"Ik heb nu wel een probleem." Sophie keek wat bedrukt om zich heen. "Wat is er dan? Vroeg Marion. "Ik moet morgen mijn huis uit, maar ik heb nog niets nieuws." zei ze. "Dat is toch geen probleem." Eva kwam bij ze zitten. "Wat j gelijk moet leren Sophie is dat een team een familie is. Dus als een van ons een probleem heeft helpen we elkaar." zei ze. "En jij wilt zeggen dat je een huis ter beschikking hebt. "Vroeg Sophie. "Geen heel huis maar wel een kamer. Met –5 sterren chef." zei ze. "- 5 sterren?"vroeg ze. "Floris sorry, ik bedoel Wolfs is een geweldige kok. Ik plaag hem altijd met de –5 sterren. Wij hebben nog wel genoeg kamers over." zei ze. "Meen je dat?" vroeg Sophie hoopvol. "Ja, ik ben de eigenaar van een pension, nou ja, vroeger dan. Het is nu voor al mijn huis. Ik heb 10 kamers waar nog niet eens de helft van wordt gebruikt. Verklaarde ze. "Wat bedoel je?" vroeg Sophie niet te hoopvol willen zijn. "Dat je welkom bent. Als je iemand je spullen laat brengen of dat aan Wolfs vraagt kun je er vandaag nog in." Sophie omhelsde haar. "Dank je wel. Ik zal gelijk gaan zoeken naar een eigen kamer." zei ze."heeft geen haast hoor, Floris probeerde dat al sinds ik hem ken." Zei ea met een grijns.

"Hey welkom in De Ponti." zei Eva glimlachend.toen Sophie die avond binnen stapte. "Kies maar een kamer uit geen enkele deur is meer op slot. Behalve die van mijn gezin en mijn zusje dus kies maar." zei ze. "Dank je wel." Sophie liep met haar koffers naar boven. Ze koos een kamer die al jaren niet gebruikt leek. Ze deed de ramen open voor wat frisse lucht en zette wat spullen weg. Toen ze haar Kleding in de kast wilde leggen viel er een boekje uit dat open op de grond ploften. Het leek wel een dag boek. Haar nieuwsgierigheid won ze ging op haar bed zitten en pakte het boek op en begon te lezen.

14 maart 2008

Hij had me gered zoals altijd. Ik had het lei horen roepen tegen hem. Onvoorwaardelijke liefde. Maar wat bedoelde hij ermee? Na die bom en de angst hem verloren te zijn kon ik het niet meer tegen houden ik heb hem gezoend wat hij ook meteen beantwoorden. Wat kan die man zoenen. Als die twee idioten van de rijksrecherche nou eens een paar minuten hadden gewacht. Nou ja niets meer aan te doen. Ik weet ook niet meer wat ik voel.

15 maart 2008

We zijn naar bed geweest. Het was... nou zeg eva geef het even aan jezelf toe. Hij is een geweldige minnaar. We hebben hele nacht gevreeën. Het was vreselijk fijn. Maar wat moet ik nu? Hij is mijn partner. Als ik toe geef aan het gevoel wat ik heb dan wordt hij weggehaald. En dan is daar ook nog Frank. Eeuwige trouwe. Lieve Frank. Waar ik net zo veel van houd. Verdomme waarom moest ik nou toegeven? Hoe fijn het ook was en hoe goed het ook voelden het had niet mogen gebeuren.

16 maart 2008

Hij vroeg mij ten huwelijk. Waarom deed hij dat nou? Ik heb ja gezegd. Maar deed ik dat voor mezelf of voor hem? Ik weet het niet meer. Je maakt er een puinhoop van Eva Van Dongen! Een puinhoop.

25 maart 2008

Die klootzak wilde het hem vertellen. Was ik er eindelijk uit dat ik voor dit huwelijk zou gaan heeft hij het bijna verpest. Nee frank weet het niet. Ik wil het hem wel vertellen maar hoe doe ik dat. Wolfs heeft gelijk. Hij moet het weten. Het is nu een grotere puinzooi. Goed gedaan hoor Eva! Je duwt Wolfs van je af. Ja misschien is dat beter elke keer als hij dichter bij me komt of me even aan raakt dan vliegen die vlinders weer. Maar ik moet streng zijn. Het moet bij die ene heerlijke nacht blijven.

30 maart 2008.

Frank is er weer. Ik heb hem zo gemist. Ik moet het maar toe geven. Ik ben verliefd op 2 mannen. Op mijn lieve iet wat saaie verloofde. En op de spannende lieve grappige Floris. Verdomme hoe kom ik hier nou toch uit? Ik voel me schuldig tegen over Frank maar ook tegen over Wolfs. Hij lijkt me te hebben vergeven. Maar kan ik mezelf vergeven?

10 april 2008

Verdomme wat is er met me aan de hand? Ik ben doodmoe de hele dag ook al slaap ik goed. Ik ben kotsmisselijk. Gelukkig hebben Frank en Wolfs er nog niets van gemerkt. Ze zouden me allebei in bed vastbinden. Ik denk dat Frank het weet. Hij heeft het me nooit verteld maar ik zie het. Misschien ook maar beter. Dan hangt er geen leugen tussen ons.

Unauthorized use of content: if you find this story on Amazon, report the violation.

15 april 2008

De jurk kwam vandaag binnen. Nog 2 maanden dan is het zo ver. Bah ik haat jurken. Hij kwam mijn kamer in. Wolfs. Hij wilde me gewoon even in mijn jurk zien. Hij hielp me met dat vreselijke ding. Ik lijk wel een marshmallow. Hij vond me prachtig zei hij. En toen hij zijn handen op mijn schouders legde klopte mijn hard 10 keer zo hard als normaal en tintelde mijn huid. Ja ik heb nog steeds hetzelfde probleem. Ik ben verliefd. Ik weet niet op wie van de 2 ik meer verliefd ben. Frank of Wolfs. Hij vertelde me dat hij vertrekt naar vriesland. Het doet me zo veel pijn hem te zien vertrekken. Het was de bedoeling dat ik ze beide zou hebben in mijn leven. Niet alleen Frank. Verdomme wolfs waarom doe je dit nou?

20 april 2008.

Dit is een ramp. Een regelrechte ramp. Hoe ga ik dit vertellen. Ik werd vanmorgen weer zo misselijk wakker. Het duurt al een tijdje en dus besloot ik naar de huisarts te gaan. En die vertelde me. Nee zeg het niet Eva. Verdomme ok dan ik ben zwanger. En als ik terugkijk naar wanneer kan dat maar een moment zijn. Het is zijn kind. Het kind van Wolfs. Hoe vertel ik dit aan Frank? En hoe vertel ik aan wolfs. Moet ik het wel laten komen? Abortus is met mijn geloof geen optie. Verdomme waarom waren we onvoorzichtig? Moet wolfs het wel weten. Doe ik hem daar niet nog meer pijn mee. Ik zie het ook wel in zijn ogen. De pijn dat ik nu nooit van hem kan worden. Hij gaat weg om mij dat weet ik zeker. Hij vertrekt niet omdat hij weg wil. Hij gaat weg omdat ik hem pijn heb gedaan. Lekker bezig Eva.

22 juni 2008

Frank is... Frank. Kom op eva spreek het uit. Frank is dood. Ze hebben hem doodgeschoten op onze bruiloft dit doet zo'n enorme pijn. Ik hield van hem. Hoe moet het nu verder? Zonder Frank en zonder Wolfs. Verlies ik dan iedereen? Ik weet het ik verdien niet beter. Mijn vader had altijd gelijk. Eva zei hij als hij weer had gezopen. Jij bent een slet. Alleen maar goed voor ... nou ja Eva je weet het wel dit hoef je niet aan jezelf toe te geven. Hij had gelijk. Ik verdiende Frank niet. Hij was te puur te vergevend. En Wolfs? Ik wil hem niet verliezen. Ergens kan ik hem ook niet verliezen. Maar het is al gebeurd. Ik verlies hem. Hij zit al weken in een hotel. Ik dacht dat het makkelijker zou zijn als hij niet in mijn buurt was a werk tijd maar dat is nu moeilijker. Ik voel me alleen. Ik loop de muren op. Ik ben in Wolfs zijn oude kamer gaan slapen. Waarom? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik ze allebei zo ongelofelijk mis. Ik weet nu ook dat ik zijn baby wil houden. Ik wilde het laten adopteren. Maar dat kan ik nu niet meer. ik wil iets van een van hen dicht bij me houden. Het spijt me zo Frank.

12 Juli 2008

Hij was even op bezoek. Hij kwam eten. Nou ja hij kwam meer koken. Ik eet al weken niet goed. Hij was zo lief voor me. Zo begrijpend. Maar Eva geef nou niet toe. Je kan niet van hem houden. Dat kan niet ik ben zo verliefd op hem. Maar dat zou frank verraden. Dus het kan niet. Het mag niet. Ik denk dat Marion hem heeft gestuurd. Het maakt ook eigenlijk niet uit. Ik heb hem verteld dat ik hem niet wil verliezen in een zwak moment. Verdomme Eva waarom deed je dat nou? Ik weet dat antwoord wel. Omdat ik van hem houd.

30 augustus. 2008

Ik begin het nu te zien. Gelukkig kan ik nog wat brede kleding aan. Ik heb het Wolfs nog niet vertelt. Da kan ik niet. Misschien moet ok het dan maar wel opgeven. Hij zal m als ik het hem ooit vertel haten. Misschien hou dik het daarom wel voor mezelf. Dat als hij nog dichterbij komt hem van me af kan duwen door hem dit te vertellen. Het is beter zo. Het spijt me Wolfs.

10 september 2008

Volgens de artsen ben je een meisje. Ik kan je niet houden ook al wil ik dat wel. Je vader weet van niets. En als ik het nu vertel ben ik ook hem kwijt. Dat kan ik niet aan het spijt me zo. Ik heb een puinhoop van mijn leven gemaakt meisje. En daar betaal jij nu voor. Dat spijt me. Maar als ik je weggeef trek ik je in ieder geval mijn ellende niet mee in. Het spijt me.

24 September 2008

Je kwam gisteravond ter wereld Sophie. Je was veel te klein. Ik heb je eventjes vastgehouden. En ik had besloten je bij me te houden. Je was zo mooi zo lief. En van mij. Ik wilde je vader alles vertellen. Of hij mij nou zou haten of niet. Maar toen ik van morgen wakker werd gemaakt door een Zuster vertelde ze dat ze je niet konden vinden. Je was weg. Ontvoerd. Ik had het kunnen weten mijn kleine Sophie. Ik was even gelukkig met jou. Ik mag blijkbaar niet gelukkig zijn. Volgens een arts is de kans klein dat jij nog leeft je was 2 maanden te vroeg. Je kon je eigen warmte nog niet houden. Het spijt me Sophie. Het was mijn schuld, niet die van jou. Ooit zal ik het je vader vertellen. Of misschien niet. Leren dat je een kind had. En dan gelijk horen dat het hoogstwaarschijnlijk dood is. Is nou niet iets wat ik hem wil aan doen het spijt me Floris!

Je zal geen steen krijgen mijn lieve kindje. Maar ik zal je hier gedenken.

Sophie Van Dongen (Wolfs)

Geboren 23 September 2008

Gestorven 24 September 2008

Te kort bij me geweest maar nooit vergeten. Vaarwel mijn kind.