Aida volgde de tracering, op de telefoon van Giovanni. Als hij een platte agent was, kwam zij daar wel achter. Valencia had gelijk. Hij leek geobsedeerd met het vinden van die vrouw. Maar zij bespeurde een soort angst. Hij leek bang om haar niet te vinden. Ze stopte op de hoek van de straat, waar ze net zijn. Auto kon zien en maakte haar fototoestel klaar. Ze verwachtten om kentekens te fotograveren, maar had dit mis. Giovanni stapte al snel zijn auto uit. Het was tijd voor de zogenaamde telefoonhack. Een soort spyware waardoor je de microfoon van een telefoon kon gebruiken als afluisterapparaat.

"Wat weet je Gio?" Hoorde ze iemand vragen. "Dat rotwijf heet Eva of zoiets." Ze is de ex-partner van mijn chef. Hij werd gek toen hij haar foto zag, volgens mij is het ook zijn ex-liefje of zo. Of zou hij dat gewild hebben. "Hoe weet je dat?" Vroeg de andere man. "De manier waarop hij haar beschreef. Ze heeft een dagboek waar alles in staat wat ze heeft gehoord en gezien." Zei Giovanni. Hij was inderdaad corrupt. "Verdomme van al mijn minnaressen was zij ver weg de beste. Ik heb haar bijna alles laten zien. Is er nog meer?" vroeg de ander.

"Ik heb in haar dagboek gekeken. Ze droeg of draagt een tracker op haar lichaam. Ik weet niet meer waar." Vertelde Gio. "Met die bloedhond is het een kwestie van tijd voor hij die gaat laten pijlen. Hij wil haar vinden. Levend en wel." Zei hij. "Dan is het tijd om haar voorgoed het zwijgen op te leggen, en als hij zo op haar gesteld is, laten we hem haar verminkte lichaam toch vinden." Hoorde ze de man zeggen "dezelfde plek als altijd?" Vroeg Giovanni. "Ja, maar dit keer doe jij het niet, jij gaat die tracker op haar zoeken en geeft die Lucretia mee." Dan breng jij Chiara naar haar eindpunt. Laat Lorenzo haar maar op zijn manier opruimen. En laat die bloedhond maar zijn Italiaanse ex vinden." De mannen lachten.

Hij las nog een keer haar dagboek door. Er moest iets in staan, wat hem hielp haar te vinden. Ze was slim. Ze wist dat iemand dit zou vinden. Hij had Zitman gesproken wat haar chef bleek te zijn. Hij vermoede dat de berichten onderaan elke pagina voor hem bedoeld waren. "Waar ben je nou Eef." Vroeg hij.

Jaar 2, dag 125.

Een man die hij Lorenzo noemde, bracht vanmiddag een jongen binnen. Vast niet ouder dan een jaar of 17. Na een kort, veel te snel Italiaans gesprek kon ik wel verstaan dat hij Gianni naar 'dezelfde plek als altijd' moest brengen. Ik weet niet waar dat is. Daarna wilde hij weer. Nou ja, jullie weten wel. Man, wat is hij een slechte minnaar.

Voor als jij dit leest.

De enige manier dat ik zijn aanraking kan doorstaan, is omdat ik dan altijd aan jou denk. Ben je gelukkig hier? Was deze stad het allemaal waard? Wat zou ik je graag nog een keer zien. Nog een keer omarmen. Maar ik heb me erbij neergelegd. Ik zou zo graag weten of jij mij net zo veel mist.

Een traan viel op de pagina. Als dit voor hem was, dan was het antwoord, ja. Hij miste haar vreselijk. Ook al probeerde hij dat gevoel niet toe te laten. Bij de laatst beschreven pagina stopte zijn hart even. Hoe kon hij dat zijn vergeten. Ze had een pijlzender bij zich gestoken. Hij moest die Zitman weer bellen.

"Zit man met wie spreek ik?" Zei de vrouw. "Ik heb niet veel tijd." Zei ze er achter aan. "Floris Wolfs." Ze hebben haar gevangen. Maar Eef is slim. Ze heeft een zender op haar lichaam. Ik moet het signaal ervan hebben." Zei hij. "Fijn om te horen dat u weet wie ze is, ik dacht al wel dat u dat te weten zou komen toen uw team mij om een foto vroeg." zei ze. "De tijd dringt mevrouw, ik moet dat signaal." Zei hij. "Dat krijgt u, zet ik nu naar uw mail.Luister, ze heeft een dagboek bijgehouden als het goed is. Dat moest naar uw team, nou ja, specifiek naar u eigenlijk. Om Mauro achter de tralies te krijgen. Ze is erg op u gesteld en heeft volledige vertrouwen in u. Stel haar niet teleur." Zei ze en hing op."

Hij keek snel in zijn e-mail, klikte op de link, en het puntje van de pijlzender van Eva stond aan de rand van de stad. Aan de hele andere kant."Nino, jij blijft hier. Valencia, jij gaat met mij mee. Ik heb mijn porto bij me. Voor belangrijke dingen roep je me op. Hij klikte zijn portofoon aan zijn jas. En samen met Valencia ging hij zo snel mogelijk weg.

Het kosten ze anderhalf uur om er te komen. "We zijn gearriveerd. " Zei Wolfs in zijn porto. "Lens wapen." Hij en Valencia trokken hun wapen. Ze stonden voor een oud, dichtgetimmerd huisje. Hij vond het vreemd. Mauro had meestal imposante plekken tot zijn. Beschikking. Maar hier stond het puntje van Eva's zender. Ze liepen door de deur heen. "Eef?" In de keuken zat een vrouw op een stoel met een zak om haar hoofd. Dit kon Eva niet zijn, dacht hij. Deze vrouw had hakschoenen aan, een leren broek en een fel laag uitgesneden bloes. Eva gaf niet om dat soort dingen.

You might be reading a stolen copy. Visit Royal Road for the authentic version.

"Eva?" Vroeg hij, vlak voordat hij de zak van het hoofd haalde. Hij werd begroet door het grijnzende gezicht van zijn ex-vriendin. "Verrassing." Zei ze en stond op. "Jij werkt voor Mauro?" Vroeg hij. "Een jaar pas." Hij wilde informatie en wist dat wij iets gehad hadden. Dus bood hij mij veel geld voor die informatie. Gio zei me dat je wel heel hard zoekt naar die bitch." Zei Lucretia. "Noem haar niet zo." Beet Wolfs. "Eva heet ze toch? "Was zij het die je altijd liever had dan ik?" Vroeg ze.

"Waar is ze?" Vroeg hij. "Is dat een ja?" Zei ze "waar is Eva." Lucretia keek hem aan. "Ik denk nog bij Mauro. Maar niet lang meer denk ik." Zei ze grijnzend. "Je bent aangehouden voor medeplichtigheid aan vrijheidsberoving. En nog wel veel meer, maar dat hoor je op het bureau." Hij boeide haar. En bracht haar naar het hoofdbureau waar hij haar overdroeg aan hun lokale collega's.

Aida volgde de auto waar Mauro in was gestapt met een onbekend persoon. Deze was geboeid en had een dikke zwarte zak om het hoofd. De manier waarop de persoon strompelde, liet haar vermoeden dat wie dit ook was gewond was. Ze belde snel naar het kantoor. "Nino" kwam er uit haar speaker. "Nino, luister. Ik zit achter Giovanni aan en ja, weet ik niet iemand die hij mee heeft genomen. Mogelijk is dat Chiara Ricci. Ik zet nu mijn locatie delen aan. Ze reed in volle vaart achter Giovanni aan.

Nino klikte zijn porto aan. "Nino voor Lupo." riep hij. "Lupo luistert." hoorde hij. "Aida zit achter Gio aan, zij vermoedt dat hij Chiara bij zich heeft. Aida heeft locatie delen aangezet, dat zet ik nu door naar uw telefoon." zei hij. "Jij gaat alvast die kant op, maar wees voorzichtig en Nino.Ze heet Eva" zei hij. Nino klikte op de knop om de locatiegegevens te delen naar Lupo en Valencia. Daarna vertrok hij zelf achter Aida aan.

"Verdomme, dat is de andere kant van de stad. Hij heeft die zender op Eva gevonden." zei hij tegen Valencia en hij trapte zijn gaspedaal helemaal in. Hij ging nu 150 kilometer per uur. Dan zou hij er over ongeveer een uur moeten zijn. Hij smeekte iedere God die het horen wilde dat hij op tijd zou zijn.

Aida stopte vlak bij een loods. Giovanni had hier zijn auto geparkeerd en was met zijn slachtoffer naar binnen gelopen. Hij werd al snel gevolgd door een groep van 5 mannen. Ze kon dus niet naar binnen. Een kwartier later kwam Nino bij haar. "Situatie?" minstens 7 man binnen het slachtoffer, Giovanni en 5 onbekenden. "Wat ik zag tot op de tanden bewapend." zei ze. "Vraag versterking." riep Nino. Aida liep naar haar auto en pakte haar porto. "Aida hier. We hebben dringend versterking nodig bij Strada Ca Roman." Riep ze. ze liep terug naar Nino. "Houd alles in de gaten?"zei ze.

Een half uur later arriveerden Wolfs en Valencia. "Light me in." riep hij. "7 man binnen, waaronder een slachtoffer." zei Aida weer. "Was zij dat?" Hij pakte zijn privé telefoon met een foto van Eva. "Weet ik niet. Wie het ook was had een zak om het hoofd. "LUPO!" riep Giovanni, die naar buiten kwam. "We weten dat je hier bent Lupo we pijlen je telefoon uit." riep hij. Met getrokken wapen liep hij de richting van Giovanni uit. "Niet doen. Zei Valencia en trok hem terug. "Ik heb een vest aan." hij trok zich los en liep weer naar Giovanni.

"Lupo. Wat gezellig dat je er bent." zei hij lachend. "Waar is ze?" vroeg hij. "is ze binnen?" Gio lachte. "Dat weet je nooit bij Mauro.Ik kan zelfs zijn zusje daar binnen hebben liggen. " Zei Gio. "Waar is ze?" vroeg wolfs weer. "Je luistert niet, hè. Misschien is ze daar misschien niet. Hoe moet ik dat weten. "Waarom zijn kant Giovanni?" vroeg hij. "Geld, aanzien, vrouwen.Alles eigenlijk dat je niet krijgt als politieman." zei Giovanni.

"Waar blijft die back-up?" vroeg Nino, die zich nog steeds verstopte samen met Valencia en Aida. "Ik heb geen flauw idee, ze zouden hier al moeten zijn." Ik vraag nog een keer. Aida liep naar haar auto en dit keer belde ze. Na 2 minuten hing ze weer op en ging weer bij haar collega's staan. "Ze zijn nu wel onderweg. "Ze hadden geen melding," zei ze.

"Je staat onder arrest Gio," zei Wolfs. "ja, vast wel. "Vertel me waar ze is en ik zal je alleen maar arresteren voor corruptie en niet vrijheidsberoving medeplichtigheid aan drugsgerelateerde misdrijven. "En Fraude." zei hij. "Is ze je zo veel waard? Dat je mij bijna laat lopen?"

Giovanni pakte een wapen en richten dit op Wolfs. "Laat me lopen, Lupo." riep hij en hij schoot in de lucht. "Dat was een teken. Ik denk niet dat jij wilt weten hoe jouw Eva deze wereld verlaat. Koud. Alleen en dood gemarteld. Ach, heb ik het je toch verteld." Grijnsde Giovanni. "je hebt een keus of je houdt mij aan. "Of je laat me lopen en hebt een kans dat je haar nog redt," zei hij. Valencia, Nino en Aida kwamen naar hem toe. " Laat hem gaan." riep Wolfs. "Maar? Hij is schuldig. "Laat hem gaan, we gaan naar binnen." Riep Wolfs. "We moeten wachten op versterking." Riep Aida. "Dan ga jij daarop wachten. "Ik moet haar vinden!" zei hij en hij liep met getrokken wapen richting de deur van de enorme loods.