Dagen waren voorbij gekropen, de ponti was weer even leeg als de laatste 9 jaar. Misschien moest ze dit huis maar verkopen. Het deed te veel pijn. De herinneringen aan Frank. Aan Wolfs. Maar weg gaan kon ze ook niet. Ze zetten wat eten in de magnetron. Dat at ze al jaren nu. Ze hoorde voetstappen op de trap. Hoopvol keek ze op. Maar het was weer Marion. "Die teleurstelling in jouw ogen. Ik weet het, Eef." Zei ze. En omhelsde haar. Ze kon het niet helpen. Ze huilde weer. "Ik weet het, Eva, huil maar goed uit. Waarom logeer je niet even bij mij?" Vroeg Marion. "Ik heb Esmees oude appartement erbij, slaap je daar." Eva schudde haar hoofd. "Jawel, kom op." Marion hielp eva omhoog. En nam haar mee naar het appartement waar haar collega Esmee had gewoond. Al haar spullen stonden er nog.

"Kom, ga lekker slapen." Zei Marion. Ze maakte zich zorgen om Eva, ze was zo enorm bedroefd sinds ze thuis was. Nog 2 dagen verbleef ze bij Marion. Ze vulde die dagen met praten, tv kijken en vooral huilen. Om alles wat er was gebeurd de afgelopen jaren. Maar vooral omdat ze. Zich zo alleen voelden zonder hem. Ze had Marion niet alles verteld over haar verblijf in Venetië. En dat zou Ze nooit doen. Ze wilde dat voor zichzelf houden. "Ik wil naar huis, Marion." Zei Eva. Ze moest wel een keer nadenken over hoe eenzaam ze daar ook was.

"Ik moet accepteren dat ik hem nooit meer zie." Zei ze. Marion knikte en bracht haar naar huis.

Zuchtend liep ze de keuken in, gevolgd door Marion. "Ik snap hem ook wel. Italië. Lekker eten. Goede wijn. "Mooie vrouwen." Zei Eva. "Ik ben maar een iets te gewone doorsnee Limburgse. Nee, spannends aan." Zei ze.

"Wat heb ik wel niet in mijn hoofd gehaald toen ik daar heen ging? Dat ik spannender zou zijn dan die Italiaanse vrouwen. Bijzonderder? Ik ben gewoon alleen maar Eva." Zei ze en ging zitten. Marion glimlachte. "Jij bent vast nooit gewoon Eva voor hem." Zei ze. "Tuurlijk wel anders was hij toch meegekomen." Beet ze. "Sorry. Ik moet hem opgeven. Ik weet het." Zei ze"hij is gevallen voor de cultuur, het eten, de wijnen en. Al die mooie vrouwen." Zei ze.

This narrative has been purloined without the author's approval. Report any appearances on Amazon.

"Ja, Italiaanse vrouwen zijn mooi. Maar de mooiste. Ja de mooiste vrouwen wonen toch in Maastricht." Hoorde ze zijn stem zeggen. Ze draaide zich om en hij kwam de trap aflopen. "Het kostte me 10 seconden om te bedenken dat ik jou niet weer wilde proberen te vergeten." zei hij haar diep in haar mooie ogen aankijkend. "Dat lukt me toch niet." Zei hij. Ze stond op. "Wolfs." Zei ze buiten adem.

"Eva." Zei hij. Ze rende naar hem toe en vloog hem om de nek. "Ik heb je zo gemist." Zei ze. "Ik bel Zitman. Om te vragen of je, je oude baan terug mag." Zei ze en liet hem los. "Blijf hier, ik ben zo terug." Ze kuste hem op zijn wang en liep de kamer uit om haar telefoon te pakken.

"Mooiste vrouwen?" Zei Marion. "Of is het mooiste vrouw." Ze knipoogde naar hem. "Zeg maar niets, ik zie het wel. Nog altijd smoorverliefd." Zei Marion: "welkom thuis." Ze omhelsde hem. "Bedankt Marion. "Breek haar hart niet weer hè?" Zei ze "ze heeft elke dag om je gehuild. Dus pas op hoor. Anders moet ik je taseren. Op een wel heel vervelende plek", zei ze. "Ja, dank u wel. Ja, zal ik doen." Zei Eva die op hing toen ze de keuken weer in kwam.

"Je mag maandag beginnen. Het oplospercentage liep terug, zei ze, sinds we beide weg waren. Ze had van Flamant gehoord hoe goed wij waren. Dus ze heeft geen bezwaar." Eva glimlachte wat haar ogen nog meer liet stralen. Ze was dan nog mooier dan ze altijd al was. Hij kon niet weigeren, al had hij dat gewild. "Dank je wel, Eef." Zei hij. "Het is geen vakantie toch?" zei ze. "Nee. Ik wilde jaren geleden al terug . Toen was jij er niet. Dus had het geen zin." Ze glimlachte. "Welkom thuis dan." Zei ze. "Whisky?" Vroeg ze. "Heb je die dan?" Vroeg hij. "Ja, 9 jaar oude fles is nog wel goed, toch?" Zei ze. "Prima." Hij keek haar na. Hoe had hij ooit kunnen vertrekken? Hoe kon hij ooit denken dat Italië zijn thuis kon worden zonder Eva. Nee, zijn thuis was geen plaats. Zijn thuis was een persoon. Eva was zijn thuis.