 jaar oud geboren in Terblijt, zijn moeder had hem Ganderd genoemd omdat ze van ganzen hield en een gander een mannetjes gans is. Hij had bij de rijkspolitie alles doorlopen, maar de rijksrecherche vond hij maar niets. Hij was Single. Dit vond ik wel een mooi gegeven.

We kwamen aan bij het kerkhof. Waar het al wemelde van de agenten. "Ergens best wel on eerbiedig." Zei Ganderd. "Nu is zelfs hun laatste rust plaats verstoord." Voegde hij toe. Ik vond dat zo prachtig. Wolfs begreep dat nooit. Voor hem was een plaats delict.gewoon een pd. "Dus aan ons de schone taak om de rust voor ze weer terug te brengen." Zei Wolfs. Hij knielde bij het lichaam.

"Jonge vrouw. Tussen de 30 en de 40 schat ik. Van dichtbij in de slaap geschoten. Een schot. En ook maar 1 huls. 9 mm. Ik vermoed een pistool." Zei hij. "O Aan. Het proberen om patholoog te worden?" Grapte Timo. "Ik Will. Je met alle liefde les geven hoor." zei hij. Ik moest hier even om lachen "ik houd het op recherche werk Timo dank je wel."zei Wolfs, ik vond het altijd prachtig om Timo met Wolfs te zien Flirten. Als vrouwen dat deden werd ik een beetje jaloers. Ergens vond ik ook, al mocht het niet dat hij van mij was.

"Wat kun je ons vertellen Timo?" zei Wolfs hem. Timo keek gespeeld beteuterd. "Jammer hoor dat je geen patholoog wil worden." zei Timo dit keer. Ik lachte eventjes naar de 2 mannen. "Deze jonge vrouw is tussen de 10 en 12 uur geleden van het leven beroofd." zei hij. "Geen zelfmoord?" vroeg Ganderd. "Ik vermoed van niet. Er is geen wapen gevonden. Dat kun je als je dood bent niet zelf verplaatsen en een schot door je slaap dan ben je opslag dood." zei Timo. "Waar heb je deze opgeduikeld Wolfs?" vroeg Timo, ik glimlachte weer.

If you discover this narrative on Amazon, be aware that it has been stolen. Please report the violation.

"Stagiair je kent, het wel moet nog veel leren." Timo knikte. "Mijn aanbod staat nog steeds open." voegde Timo toe. Wolfs draaide even met zijn ogen. Ik genoot van het aanzicht. Hoe vreselijk het ook is was een vrouw van ongeveer mijn eigen leeftijd, zo te zien genoot ik van het gezelschap. "Moord dus?" vroeg Ganderd. "Niet zeker." zei Wolfs. Ganderd keek verward naar hem. "Het kan zelfmoord met assist zijn."legde ik uit. "Hoe bedoel je?" vroeg hij. Ik glimlachte naar hem. "Nooit zo, maar uitgaan van moord. Met een situatie als dit kan het ook zijn dat ze zelf moord heeft gepleegd en degene die bij haar was het wapen heeft mee genomen om het op moord te laten lijken. Maar moord is zeker ook een optie." zei ik "open mind." vulde Wolfs mij aan. Ik deed mijn handschoenen aan en doorzocht haar kleding. "Portemonnee met alles er in. Als het moord is is het zeker geen roofmoord. Dit is 1000 euro." ik haalde een id kaart uit de portemonnee. "Lucy Starmans. Geboren 10 juni 1988. Dus 35."zei ik. "Zo jong nog." zei ik. "Soms is dan zelfs het leven zwaar Eef." zei Wolfs. Ik knikte alles wees op zelf moord met assistentie. Maar het behoefde wel goed onderzoek.

Nog anderhalf uur waren we bezig op het pd. Daarna nam het FO het over. "Lucy kwam uit Brielle. Wat in godsnaam deed ze hier?" vroeg ik me hard op af. Wolfs keek me aan. Die mooie Blauwe ogen waar ik altijd al dol op was. "Geen idee. De collega's in Brielle, maar op de hoogte stellen om het haar ouders te gaan vertellen?" vroeg ik. Wolfs knikte. "We kunnen verder niet veel dan afwachten.

Een paar dagen verstreken ik begon Ganderd steeds leuker te vinden. Hij was anders dan Wolfs en Darom ook best verfrissend. Hij was wat wilder dan Wolfs. Sportiever. Hij verraste me door me na een week uit te vragen. Blozend stemde ik in.

Weken verstreken. En ik begon voor Ganderd nu echt dingen te voelen. Maar daar was ook Wolfs. Lieve, leuke. Trouwe, knappe Wolfs. Waar ik ook van hield. Wat moest ik nou? Elke keer als ik Ganderd zag bonsde mijn hart sneller. Maar als ik dan 's avonds in de ogen van Wolfs keek deed mijn hart hetzelfde. Inmiddels was de dood van Lucy de boeken in gegaan als zelf doding en gelukkig waren er geen verdere zaken meer. Gan vroeg me weer uit. Blozend stemde ik in.

Hij nam me mee uit naar een dans club. Niet helemaal mijn ding maar goed. Ik ging mee. En binnen no-time had ik het best naar mijn zin Ganderd was lief voor me en kocht de hele tijd drankjes. Hij bracht me terug naar huis en voor we de deur in liepen zoende hij me. Het voelde heel fijn. Ik kreeg er vlinders van in mijn buik. Ja, ik was verliefd. Verliefd op 2 mannen.

Ik liep de keuken in waar Wolfs een boek zat te lezen. "Gezellig gehad Eef?" vroeg hij. Ik knikte. Hij keek op. Ik zag gemixte gevoelens in zijn ogen. Hij wilde me niet tegen houden om iemand te ontmoeten. Maar ik wist ook wat hij voor mij voelden. "Dat is fijn Eva." zei hij. "Ik ga slapen." hij kuste me kort op mijn wang. Diezelfde vlinders vlogen wild rond. Verdomme Waarom was ik nou verliefd op 2 mannen?