Abel kwam haar kamer binnenlopen. Bols had toegestemd dat Eva's kind bij haar bleef, ze lag in een wieg naast haar. Hij kneep even in haar arm. Eva werd moeizaam wakker. "Daniël." Ze hadden afgesproken buiten privé momenten elkaar aan te spreken met de cover namen. "Hij staat buiten de hekken, krankzinnig van bezorgdheid." Zei Abel. "Moeder en dochter zijn in orde." Zei Eva kort. Ze wist waar Abel het over had. "Ik zal het doorgeven. Rust goed uit, we moeten je snel hier weghalen." Zei hij en vertrok weer.

Hij liep naar het hek waar een zwakke plek in de beveiliging hen genoeg privacy verschafte.

"Heb je nieuws? Is Eva in orde?" Vroeg Wolfs hem. "Ze is zwak maar in orde. Je dochter is 1 week te vroeg, maar doet het prima." Wolfs zuchtte opgelucht. "Luister. Ik wil haar hier morgen weg hebben. Dat is de beste dekmantel. Eva is nu nog zwak dus zal niet terugvechten als ze ontvoerd wordt. Romeo een oud-lid en ik zullen haar bij de hekken 'ontvoeren.' Zorg jij dat ze daar komt. Maar jij mag er niet zelf bij zijn. Abel jij moet nog een klein tijdje blijven, anders weet hij dat jij erbij betrokken was." Hij gaf Abel een briefje. "Is de baby bij haar? Anders moet jij daarvoor zorgen. Ik laat mijn dochter niet hier achter. Niet die." Hij eindigde zijn zin. "Niet die van haar. Ik weet wie ze voor je is Wolfs. Ze is echt alles waar jij van houdt hè?" Zei hij grijnzend. "Je moet gaan, de beveiliging komt zo.

Wolfs knikte en vertrok terug de dikke jungle in. Abel had het idee dat hij niet ver weg zou zijn. Hij had al vrij snel geleerd na dat ze Eva op het spoor waren gekomen, hij bereid zou zijn voor haar te sterven. Abel liep terug naar het ziekenhuis gebouw. Hij wekte Eva weer. "Morgen." Zei hij en gaf haar het briefje.

"Eef we willen niet meer wachten. Ik weet dat je verzwakt zal zijn. Maar je moet hier weg. Hier hebben we het plan. Sta tijdens de bij een komsten bij het hek .ik zie je morgen."

De volgende avond liep ze zo als geplant met haar dochter in een draagdoek langs de hekken van de nederzetting. Bij Hij het hek bleef ze even staan. Na 5 minuten hoorde ze voetstappen. Iemand trok de hekken open en rende richting Eva. Hij legde zijn hand op haar mond en trok haar achterwaarts mee. Ze probeerde zich los te vechten, maar ze was nog te verzwakt. Op de hoek stonden nog twee mannen met bivakmutsen op in het zwart bij de ingang van de Jungle. Degene die haar vast had, droeg haar over aan de twee mannen bij de jungle. Eva probeerde weg te rennen, maar ze werd stevig bij haar arm gepakt. Ze werd de jungle in gesleurd.

Bij een hutje stonden ze stil. "Laat me los." schreeuwde Eva. "Wie zijn jullie." ze probeerde zich weer los te rukken. "Eva rustig nou." hoorde ze de stem van Romeo zeggen. "Romeo?" vroeg ze. De linker man trok zijn bivakmuts af. "Romeo!" ze vloog hem om de hals. "Ik ben zo blij je te zien." zei ze. De tweede man trok ook zijn masker af. Ze herkende hem als Donald. Een van de leden die was vertrokken.

"Uw naam is dus Eva?" zei hij. Ze knikte. "Zeg maar je." Zei ze. "Je ziet er vreselijk moe uit kom binnen en rust." zei Romeo en hij bracht haar het hutje binnen. Er Brande al een vuur en het bed in de hoek was op gemaakt. In de hoek stond een oud wiegje waar ze de baby in legde. Voor dat ze ging liggen keek ze rond. Ze voelde zich bang. Zo ver van de nederzetting was ze niet. "Je bent Veilig Eva, we hebben een wacht buiten. Jullie zijn echt veilig." zei Romeo. Ze viel snel in slaap.

Ze wist niet hoelang ze had geslapen, maar ze schrok wakker toen het pik donker was in de hut. Het vuur was nog maar een paar smeulende resten. Ze keek in de hoek waar het wiegje stond. De baby was weg. In paniek stond ze op en liep ze het kleine hutje rond. Ze zag bijna niks omdat het zo donker was. Ze liep naar de deur. "Waar denk jij heen te gaan?" hoorde ze uit de verste hoek. Ze herkende niet gelijk de stem. "Ik moet mijn kind vinden." zei ze en ze trok de deur open. "Eef!" hoorde ze en ze voelde een hand op haar schouder. ", doe die deur dicht Eva het is goed." ze draaide zich om en keek Wolfs aan.

"Wat is haar naam?" vroeg hij het kleine meisje terug leggend in het wiegje. "Sharon. Als jij dat goed vindt." hij glimlachte en omhelsde haar. "Natuurlijk vind ik dat goed. Ik let wel op haar meisje. Ga jij maar weer rusten. Je ziet er heel zwak uit." zei hij. "Dat valt wel mee, hoor." hij glimlachte weer. "Zo ken ik je weer. Luister Eef, we blijven een paar dagen hier. We hebben hier alles wat we nodig hebben voor een dag of 3. daarna lijd Don ons een verborgen pad over naar beneden. Vanuit daar vliegen we naar huis." zei hij.

"Bols zal me zoeken." zei ze. "Dat weet ik. Maar ik ga je beschermen nu meisje. Jullie allebei." ze keek hem aan. Ze wist niet zeker of hij dat kon. "Hij zal nooit op geven." zei ze. "Ik ook niet." zei hij "ik zorg voor jullie Eef. Je bent veilig. Hij blijft verder met zijn poten van je af." Ze pakte zijn hand."jij moet ook voor jezelf zorgen." Zei ze. "Eerst jij. Eef." Zei hij haar wang strelend. "Het is laat Eef. Alsjeblieft, ga terug naar bed." Ze rolde met haar ogen. Ze wilde niet toegeven dat hij gelijk had. Ze voelden zich dood moe. Ze wilde zich niet laten kennen dus nam plaats op de bank. "Koppig ding dat je bent." Zei hij en hij nam plaats naast haar, daarna nam hij haar in zijn armen. Na een minuut viel ze weer in slaap. Hij haalden zijn hand door haar haren. "Je bent wel mijn koppige ding."

Ensure your favorite authors get the support they deserve. Read this novel on Royal Road.

Ze werd wakker van het zonlicht. Wolfs had haar blijkbaar in bed gelegd. Ze liep het hutje uit. Op een kleine open plek voor het hutje zat Wolfs met Sharon op zijn arm haar de fles te geven. "Hoor ik dat niet te doen?" Zei ze. "Absoluut hoor jij dat ook te doen." Zei hij glimlachend. "Ik hoor een maar. " Zei ze. "Maar ik moet ook voor haar zorgen. Dus totdat jij voldoende hersteld bent doe ik het." Ze ging naast hem zitten. "Ik ben in orde."

Wolfs glimlachte naar haar. Eva zou Eva niet zijn als ze niet weer gelijk alles wilden gaan doen. "Laat mij de nacht en ochtend voeding nou maar doen hier Eef. Des te eerder kunnen we weg." Eva zuchtte. "Nou goed dan." Er kwam geritsel uit de jungle. "Eef neem haar over en ga naar binnen." Zei hij. Eva deed snel wat haar gevraagd werd. Als het een volgeling van Bols was en ze zouden haar zien zou Bols het in een paar minuten weten en waren ze in gevaar.

Hij haalde een pistool te voorschieten en richten het richting het geritsel wat maar voort duurden. Na 5 minuten kwam er een meisje de jungle uit dat afgaand op haar kleding een van Bols zijn volgelingen was. "Niet schieten." Riep ze. "Wie ben jij?" Ze hield haar ogen neergeslagen. "Daniël heeft me gestuurd, ik zoek een weg uit de nederzetting als de heer der verlossing mijn geheim kent, zal hij mij pijn doen. "Zei ze. "Eva. Kom eens buiten in vermomming." Riep Wolfs.

"Wat gaat u doen, bent u ook deel van de nederzetting?" Vroeg de jonge vrouw duidelijk doodsbang. Eva kwam naar buiten, ze had los zittende kleding en een bivakmuts op gedaan. "Check haar even voor microfoontjes of trackers wil je." Zei hij en gaf haar een apparaatje. Eva haalde het langs haar lichaam. "Ze is clean." Ze trok haar bivakmuts af. "Wat doe je hier Juna?" Vroeg ze." Deladem." Haar ogen werden groot van angst. "Ik heet Eva. Je hoeft niet bang te zijn Juna. "Maar Deladem ik bedoel Eva. U bent de heer zijn vrouw. U zult mij moeten terugbrengen."

Eva keek haar onbegrijpend aan. "De heer zei dat u naar buiten was met de prinses om oud-leden te vinden en terug te brengen." Zei ze. "Niet bepaald. Ik ben door mijn partner daar gered. Hij en 2 vrienden hebben me daar weg gehaald." Zei ze. "U wilden vluchten waarom? U had het beste leven." Zei ze. "Omdat ze on vrijwillig daar was. Bols heeft haar gedwongen mee genomen. En de prinses zo als jij haar noemt, is niet eens van hem." Zei Wolfs. Juna keek hem niet aan en sprak niet. "Je mag gewoon met hem praten, hoor en aankijken je bent vrij nu."

"Wie is Bols?" Vroeg ze. Die heer van verloskundige of zo." Zei hij. Eva glimlachte. "Hij is inderdaad de heer Juna." Zei ze. "En mijn dochter is niet bepaald zijn prinses." Zei Eva "maar u was zwanger." Zei Juna. "Ja maar niet van hem." Legde Eva uit. "Kom jij verteld waarom je weg wilt, ik vertel jou alles wat je wilt weten." Zei ze. "Eefs dat wel verstandig?" Vroeg Wolfs. "Als hij een infiltrant stuurt is dat een man, hij geloofd zijn eigen religie iets te veel." Zei ze. "Hij is niet Dom Eva, ik kan je niet weer verliezen dat overleef ik niet."

Eva glimlachte. "Je bent er nu toch bij. "Hij zuchtte. "Goed dan." Hij ging bij de dames zittend en trok voor de veiligheid Eva tegen zich aan. "Zijn jullie?" Vroeg Juna. "Hoezo?" Vroeg Wolfs. "U bent overduidelijk verliefd." Zei ze. Eva moest hier om best lachen. "Maar u ook Deladem. Ik heb u nooit zo zien stralen." Eva's wangen werden diep rood. "Ik heet Eva." Zei ze hopend het onderwerp te veranderen. "Goed dan Juna. Wat is dat geheim?" Vroeg Wolfs. Die deze jonge vrouw met de minuut aardiger vond.

"Ik ben ongeoorloofd met een gade naar bed geweest." Zei ze. "Een Gade?" Vroeg Wolfs. "Bols zijn woord voor man." Legde Eva uit. "Ga door." Zei ze. "En nu ben ik zwanger denk ik." Zei Juna. "Wie is de man en waarom denk je zwanger te zijn?" Vroeg Eva. "De gade was broeder Erwin. Ik krijg altijd zulke kriebels als ik hem van het veld zie teruglopen. Ik weet dat ik niet mag kijken maar toch." Zei Juna blozend. "Zo zo verliefd?" Vroeg Wolfs plagend. Eva porde hem speels. "Ik denk het wel." Zei Juna. "Maar om uw vraag te beantwoorden. Ik heb al drie maanden mijn strafbloeding niet gehad." Zei ze. "Je wat?" Vroeg Wolfs. "Ongesteld oliebol." Zei Eva lachend. "Ja, dan weet ik het wel zeker. Je bent bij ons veilig Juna."

Juna knikte. "U lijkt ook samen te zijn." Zei juna weer. " In ieder geval verliefd." Zei ze. 'Is het zo duidelijk.' Dacht hij. "Ik weet niet wat we zijn Juna." Zei Eva. "U heeft mij altijd geleerd dat je hart gevolgd moet worden koningin." Ze sloot haar ogen even. "Eva Alstjeblieft. En ja, dat klopt." Zei ze. "Hij is duidelijk stapel gek op u en u ook op hem. Ik zie het met hoe hij kijkt en hoe u straalt als hij dicht bij u is. Ik heb uw ogen nog nooit zo helder gezien." Eva bloosden van haar tenen tot de punten van haar Haren.

"U zei dat de prinses niet van de heer was, is zij dan van hem?" Juna zag aan Eva's blik dat ze gelijk had. "Wat gebeurt er als iemand ongeoorloofd zwanger is?" Vroeg Wolfs. "Dan wordt de vrouw in de mannen bijeenkomst gehaald." Zei Eva "en dan?" Vroeg hij. "Dat weet ik niet, het is nooit gebeurd, maar volgens Bols zijn regels mogen hij en de andere mannen beslissen over het lot van de vrouw." Ze ze. "Wat houdt dat dan in?" Vroeg hij. "Hem kennende. Hij zou dat arme kind half dood laten slaan." Zei Eva." Wilde hij dat met jou?" Vroeg Wolfs.

" Hij heeft erover getwijfeld en ik denk dat als hij eerder achter mijn zwangerschap was gekomen had hij dat zeker gedaan, maar omdat de volgelingen duidelijk zagen dat ik zwanger was en dachten dat ze van hem was, heeft hij niets gedaan. Ik moet jouw souveniertje houden, zijn woorden." Wolfs trok haar dichter tegen zich aan. "Ik had jou veel eerder daar weg moeten halen." Zei hij.eva legde haar hand op de zijne en keek hem aan. "Jij wilde dat hij achter de tralies kwam. Nu kan hij gaan zoeken." Hij glimlachte naar haar als ze hem zo aan keek, kon hij haar niet weigeren of ongelijk geven.

"Wanneer gaan we echt weg?" Vroeg Juna. "Als Eva de reis aan kan. En hare koppigheid kennende nog een paar dagen. En voor dat je protesteert Eef en die ogen van je op me gebruikt daar sta ik op." Zei hij. Juna keek naar ze. Het was duidelijk dat ze heel erg op elkaar gesteld waren. Hoe hij naar eva keek. Zo had nog nooit iemand naar haar gekeken. Ze was er best een beetje jaloers op.

Nog een paar uur zaten ze met zijn 3e voor het kleine hutje. Tot ze op eens een raar vogel geluid hoorden. "Juna. Eva naar binnen. Dat is een waarschuwing van Romeo." Zei Wolfs. 'hij heeft iets of iemand gezien."