Ze lande in Ghana. Hij had dit blijkbaar al tijden als back-up plan. Hij had al een paspoort aangemaakt voor haar en voor hem. "Deladem Mensah. Is het niet prachtig, het betekent verlost door een redder. En ik ben Micheal Mensah wat in het Ghanees als God betekent. En ik zal als een God zijn Eva, jij zal mij gehoorzamen." zei Bols. Zei hij. Hij sleepte haar mee een auto in. De hobbelige rit maakte haar misselijk. Na 5 uur rijden kwamen ze bij een stuk oerwoud.hij stapte uit en sleepte Eva mee.

Ze wist niet hoever ze gelopen had, maar ze kwamen bij een open plek waar hutten waren gebouwd. Een wij land met een stel schapen, koeien geiten en kippen. Een kerk achting gebouwtje. Iets met een kruis erboven wat vast een medische hut was. Een grote moestuin. Wat allemaal door een groot ijzeren hek werd beschermd. Eva had ooit gelezen over een kolonie in Chili, de Colonia Dignidad. En er foto's van gezien, het leek er verdacht veel op.

"Welkom Deladem. Bij de genezers van het bestaan. Ik ben hun spreekbuis naar God." Zei Bols. "En jij. Jij bent mijn vrouw. De enige die met een man mag samen leven. Met mij dus Deladem. Mannen en vrouwen leven hier gescheiden. Zij moeten door mij God toestemming vragen om voort te planten. Jij bent de heilige stem van de vrouwen. De spreekbuis van Maria. Ik de spreekbuis van de heer." Zei hij terwijl hij haar naar binnen leiden. "Hier hebben we geen technologie. Alleen in ons huis hebben we dat.maar verborgen." Zei hij.

"Je bent gek." Zei Eva. "Nu hoor ik je denken als belichaming van de heilige Maria kun je de dames dingen voor je laten doen. Maar als jij mij niet gehoorzaamd zal dat jou of een van de vrouwen of meisjes hier duur komen te staan. De kinderen wonen hier ook gescheiden en ook geslacht gescheiden. En maak je geen illusies Eva, ik hoor en zie alles." Ik laat het toe dat jij als enige met de mannen en jongens communiceerd Maar je luistert en gehoorzaamd mij."

Hij leek woedend en gestoord. Ze wist wel beter dan hem nu tegen te spreken. Hij had haar al proberen te wurgen. "Kom dan stel ik je voor aan onze gemeenschap." Hij pakte haar hand, ze wilde hem eigenlijk weg trekken, maar wist beter. Hij nam haar mee naar het plein voor het kerkje waar zo'n 100 mensen stonden.

Ze hadden zich uitgedost in ouderwetse kleding. De vrouwen droegen jurken tot aan de enkel en lange mouwen die haar deden denken aan die oude jaren 10 jurken. Je weet wel van de film Titanic. De heren droegen over het algemeen zwarte tuinbroeken en een wit overhemd. Wat Eva opviel was dat iedereen blank was. Dat vond ze vreemd. "Welkom bij deze gemixte bijeenkomst. Ik wil jullie voorstellen aan de koningin van onze samenleving, dit is Deladem." zei Bols trots en keek verliefd naar Eva.

Het nieuws over wie Eva was voor wat zij het beste kon beschrijven als een sekte werd met luid gejuich en applaus opgenomen. Het was haar al wel duidelijk dat hij deze gemeenschap al langer had. Een jong meisje van ongeveer 18 stak haar hand op. "Maar heer der verlossing. U stuurde voor heen ons geboden. Waarom bent u nu naar ons gekomen?" Eva zag Jens woedend worden. Hij dulden nooit tegen spraak. Eva schoot naar voren. "Omdat als u mij toestaat heer der verlossing. Hij jullie en mij waardig achten voor zijn aanwezigheid en zijn licht." zoog Eva uit haar duim hopend de situatie te sussen.

Zijn blik verzachte acuut. "Dat mocht je Deladem dank je wel." Eva zuchtte opgelucht. Ze wist hoe hij door het lint kon gaan als hij zijn zin niet kreeg. En zo'n jong meisje moest zijn woede niet voelen.

If you stumble upon this narrative on Amazon, it's taken without the author's consent. Report it.

Weken verstreken. En Eva leerde wel dat Bols het heerlijk vond om God te spelen. Elke woensdag hield hij bijeenkomsten in het kerk gebrouw. Eva moest de vrouwen bijeenkomst leiden en hij Lijde de mannen bijeenkomst. Hij had haar van tevoren gezegd wat de vrouwen moesten horen. Hij vond het belangrijk dat de vrouw zich ondergeschikt maakte aan de man. En dat zij er eigenlijk alleen waren voor kinderen schoonmaken en als verpleegster in het ziekenhuisgebouw. Eva probeerde de jonge meisjes wel te laten zien dat vrouwen ook sterk konden zijn en eigenlijk op gelijke voet zouden moeten staan als de mannen.

De laatste paar weken was ze misselijk. En snel duizelig ze vermoede dat dit kwam door het eentonige eten. De lucht vochtigheid En de hitte in Ghana. In de 3e week van haar verblijf kwam er een Ghanese krant die een artikel wilde wijten aan De Genezers van het bestaan. Ze interviewde Bols over de leefwijze en de geloofsovertuiging. En hoe volgens hem de rest van de wereld verkeerd leefden. waarom hij wel een vrouw mocht die bij hem woonde, maar de andere volgelingen niet.

Een week later besloot Bols dat Eva gehoorzaam genoeg was om als enige vrouw van hun Sekte naar het dorp te mogen om inkopen te doen. Ze wist wel dat ze door een of meerdere van de vertrouwelingen van Bols zou worden gevolgd. Ze wilden dat Marion wist waar ze was. Om Wolfs en de andere gerust te kunnen stellen dat ze wel redelijk werd behandeld door Bols. En de volgelingen van hem behandelde haar als een elite. Niet dat ze dat altijd fijn vond.

Ze liep langs een stalletje met kranten, ze had haar week rantsoen in geld al 2 weken opgespaard om bij een apotheek een zwangerschapstest te kopen. Om uit te sluiten dat dat het was waardoor ze zich zo raar voelden. Haar symptomen konden op 2 dingen wijzen. Zwangerschap of inderdaad het eentonige eten en de verandering van leefomgeving. Ze kocht bij het krantenstalletje een krant papier, een pen, een enveloppe en postzegels. Ze liep daarna de apotheek in en kocht zo on opvallend mogelijk de test.

Ze liep door naar het restaurantje naast de apotheek en vroeg daar in het Engels wat door de meeste Ghanezen werd gesproken of ze naar het toilet mocht. De meeste mensen hadden al geleerd dat je maar beter kon toegeven aan Bols. Dus waren ze ook bang voor Eva. Ze deed snel haar test. onder het wachten voor de uitslag maakte ze de enveloppe klaar voor Marion. Ze zocht het artikel over de sekte op, scheurde het behoedzaam uit de krant en deed het in de enveloppe. Ze wilde de adresgegevens erop zetten toen haar oog op haar test viel. 2 roze streepjes. Haar hart klopte in haar keel. Ze was Zwanger. Paniek stak de kop op. Ze telde terug naar haar laatste ongesteldheid en kwam ze op 2 maanden geleden. Dat was 6 weken voor ze uit polen vertrokken dus kon het maar van 1 persoon zijn. Ze was zwanger van Floris. Ze keek snel om zich heen in het kleine stalletje. Hij moest dit weten, daar was ze zeker van. Ze scheurde haar papiertje in tweeën en schreef op de een. 'Van jou het spijt me zo.' rolde de test er in, schreef zijn naam erop en deed deze bij de enveloppe voor Marion. Ze deed er een extra postzegel op en kwam het stalletje uit. De deur die naar de toiletten Lijde ging wild open en dicht. Ze had het vermoede dat er iemand snel door heen was gegaan.

Haar instincten gingen aan. Ze moest deze brief niet zelf posten. Ze moest er iemand voor vinden. Ze liep het restaurantje in en sprak een serveerster aan. Die vroeg ze fluisterend of zij de enveloppe op de post wilden doen. De vrouw knikte. Eva gaf het over en gaf haar ook wat Cedi's het Ghanese geld.

Op de wandeling terug naar de sekte werd ze met de minuut banger. Ze kon de baby niet verborgen houden. En dit was Wolfs zijn kind. Dat wilde ze houden. Omdat ze van hem hield. Maar ook omdat het een link vormde tussen het gelukkige leventje wat ze gekend had met hem en hun vrienden. Hoe kon ze Bols zo verkrijgen dat hij dit kind zou accepteren?