Marion liep naar eva toe. "Eef?" Marion knielde naast haar. "Eva! Zeg iets." Eva bewoog niet, "ambulance met spoed."riep Marion. Ze haalde diep adem. "Hier de 1104 voor 1102."zei Marion, ze wist dat ze het moest vertellen. Maar ze was bang dat hij zou ontploffen. "Ja Marion? Zeg nou niet dat we een lijk hebben. 'Dat hoop ik niet' dacht ze."je moet even hier heen komen." ze zuchtte. "Hij heeft Eva aangevallen." ze zette haar porto uit en wilde de dader inrekenen, maar hij was weg.

"EVA." hoorde ze achter zich. Wolfs kwam aanrennen. "Eefje." hij knielde naast haar. "Eva. Kijk me aan." zei hij. "Wat in godsnaam is er gebeurd?" Marion vertelde hem alles. "Eef alsjeblief." Eva bewoog. "God dank." zei hij. "Floris?"vroeg ze. "Je bent veilig ik heb je." ze ontspande haar lichaam en huilend omhelsde ze Floris. "Het is al goed." beschermend sloeg hij zijn armen om haar heen. "Rustig meisje, ik heb je." hij streelde, haar haren. "Ik breng je even naar een arts schatje." hij tilde haar op en bracht haar naar zijn auto.

"Nou mevrouw van Dongen, de wond op uw arm is niet diep. U hoeft niet gehecht te worden. Ik zal de gynaecoloog even halen om uw kind te controleren." Eva had niets meer gezegd sinds ze bij het ziekenhuis aan waren gekomen. Ze schaamde zich te veel. Ze dacht alles wel aan te kunnen, maar weer was ze aan gevallen. "Het spijt me." zei ze. "als de baby." begon ze. "dan is dat mijn schuld." tranen vormden in haar ogen. "Niet doen Eva. Jij kan er niets aan doen." zei hij haar in zijn arme nemend. "Rustig, maar je zelf niet zo overstuur maken." een arts kwam binnenlopen. "Goede middag ik ben Storm de graaf. Uw gynaecoloog. Ik moet u wat vragen stellen."

Eva knikte. "Hoe lang bent u in verwachting?" eva keek Floris aan. "Dat weet ik niet ik heb in coma gelegen. "Volgens haar laatste echo de dag van haar ongeluk was ze 12 weken, dus zal ze nu 19 à 20 weken zijn."antwoorden hij. "Dan zal ik een echo maken zo. Bent u tijdens deze aanval in uw buik geraakt?" eva schudde haar hoofd. "Ik denk het niet toen ik op de grond kwam heb ik geprobeer mijn kind te beschermen door me zo klein mogelijk te maken." zei ze. "Dan zal het allemaal wel meevallen denk je niet? Goed ga maar even liggen maak je buik bloot dan zal ik even kijken."

Na een minuut bracht de arts de gel aan. "Kijk daar."zei hij wijzend naar het beeld. "Het is wat verstoord het beeld, maar het ziet er prima uit. Ze lijkt zich van geen kwaad bewust te zijn." zei hij. "Ze? Een meisje?" vroeg Floris. "O, sorry dat floepte eruit. Ja, een meisje." Floris kuste eva. "Nog een meisje wat hopelijk op jou gaat lijken." hij streelde haar wang. "Wat bedoelde u met het beeld was wat vaag?" vroeg hij. "Ik denk een storing niks om u zorgen om te maken, uw meisje doet het geweldig. Ondanks twee keer op de proef gesteld te zijn. Ze is beren sterk hoor." zei de arts.

Floris glimlachte. "Lijkt nu al op haar moeder ijzersterk." hij kuste Eva's slaap. "Mag ze mee naar huis?" vroeg hij. "Ja, ze is in orde alleen rustig aan vanavond. Niet te veel in spannen. Stres kan nadelig zijn voor de baby." zei Storm. "Dank u dokter." hij hielp eva overeind. "nog een meisje dus. Dat zal Carmen leuk vinden." zei Floris onder weg naar huis. "Eef weet je nu nog wel iets?" Eva knikte. "Hij had bruine ogen. Lang rond de 185 of 190. Meer zag ik niet, maar ik heb het idee dat ik zijn stem eerder heb gehoord. Ik weet alleen niet waar. Hij was diep en dreigend. En hij zei iets van dat ik wat kapot had gemaakt." hij keek naar haar via de spiegel. "Ik laat je morgen horen oké meisje?" vroeg hij eva knikte. "Vind je het erg nog een meisje?" vroeg ze. "Natuurlijk niet. Eva ik ben met je getrouwd omdat ik van je houd. Van jou. Niet omdat ik dacht, laat ik eens een gezin met je stichten, elk kind van ons is welkom. Wat het dan ook is omdat ik dat van jou krijg." ze pakte zijn hand. "Jij weet ook precies wat je moet zeggen hè?" zei ze. "Ik meen het wel Eva." ze kneep in zijn hand. "Dat weet ik.

"Verhoor 2." riep Sonja Zwakman de volgende ochtend. "Schiet op wandelend doelwit." riep ze. "HEY! zo praat je niet tegen haar." riep Floris. "Het is al goed schat." ze kuste hem snel. Ze liep naar de verhoorkamer."ga zitten." zei Sonja. "Wat is er gister gebeurd?"vroeg ze. Eva legde uit wat ze zich kon herinneren. "Wil jij nou gewoon dood?" vroeg Sonja. "Waar heb jij het over. "Ik heb je wel door kreng. Jouw beschrijving van de dader is zo vaag, dat kan bijna iedereen zijn. Alleen de bruine ogen zijn opvallend. Jij hebt iemand in gehuurd om je aan te vallen. Ik ben er nog niet achter of je nou wilt dat hij je vermoord of alleen bijna. Misschien wil je dat kind in je wel dood hebben." riep ze. Floris stormde binnen. " ZO PRAAT JE NIET TEGEN HAAR HOOR JE ME." zei hij eva beschermend tegen zich aan trekkend.

Unauthorized duplication: this tale has been taken without consent. Report sightings.

"Je moet toegeven Wolfsje. Het is altijd kantje boord." zei Sonja. "Gelukkig wel ja." riep hij. "Als ik mijn kind wilde vermoorden had ik het toch niet zo beschermt?" zei Eva. "O, dat is het gehaaide, steeds redt het kind het tot je nog een keer wordt aan gevallen en het wel sterft zo dat je de zielige vrouw kan uit hangen." riep Sonja."wie denk jij wel niet dat je bent bitch!"begon Floris. Eva pakte zijn arm. "Niet doen. Anders ben je, e baan kwijt." hij snoof woedend. "Ik heb genoeg gehoord van jou. Kom op Eef, ik haal je hier weg en dien een officiële klacht in bij interne zaken." hij pakte Eva's hand en Lijde haar de verhoorkamer uit.

Bij de lunch kwam er een man binnen lopen met een pet op en een gereedschapskist. "Ik hoorde dat er een probleem was met de camera in een van de verhoorkamers?" zei hij. "Ja verhoor 1." zei Floris die de man er heen Lijde. Na de lunch kwam hij binnen lopen greep Eva en zette een mes op haar keel. "Ik zou het niet doen!" zei hij tegen Floris die zijn geweer pakten. "Leg maar netjes neer of je vrouwtje, red het niet." zei hij. "Wie ben jij?" zei Floris. "Gaat je geen reet aan. WAGENAAR OOK MEE KOMEN." hij trok Liselotte mee aan haar haar verhoor 1 in. "wat wil je?" vroeg Lotte. "Jullie levens jullie hebben dat van degene waar ik van houd verpest." riep hij. "Jij. Vuile kleine hoer had nooit geboren mogen worden. En jij Lotteke. Jij had braaf naar je moeder moeten luisteren." zei hij."en ook braaf moeten blijven." Liselotte keek naar hem. "Nigel? Eva, dat is mama's vriend." hij sloeg haar.

"Kop houden jij. Ik ga jullie beiden vermoorden. Het is de Schult van jou geliefde man Eva. Als hij de voogdij van dat kind nou gewoon over had gegeven had ik je niet hoeven doden. Kijk jouw moeder wil gewoon een kind op voeden wat geen teleurstelling is." hij keek Liselotte aan. "Ga jij nou ook met hem naar bed Lotje?" vroeg hij. "Vast wel. Is hij beter dan ik?" Liselotte sloeg hem. "Klootzak. Hij blijft wel met zijn poten van me af." riep ze. "Doet er niet toe. Ik weet dat jullie daar staan en in willen grijpen. Ik heb hier een hand granaat. Als jullie geen stukjes van deze 2 zusjes willen puzzelen zou ik buiten blijven.

"Ik zei het toch, ze doet het erom." zei Sonja. "Houd je kop, hij heeft mijn vrouw daar." riep Floris

"laat haar gaan Nigel." Riep Lotte. "Je zei ooit dat je zwangere vrouwen iets zou aan doen." riep ze. "Wat heeft dat er mee te maken?" vroeg hij naar eva lopend met zijn mes. "Ze is zwanger klootzak." zei ze. "Dat lieg je." riep hij de hand granaat pakkend. "Nee. Ze is zwanger. Laat mijn zus gaan."smeekte Liselotte. "Ik moet haar doden. Dan maar met baby. En jou ook ondankbaar kreng." hij pakte de hand granaat. "Als het waar is van je baby spijt me dat." riep hij naar Eva en hij trok de pin er uit. Op dat moment schopt Floris de deur in Trok Eva de verhoorkamer uit. "Romeo breng haar naar het kantoor van Zitman waar de rest ook zich schuil, houd" Romeo gehoorzaamde. Een paar seconde late horen ze een knal. "NEE FLORIS. LOTTE!" Eva rende terug naar de deur, maar werd tegen gehouden door Marion. "Niet doen. Ik ga kijken." riep ze. "Nee." riep Eva "Ja Eef! Rook. En stres. Zo raak je het zeker kwijt."

Marion verdween het kantoor uit. Ze liep door de met rook gevulde ruimte in. "Wolfs? Wagenaar?" ze liep verder. Ook al kon ze geen hand voor ogen zien "Wolfs!" wat haar opviel, is dat er geen brokstukken liggen. Bij de verhoorkamer lagen 3 mensen op de grond. Maar er leek niets ontploft. "Boeien Marion."hoort ze Wolfs roepen. "Nu!" ze rende naar hem toe en gaf hem hand boeien. "Ik heb hem. Je bent aan gehouden rotzak voor 3 voudig poging tot moord. Ernstige mishandeling. Gijzeling. En bedreiging met een steekwapen. Wees blij dat mijn Eva dit heeft overleefd, anders had ik je afgemaakt." Liselotte had haar handen op haar ogen. "Verdomme dat deed zeer." riep ze. "Flits en rook granaat ja, dat wil wel." zei hij. Marion was met stomheid geslagen. " Waar is Eva?" vroeg Floris. "Marion waar is Eva?" Marion schudde haar hoofd. "Kantoor." riep ze. "Steek hem in de cel, ik moet naar mijn vrouw."

Eva ijsbeerde door het kantoor heen. Ze had al een tijd niets van Marion gehoord. Ze vreesde het ergste. Na wat uren leek te duren klopte er iemand op de deur."wie is dat."vroeg Zitman. "Doe open."zei ze. "Niet zomaar. Is alles veilig." zei ze. "Ja alles is veilig, hij zit vast." Eva vloog naar de deur en trok hem open. Huilend storten ze zich in zijn armen. "Je bent ongedeerd" zei ze. "Ik ben oké. Lotte ook alleen heeft die wat last van sterretjes. Rustig maar Eva." zij hij haar haren strelend. "rustig maar." Zitman keek hem aan. "Breng haar naar huis. Ik wil jullie niet meer zien vandaag."