Het gebeurde. Hij zag 3 flitsen van groen licht uit het huis komen en toen leek het dak te ontploffen. Maar 3! 3 flitsen. Hij raakte in paniek en rende het huis in. "LILY!" Schreeuwde hij. hield zijn meester zijn belofte. Dacht hij. LILY! Riep hij weer, maar wanhopiger deze keer. Ze was in shock, dacht hij, 'ja, dat moet het zijn. Daarom reageert ze niet.' Hij dwong zichzelf na te denken. Hij moest nu naar binnen. Om bij haar te komen. Haar troosten. Haar vertellen. Hij een betere man voor haar was . Ze konden samen kinderen krijgen.

Hij liep langs het lichaam van een man. hij Grijnsde een beetje. De sterke en o zo knappe, ongenaakbare James. Lag dood op de grond. "Jij had haar nooit kunnen beschermen. Maar ik wel." Zei hij tegen het lichaam op de grond. "LILY HET IS ALLEMAAL GOED, IK BEN HET SEV. JE BENT NU VEILIG." Schreeuwde hij. Er kwam geen antwoord. "LILY..." riep hij nog een keer, maar dit keer met paniek in zijn stem. "LILY!!!"

Duidelijk in paniek rende hij de trap op. Ze moest in orde zijn, dat moest. Hij had het beloofd. Zijn meester had het beloofd. Ze zou gespaard worden. Voordat hij de deur opende, hoorde hij een baby huilen. De jongen? Maar hoe? vroeg hij zich af. Toen viel hem iets op. Zijn bloed werd er koud van. Er was geen vrouwenstem te horen die het kind probeerde te kalmeren.

"L... L... Lily?" Hij klonk nu duidelijk bang. Met moeite duwde hij de deur open. Meteen viel hij op zijn knieën. Voor hem verscheen zijn grootste angst. Daar lag de gestalte van een vrouw wiens eens zo mooie groene ogen open en leeg waren. "NEEEEE." Schreeuwde hij. "NEE LILY." Hij trok haar dicht tegen zich aan en huilde als een gewond dier.

"Lily word wakker! Alsjeblieft Lily, word wakker!" Zei hij, terwijl de tranen als watervallen over zijn wangen liepen. Hij keek in de wieg naast haar. Het eenjarige jongetje zat daar, huilde tranen met tuiten, met een wond op zijn voorhoofd in de vorm van een bliksemschicht. Hij legde de moeder van het jongetje voorzichtig neer en sloot haar ogen zodat hij kon doen alsof ze sliep. Ja, sliep, niet dood. Hij keek met afschuw naar de jongen.

If you spot this story on Amazon, know that it has been stolen. Report the violation.

Het was zijn schuld. Zijn schuld dat zijn mooie moeder dood op de grond lag. Hij keek nog één keer naar haar. De pijn in zijn hart was te groot om te verdragen. " Het... Het... Het spijt me zo, Lily. Het spijt me zo. Hij draaide zich om om te vertrekken toen hij in de verte een andere kreet hoorde. Een kleine huil. Nog een baby. Hij rende naar het geluid toe. Hij moest Perkamentus vertellen dat er twee baby's waren. Snel opende hij de deur naar een kamer die leek op een slaapkamer met een wiegje erin. Het was versierd met roze strikjes. Het was duidelijk een meisje.

Hij snoof. Waarschijnlijk donkerharig en nutteloos zoals haar vader en broer. Hij tuurde in het wiegje. Zijn hart sloeg een slag over. Dezelfde groene ogen als die van Lily staarden hem aan. Een krans van dieprood haar. Net als het hare was geweest. Hij moest het toegeven. Ze was prachtig. Hij pakte haar op om haar beter te kunnen bekijken. Hij hield haar voorzichtig vast. Ze was niet veel ouder dan een paar weken. Lily moest net van haar bevallen zijn. Ze droeg een armbandje om haar pols. Het was een gouden naam bij elkaar gehouden door twee kleine kettinkjes: "Avalon" stond er op het armbandje geschreven. Hij keek diep in de ogen van het kleine meisje. Zij van haar kant keek hem nieuwsgierig aan. Ze keek naar zijn betraande, bleke wangen, zijn vettige lange zwarte haar. Zijn haakneus en donkere ogen. Hij glimlachte lichtjes. "

Ik zal ervoor zorgen dat je veilig bent, kleine Avalon." Zei hij. Hij legde haar terug in haar wieg en liep terug naar het lichaam van haar moeder. De pijn van haar dood keerde terug in zijn hart. Hij deed haar ketting af en stopte hem in zijn zak. Toen ging hij terug naar de slaapkamer en naar de baby. Hij pakte snel een paar dingen en stopte ze in een tas. Op het nachtkastje stond een foto van Lily en James. Hij haalde het uit de lijst en scheurde het zodat het deel waarop Lily stond intact bleef. Daarna pakte hij voorzichtig het kleine meisje op. Hij keek nog eens achterom. "Ik laat haar nooit iets overkomen, Lily, dat beloof ik." Met die woorden draaide hij zich om en verdween.