Liselotte kwam uitgelaten de keuken in lopen. "Jullie raden het nooit!" riep ze. Toen ze de hoek om stuiterden. "je hebt nieuwe schoenen."zei Floris plagerig. "Je bent hilarisch!"zei ze zuchtend. "dat schijnt voor vrouwen nogal een bijzondere gebeurtenis te zijn."plaagde hij. Van Lotte naar Eva kijkend. "Pestkop." riep Liselotte. "Jullie raden het echt nooit. "Zei ze. "Als we het nooit raden moet je het wel vertellen Lotte." zei Eva "ik ga trouwen." riep ze enthousiast.

Voor het eerst in dagen glimlachte Eva oprecht naar haar zusje. "Gefeliciteerd." ze omhelsde haar. "Moet ik nog vragen met wie?" zei ze. Het was Eva de laatste maanden al opgevallen dat ze vaak na het werk wat ging 'drinken' met Romeo. En dat ze de laatste weken elke keer later en later terugkwam. En dan vaak nog na gloeide.

Ze plaagde hen er ook al een tijdje mee, maar ze wilde er niets over kwijt. Ze wist ook wel dat het een moeilijk iets was om te vertellen. De kans dat zij en Romeo samen mocht blijven werken was klein. De enige uitzondering op die regel waren zij en Floris.

"Jij moet mijn getuigen worden hoor." riep Lieselotte enthousiast. Floris keek naar de zusjes. Hij had Eva de laatste dagen niet zo zien glimmen. "En wie gaat Romeo vragen?" vroeg Eva. Liselotte werd vuurrood. "Zie je wel ik wist het." plaagde Eva haar zusje. "Mijn zusje en mijn beste vriend. Kan toch niet beter." Liselotte glom van geluk. "Eigenlijk moet ik mijn man nog sturen om je verloofde te keuren hè." zei Eva plagerig. "Ja, je vader kan het niet meer doen." Floris schudde zijn hoofd. "Ik denk dat ik wel kan in staan voor mijn gewaardeerde collega hoor mevrouw van Dongen." zei hij gekscherend.

Stolen from Royal Road, this story should be reported if encountered on Amazon.

"Is dat zo meneer Wolfs?" zei eva die naar hem toe kwam. "Dat denk ik wel." zei hij "wat is er gebeurd met politie mensen zijn vreselijke echt genoten en nog slechtere vaders." zei ze plagend waardoor de sterretjes in haar ogen ondeugend glansde. Hij kon haar nooit weigeren of weerstaan als ze zo keek. "Er zijn uitzonderingen." zei hij haar naar zich toe trekkend. "Zoals?" vroeg ze ondeugend iets om hoog kijkend. "Hoebe." zei hij terug plagend. "Dat was een goede echt genoot denk ik." Eva Lachte en kuste hem.

Dit was de Eva waar hij nog altijd verliefd op was. Vrolijk. Ondeugend, en grappig. Hij besloot hun gesprek van eerder niet meer voort te zetten. Ze was eindelijk weer zijn gelukkige Eva. De rest van de avond genoot hij van de twee zusjes die plannen maakten. Over het aanstaande huwelijk.

Al moest eva haar ook vertellen dat een van hen waarschijnlijk of werd over geplaatst. "Dat werden jullie ook niet."zei ze geërgerd. "Wij waren een uitzondering. Wij kunnen het goed scheiden." zei Eva. "Echt niet ik zie jullie heus wel eens zoenend in de kleedkamer." zei Liselotte. Eva bloosde even. "Dat is alleen voor of na de dienst Lotte." hij begreep zijn schoonzusje wel. Het was ook een vreemde regel dat collega's geen relatie mochten hebben. "We zien het wel, ik zal Zitman vragen je bij je partners te laten." Zei Eva tegen haar zusje. "maar ik ben hee blij voor je." zei Eva.

'S Avonds zat Eva tegen Floris aan op de bank. 'Wat wit je toch dwars mijn aller liefste' dacht hij terwijl hij haar over haar haren streelden. Hij durfde het niet te vragen. Als ze zo was. Bleek vaak de reden voor hem niet al te fijn. "Ik houd van je vergeet dat nooit." mompelde ze. Hij omhelsde haar. Wat haar ook dwars zat. Het zat diep in haar.