Een week na de moord op Karlijn zat ze er weer. Bij Wolfs zijn graf. Ze had dit keer een campingstoel meegenomen. "We hebben een verdachte." Charles Bakker. Werkt voor Mark. Ja, ik weet het, dat betekent dat Mark hier achter zit en hebben we dus te maken met een seriemoordenaar." Zei ze. "Ik weet niet of ik dit nog kan Floris. Finn is een schatje, maar." Ze slikte even. "Hij is jou niet. Hij begrijpt me niet zo als jij dat doet." Ze keek naar de steen. "Ik kan niet werken zonder jou. Dus...Dus ik denk dat ik ga stoppen." Ze glimlachte. "Ik hoor je wel. Jij vindt dat ik te goed ben in mijn werk en het niet kan loslaten. Ach, misschien heb je ook wel gelijk. Maar ik kan het gewoon niet meer." Zei ze. "Ik moet gaan. "Zie ik je volgende week weer?" Ze nam afscheid zoals ze altijd deed en ging naar huis. Weer stond die figuur er weer. Hij volgde haar duidelijk.

De volgende dag kwam ze op het kantoor. "Van Dongen mijn kamer." Zei Mechels. "Nu of nooit Eva." Zei ze en ze liep het kantoor in. Daar zat een man. Zijn haar was gemillimeterd hij droeg een spijkerbroek een zwart overhemd en gym schoenen. Zijn bouw leek op Wolfs. "Mevrouw van Dongen. Dit is je nieuwe partner Erwin Wolfs. Erwin dit is Eva, de partner van je broer." De man draaide zich om. Eva's hart sloeg een slag over. Hij leek sprekend op hem. Op Wolfs. Op zijn gemillimeterde haar en kleding na was hij een kopie.

"Aangenaam. Eva, was het?" Zei hij. "Ja. "Hoe kan dit?" Vroeg Eva. "Ik begrijp wat je denkt. Floris is toch dood. Ik las het ja, mooi bericht hoor in de krant, Ik ben zijn tweelingbroer. Erwin. Ik heb Floris al 14 jaar niet gezien." Zei hij. Ze vertrouwde het niet helemaal, klonken tweelingen ook hetzelfde? Hadden ze ook dezelfde, twinkel in hun ogen? Dezelfde glimlach? Dezelfde handdruk? Maar voor al. Als hij Floris niet was. Waarom bonsde haar hart dan zo? Reageerde haar hart op zijn uiterlijk? "Wat komt hij doen?" Vroeg Eva. "Zoals ik al zei, wordt hij je partner. Finn en Romeo heb ik samen gezet, ik had niet het idee dat jullie echt samenwerkten." Ze keek van Erwin naar Mechels. "Dit is cru. Hij gaat me toch constant aan Wolfs herinneren." Hij glimlachte. Verdorie waarom had hij dezelfde lach.

"Probeer het nou, maar Eva misschien verbaast hij je wel," zei Mechels. "Jullie hebben een nieuwe zaak", zei ze. "En de zaak Karlijn de zwart dan?" vroeg Eva. "Die doen Finn en Romeo. Die is bijna rond. "Hier het dossier." zei ze. Eva opende de map. "Dit meen je niet. "Een mishandeling?" vroeg Eva. "Om elkaar te leren kennen Eva. Kom op. "Aan het werk." zei ze. "Ik ga toch niet mijn tijd verdoen met een zaak die de straatdienst kan doen." Beet eva toe. "En wat sta jij te kijken?" riep ze naar Erwin. die ogenschijnlijk stond te genieten van haar uitbarsting.

"Niets." Zei hij. Eva keek hem aan. Ze wist niet of ze hem kon vertrouwen. Die avond liep ze de keuken in. "Een buurtonderzoek. Alsof ik de eerste de beste straatagent was. " Kwam ze mopperend binnen. "En een nieuwe partner, het ergste, hè? Het is de broer van Wolfs. Ik wist niet eens dat hij een broer had." mopperde ze verder. Frank keek haar raar aan. "Wat?" riep ze. Maurice zat gniffelend aan tafel. "Wat is er zo grappig, Maurice van Dongen?" riep ze boos. "Nou niks." zei hij. "Je bent een verschrikkelijke leugenaar Maus." riep ze. "dus kom op, vertel op. "Wat is er zo grappig." Maurice keek zijn zusje aan. "O, dat mag ik van frank niet vertellen." zei hij. "Dus Maurice, jij vindt Frank belangrijker dan mij?" zei Eva. "Hij lijkt wel heel erg op hem, hè." Zei frank gniffelend. "En hoe weet jij dat?" vroeg Eva elk woord apart zeggend. Wat liet merken dat ze op het punt stond van ontploffen. "O, omdat hij hier is ingecheckt. Hij had geen slaapplek ik denk dat Floris hem over de ponti heeft verteld." zei Maurice recht voor zijn raap. "Wat?" riep eva woest. "Je laat hem hier verblijven. Ik moet hem al verdragen op mijn werk. Als ik hem thuis nou ook nog moet zien. Denk je niet dat het niet al moeilijk genoeg is om Floris niet in hem te zien? Nou, denk je dat?" Riep Eva haar woede nu over borrelend. "Ik ga." riep ze. "Je moet wat eten, Eefke." riep Frank. "ZO HEET IK NIET."Schreeuwde ze. "Eva Frank heeft gelijk, je eet te weinig." Riep Maurice. "Kan me even niet schelen", riep ze. "Waar ga je heen, Eva?" vroeg Frank. "Naar Floris." woedend liep ze de trap op. En ze reed naar het kerkhof.

The tale has been taken without authorization; if you see it on Amazon, report the incident.

"Je hebt een broer?" riep ze. "Je hoeft je partner niet alles te vertellen. Maar ik dacht dat ik wat meer was dan je partner." zei ze nog steeds woedend. Ze keek naar zijn steen. "Het spijt me. Ik moet ook helemaal niet boos zijn op jou." zei ze kalmerend. "Dus je hebt een tweelingbroer." zei ze rustiger. "Ze willen dat ik met hem werk. Hij lijkt zo op jou, ik weet het niet, Floris, ik weet niet of ik dat wel kan. Ik denk dat ik je juist meer zal missen." Zei ze in tranen."Hij logeert ook gewoon thuis." zei Eva. "Ik weet niet of ik dit aankan Wolfs." zei ze. "Ik weet het. Ik hoor je wel. Probeer het nu maar Eef. Je hebt gelijk." ze liep zo als altijd naar zijn steen, kuste haar hand en legde die boven op zijn steen. "Tot volgende keer." zei ze en ze reed naar huis. In de keuken zaten ze dan met zijn drieën aan de tafel gezellig te kletsen. "Je bent er weer." zei Frank. "Ik ga slapen." Riep Eva en ze vertrok weer naar boven.

Erwin keek haar glimlachend na. "Wat een vuur in die vrouw", zei hij. "Ja." Zei Frank dromerig. "Dat heeft ze zeker." De heren kletsten een paar uur door. Daarna gingen ook hun slapen. Na uren woelen sloop Erwin naar boven. Hij opende eerst Eva's kamer. Maar hij vond haar daar niet. Daarna sloop hij naar Floris' kamer. Daar vond hij haar wel. Ze lag in een diepe slaap. Hij glimlachte en stapte naar binnen. Ze had het licht aan gelaten. Ze moest in slaap zijn gevallen. Ze sliep in een blauw overhemd dat hij herkende.

Hij ging naast haar op bed zitten. "Het spijt me, Eef." Fluisterde hij terwijl hij behoedzaam een pluk achter haar oor deed. "Ik heb je pijn gedaan." Zei hij een verdwaalde traan van haar wang vegend. "Ik heb mijn redenen hiervoor, meisje. Ik hoop dat je ze zult begrijpen en me dan vergeeft." Hij keek of ze bleef slapen. Ze moest nu niet wakker worden, dan zou ze flippen en hem nooit vertrouwen. Gelukkig bleef ze in een diepe slaap. "Om je te antwoorden." Zei hij haar wang strelend." Ja Eef, ik houd van jou." Hij kuste haar in haar haren, deed haar lamp uit en liep weer naar de deur. "Slaap lekker mijn lieve Eva."