"Ugh" zei Eva terwijl ze in de Toyota van Jasper comfortabeler wilden gaan zitten. " Ik snap niet waarom die meisjes die naar gothic en symfonic metal concerten gaan deze dingen voor de lol dragen." Eva moest door het strakke korset met haar rug kaarsrecht zitten. Jasper keek via zijn spiegel naar haar. "Ik denk omdat ze sexy willen zijn. Zo in zo de pest bij veel vrouwen." Zei hij.

"Alle vrouwen?" Vroeg Eva speels. "Nee. Maar wel de meeste." Zei hij. Eva perste haar lippen samen en rolde met haar ogen. 'Dit wordt een lange operatie, dacht ze. Ze pakte voor de voorlopig laatste keer haar eigen telefoon en appte Floris. ,ugh dit wordt een lange opdracht. Mechels is zo niet jou. Geen gekke dingen doen hè, ik ben er nu niet om de kastanjes uit het vuur te halen. Stuurde ze en legde daarna de telefoon in het handschoenenkastje zo als afgesproken was met de leiding.

"Goed, we nemen het nog eens door." zei Jasper ineens. "Hoe heet je?" vroeg hij. "Roxy." noemde ze op. "Waar woon je?" Eva haalde diep adem. "Wittevrouwen plein 24." Jasper knikte. "En waarom wil Roxy bij exclusive werken?" vroeg Jasper. "Om mijn studie schulden te betalen." Jasper knikte. "Ik houd er niet van onervaren undercovers te gebruiken, maar dit zou best nog wel eens kunnen lukken.

"Zo onervaren ben ik niet."zei Eva geïrriteerd. "Hoe veel operaties heb jij dan al gedaan?" vroeg hij. "Genoeg." zei ze en keek weer naar buiten. "Goed, we zijn er." zei Jasper. Hij stopte voor een oud heren huis. Het was in een vreselijke rood tint geschilderd. De ramen waren geblindeerd met Roze folie.

"Onthoud ik ben je manager." zei Jasper. Ze stapte snel uit de auto en gingen met zijn 2e naar binnen. Achter de balie stond een gezette vrouw gekleed in een wit pak. "En wie ben jij?" vroeg de vrouw. "Dit is Roxy. Ik heb voor haar gebeld. Voor de bar vacature.

"Dan bent u vast Alexander speelman." zei de vrouw. "Ja, dat klopt." zei Jasper. De vrouw bekeek Eva een paar keer van top tot teen. "Ze kan meteen beginnen."zei de vrouw. Ze werd de regels bij gebracht door een enorm gespierde man.

Het werd haar al snel duidelijk gemaakt dat ze het niet moest proberen naar boven te gaan, anders zou dat haar wel duidelijk gemaakt worden. Ze mocht dingen pakken in de voorraad kast op de begane grond en ze moest zo aanlokkelijk mogelijk zijn voor de klanten. Maar niet genoeg om ze af te leiden van de meisjes die boven werkte. Als zij dit allemaal goed na leefden zou ze niks te vrezen hebben. Ze vond het allemaal wat intimiderend.

De eerste paar dagen Leerde Eva dat de club best populair was. Het zat er regelmatig vol. Gelukkig waren er niet veel vaste klanten. Dus zou het niet opvallen als ze een van de heren van het korps moesten in zetten als undercover klant.

De meisjes kreeg ze weinig te zien. Af en toe kwamen er een paar meisjes naar beneden om to proberen de heren te verleiden om naar boven te gaan. Na een week kwam Floris binnen lopen. Hij ging aan de bar zitten. "mag ik een biertje?" zei hij. "En schoonheid wie ben jij."vroeg hij aan Eva." ze rolde even met haar ogen, daarna zette ze haar glimlach weer op. "Ik ben Roxy." Zei ze.

"Prettig kennis met je te maken Roxy." zei Floris. "Kan ik je interesseren in een van onze meisjes meneer?" Vroeg Eva die er duidelijk plezier in begon te krijgen. "Nee dank je wel. Ik wil wel wat tijd met jou doorbrengen." zei hij. "Het spijt me meneer. Maar ik mag u alleen van drankjes voorzien." antwoordde Eva. "Dat geeft niet dan blijf ik hier aan de bar lieverd." zei hij grinnikend. "Wat doe je hier?" fluisterde ze naar hem. "Ik ben een dag vrij, dus ik dacht. Ik ga eens gezellig hier kijken." Eva zuchtte. Ze wilde niet toegeven dat ze hem best had gemist.

Unauthorized duplication: this narrative has been taken without consent. Report sightings.

Voor ze het wist was ze al een maand undercover. Maar ze had nog niets gezien wat wees op de aanwezigheid van een van de vermiste minderjarige meisjes. Het feit dat ze niet naar de vertrekken van de meisjes kon maakte haar werk moeilijk. Na haar dienst ging ze naar haar tijdelijke huis

Het was een klein 2 kamer appartement vlak bij de club. Ze bracht er niet veel tijd door. Regelmatig sliep ze er alleen.

Er werd op haar deur geklopt. " Wie is daar?" Vroeg ze. Ze was net klaar met haar dienst en verwachte niemand. "Hallo?" Ze kreeg geen antwoord. Weer werd er geklopt. Eva pakte haar pistool van de tafel en liep naar de deur. Ze had al weken het gevoel gevolgd te worden. Met haar wapen in de aanslag ging ze naast de deur post staan. Zodat ze de deur als schild kon gebruiken. Toen er weer werd geklopt deed ze de deur open.

Een paar seconde later stapte Floris naar binnen. Geschrokken maar opgelucht liet ze haar wapen zakken."verdomme Wolfs ik had je neer kunne. Schieten." Zei ze. "wat doe je hier?" Vroeg ze proberend te verbergen hoe blij ze was hem te zien. "Nieuwe vermissing. Ik moest je van Zitman op de hoogte stellen." Verklaarde Floris. "Mij?" Zei Eva argwanend. "Eigenlijk Mechels, maar zijn auto stond er niet." Zei Floris met een ondeugende glans in zijn ogen. Eva lachte. Ze kende hem. Ze wist dat hij net zo lang had gewacht tot Jasper even weg reed.

"Ja ja." zei Eva. Ze wilden het niet toe geven, maar ze had hem gemist. Van zijn veel te ingewikkelde eten, en ritueeltjes tot zijn flauwe grappen. Maar voor al zijn warmte miste ze. Ze zag hoe hij haar van top tot teen bekeek.

Omdat ze nog maar net in het kleine appartementje was na haar dienst had ze nog een laag uitgesneden zwart korset aan waar een minirok aan zat die boven haar knie viel. Haar haren zaten niet in haar Standaart paarden staart maar een halve staart waardoor de helft los over haar schouders hing. Ze wist dat hij dat het beste bij haar vond staan.

Ze zag ook dat hij zich in hield om professioneel te blijven. Ze legde haar wapen op de bijzettafel achter de deur. "Geloof je me niet Eefje?" vroeg hij. O jee dacht ze. Het was al weer Eefje. Dat zei hij alleen als ze alleen waren. "Niet echt nee ik ken je. Jij wilde mij gewoon zien."

Floris keek even naar de grond. "Het is al goed." zei eva lachend. "Ja, ik wilden je zien." biechten hij op. "Ja en als je er dan ook nog uitziet als een wandelend zeden delict." zei hij en hij liep naar haar toe. "Is dat zo?" vroeg ze. Vechtend tegen haar eigen gevoel om zich op haar werk te focussen. "Absoluut." zei hij toen hij dicht bij haar stond. "Zo lang ik de delinquent maar ben." voegde hij toe voor dat hij haar kuste.

"Dus je bent nog niet veel wijzer?" vroeg hij toen ze om haar kleine keuken tafel zaten. "Nee. Ik mag niet naar boven. Ik vermoed dat daar de vertrekken zijn van de meisjes die nog niet in de bar klanten oppikken."zei ze. "En Zitman haalt je daar niet weg?" vroeg Floris. "Nee, ik zit daar nu juist goed. Het O.M. wil dat ik dieper infiltreer." zei eva.

"Wat wil dat zeggen?" Eva keek naar de vloer. "Absoluut niet Eva van Dongen!" Riep hij. "Dit is al gevaarlijk als ze jou laten mee draaien als een van de meisjes. Nee, Eva dat ga jij niet doen." zei Floris. "Ik heb geen keus Floris. Het is een dienst bevel." zei ze. "Eva dit is gevaarlijk. Een barvrouw laten ze nog wel gaan. Maar als je er dieper in gaat laten ze je niet gaan. "Het O.M. zegt dat ze mijn veiligheid kunnen garanderen."zei Eva.

"Hoe willen ze dat doen? Je zelf bezoeken?" Eva glimlachte naar hem. "Nee ik geloof dat ze alle mannen in het korps gaan vragen dat te doen." zei ze. "Dus jij ook." zei Eva grinnikend. "Ik vind het nog steeds niks Eva." zei hij. "Dat weet ik, ik ook niet." zei ze eerlijk. "Het is maar .voor even als ik bij die vertrekken mag kan ik zien of en waar de verdwenen meisjes zijn." zei ze. "kosten wat het kost?" vroeg Floris. "Ja, dat denk ik wel. "Ook als jij de prijs bent?"

"Maar ik ben de prijs niet Floris." zei ze en pakte zijn hand in de hare "ik ben goed in mijn werk." Floris knikte. "Dat weet ik wel, maar dit voelt niet goed. Ik kan mijn vinger er niet opleggen Eef, maar er is iets niet in orde." Eva keek op de klok in het appartementje. "Je moet gaan. Anders valt het op. " Zei Eva. Floris stond op. "Ik wil je eigenlijk niet alleen laten. "Zei hij haar omhelzend. "Maar ik weet het. Ik moet wel."zei hij. Hij liep naar de deur. "Ik weet dat je het niet wilt horen. Maar wees alsjeblieft voorzichtig Eef." zei hij "ga nu maar." hij kneep haar zachtjes in haar hand voor dat hij vertrok.