Voor ze het wist waren er twee maanden voorbij. En ze had zich al snel thuis gevoeld. Toverdranken werd al snel haar beste les. Sneep was haar favoriete professor. Haar slechtste les was Verweer tegen de Zwarte Kunsten. vooral omdat smalhart in haar ogen een echte nepper was.

Hij las het grootste deel van zijn lessen passages voor uit zijn boeken. En sommige dingen leken haar gewoon vreemd, ook al was magie nieuw voor haar. Zoals toen hij haar vertelde hoe hij van een banshee afkwam, wat dat ook was.

In zijn woorden deed hij een spreuk die destem van de banshee wegnam. Dat was mogelijk, maar slechts tijdelijk,volgens Banning. Het was allemaal een beetje verdacht. Ginny gedroeg zich vreemd.

Het grootste deel van de tijd was ze gewoon Ginny. Eén van haar beste vriendinnen. Maar er was een moment dat ze er echt niet bij leek te zijn. Op een nacht leek ze door de kerkers te slaapwandelen. En als zij of Loena ernaar vroegen, zei Ginny altijd dat ze zich er niets van herinnerde.

Briget Ravenwoud begon een echtev ijand te worden. Draco Malfidus ook. Het was nu november. Het weer was aan het veranderen. Er hing een kilte in de lucht. Op een mooie herfst maandag liep ze in de tuinen toen ze commotie hoorde rond het Zwerkbalveld.

Toen ze erheen liep zag ze twee groepen mensen. De ene was in het groen gekleed en de andere in het donkerrood. Vooraan in de groene groep stond Draco Malfidus. Toen Avalon aankwam, stonden Ron en Hermelien in het midden. Ze kon de ruzie niet goed horen, maar ze hoorde Draco Hermoine een Modderbloedje noemen.

Toen zag ze Ron zijn toverstok pakken, die met plakband bij elkaar werd gehouden. Hij zei iets en toen barstte het licht dat uit de punt moest komen van het plakband. Het kaatste terug en raakte Ron. Tegen de tijd dat Harry en Hermelien hem van de grond konden tillen, was hij erg bleek geworden.

Ze renden snel langs haar heen. Terwijl ze aan het eten waren, begon ze Loena alles te vertellen over wat ze gezien had. "Moet ik hiermee naar Sneep gaan?" Vroeg ze aan Loena. "Ohnee, hij lijkt alleen op jou gesteld te zijn. Hij geeft niets om Ron." antwoordde Loena.

"Na het eten moest iedereen doordezelfde gang om bij hun gemeenschappelijke kamers te komen. Wat ze vonden was Harry die alleen bij de muur stond. Mevrouw Norks, de kat van de conciërge, hing aan haar staart aan het plafond. En er warenwoorden geschreven op de muur, in wat leek op bloed.

"De Geheime Kamer is geopend. Vijanden van de Erfgenaam opgelet," al snel voegden de leraren zich bij hen. Avalon keek naar Ginny, die een extreem angstige blik op haar gezicht had. "Kijk naar Ginny,"fluisterde ze naar Loena. Ze liepen voorzichtig naar haar toe terwijl Perkamentus mevrouw Norks onderzocht.

"Gaat het?" vroe gAvalon aan Ginny die snel haar hoofd schudde. "Het is gewoon zo verschrikkelijk." Zei ze snikkend. "Ze is niet dood Argus."Perkamentus' stem sneed er doorheen. "Ze is gewoon versteend."voegde hij eraan toe. Avalon sloeg een arm om Ginny's schouder.

"Zie je wel, het komt goed. Perkamentus is er zeker van." vertelde Avalon haar. "Wat als ze haar niet kunnen redden." Vroeg Ginny haar. "Ik weet zeker dat ze dat kunnen Ginny. Perkamentus weet het zeker."antwoordde Avalon.

"Maar. hij . Kan . Zich. vergissen." Zei ze tussen het snikken door. "Ja. Dat ka nhij." voegde Loena eraan toe. "Loena, je helpt niet." fluisterde Avalan. "Dat doe ik wel, ook al kunnen ze een fout maken, maar er is tenminste een kans. Veel mensen krijgen dat niet eens. voegde Loena eraan toe. Ginny glimlachte een beetje. "Dankje." Zei ze.

Professor Anderling sprak de leerlingen toe. Ze zei dat ze zich naar de gemeenschappelijke ruimtes moesten begeven. De leerlingen luisterden snel. Er was geen ander gespreksonderwerp dan de zogenaamde Geheime Kamer de komende dagen en wat er met de kat van de conciërge was gebeurd.

Elke keer als Avalon Ginny tegen kwam, leek ze bleker te worden. Loena en Avalon maakten zich zorgen om haar. Inde Toverdranken les was niemand in staat om zijn gedachten bij zijn toverdranken te houden. Dit tot grote ergernis van Sneep. Hij liet de klas zelfs later blijven. Avalon bleef daarna achter.

"Professor," begon ze. "Ja, Avalon?" vroeg hij haar. "Ik heb niet lang meer, lieverd," voegde hij eraan toe. "Wat is die Geheime Kamer?" vroeg ze. "Het is een mythe, Avalon. Niets om je zorgen over te maken." zei hij. "Maar wat is het dan?" was haar vraag. "Niemand zal het ons vertellen. Voegde ze eraan toe. "Ik weet het. Het is ons verboden erover te spreken." Antwoordde hij.

Avalon keek hem aan. "Is het zo gevaarlijk?" vroeg ze. "Ik weet het niet." Zei hij."Ik heb de legendes gehoord. Maar niemand weet of ze waar zijn." Zei hij. "Maar wat zijn die legendes? "Vroeg Avalon, terwijlze in de ogen van Sneep keek.

"Oké, prima, maar vertel niemand dat ik het je verteld heb." Zei hij terwijl hij naar een stoel wees. Ze ging zitten.

"We moeten voor dit verhaal terug naar de vroegste dagen van onze school. Het werd duizend jaar geleden opgericht. Er waren vier stichters. Salazar Swaderich, Godric Griffoendor, Rowena Ravenklauw en Helga Huffelpuff. Over wie we moesten onderwijzen, hadden ze verschillende ideeën."

"Helga Huffelpuff was voor iedereen met magie. Ongeacht wie ze waren. Rowena Ravenklauw was voor degenen die heel slim waren. zei Sneep tegen haar.

"Godric Griffoendor wilde de dapperen onderwijzen, en als je het mij vraagt, de roekelozen. En Salazar vond dat alleen tovenaars van zuiver bloed moesten leren toveren. Maar omdat zijn mening niet gedeeld werd door de anderen, besloot hij te vertrekken."

"voordat hij dat deed, werd er gezegd dat hij een kamer in de school bouwde die bekend staat als de Geheime Kamer, die hij verzegelde met bloedmagie."

"En er wordt gezegd dat er een monster is geboren. Een monster dat, als het ontwaakt, de school zal bevrijden van diegenen die, in de ogen van Swaderich, ongeschikt zijn om magie te leren." Hij maakte zijn verhaal af.

"Maar wat kan dit monster dan wakker maken?"vroeg Avalon. "De enige echte erfgenaam van Salazar Swaderich. Hij of zij kan de kamer openen en het monster besturen." Antwoordde hij. "Maar Avalon, dit is een legende. De school is doorzocht. Elke generatie schoolhoofden heeft gezocht. Maar het is nooit gevonden." Voegde hij eraan toe.

"Maar wat is er dan met mevrouw Norks gebeurd?" vroeg Avalon. "Er zijn manieren om een wezen te versteenen. Toverdranken, vervloekingen. Ik weet niet wat er gebeurd is. "antwoorde Sneep.

"En hoe zit het met Harry?" vroeg ze. "Wat is er met hem." Blafte hij. "Het spijt me,"voegde hij er snel aan toe. "Over Harry... Ik denk niet dat hij hier iets mee te maken heeft." Zei hij. "Waarom denk je dat?" Vroeg ze. "Om twee redenen. Ook al denkt hij van wel,hij is niet slim genoeg. 2 Dit is niet iets wat een tweedejaars kan doen. Niet in zijn eentje,"

de bel ging. "Ik heb een nieuweles, Avalon. Je moet gaan." zei hij. Snel verliet ze het lokaal.Terug in de slaapzaal op Loena's bed vertelde ze haar klasgenoten en een bezoekende Ginny alles wat ze geleerd had. "Als zelfs Sneepd enkt dat Harry onschuldig is, dan moet hij dat zeker zijn." zei Loena.

You might be reading a stolen copy. Visit Royal Road for the authentic version.

Ginny was vreemd stil. Haar persoonlijkheid was vroeger zo sprankelend geweest, nu leek ze een muurbloempje. Maar elke keer als ze haar vroegen of alles goed met haar was, zei ze alleen maar: "Ik slaap niet goed." Dus na een paar weken vroegen ze het haar niet meer.

Avalon merkte dat ze een zwart boek bij zich droeg, waar ze ook ging. Dat weekend was de eerste Zwerkbalwedstrijd van het seizoen. Avalon had nog nooit een Zwerkbalwedstrijd gezien. Maar ze had ontdekt dat Het was net voetbal was voor de tovenaarswereld. Zowat ieder een had zijn eigen favoriete Zwerkbalteam. Ginny vertelde hen. Dat ze droomde ervan om ooit voor de Hollyhead Harpies te spelen. Dat was het enige meisjes Zwerkbalteam ter wereld.

Haar tweeling broers plaagden haar er altijd mee. Ze zeiden dat ze het nooit zou halen omdat meisjes niet goed konden Zwerkballen. Ze lachte altijd naar hen. Ze vertelde hen dat ze op een dag hun woorden zouden inslikken .

Griffoendor tegen Swaderich zou de wedstrijd zijn. Ze gingen allemaal 30 minuten voor de wedstrijd zou beginnen naar het Zwerkbalveld. Avalon had het veld nog nooit van binnen gezien. Het was zo groot als een voetbalveld met stoelen die ongeveer 2 meter boven de grond stonden. Aan elke kant van het veld stonden 3 ringen die nog hoge er waren. Het deed Avalon denken aan die zeepbellenblazers.

Er klonk een fluitsignaal. De 2 teams liepen naar het midden van het veld met bezems in de hand. De heks die Avalon aan het begin van het jaar feest aan tafel had gezien, stond in het midden. Ze had kort haar en katachtige ogen. Ze zei iets tegen de spelers en blies toen op haarfluitje, waarna het team op hun bezems stapte en vertrok.

Het Griffoendor team bestond uit de Wemel tweeling, Harry Potter en een paar oudere leerlingen die Avalon alleen rond etenstijd had gezien. Ze herkende de aanvoerder van het team als een jongen met de naam Plank. De namen van de andere leden van het team kende ze niet.

Draco Malfidus was de enige die ze kende van het Swaderich team. De wedstrijd was begonnen. De Swaderichss waren een waas in de lucht. Ineen oogwenk hadden ze 3 doelpunten op hun bord. Ginny en Loena probeerden uit te leggen hoe het spel ging.

Maar plots was er een grijze bal die Harry achtervolgde. Hij werd gevolgd door de Wemel tweeling. De tweeling achtervolgde de grijze bal en sloeg hem steed sweg. Na een tijdje was er een time-out. Al snel zaten ze weer op hun bezemstelen.

De tweeling liet Harry alleen. Maar de vreemde grijze bal bleef hem volgen. Na een tijdje dook hij naar beneden. Draco zat hem op de hielen. Bijna op het veld zelf trok Harry zich op en stak zijn hand uit. Het leek alsof hij iets greep, maar de grijze bal raakte zijn arm en Harry viel op de grond.

Een paar leraren, Ron en Hermelien, liepen naar het veld. smalhart ging naast Harry zitten. Hij richtte zijn toverstok op Harry's arm. Het leek alsof er iets mis was gegaan. smalhart boog Harry's arm in een heel vreemde hoek en hij veerde terug als een elastiekje.

Hij werd snel van het veld geholpen."Geweldig, hij gaat terug naar de ziekenhuisvleugel. Mijn moeder zal een rolberoerte krijgen." zei Ginny. Ze liep snel weg.

"Ze doet raar." zei Loena. Ze was weer eens vernietigend eerlijk."Ik weet het Loena." antwoordde Avalon. "Moeten we het aan een leraar vertellen?" Vroeg Avalon. "Ik heb geen idee," antwoordde Loena. "Misschien moeten we nog even wachten." voegde ze eraan toe.

Overleggend over wat te doen, maakten ze hun weg terug naar het kasteel. Het avondeten kwam en ging, ze zagen geen Ginny, wat hen zorgen baarde. Ze liepen terug door de lange gang toen ze iemand in de gang zagen treuzelen.

Het was vlakbij de plek waar mevrouw Norks was aangevallen. En die iemand leek heel erg op Ginny. "Hé Ginny waarom was je bij het avond eten? Vroeg Avalon. Ginny draaide zich om. Haar ogen keken heel vreemd en ze liep snel weg. "Ginny wacht." riep Avalon. Zij en Loena renden achter haar aan.

"GINNY!" het leek als of Ginny verdwenen was toen ze de hoek om gingen. "Ginny?"riep Loena. Om een andere hoek zagen ze iemand op de grond liggen. Avalon gilde. "Wie is dat?" vroeg Loena. Toen ze naast de persoon op de grond stonden bleek het Kasper Krauwel te zijn.

Hij lag op de grond en bewoog niet, alsof hij uit steen gehouwen was. Hij hield zijn camera tegen zijn oog.

"Loena ik blijf hier, haal jij Sneep, zeg hem dat ik hulp nodig heb." Loena's blik was leeg."Loena, nu!" ze knikte en rende zo snel als ze kon de hal uit.

Avalon trok haar mantel uit. Ze rolde hem op en legde hem onder Kaspers hoofd. Ze wist niet wat ze nog meer kon doen. Een minuut later rende professor Sneep de gang in. Hij keek uiterst bezorgd."Avalon!" riep hij. "Hierheen," riep ze. Een seconde later rende hij de hoek om.

Hij knielde snel neer en zei "Avalon, gaat het?" "Ja, ik ben in orde. Het is Kasper," zei ze. Sneep stond op. Hij keek naar de jongen."Avalon, ga professor Perkamentus halen. Jufvrouw Leeflang, ga naar professor Anderling en vertel haar dat een Griffoendor is aangevallen."

Loena rende haastig weg. "Avalon!" riep Sneep nog voor ze de hoek om was. "Ja?" vroeg ze. "Weesvoorzichtig." Zei hij. Ze knikte en liep snel weg. Bij de deur van de lerarenkamer klopte ze. smalhart deed open. "Ah, juffrouw Prins, hoe kan ik u van dienst zijn?" vroeg hij.

"Perkamentus,"zei ze hijgend. "Nee liefje, ik ben professor smalhart."zei hij met een glimlach. "Ik heb Perkamentus nodig."

Een paar seconden later stond Perkamentus achter smalhart. "Professor Kasper is aangevallen. Professor Sneep wilde dat ik u kwam halen."Zei ze, nog steeds buiten adem. "Ja natuurlijk." zei Perkamentus begrijpend.

Hij duwde Smalhart zachtjes opzij. "Is zijn huishoofd gewaarschuwd?" Vroeg hij terwijl ze door de gangen liepen. Hij was verrassend snel voor zijn ogenschijnlijke leeftijd. "Ja. Loena is onderweg." antwoordde ze. Sneep was kasper. aan het onderzoeken toen ze de gang bereikten.

"Bedankt jufvrouw prins." zei Sneep met een vreemde stijve stem. "Ik weet het niet Albus. Dit is geen spreuk of toverdrank." zei Sneep tegen Perkamentus. "Ik begrijp het." zei hij.Professor Anderling en Loena kwamen een paar seconden later aanlopen. Net als Perkamentus was ze verrassend snel ter been.

Ze bleef doodstil staan. toen Ze kasper zag. "Wat betekent dit Albus?" vroeg ze. "Ik heb nog geen idee, Minerva. Eerst het belangrijkste. Juffrouw Prins en juffrouw Leeflang. Jullie gaan onmiddellijk naar jullie gemeenschappelijke ruimte. Nee, voordat je het vraagt, jullie zitten niet in de problemen. Maar jullie moeten veilig zijn, dus ik wil dat jullie naar de toren van Ravenklauw gaan en daar blijven. We zullen jullie zo snel mogelijk op de hoogte brengen,"

de meisjes begonnen te lopen. "Severus,"hoorden ze Perkamentus vragen, "kun je Fillius, Pomona en Gladianus voor me halen? "Wacht even." zei Avalon. "We moeten echt gaan, Avalon. Het kan gevaarlijk zijn. We kunnen de volgende zijn." zei Loena terwijl ze Avalon met zich meetrok.

In de gemeenschappelijke ruimte keek Avalon naar Loena. "Heet Sneep Severus?" vroeg ze. "Ja natuurlijk, wist je dat niet?"zei Loena met haar. Nogmaals brute eerlijkheid. "Nee," zei ze. Het viel nu allemaal op zijn plaats voor haar. Waarom hij zo aardig tegen haar was. Hoe hij haar tweede naam wist. Hij was de zoon van haar tante Ellen.

Hij was degene die haar al die prachtige cadeautjes had gestuurd. Maar ze begreep nog steeds niet waarom en waarom hij haar niet gewoon vertelde wie hij was. "Maar waarom wil je dat weten?" vroeg Loena haar, haar gedachtegang onderbrekend.

Avalon glimlachte. En ze vertelde Loena snel alles over haar adoptie. En hoe, zoals ze nu begreep, Sneep haar geweldige verjaardags cadeaus stuurde. Loena was een stille luisteraar geweest." Nou, dan lijkt hij je wel aardig te vinden." Was alles wat ze daarna zei. Een paar seconden later moesten ze er hartelijk om lachen.

Het voelde goed. Weer lachen. Een paar minuten later stapte professor Banning de gemeenschappelijke ruimte binnen en zei. "Verzamelen, iedereen. Ik heb nieuws," zei hij. De gemeenschappelijke ruimte was gevuld met heel Ravenklauw.

"Zoals jullie misschien wel of niet weten, is er een aanval geweest op een leerling. Het is niet een van ons, dus maak je geen zorgen om je vrienden." Zei hij. "Dat gezegd hebbende, vanwege deze aanval hebben we een aantal tijdelijke regels die nu gaan gelden

".Alle leerlingen moeten om 18.00 uur in de gemeenschappelijke ruimtes zijn en niet later dan dat. Het avondeten wordt geserveerd in de gemeenschappelijke ruimtes voor alle studenten. Alle studenten moetentussen de lessen door begeleid worden door een professor," zei hij. Er klonken enkele kreten van verontwaardiging.

"Luisterkinderen. Onze zorg is jullie veiligheid. Dat is het enige dat teltvoor ons allemaal. En als de dader achter deze aanvallen niet snel gevonden wordt.kan De school gesloten worden. Zei hij, terwijl hij erg bezorgd klonk.

"Juffrouw Prins." riep Banning, "Ja Professor?" zei ze bezorgd klinkend. "Ik heb uw mantel. Bedankt dat u zo attent bent." Zei hij terwijl hij de mantel teruggaf aan Avalon. "Dank u, meneer." Zei ze tegen hem. "Professor Sneep wilde dat ik je vertelde dat je heel voorzichtig moet zijn en je aan de nieuwe regels moet houden,hoe frustrerend ze ook mogen zijn." Zei hij glimlachend.

"Je bent een heel speciaal persoon." voegde Banning eraan toe.V oordat hij de gemeenschappelijke ruimte verliet. "Dit is serieus." zei Loena. "Wat ik wil weten is, waar is Ginny en wat deed ze daar?" zei Avalon. Loena knikte. "Maar we zitten hier nu vast." zei Loena. "Ik weet het. Dat moeten we uitzoeken." zei Avalon. Ze zag er echt bezorgd uit.