Eva keek van de dokter naar Floris en weer terug. "W..welke baby?" Vroeg ze. "Wat verschrikkelijk slordig ik dacht dat u op de hoogte was van uw zwangerschap. Eva raakte in een lichte paniek.

Ja, ze wilde wel een kind maar dan van Floris. Wat als dit kind van Haar ontvoerder was. "D... dat kan niet. Dat mag niet." Zei Eva bijna hyper ventilerend. "Eef rustig." Zei Floris die haar dicht tegen zich aantrok. "We kunnen alles aan." Zei hij. "Wie." Begon Eva. "Wie is de vader?" Vroeg ze.

"Dat weet ik niet mevrouw. Daar zult u een vaderschapstest voor moeten aanvragen als u dat zelf niet weet." zei de arts beschuldigend "en moet een of alle kandidaten DNA laten afstaan." Zei de arts. "U draagt het nu uit als of Eva een of andere sloerie is." Zei Floris boos. "Geen sinds meneer. Maar als er twijfels zijn over het vaderschap heeft mevrouw wisselende contacten gehad."

Floris liep naar de arts toe "Nog al logisch hè kwakzalver, ze is ontvoerd, verkracht. En weet ik wat nog meer aangedaan." Zei hij woedend. "Floris rustig." Zei Eva die probeerde op te staan. Maar toen ze rechtstond, moest ze door duizeligheid de rand van het bed grijpen.

Floris ging vlug naar haar toe en ondersteunde haar. "Pas op. Rustig gaan liggen Eef." Zei hij terwijl hij haar terug op bed hielp. "Gaat het weer?" Vroeg Floris bezorgd klinkend. Ze knikte zwakjes.

"Goed zo'n vaderschapstest hoe doen we dat?" Vroeg hij aan de arts die hij met de minuut minder mocht. "We nemen DNA uit het vruchtwater en dat vergelijken we met een of meerdere DNA-monsters van de mogelijke vaders." Legde de arts uit. "Aan nemend door de intieme manier dat ik u aantrof dat u een van hen bent."

"Wil je dat Eva?" Vroeg hij haar. Eva knikte. "Dan zullen we meteen aan de slag gaan." Zei de arts. Hij verzamelde wat hij nodig had. En vertrok.

Tranen verschenen in Eva's ogen. "Hey. Niet huilen." Zei Floris en hij kroop weer bij Eva in bed om haar voorzichtig weer in zijn armen te kunnen nemen. Hij haten het als ze huilden.

"Wat als het van hem is?" Vroeg ze. Floris glimlachte terwijl hij haar een kus in haar haren gaf. "Ik heb je de eerste keer na Peer gezegd dat wie dan ook de donor is het jouw kind is. En dan is het goed." Zei Floris haar troostend.

Ze glimlachte naar hem. "Meen je dat?" Vroeg ze. Hij kuste haar zacht. "Zo lang jij de moeder van het kind bent Eva, zal ik het met jou opvoeden en lief hebben. Wie dan ook de vader is." Eva knikte en zoende hem. "Samen?" Vroeg ze. "Samen!"

Na 2 dagen mocht Eva eindelijk naar huis. Marion en Romeo hadden de Ponti versierd en waren nu aan het wachten tot zij en Floris thuis zouden komen. "Wat denk je dat ze nu gaan doen? Vroeg Romeo "wat bedoel je?" vroeg Marion. "Nou iedereen heeft gezien dat ze meer zijn dan partners en vrienden. "Antwoordde Romeo. "Die kus loog er niet om."

"Alleen jij Lucas en ik weten dat. En je bent toch niet meer zo'n vreselijke dienstklopper dat je dat gaat melden Romeo? Jij weet net zo goed als ik dat die twee al jaren verliefd op elkaar waren. Dit moest er eens van komen." Antwoordde Marion.

"Dat weet ik ook wel, maar het mag niet. Politie partners mogen niet romantisch verbonden zijn." zei Romeo. "Als dit gemeld wordt. Worden ze uit elkaar gehaald. Word hij overgeplaatst. En zo ver weg dat ze elkaar nooit meer zien." Zei Marion. "Alsjeblieft Romeo. Ja, partners mogen niet romantisch verbonden zijn. Maar dat waren ze al jaren. Om Mechels te citeren God hebben haar ziel. Van de seksuele spanning tussen die twee kun je zulke dikke plakken snijden." zei Marion en hield haar vingers een centimeter of vijf van elkaar.

If you come across this story on Amazon, be aware that it has been stolen from Royal Road. Please report it.

"Het heeft ze nooit in de weg gestaan om het beste team van het korps te zijn. Sterker nog, ik denk juist dat het hun hielp." zei Marion tegen haar partner. "Hoe bedoel je. 'Dat het hun hielp' Marion?"

"Nou Romeo door dat ze elkaar zo goed kennen vullen ze elkaar perfect aan. Je weet zelf wel dat ze regelmatig maar een half woord of een blik nodig hadden om de meest ingewikkelde zaken op te lossen. Ze gaan door het vuur voor elkaar. Negeerde dienst bevelen om elkaar te redden. Juist omdat ze zo stapelgek op elkaar zijn."

"Ja, maar wij kennen elkaar toch ook zo goed. Wij gaan ook voor elkaar door het vuur." Marion brak uit in een schaterende lach. "Wat is er zo grappig?" vroeg Romeo. "Ik denk niet dat wij elkaar ZO goed kennen." zei ze hikkend van het lachen. "Sorry hoor Romeo sorry." zei Marion zichzelf bedarend. "Maar om je eerste vraag te beantwoorden. Als wij onze mond houden gaan ze gewoon weer aan het werk als Eva daar klaar voor is."

"En als hun werk er onder gaat lijden?" Vroeg Romeo. "Dan zijn we toch vrienden en spreken we ze daar eerst op aan. Als het dan nog niet gaat ja, dan gaan we het melden. Maar zie jij dat gebeuren?" Romeo schudde zijn hoofd. "Afgesproken?" Vroeg Marion. "Ja Afgesproken."

Een paar minuten later kwamen Floris en Eva de trap af lopen. "Eva! Wat ben ik ontzettend blij om jou weer te zien." Riep Marion die Eva onmiddellijk omhelsden. "Wat zijn wij ontzettend bang geweest." Voegde ze eraan toe Eva lachte zwakjes. "wil je wat drinken?" Vroeg Marion licht geforceerd.

De reactie van haar goede vriendin beviel haar niets. Eva was een sterke gebekte vrouw. Ze leek nu een bang verslagen vogeltje. "Romeo haal jij voor haar is een groot glas chocolademelk." Zei Marion terwijl ze Floris met zich meetrok.

"Is er iets?" vroeg ze. "Ik ken dat meisje al van af dat ze 6 was, ik heb haar nog nooit zo verslagen gezien." Zei ze "je Hebt haar hart toch niet gebroken hè?" riep Marion die gelijk spijt had van haar uit bar Sting. Tuurlijk had hij niet afgewezen nu hij eindelijk haar liefde kreeg." Hij schudden zijn hoofd. "Tussen jou en mij." zei ze. "Je moet het iemand vertellen.

Floris knikte. "Zweer dat zij dit nooit te weten komt." zei hij. "Gezworen." zei Marion. "Goed dan." Hij haalde diep adem. "Ze is zwanger." Zei hij "Wat? Van hem?" Vroeg ze, ze was al bang voor het antwoord. Ze wist bijna zeker dat het van Joris moest zijn. "Dat weet ik niet." Antwoordde Floris. "Hoezo weet je niet?" Vroeg ze. Maar eigenlijk viel het kwartje al voor dat ze haar vraag had afgemaakt. "Wacht even. Wil jij zeggen dat." Marion dacht even na. "Dat ze van jou?" De rode kleur op zijn wangen verklapte genoeg.

"En ik maar denken dat wij getuigen waren van het eerste intieme contact tussen jullie." Zei Marion plagend. "Dat was geen storing in haar zender" zei ze. "Viezerik." Zei ze plagend."We hebben een test laten uit voeren, maar de uitslag duurt een week." legde hij uit. "Je bent toch niet zo'n vreselijk mens dat dan weer gelijk laat weten dat als het niet van mij dan helemaal niet hè?" Vroeg Marion. "Nee natuurlijk niet wat denk jij nou? Ik houd van haar Marion. Of ze nou van hem of van mij zwanger is, Ik zal er zijn." Zei hij.

"Ja, dat wist ik ook wel. "Zei Marion Terwijl haar wangen rood werden van schaamte."het spijt me." Zei ze "Goed Wolfs, als zij niks verteld weet ik van niks." zei Marion. Ze liep weer terug naar Eva. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ze gespeeld op gewekt.

"Leuk geprobeerd Marion. Wat heeft hij je verteld?" Ze had kunnen weten dat ze iets vermoeden. "Niets. Hij wilde alleen weten of we Zitman iets gemeld hadden." Jokte Marion. "Dat heb je toch niet hè?" Zei Eva. "Als je dat wel doet dan ben ik hem kwijt. Dat kan ik niet aan Marion." riep ze bijna in paniek. "Mijn loyaliteit ligt bij mijn vrienden. Niet bij mijn werk." Zei Marion. "Dus nee. Romeo en Lucas hebben beide ook gezworen niks te zeggen als dat niet hoeft." Verklaarde Marion.

"Hoezo. Als dat niet hoeft?" Vroeg Eva. "Marion Alstjeblieft ze halen hem hier weg. Ik heb hem nodig Alsjeblieft." Zei Eva smekend "Als jullie werk er niet onder lijdt, bedoel ik. Maar dat zie ik niet gebeuren." Eva ging weer rustig zitten. Marion had geen idee dat de relatie tussen haar en Wolfs al een tijdje stand hield.