Hij werd wakker. Hij wist niet precies waarvan. Hij keek op de wekker naast zijn bed. Deze Gaf aan dat die over een paar minuten zou af gaan. Hij draaide zijn blik naar de andere kant.

Hij kon het nog steeds bijna niet geloven. Naast hem, lag een prachtige vrouw Met bruin haar. Haar prachtige grijze ogen waren nu nog gesloten. Omdat ze nog in een diepe slaap was.

Hij streelde over haar haren. Na al die jaren waren ze eindelijk samen. Slapend protesteerde ze zachtjes. Hij glimlachte terwijl hij haar zachtjes op haar wang kuste. "Wakker worden Eva. We moeten opstaan." zij hij bijna fluisterend.

Eva kneep haar ogen dicht. Ze wilde niet wakker worden. Ze vocht nog een minuut of 20 tegen het ontwaken maar deed toch haar ogen maar open. Ze keek naast haar. Floris lag er niet. Ze ging recht op zitten.

"Floris?" riep ze. Ze keek richting de ramen. Een schaduw schoot langs het raam. "Floris?' riep ze weer. Een minuut later kwam hij binnen met een dienblad. Daar op lagen 2 bordjes met een stapel pannenkoeken, 2 bakjes met blauwe besjes en aardbijen. Een flesje chocomel en een vaasje met daar in een roos.

"Je bent veel te lief voor me." zei Eva. "Nee joh. Dit bespaart tijd. Kunnen we eerder naar het werk." zei hij. Ze wist dat hij plaagde. "Nou zeg en ik dacht dat je romantisch was." zei ze terug plagend. Glimlachend zette hij het dienblad op bed en ging bij haar zitten.

Floris pakte een aardbij. "Dit heb ik nu altijd al willen doen." zei hij. "Aardbijen eten? Ik dacht dat heb jij vast al vaak gedaan."plaagde Eva. "Pestkop." zei Floris gespeeld gewond. "Ach arme schat toch." riep Eva giechelend. Hij kuste haar op haar wang. "Nou zeg brigadier. Pas op hoor ik klaag je aan voor ongewenste intimiteiten." zei Eva plagerig waarna ze hem op de lippen zoende.

"En wat is dit dan Hoofd Agent van dongen?" vroeg hij. "Gewenste intimiteiten." Antwoordde Eva. "Of is dat niet zo meneer Wolfs?" Ze boog weer naar hem toe, als er geschuifel bij het raam hoorbaar klonk Eva kijkt op en zag weer een schaduw verschuiven.

"Er is iemand buiten." zei Eva. "Wat bedoel je?" Vroeg Floris. "Dat was de tweede keer dat ik iets zag bewegen en nu hoorde ik ook iets schuiven." zei ze. Floris liep naar het raam waar Eva naar wees. "Ik zie niks Eef." zei hij. "Maar ik kijk buiten wel even. Blijf jij maar hier. Zei hij voor dat hij de deur uit liep. Eva had het onbehaaglijke gevoel dat ze in de gaten en misschien zelfs begluurd werden.

"Ik ga wel even kijken."zei Floris en hij liep de slaapkamer uit. Weer zag Eva een schaduw voorbij komen. Na een paar minuten kwam hij weer binnen. "Ik zag niemand", zei hij. "Ik zag het echt." zei Eva. "Ik geloof je. Jij zegt nooit zo maar iets." Floris keek haar aan. "We moeten gaan Eef." Eva zuchtte. Ze hield van haar werk, dat was het niet. Maar om Floris niet te verliezen moesten ze hun verhouding geheim houden. Na bijna een hele dag Pv's tikken riep vlak voor de dienst erop zat Zitman iedereen bij elkaar

"we hebben een grote zeden zaak waar ik iedereen voor nodig heb." zei Zitman. "De laatste tijd zijn er een aantal minder jarige meisjes verdwenen. Geruchten gaan dat een van die meisjes is opgedoken bij een bekende club." Vervolgde Zitman.

"Sinds wanneer gaan wij af op geruchten?" Vroeg Wolfs. "U heeft gelijk meneer Wolfs, dus daarom willen we een undercover operatie opzetten." Legde Zitman uit. "Hoe wilt u dat doen? Een klant infiltratie.?" Vroeg Wolfs. "Nee meneer Wolfs." Zei Tea Zitman.

"Wat dan wel?" Vroeg hij. "Een agente sluit zich samen met een van onze heren van zeden aan bij de club waar de geruchten over bestaan." Zei Zitman. "Wie heeft u ingedachte?" Vroeg Eva. "Ik dacht aan u en meneer Mechels." Zei Zitman. Floris keek van Zitman naar Eva. "Geen spraken van." Zei hij.

Stolen from its rightful author, this tale is not meant to be on Amazon; report any sightings.

"Ik geloof niet dat ik uw toestemming hiervoor nodig heb Brigadier." Riep Zitman. "Alleen die van mevrouw van Dongen." Floris keek naar Eva. Hij was er fel op tegen dat ze dit zou gaan doen. "Eef kan ik je even spreken?" Vroeg hij. Ze knikte en volgde hem naar een afgeslote kamer.

"Dit moet je niet doen Eef." Zei hij bezorgd. "Dat zeg je alleen om dat je me niet wilt delen." Floris schudde zijn hoofd. "Voor dat wij 'meer' werden had je er geen probleem mee." Zei Eva. "Daar heeft het niks mee te maken Eva, zelfs al was je alleen nog mijn partner zou ik dit niet willen. Een mooie vrouw als jij is daar niet veilig." Ze glimlachte. Hij was zo aandoenlijk als hij zo beschermend was. "Ik sta mijn mannetje wel." Zei ze.

"Ik kan je niet tegenhouden. Je weet dat ik je vrij laat in je keuzes maar dit voelt niet goed Eef." Zei hij haar smekend in de ogen kijkend. "Iemand moet het doen Wolfs." Hij knikte. "Ja, dat is waar, maar waarom moet jij het altijd zijn?" Ze kwam dichterbij hem. "Omdat ze me vertrouwd."

"Maar waarom mag ik dan niet met je mee. Ze vertrouwd mij toch ook?" Vroeg hij hopend Eva op andere gedachte te brengen. "Om dat Brigadier. Jij iets te beschermend bent." Zei ze glimlachend. "Vind je het heel gek? Een prachtig mooie vrouw als jij moet je zuinig op zijn." Zei hij haar omhelzend.

Het geluid van iemand die hun keel schraapte, kwam uit de deur opening. "Zitman wil jullie weer bij de briefing." Verklaarde Marion. Zuchtend liet Wolfs Eva weer los en liepen ze weer naar de kantoorruimte. Marion keek haar Collega en goede vriendin aan en bewoog haar wenkbrauwen een paar keer op en neer als of ze meer wist.

"Goed. Mevrouw Van Dongen gaat u akkoord?" Vroeg Zitman gelijk. "Ik wil bezwaar maken. Als u haar gaat inzetten als een van de 'meisjes' dat is te gevaarlijk." Zei Wolfs. "Wat denkt u nu zelf meneer Wolfs dat ik daar toestemming voor krijg bij het O.M?" Vroeg Zitman hem. "Dat zou me niets verbazen." Zei hij. "U bevindt zich op glad ijs meneer Wolfs."

"Maar om u gerust te stellen. We zullen Mevrouw Van Dongen inzetten als de barvrouw van die club." Eva keek hem veel betekent aan. "Goed. Ik doe het." Zei ze. "Ik wil met haar mee." Zei Wolfs. "Ze is mijn partner." Riep hij. Als ze dit ging doen wilde hij er zijn om haar te beschermen. "U heeft niet veel te willen. Dit is een zeden zaak meneer Wolfs. Dus stuur ik meneer Mechels met haar mee." Hij was het er absoluut niet mee eens. Maar door de blik die Eva hem gaf bond hij in.

"Goed Mevrouw van Dongen. Als u en meneer Mechels blijven voor een verdere briefing kan de rest naar huis."

Die avond kwam hij thuis na dat hij uit eten was gegaan. Toen hij de keuken in liep, vond hij Eva gekleed in een opvallend rood korset en een zwarte minirok. Aan haar voeten droeg ze laarzen met een naald hak. Hij kon niet helpen haar even te bekijken.

"Van het uitzicht aan het genieten?" Vroeg ze toen ze zich had omgedraaid. "Sorry." Zei Floris uit gewoonte. Eva glimlachte en legde haar armen om zijn nek. "Je gaat dit niet leuk vinden." Zei ze. "Wat niet?" Zei hij ondertussen genietend dat ze zo dicht bij Hem was. "Ik moet gedurende het onderzoek ergens anders verblijven." Zei Eva. "Waarom?." Vroeg hij haar. "Voor het geval dat ik gevolgd wordt. Is het volgens het O.M. veiliger dat ik ergens anders ben. En dit ga je haten, Mechels moet bij me blijven."

Hij zuchtte. "Ik vertrouw dit niet Eef." Zei hij bezorgd. "Ik red me wel." Zei Eva glimlachend. "Ik moet alleen wel nu gaan." Zei Eva. "Alsjeblieft Eef wees voorzichtig" hij keek haar indringend aan. Hij vertrouwde het niet. Zo'n speciale club was gevaarlijk. Zeker voor een vrouw zo mooi en bijzonder als Eva was. En dan kon hij haar door dat ze ergens anders moest verblijven niet eens gedeeltelijk beschermen.

"Ik moet gaan." Zei Eva en kuste hem nog snel. "Ik zie je snel oké?" Voegde ze toe. "Eef." riep hij. "Waar kan ik je vinden? Alsjeblieft, vertel me dat." ze keek even naar de vloer en daarna naar Floris. Eva snapte hem wel. Na alles wat hij was verloren was hij bang haar ook nog te verliezen. Ook al liet hij haar in alles vrij wilde hij om haar te kunnen beschermen weten waar hij haar kon vinden.

"Als Zitman weet dat ik je dit vertel, heb ik de komende 2 jaar bureaudienst." ze gaf hem een briefje waar ze haar tijdelijke adres op had gekrabbeld. Floris legde zijn handen op haar heupen en bracht haar dichterbij. Na een minuut klinkt er een claxon net buiten de deur. "Dat is Mechels. Ik moet gaan." zei eva met milde tegen zin. Floris zoende haar. "Ben je voorzichtig?" zei hij haar. "Ik zie je snel." zei Eva zijn vraag ontwijkend. "Eva!" riep hij. "Zo veel mogelijk oké." zei ze. Vlak voor ze de deur uit liep liet ze zijn hand los.

"Ik ga even met je mee." Eva glimlachte. Ze kende hem. Hij wilde zeker weten dat ze zo veilig mogelijk was. Samen liepen ze naar de witte Toyota waar Jasper Mechels ongeduldig zat te wachten. Floris opende het bijrijders portier voor Eva, en hielp haar instappen. Daarna liep hij naar de chauffeurs kant. "Pas op haar" zei hij waarschuwend. "Anders weet ik je te vinden.