Hij kwam de volgende dag het bureau binnen. "Je hebt weer niet geslapen hè?" Vroeg Marion. "Ze was gister jarig. Ik." Zei hij. "Je wilde haar vinden" hij knikte. Marion sloeg een arm om hem heen. "Je moet het gaan loslaten joh. Anders functioneer je niet meer." Zei ze. "Nooit. Tot ze gevonden is laat ik het nooit los." Ze lachte. "Dat had ik kunnen weten." Zei ze.

"Meneer Wolfs." Riep Zitman. "Mevrouw?" Antwoorde hij. "In de spreekkamer zit Nico de boer. Hij wilt een verklaring afleggen met betrekking tot de Zeden zaak waar mevrouw van Dongen undercover was. U mag deze afnemen. Samen met meneer Sanders." Zei ze. "Maar houd uw emoties onder controle." Voegde Zitman toe.

Romeo zat al klaar in de spreekkamer. Tegenover hem zat een enorme man. Hij had geblondeerd kort haar bruine ogen een zon gebruinde huid en flinke spieren. Hij lachte hard toen Wolfs binnen liep. "Kijk nou. De vriend van Roxy." Zei hij. "Wat bedoeld u?" Vroeg Wolfs. "We verdachte haar al." Zei de man gniffelend. "Waar heeft u het over?" Vroeg Romeo. "Kijk knul. Dat Meiske begon achter de bar. Om vervolgens zichzelf te prostitueren. Ik vond het toen al raar." Zei hij. "U was hier voor een verklaring." Zei Wolfs.

"Ik wist niet dat u deze verklaring kwam opnemen." Grinnikte de man. "Wist. U trouwens dat er camera's in de kamers hingen?" Vroeg hij. "Dat is strafbaar." Zei Wolfs. "Ach ja, niet mijn club hè. Maar waar is Roxy?" Wolfs ging zitten "uw verklaring?" Zei hij. "Vond je het niet vreselijk? Dat je vriendin dat allemaal moest doen om ons te grijpen?" zei Nico genietend. "Zo een mooie meid. Haar had van alles kunnen overkomen." Zei de man.

"Goed als u alleen maar een beetje wauwelt, kunt u weer gaan, we hebben andere dingen te doen." Zei Wolfs. "Zo als je vriendin vinden?" Riep Nico." ze is toch vermist?" Romeo stond op. En pakte Wolfs zijn arm beet. "Mijn collega heeft gelijk. Als niets te melden heeft kunt u beter weer gaan."

"Goed dan. Ik zal mijn verklaring afleggen." Zei de man zuchtend. "we luisteren." Zei Wolfs. De man verklaarde alles wat ze eigenlijk al wisten. Hoe de meisjes werden geronseld door de wel bekende loverboy methode. "Goed." Zei Romeo ik denk dat we alles hebben." Zei hij. "Wacht." Zei Nico. "Ik heb misschien informatie over Roxy." Zei hij. "Ze heet Eva. Wat weet u van haar?." Vroeg Wolfs die rustig probeerde te blijven."Kijk mijn chef wilde dat mokkeltje 'testen' doet hij met alle meiden." Floris balde zijn vuist onder de tafel. "En ja toen Hij dat microfoontje vond bij haar."

"Heeft hij met zijn smerige poten aan haar gezeten?" Vroeg hij. "Dat wilde hij wel ja, normaal is de straf voor informant zijn een flinke aframmeling. Maar met de meisjes is het iets meer dan een aframmeling, als je begrijpt wat ik bedoel." Wolfs stond op. Romeo greep hem beet. "Heeft hij haar? Waar is ze?" Romeo bleef Floris vast houden. "rustig nou." Riep Romeo. "Hij wilde Roxy. iets aan doen maar die manager van haar had haar er al uit getrokken." Floris ging weer zitten. "Ga verder." Zei hij. "Normaal laten we zo'n mokkel niet gaan." Ging Nico verder. "Kunt u over haar met respect praten." Vroeg Wolfs. "Kun je het niet hebben hoe we over je vriendinnetje praten." Zei Nico.

"Goed. Ik moest haar terug halen. Maar toen ik achter die witte Toyota aan wilde zat er al een zwarte golf achteraan. Ik ben ze gevolgd tot de rand weg. Daar heeft die golf ze klem gereden. Ik dacht lekker makkelijk." Zei hij. "Maar dan stapt er iemand uit. Bivakmuts slank postuur. Hij haalt een pistool uit zijn zak en schiet die auto in."

"Hoe vaak?" Vroeg Wolfs zijn angst onderdrukkend. "1 keer. Daarna reden ze in sneltrein vaart weg. Ik dacht dat mokkel. Sorry, Dat vrouwtje is dood dus ik ben weer terug gegaan. Toen waren jullie er al." Wolfs keek hem aan. "Reed mijn collega zelf?" Vroeg hij. "Je bedoeld je liefje?" Vroeg Nico. "Reed mijn mannelijke Collega zelf?" Verduidelijkte hij zijn vraag. "Ja. Die golf is hem gevolgd. Ik vermoed dat hij met jouw liefje of dood of gewond in die auto zat. Ja dan hadden we niks meer aan haar. Dus ben ik terug gereden." Zei hij.

"Denk even goed na. Degene die schoot is niet in de witte Toyota van mijn collega's gestapt?" Vroeg Wolfs die een beangstigende theorie begon te formuleren. "Nee dat zeg ik toch. Die patser die Jouw schatje runde reed." Romeo keek Wolfs aan. Hij wist dat hij iets op het spoor was. "Een schot dat weet je zeker? " Vroeg Wolfs "ja dat weet ik zeker. Hij schoot aan de kant van de bijrijder en daar zat Roxy." Zei Nico. "Eva. Ze heet Eva." Zei Floris en hij stond op en liep de spreekkamer uit.

"Kroon! Ik moet nu weten waar Mechels woont. Marion jij gaat uitzoeken of Mechels werkelijk is wie hij zegt te zijn. En zet zijn auto in het volg systeem." Riep hij. "Doe nou rustig dat mag niet zonder bevel." Riep Marion. "Hij reed. Die klootzak reed." Riep Wolfs. "Rustig nou." Riep Marion. "Ik kan er geen touw aan vast knopen." Zei ze. "Hij heeft haar." Riep hij. "Snap het nou. Hij heeft haar, hij doet God weet wat met haar."

"Wolfs rustig nou." Riep ze." we kunnen niks zonder toestemming. "Ik moet weten waar die eikel woont." Riep Floris. "En zoek uit of hij werkelijk Jasper Mechels is. Alsjeblieft." Riep hij. "Hij heeft gelijk." Zei Romeo. "De verklaring van Nico De Boer zet flinke vraagtekens bij Jaspers verhaal." Zei Romeo. "Hij woont in Biesland." Zei Lucas en hij schreef het adres op. "Wat ga je nu doen.?" Vroeg Lucas. "Er voor zorgen dat hij Eva aan me terug geeft."

Hij schopte de deur open. Die smerige leugenaar had Eva. Dat wist hij zeker. Nu alleen nog bewijzen. Hij had hem vertrouwd. Maar hij had gelogen. "Mechels!" riep hij. Maar hij kreeg geen antwoord. "EVA!" riep hij in paniek maar ook hier kreeg hij geen antwoord op. Hij was er dus niet. En erger nog hij hield Eva hier niet gevangen. Hij liet zijn gedachte niet verder gaan. Ergens wist hij zelf ook wel dat als Jasper hier niet was. Dat hij ergens anders iets vreselijks deed met zijn Eva.

Hij doorzocht het hele huis van top tot teen. In de slaapkamer vond hij wel een paar haren die van Eva konden zijn. Maar hij wist nu al zeker dat die rotzak dat kon weg verklaren. Hij moest iets concreter vinden. Na zijn slaapkamer kamde hij de huiskamer keuken en berging uit maar hij kon niks vinden. Toen hij aan een touw trok om de lamp uit te doen in de berging ging de lamp niet uit maar schoof er een luik open boven zijn hoofd en viel er een touwladder naar beneden.

Hij klom de touwladder op. Hij bevond zich al snel in een donkere zolder ruimte. Hij klikte zijn zaklamp aan om een licht knop te vinden. Toen die die overhaalde en op keek werd het bloed in zijn aderen ijskoud. De ruimte hing vol met foto's van Eva. Jasper was duidelijk diegene geweest die ze in de gaten had gehouden. Hier en daar waren foto's waar ook hij op moest staan maar hij was of uit de foto geknipt of met een pen door gekrast.

Toen hij zich om draaide om de rest van de kamer te zien schrok hij nog meer. Aan een andere muur hingen persoonlijke spullen van Eva die ze al een tijd kwijt was. De foto die eva op haar nacht kastje had staan van haar, Frank Maurice en hemzelf stond op een kastje dat bijna identiek was aan het nachtkastje van Eva.

Een van haar t shirts hing aan de muur. En het leek of hij ook wat van haar elastiekjes had gestolen. In de hoek op een ander tafeltje leken gebruikte blikjes chocomel te staan. Het gaf Floris de rillingen. Aan de laatste muur hing de trouwjurk die ze aan had gehad tijdens haar huwelijks voltrekking met Frank. Daarboven hing een foto van Eva met daar bij de tekst 'Van mij' geschreven. Naast Eva's trouwjurk hing eindelijk waar hij naar zocht. Bewijs dat Jasper zijn geliefde Eva had ontvoerd. Haar onafscheidelijke leren jack. Hij trok zijn handschoenen aan en pakte het van de paspop af.

Enjoying the story? Show your support by reading it on the official site.

Snel ging hij weer naar beneden en het huis uit. Hij reed snel naar en lab. Zijn goede vriendin Chantal was gelukkig nog niet weg. "Chantal ik heb je hulp nodig." Riep hij. "Meneer Wolfs. Waar kan ik u mee van dienst zijn? "vroeg ze glimlachend. "En waar is uw onafscheidelijke partner?" hij keek even naar de grond. "Is er iets?" vroeg ze. "Ze is ontvoerd. Luister Chantal ik heb dit gevonden in het huis van een verdachte." Zei hij terwijl hij de plastic zak met de leren jas van Eva liet zien. "Dat is toch de jas van uw partner?" vroeg Chantal. "Dat moet je voor me uitzoeken en het geheim houden. Ja Chantal ik weet het. Dat is niet de procedure. Maar het is belangrijk." zei hij smekend.

"Je vraagt veel van me." zei ze, "ik zou het niet vragen als het niet van levens belang was." ze sloot haar ogen even. "Goed. Wat moet ik doen?" vroeg ze. "Op DNA testen. Ik moet kunnen bewijzen dat dit Eva's jas is. "Zal ik ook DNA van u hier op aan treffen?" vroeg ze licht glimlachend. "misschien wel ja. Ze is mijn partner. Maar ik wil alle DNA profielen hebben. En mail het alleen naar mij."

Chantal zuchten. Ze wist dat als hij zo'n verzoek had dat het echt heel belangrijk voor hem was. En ze was zelf ook niet blind. Ze zag ook wel dat zijn Partner een speciaal plekje in zijn hart had. "Goed dan." zei ze. "Dank je wel." Hij overhandigde de plastic zak met Eva's jas en vertrok weer. Hij was een stap dichter bij het vinden van Eva.

De volgende ochtend kwam hij al vroeg op het bureau. Hij wilde er zijn als het DNA-profiel binnen kwam. Jasper kwam binnen lopen "goede morgen Wolfs jij bent vroeg." zei hij opgewekt. Het beviel hem voor geen meter dat Jasper zo opgewekt was. Het liefste sloeg hij die grijns van zijn gezicht.

Hij werd afgeleid door het kenmerkende ping geluidje van zijn computer. Het betekende dat hij een e mail had. Het was er een van Chantal. Snel klikte hij de e mail open

"Goede morgen Floris.

Ik heb het jack van je collega getest er zijn verschillende sporen op gevonden. Waar onder ook die van jou. Maar dat wist je vast al. ik zal mijn vermoedens maar voor me houden zeker? het is over duidelijk het jack van mevrouw van Dongen. Haar DNA is in grote getallen aan getroffen op de stof. Een derde DNA-profiel is gevonden wat vreemd genoeg toe behoord aan 2 mensen volgens het bevolking register is het Joris Bols. Maar vreemd genoeg als ik het invoer in ons politie systeem komt het uit bij Jasper Mechels. Ik hoop je hier mee geholpen te hebben.

O ja. Ik hoop dat je haar veilig en wel terug vind.

Liefs Chantal."

Hij wist het nu zeker. Jasper hield Eva ergens verborgen. en erger nog hij wist nu de ware identiteit van Jasper. Joris Bols. Hij hoefde niet te raden van wie hij Familie was.

Hij voelde een hand op zijn schouder. "Gaat het een beetje?" vroeg Joris hem die zich nu natuurlijk nog voordeed als Jasper. Het kosten Wolfs al zijn wilskracht om een glimlach om zijn mond te toveren en te zeggen dat het wel een beetje ging. "Weet je wat nou het beste is voor je." zei Joris terwijl hij van Wolfs weg liep. "Nou zeg dat eens?" vroeg hij iets feller dan hij bedoelde. "Je moet haar vergeten." zei hij. "Dat zou je wel willen hè." riep Wolfs.

"Wat bedoel je?" vroeg Joris. "Niks laat maar. Hij printen snel de email van Chantal uit en pakte het uit de printer voor dat iemand het zou zien. Hij schreef er iets op en legde het mailtje op het bureau van Marion.

"Ik meen het Wolfs, het is het beste als je dat meisje vergeet." herhaalde Joris. "Ik kan, en ik wil haar niet vergeten. "Antwoordde Wolfs zo beleefd mogelijk. "Ze is het niet waard, en daarbij. Ze leeft vast niet meer." zei Joris.

Daarop sloegen bij Wolfs de stoppen door. Hij greep Joris beet en duwde hem hard tegen een muur. "Wat bedoel je daar mee klootzak." riep Wolfs. "Wat heb je met haar gedaan?" vroeg hij bijna schreeuwend. "Waar heb je het over?" vroeg Joris de vermoorde onschuld spelend. "Dat weet je best stuk verdriet. Ik weet wie je bent. Ik weet wat je hebt gedaan. Waar is ze?" schreeuwde hij. "Waar is wie?" vroeg Joris. "WAAR IS EVA!."

Wolfs voelde dat er aan hem werd getrokken. "Laat hem los Wolfs." riep Marion. " Hij heeft Eva!" riep hij terwijl hij zijn arm tegen de keel van Joris hield. "Wolfs laat hem los." bleef Marion zeggen. "Waar is Eva?" vroeg hij weer. "Wolfs Kappen nou." Riep Marion. En hij voelde een tweede paar handen die hem probeerde los te trekken van Joris. "Je begrijpt het niet Marion. Hij heeft Eva." riep hij weer. "Als dat zo is en je vermoord hem hier. Hoe kom je dan aan je antwoorden?" vroeg Marion. Wolfs Snoof uit zijn neus en liet hem los. Hij haatte het feit dat Marion gelijk had. "Maar als haar iets is overkomen zorg ik ervoor dat hem wat overkomt."

"Je bent gek geworden man." riep Joris. "Wolfs mijn kantoor." riep Zitman. Wolfs trok zijn pak recht en liep richting van het kantoor van Zitman. Toen hij langs Marion liep, pakte hij even haar arm beet. "Op je bureau." zei Wolfs en hij liep weg. Na een heftig gesprek met Zitman kwam hij woedend het kantoor weer uit.

Hij liep naar het Bureau van Marion en Romeo. "Ik ben op non-actief gezet." zei hij tegen haar. "Jullie moeten door zoeken naar Eva." zei hij. "Je weet dat we dat niet mogen tenzij er nieuwe aanwijzingen zijn. "Gebruik de mail die ik je heb gegeven om uit te vinden waar hij haar verstopt kan hebben. Alstjeblieft Marion. Ik kan haar niet kwijt raken." zei Wolfs smekend. Marion zuchten en keek hem medelevend aan. "Ik weet het. Ik doe mijn best oké. Ga naar huis." Wolfs knikte en vertrok verslagen uit het Bureau.

"Dreesen, Sanders. Kroon. mijn kantoor" riep Zitman. Mevrouw?" Vroeg Marion Terwijl ze de deur achter haar dicht deed. Ze was de laatste van de 3 die binnen was gekomen. Lucas en Romeo zaten al tegen over Zitman. "Goed jullie weten dat ik meneer Wolfs heb moeten weg sturen." zei Mevrouw Zitman. Ze knikte alle drie. "Dat wilt niet zeggen, dat ik hem niet geloof." voegde ze toe. "Wat bedoeld u?" Vroeg Romeo.

"Meneer Wolfs heeft mij uit de doeken gedaan waarom hij Meneer Mechels aan viel. Hij zei me dat hij bewijs had van de ware Identiteit van Meneer Mechels. En hij wist mij te vertellen dat hij Mevrouw van Dongen heeft ontvoerd. Het enige waar hij niet van op de hoogte is, is de huidige verblijfplaats van Mevrouw Van Dongen." Marion knikt. "Ik denk dat ik weet wat hij bedoeld met bewijs." zei Marion. "Hij heeft dit op mijn Bureau achter gelaten." zei ze en overhandigde een A4. "Wat is dit?" Vroeg Zitman. "Het lag op mijn bureau het is zijn handschrift." Zei Marion.

Zitman opende het A4'tje en las het. "Volgens deze mail is de ware identiteit van Jasper Mechels. Joris Bols." Marion en Romeo keken elkaar aan. "iets wat ik mag weten?" Vroeg Zitman. "Ik weet niet of het belangrijk is maar in het verleden hebben Wolfs en Van Dongen nog al last gehad van een doorgedraaide OVJ. Jens Bols. Hij was verliefd op Eva." Zei Romeo.

"Hij heeft haar ontvoerd omdat hij wilde dat ze verliefd op hem werd, daarna heeft hij Fleur Wolfs vermoord." Vertelde Marion. "Wie is Fleur?" Vroeg Zitman. "Wolfs zijn. Dochter." Vertelde Romeo. "En wat heeft deze Jens Bols met Joris Bols te maken?" Vroeg ze. "ik denk familie. Aan zijn leeftijd te zien denk ik een zoon." Zei Romeo.

"Het lijkt erop dat Meneer Wolfs onrechtmatig bewijs heeft gevonden. Waar DNA van Mevrouw Van Dongen opzit en van Joris Bols." Zei Zitman. "Hij zei al dat Jasper Eva heeft." Zei Lucas. "Waarom zou hij?" Vroeg Zitman. "Kan een paar redenen hebben. Hij is inderdaad de zoon van Jens Bols en wilt wraak, om dat door Eva Jens Bols niet meer leeft. Of hij is door gedraaid wie hij dan ook is, en wilt Eva voor zichzelf hebben." Zei Marion.

"Als er iemand door het lint is gegaan is het Wolfs." Zei Zitman. "Ja. Vind u het heel gek? Het gaat om Eva." Zei Marion. "Hij hoeft niet zo fel te reageren." Zei Zitman. "Doet u nou als of, of ziet u het egt niet?" Riep Marion in ongeloof. "Wat moet ik zien mevrouw Dreesen?" Vroeg ze.

"Niets laat maar." Zei Marion. "Moet ik zien dat ze meer zijn dan alleen collega's?" Vroeg Zitman. "Als u dat weet begrijpt u hem toch." Ze glimlachte naar Marion. "daarom is hij ook niet ontslagen mevrouw Dreesen. maar goed ik wil dat jullie meneer Bols onderzoeken. Zorg ervoor dat jullie mevrouw van Dongen op het spoor komen. Voor er iets onomkeerbaar gebeurd."