Hij keek uit zijn raam. Hij was hier nu op de kop af 9 jaar. Hij nam een slok uit zijn glas whisky. De grachten van Venetië kleurden rood van de onder gaande zon. Het deerde hem niet. De laatste 9 jaar waren niet de rooskleurige jaren geweest die hij had gehoopt. 2 maanden na zijn vertrek uit Maastricht wilde Sofia niets meer met hem te maken hebben. Ze had hem gebruikt om hoger op te komen. De eerste paar jaar kon hij zijn heil kwijt in zijn werk. Daarna had hij een jaar of 2 een vriendin. Lucretia. Maar die verliet hem omdat ze altijd het gevoel had nummer 3 te zijn. Hij had haar wel verteld van Fleur en wat haar was overkomen.

Na 7 jaar wilde hij eigenlijk terug naar Nederland. Maar toen hij dat wilden delen met zijn baas verraste die hem met een promotie. Hij werd chef van een internationaal opsporingsteam. Hij wilde weigeren om terug te keren naar Maastricht. Hij miste het vreemde Limburgse volkje. Hij miste Fleur die hij eens in het jaar bezocht. Maar het meest miste hij haar. Haar mooie grijze indringende ogen. Haar stralende glimlach. Hij had er alles aan gedaan om haar te vergeten. Maar hij kon het niet.

Toen hij haar opzocht in het register leerde hij dat ze gestopt leek bij de politie. En ook was vertrokken uit Maastricht. Dus weigeren en terugkeren naar Nederland had niet veel zin. Dus was hij nu chef van dat team en gestationeerd in Venetië. En had zich op zijn werk gestort.

Zijn telefoon ging. "Ja Wolfs?" Zei hij. Ja, ik kom eraan." Hij zuchtte. Weer een vermissing omtrent Mauro Rikatoni. Dit keer was het zijn vriendin. Chiara Ricci. Volgens zijn eerste onderofficier die Mauro in de gaten hield een mooi vrouwtje. Wat daar eigenlijk niets te zoeken had. Maar ja, vrouwen willen bad boys.

Hij reed naar het hoofdkwartier.Ah Lupo fijn dat je er bent. Het is nogal urgent. Volgens De moeder van Chiara is zij al 3 dagen niet thuis geweest, normaal belt ze haar elke dag. Omdat ze de vriendin is van Mauro. Die drugs baron. Vrezen we het ergste." Zei Nino. "Hebben we een foto?" Vroeg hij. "Nee. Giovanni is nu bezig een tekening op te stellen, maar dat kan nog even duren. "Antwoorden Nino. "Jullie mogen haar huis in voor een oriënterend onderzoek." Vertelde hij. Hij gaf hem sleutels en het adres van Chiara.

You might be reading a pirated copy. Look for the official release to support the author.

Hij opende de deur van haar appartement. Het was een doorsnee huisje. Kleine tv. Laptop. 2-persoons bed. wat maar aan een kant gebruikt leek. De kleding in haar kast leken hem stoer. Zwarte shirts, spijkerbroeken, zwarte laarzen. En een leren jas. Hij lachte even. Als hij niet beter wist, zou hij denken dat het haar kamer was. De enige vrouw die hij niet uit zijn hoofd kreeg. Al 9 jaar niet. Hij schudde zijn hoofd." Niet aan haar denken nu." Mopperde hij naar zichzelf. "We moeten Chiara gaan zoeken. " Zei hij zichzelf.

In de keuken die al dagen on gebruikt leek stond nog een kleine gewassen vaat. Ze woonde hier duidelijk alleen. In de koelkast stonden alle daagse dingen. Flessen water. Kaas wat vleeswaren. En een paar pakken chocolade melk. Hij glimlachte even. "Weer was dit iets wat Chiara gemeen had. Hij had Deze vrouw nooit gezien, maar afgaand op haar spullen vond hij haar vast een leuke meid.

"Wat is het telefoonnummer van haar moeder?" Vroeg hij . "Ja natuurlijk dat is +3143569016" zei Valencia. Een van zijn agenten."dat is een Nederlands nummer." Zei hij. "Daar kom jij toch vandaan?" Zei ze. Hij knikte. "Ik zal het bellen." Zei hij. " Hij pakte zijn mobiel en belden het nummer. "Goede avond met Tea Zitman met wie spreek ik?" Vroeg de stem aan de andere kant van de lijn.

"Bent u de moeder van Chiara Ricci?" Vroeg hij. "Wie vraagt dat?" Vroeg de vrouw. "Mijn excuses Floris Wolfs internationale opsporingseenheid Venetië." Het was even stil. "Meneer Wolfs." Zei de vrouw op een vreemde manier. "Bent u Chiara's moeder.?" Vroeg hij weer. "Ja." Zei de vrouw. "Wat kunt u vertellen over haar?" Hij luisterde een minuut of tien. De vrouw gaf geen beschrijving van Chiara. Wel dat ze 40 jaar oud was, ze was 2 jaar geleden naar Venetië gekomen om de mode wereld in te gaan en dat ze naast Mauro niet veel vrienden had,

Hij wist een ding zeker na het gesprek met haar moeder. Ze was in gevaar. Hij moest die vrouw vinden. Al was het maar omdat ze onschuldig was. Maar iets in hem zei dat ze niet zomaar iemand was. Hij kon zijn vinger er niet opleggen. Hij zou het wel weten als hij deze jonge vrouw vond.