"Die verpleegster zit me nog steeds niet Lekker." Zei Eva. "Ze moet ergens zijn." voegde ze toe. "Ja moet ze ook maar waar en het is nu een maand geleden, ze kan allang in het buitenland zijn." antwoorden Floris haar."die beelden moeten scherper."reageerde ze gefrustreerd. "Ik zal Larry ernaar laten kijken." ze was gestrester dan normaal bij een zaak. Hij kon maar niet bedenken waarom ze zo van slag was.

"Ik ben zo terug oké?" hij kuste haar op haar slaap en nam de USB-stick met beelden mee. Onderweg naar Larry hun 'data mannetje' liet het hem niet los. Eva was anders, ze was afstandelijker naar hem. Ze was onrustig. Ze sliep vreselijk slecht. En z hield dingen achter. Dit was niets voor haar. Het baarde hem zorgen. "Wolfs wat kan ik voor je doen?" zei Lary Konings. "Deze beelden verscherpen en kijken of je een persoon kan plakken op de rare verpleegster." zei hij.

"Laten we is kijken. Je hebt toch toestemming hè?" vroeg hij. "Natuurlijk." Larry keek hem aan. "Dan is het goed." hij deed het stickje in zijn laptop en klikte op knopjes in een programmaatje. "Dan nog even een gamma filter en een RGB-correctie." mompelde Larry. "Dan een Digital enhancen, acceleratie en boem."zei de techneut. Het beeld op zijn scherm was bijna kraak helder.

"Nu de facial recognitiën er overheen die in mijn iets te geavanceerde software laten checken. Niet door vertellen hè." zei hij naar Wolfs kijkend die er maar een fractie van snapte. "Mijn software is uit America en is gesynchroniseerd met FBI en Scotland yard gegevens. Dat weten ze alleen niet." Floris snapte er geen snars van. "Kijk dit is volgens mijn software Trudij van der Wielen. Belgische. Maar woont hier in Maastricht." hij drukte op wat knopjes en een hele reeks aan informatie kwam binnen. "Is getrouwd geweest met Fin Dalsma, maar al weer 3 jaar gescheiden. Geen strafblad. Maar wat zij in een verpleegsters uniformpje deed weet ik niet, ze is de secretaresse van Michiel de Nooyer. Advokaat bij van De nooyer en Westerlaken advocaten." zei hij. "Helpt dat een beetje?" vroeg Larry. "Enorm." en hij liep weg "GRAAG GEDAAN HOOR." riep Larry achter hem aan.

The genuine version of this novel can be found on another site. Support the author by reading it there.

"Oké, het gaat om een Belgische die hier in Maastricht woont. Trudij van der wielen." zei hij op het bureau. Eva typte wat in. "Ja een adres. Kom dan gaan we gelijk kijken." zei terwijl ze bij het op staan haar leren jack pakten. "Eva we moeten eerst een, achterging voor huiszoeking hebben!"riep hij. "Onderweg."riep ze en ze rende het kantoor uit. Hij zuchtte. Zo was ze nou een maal impulsief.

Eva drukte agressief op de bel. "Ja rustig zeg. "Hoorden ze vanaf de andere kant. "Wat moet jij?" vroeg Trudij toen ze de deur open deed. "Van dongen Recherche Maastricht. Mij collega Wolfs wij hebben een huiszoekingsbevel." ei ze terwijl ze langs de vrouw naar binnen liep. Floris gaf haar de brief en liep achter Eva aan. "Eef rustig nou. Wat heb je?" ze keek hem aan. Normaal kon hij haar emotie lezen maar op de een of andere rede nu niet. "Ik heb niets, ik wil gewoon Elise vinden!" beet ze toe. Hij draaide zich om n besloot, maar aan het werk te gaan hopend dat ze uit eindelijk alles aan hm zou vertellen.

Eva liep naar boven. De 5e kamer die ze open deed was een baby kamer. En in het wiegje lag een baby. Ze boog zich over het wiegje. Het leek een meisje afgaand op de kleding. "Hey daar meisje kom is hier. Wolfs!" zei ze de baby optillend. "Laat mijn dochter liggen!" riep Trudij. "Ik moet je even controleren oké." Floris kwam nu de kamer in gesneld. "Het is haar kijk. " Zei Eva opgelucht. Ze liet een specifieke moedervlekken op het lichaam van het meisje. Dee had de vorm van een hoef ijzer net als baby Elise had. Op dat moment rende Trudij de kamer uit en de trap af. "Eef jij blijft hier!" riep hij en hij rende haar achter na. Op de hoe kan de straat had hij haar al te pakken. "Trudij van der Wiele. Je bent aangehouden op verdenking van ontvoering."

Terug op het bureau werden ze met applaus onthaald. "Goed gedaan joh."riep Marion. Eva glimlachte flauwtjes. "Haar moeder zal wel ongelooflijk blij zijn geweest zeg." zei ze Eva omhelzend. "Zij welt ja."fluisterde ze. "Gaat het wel?" vroeg ze. Eva schudde haar hoofd. "Ja. Het gaat prima." zei ze een geveinsde glimlach opzettend.