Er was veel commotie in de gemeenschappelijke ruimte toen mensen hun persoonlijke spullen pakten en in hun hutkoffers stopten. In de slaapzalen was het net zo erg - iedereen was aan het rondrennen en aan het inpakken.

De gemoederen laaiden op. Sharon zag er erg bang uit. "Hé Sharon, wat is er?" vroeg Avalon. "Als de schoolgaat sluiten, moet ik terug naar het weeshuis," zei ze. "Ik ben gewoon bang om jullie allemaal kwijt te raken."

Avalon omhelsde haar."Dat zal nooit gebeuren. We zijn nu een familie." zei Avalon om haar te troosten. "Maar wat als de school gesloten is?" vroeg Sharon. "Waarom schrijven we niet allemaal onze thuis adressen op." zei Loena vanuit het niets. "We kunnen uilen op bezoek sturen," voegde Loena eraan toe. Hierdoor moest Sharon glimlachen.

"Ja, misschien kunnen we dat wel. Dus brachten ze de volgende paar minuten allemaal door met het opschrijven van alle informatie die ze hadden, voor het geval dat. "Wat zijn deze nummers?" Vroeg Loena, "een telefoonnummer," andwoorde Avalon. "Een wates?" zei Lucy.

"Heb je nog nooit van een telefoon gehoord?" Vroeg Avalon. "Nee, wat is het dan?" Sharon en Avalon lachten. "Ik denk dat we het je moeten laten zien als je op bezoek komt." antwoordde Avalon. Plotseling ging de deur open en alle meisjes schrokken. "Wat ben ik, een monster?" hoorden ze Ginny zeggen.

"Als ik Fred of George was geweest , zou ik ja zeggen, maar dat ben ik niet. Het is goed je te zien," zei Avalon. "Ik denk dat iemand verliefd is. Is het Fred of George?" plaagde Ginny. Alle meisjes lachten, het was goed om weer even lol te hebben.

Toen het tijd was om te eten, liep Smalhart door de Grote Zaal alsof hij de eigenaar was. "Maak je geen zorgen kinderen, het is zo voorbij," was een van de dingen die hij zei. Hij begon zelfs de leraren gek te maken.

Professor Spruit ging zelfs zo ver dat ze hem bedreigde met giftige tentacula toen ze dacht dat niemand luisterde. Toen ze Hermoine wilden bezoeken, hield madam plijster hen tegen. "Nee, het spijt me, geen bezoekers. Perkamentus is nu weg. We waren bang dat de dader terug zou komen ende leerlingen zou afmaken," zei ze.

"Maar Harry en Ron waren mochtenwel ." zei Ginny boos. "Ja, juffrouw Wemel, maar ze hadden een briefje van het schoolhoofd. vertelde Madam plijster . Loena,Ginny en Avalon vertrokken weer. Ze kwamen Foppe tegen in de gang.

"Nou,nou, nou. Zemel Weemel. Loony en prinses. Wat een traktatie." zei Peeves. En voor ze het wisten, bespoot hij hen met iets dat rook naar slagroom die bedorven was. Hardop lachend verdween hij.

"Als ik dat ding kon doden, zou ik het doen," gilde Ginny. "Jammer dat het nooit heeft geleefd," zei Loena. De meisjes verlieten lachend de gang. Na het eten gingen ze naar hun eigen gemeenschappelijke kamers. De volgende dag haalde Smalhart de Ravenklauwers op voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten.

Hij had er nog steeds een hekel aan om leerlingen op te halen en naar de lessen te brengen. "Ik snap niet waarom we dit nog steeds moeten doen!!! De dader is gepakt," zei hij boos. De les was misschien anders, maar nog steeds verschrikkelijk. Hij liet ze alle hoofdstukken herhalen die hij had voorgelezen. Als ze ook maar één woord door elkaar haalden, schreeuwde hij tegen de leerling en zei dat ze een nul op hun rapport kregen en het lokaal moesten verlaten. Als de leerling iets durfde te zeggen dat als gevaarlijk werd beschouwd, werd Smalhart nog gemener door de leerling persoonlijk de gang op tesleuren en te blijven schreeuwen.

Dus na een paar weken deden ze maar gewoon mee. Kruidenkunde werd ook afgelast, omdat professor Spruit zich moest concentreren op het Mandragora-drankje. Dus brachten ze steeds meer tijd door in hun gemeenschappelijke ruimtes. "Weer een maand les voorbij." merkte Lucy op. "Ik weet niet of ik het overleef. En de examens beginnen binnenkort." voegde ze eraan toe.

"Ik ben banger voor de sluiting vande school," zei Sharon. Sharons angst leek door het grootste deel van de school gedeeld te worden. Leerlingen reisden weer in groepjes. Op een late namiddag in juni liepen Loena en Avalon door de gangen en voor ze het wisten,liepen ze door de inmiddels beroemde gang. Waar bijna alle aanvallen gebeurde,

maar deze keer was er een nieuw bericht om te lezen. "Haar skelet zal vooraltijd in de kamer liggen," had het bericht gezegd. "Wat krijgen we nou?" vroeg Loena. "Ik weet het niet." antwoordde Avalon. Ginny rende binnen een paar seconden naar hen toe. "We moeten hier weg."riep ze.

Reading on Amazon or a pirate site? This novel is from Royal Road. Support the author by reading it there.

Ze had een vreemde, wilde blik in haar ogen. "Ik meen het, we moeten hier weg." riep Ginny weer. Een tentakelachtig ding kwam uit het niets en wikkelde zich om Ginny heen voordat ze zich kon bewegen. Avalon greep Ginny's arm. Niet wetend wat ze deed.

"GINNY!!!" gilde ze, terwijl ze zich aan haar vriendin vastklampte. Ginny gilde van schrik. Zij en Avalon werden steeds verder weg getrokken. "HEEEEELP" gilde Avalon. Ze wildeGinny's arm niet loslaten, maar het leek alsof ze eindeloos werden meegesleurd.

"Hou je ergens aan vast Ginny." riep Avalon. Opeens voelde ze een hand om haar eigen arm. Toen ze achterom durfde te kijken zag ze dat Loena haar probeerde tegen te houden om niet verder meegesleurd te worden, maar net als Avalon had ze geen geluk. Seconden later viel Loena om. De tentakel, die vreemd genoeg op een slangenstaart leek, sleurde hen verder.

Ze bereikten een andere gang en naderden een deur. Avalon meende een getande snuit te zien. Ze wist niet zeker wanneer het gebeurde. Maar plotseling werden ze langzamer meegesleurd. Toen ze over Loena heen keek, zag ze opeens dat Sneep aan hen trok.

Ze voelde haargreep wegglijden. "Hou vol Ginny," riep ze. Het getande hoofd kwam dichterbij. Ze zag wat leek op het begin van oogkassen. Toen voelde ze een sterkere ruk. "Sluit je ogen," riep Sneep.

"Wat?" vroeg Avalon, die Ginny nog steeds vasthield. "Sluit jullie ogen nu, allemaal," zei hij. "Nu!" riep hij. Bij een oude zuil wist Sneep een er arm omheen te slaan, waardoor ze tijdelijk niet meer werden meegesleurd.

"Hou je ogen dicht. Ze zag vonken door haar gesloten oogleden vliegen."Confringo," hoorde ze Sneep roepen. "Depulso." was het volgende wat Sneep riep. "Reducto," riep hij. Niets leek te werken.

Erger nog, ze voelde Ginny uit haar greep glippen. "Bombarda." was het volgende wat Sneep riep. Het werd gevolgd door het geluid van een explosie. Toch werd de Trekkracht op Ginny niet minder en verzwakte zelfs niet.

"Difindo," schreeuwde Sneep. Maar weer leek niets te werken. En Avalon's greep voelde steeds zwakker worden, ze kon het niet veel langervol houden. "Expeliarmus, Expulso." riep Sneep uit. Met de laatste spreuk begaf Avalons kracht het en gleed Ginny door haar greep. "NEEEE GINNY!" gilde ze.

"Hou je ogen dicht, Avalon," zei Sneep tegenhaar. Ze hoorden de deur voor hun neus dichtgaan, "Jullie meisjes kunnenn u je ogen open doen. Zei hij, terwijl hij zowel moe als teleurgesteld klonk.

Ze opende haar ogen en zag dat ze in de kerkers waren. "Gaat het goed met jullie twee?" vroeg hij. "Ja, ik denk het wel."zei Avalon terwijl ze opstond. "Loena?" Vroeg ze. "Ja, volgens mij wel," zei ze. "Goed."

Daarop begon ze richting de deur te rennen waar ze Ginny in had zien verdwijnen, maar ze werd tegengehouden door Sneep."Laat me gaan. Ik moet haar redden." gilde Avalon. "Dat kan niet." zei Sneep terwijl hij haar stevig vasthield.

"Ze zit daar opgesloten." zei Avalon, vechtend tegen Sneep's greep. "Ze zit er niet meer. Het monster heeft haar meegenomen naar de Kamer." Zei hij."

Hoe weet je dat?" antwoordde Avalon. Ze vocht nog steeds tegen Sneep zijn greep. "Je kunt haar niet langer helpen, Avalon." zei hij, terwijl hij worstelde om haar arm vast te houden. "Ik moet het proberen!"gilde ze. "Dat kun je niet." Sneep bleef proberen haar dat te vertellen. Maar na ongeveer 2 minuten wist ze zich van hem los te maken en rende ze door de deur.

Maar het enige wat ze kon zien was de meisjes badkamer.Het was een grote ruimte met 8 tot 10 hokjes aan de verste muur. Er was een rond blok wastafels aan de muur naast de deur. "GINNY!" riep Avalon, terwijl ze alle Stalletjess opende maar geen teken van haar zag.

"Ginny waar ben je...?" zei ze terwijl tranen zich in haar ogen vormden ."Ginny." zei ze weer zwakjes, de tranen stroomden nu over haargezicht en ze verliet de badkamer. Sneep trok haar in zijn armen in een knuffel.

"Ze is weg." zei Avalon. "Ik weet het. Het spijt me." zei hij. "We moeten nu gaan, Avalon. Ik moet het aan het hoofd van de school vertellen." Zei hij terwijl hij een arm om Avalon heen sloeg." Waar is Loena?" vroeg ze terwijl ze om haar heen keek

"LOENA!" schreeuwde ze. "LOENA!!!" "Ik heb haar naar de gemeenschappelijke ruimte gestuurd," maar Avalon had hem niet gehoord, ze rende weg. "AVALON, HET IS NIET VEILIG. Zei Sneep terwijl hij achter haar aan rende. "Loena!!!" haalde hij om de hoek in."Loena!!!"gilde Avalon weer.

Sneep pakte haar bij haar schouders en draaide haar om zodat ze hem aankeek. "Avalon," zei hij. Ze schreeuwde nog steeds de naam van haar vriendin. "Avalon, kalmeer." Zei hij. Haar geschreeuw ging door. "AVALON STOP." zei hij. Toen ze genoeg gekalmeerd was keek hij haar in de ogen "Nu luister je naar me. Ik heb juffrouw Leeflang naar haar woonkamer gestuurd. Ze is veilig." Hijgend keek Avalon om zich heen.

"Avalon, kun je me horen?" zei Sneep." Wat?" zei ze uiteindelijk, terwijl ze eindelijk gekalmeerd leek te zijn. "Juffrouw Leeflang is veilig. Ze wacht op je in de gemeenschappelijke ruimte." zei Sneep tegen haar. "Ik breng je erzelf wel heen." zei hij terwijl hij Avalon zachtjes met zich mee trok.

"En Ginny?" "Zodra ik bij Anderling ben. We zullen doen wat we kunnen voor haar," zei hij. Loena wachtte Avalon op in de gemeenschappelijke ruimte. Ze gaf haar snel een knuffel.

"Ik maakte me zo'n zorgen om je." zei ze. "Sneep was ook buiten zichzelf. Ik heb nog nooit zoiets gezien." zei Loena. Een paar seconden later ging de intercom aan en was de stem van Anderling te horen.

"Alle leerlingenmoeten terug naar de gemeenschappelijke ruimtes. Leraren ontmoeten me in deleraren kamer." Zei ze en de intercom klikte uit. "We moeten iets doen Loena." zei Avalon. "Maar wat? Vroeg Loena. "Ik weet het niet. Maar iets." zei Avalon