Het bewaken van Sander V bleek gemakkelijker dan dat ze dachten. Hij luisterde goed naar de instructies en werkte mee. Het enige moment dat Floris iets wilde doen was toen Sander openlijk met zijn Eva flirten. Hij vond zichzelf al niet waardig voor haar liefde laat staan, een crimineel die te linken was aan een gevaarlijke gek die betaald werd om mensen te laten ombrengen. Dat soort types moesten met hun poten van Eva afblijven.

De dagen kropen voorbij. de eerste paar uur als Eva bij hem was waren prettig, maar de uren van af 6 uur 's avonds tot 8 uur de volgende ochtend moest hij Sander alleen bewaken. En Sander was nou niet wat je noemt een frisse kerel. "Ik vind het zo jammer dat ze jou steeds hier laat hè." zei Sander na anderhalve maand. "Ik had dat vrouwke wel elke hoek van de kamer willen laten zien." zij hij grijnzend. "Als dat lijf net zo prachtig is dan dat koppie." voegde Sander toe.

"Of ben jij mij voor geweest agentje?" zei hij. "Ik zie wel hoe je naar haar kijkt. Zo veel verlangen." Floris probeerde hem te negeren, maar het werd steeds moeilijker. "En agentje, is ze een goede minnares? Wat zeg ik nou natuurlijk is zo'n prachtvrouw dat. Vast genoeg ervaring. De vraag is ben jij een goede minnaar?" Floris keek hem woedend aan. "Wanneer is je proces? Ik kan niet wachten om je af te leveren bij de recht bank." riep Floris.

"Ja zo dat je dat vrouwtje weer helemaal voor jezelf hebt" Sanders grijns werd nog breder. "Zie ik nou dat je een ring draagt agentje. Getrouwd? Toch niet met haar hè?" vroeg hij. "Nee vast niet, zo'n visje laat zich niet vangen door een saaie vent als jij." zij hij genietend van het feit dat hij Floris opwond. "Weet je vrouw dat je stiekeme uitstapjes neemt naar je partner, kan je ook geen ongelijk geven ook. Wat een vrouw."

Zijn telefoon ging af. Toen hij op het display keek zag hij een Appje van eva. "Ik mis je. Zit beneden in het Restaurant kom je eventjes eten?" stond er in het bericht. Hij glimlachte. Hij moest toegeven dat hij haar ook miste. "kom er aan, kies wat lekkers uit." appte hij terug. "Jij gaat je gedragen. Ik ga beneden wat eten. Zei Floris en vertrok.

Eva zat al op hem te wachten toen hij beneden kwam. "Eefje." zei hij en omhelsde haar. "Ik doe maar eens mee met jouw bordje ingewikkeld."zei Eva. "Er is nog wel hoop voor jou. Je beseft toch wel dat ik Carmen culinair op ga voeden hè." zei hij "ja zeg, het is ook mijn kind minstens 2 keer per maand chinees."

Floris glimlachte. Hij hield van haar pit, het was een van de dingen waar hij verliefd op werd. Dat en haar prachtige ogen. "Kunnen wij ons niet stiekem afzonderen in een hotelkamer?" Vroeg Eva. "Met alle liefde Eef, maar ik ben in functie." Ze kuste hem. "Dat weet ik. Ik mis je gewoon." Zei Eva. "We hebben als dit klaar is weer alle tijd voor elkaar." Zei hij.

2 meisjes liepen het Hotel Restaurant in. Ze waren niet ouder dan 16 of 17, Een van hen pakte een wapen uit haar hoody. "Iedereen op de grond!" riep ze. "Schiet op of ik ga schieten!" riep het meisje opgefokt. Het kostte een minuutje, maar iedereen deed wat ze zei. "Op die leeftijd al." Fluisterde Floris. "Iedereen koppen dicht!" riep het andere meisje. "Eva pakte zo on opvallend mogelijk haar Telefoon en belde Marions nummer. "Dreesen." hoorden ze. "Alleen Luisteren Marion, gijzeling." fluisterde Eva en ze verstopte haar telefoon weer in haar broek zak.

De twee meisjes liepen door de ruimte heen. Een van hen had lang Rood, haar Groene ogen en een normaal postuur. Het andere meisje had kort geblondeerd, haar bruine ogen en een slank tot mager postuur. "Dit is zo cool!" riep het rood harige meisje.

"Marion seinde naar Romeo dat ze hem nodig had. "Wat is er?" vroeg hij. "Gijzeling in het Nh Hotel." zei Marion "hoe zo? Hie weet je dat?" vroeg Romeo. "Omdat Eva me dat net heeft laten horen. Ik denk dat ze er bij zit." zei Marion. Romeo schrok en vertelde het in zijn porto.

This book is hosted on another platform. Read the official version and support the author's work.

"Wat zeg je? Gijzeling in dat hotel waar Wolfs zit?" Vroeg Zitman. "Ja Eva belde me." Verklaarde Marion. "Wat doet van Dongen nu nog daar?" Marion keek Zitman aan. "Ja, wat?" Vroeg ze. "U kunt haar niet verbieden iets met Wolfs te gaan eten buiten haar dienst, hij heeft recht op een pauze per dag." Zei Marion. "Ja, je hebt ook gelijk. Goed dan, ik zal de eisen vast kunnen raden, maar we moeten gaan onderhandelen.

"Wat heeft dit te betekenen." Zei een van de gasten. "Hallo puppy." Riep hij weer. "Ik ga zo niet uren blijven liggen." Zei hij. "Houd toch je kop man." Riep Eva. "Zo maak je ze nog nerveus." Riep ze."nou word je helemaal mooi." Zei de man. "Mogen we gaan zitten, dat is iets fijner." Vroeg Wolfs voorzichtig. "Ja, ik denk het wel." Zei een van de meisjes.

"Dank je wel. Ik ben Floris. En heet hoofd hoe heet jij?" Vroeg hij aan de man." Michiel." Riep hij "en jullie?" Er zaten verder op nog 2 dames. "Sophie." Zei een van hen. Ze leek niet veel ouder dan Fleur zou zijn geweest. Ze had lang zwart haar en een bleke huid. " En u?" Vroeg hij aan een vrouw die er uit zag als een jaar of 45 tot 50. Kort krullend bruin haar en stralend bruine ogen. "Melinda." Ze klonk erg bang. "En zij dan?" Vroeg Sophie. "Dat is mijn vrouw, Eva." Vertelde Floris." Hoe heten jullie meisjes? Dat praat wat makkelijker?" Vroeg Eva.

"Ik heet Rachel en dit is Verona." Zei het rood harige meisje enthousiast. "Houd je kop nou Chel." Zei Verona. "Zeg guppy's wat is het idee?" Vroeg Michiel. "Michiel kun je rustig blijven, zo lang we allemaal kalm luisteren naar wat Rachel en Verona willen gebeuren er geen ongelukken." Zei Floris.

"Waarom doen jullie dit?" Vroeg Eva. "Houd je kop. Houd allemaal jullie koppen ik moet kunnen nadenken." Zei Verona. Die duidelijk de leiding had, Rachel leek niet helemaal goed te begrijpen wat ze aan het doen waren. "Eva is gewoon nieuwsgierig. Meisjes zo als jullie moeten dit toch niet doen." Zei Floris. Hij had het idee dat het een opwelling was geweest en geen voor bedacht plan."

De telefoon op de balie ging. "WAT IS DAT?" Vroeg Verona in paniek. "Rustig, maar dat is de telefoon. Dat zal de politie zijn die jullie eisen willen weten." Zei Eva. "Shit." Riep Verona. "Neem maar op. Dat is het beste." Voegde Eva toe. "Dan gaan ze pijlen waar we zijn." Riep Verona. "Dat weten ze toch al Darom bellen ze hier heen." Zei Floris. "Eva heeft gelijk, neem maar op." Voegde hij toe. Verona nam de telefoon op. "Ja, wat moet je? Vroeg ze.

"Met wie spreek ik?" vroeg Zitman. "Dat gaat je niet aan hoe weet je dat we hier zijn?" riep Verona. "Dat soort dingen blijven niet on opgemerkt meisje. Wat kan ik doen zo dat het niet uit de hand loopt?" zei Zitman ze duwde de microfoon van haar kop telefoon om hoog "ik heb toegang nodig tot de recht strekse verbinding naar de Camera's" riep ze. "Hoe bedoel je wat kun jij doen?" vroeg Verona. "Wat zijn je eisen." vroeg Zitman. "Ja Rachel wat zijn onze eisen?" vroeg Verona.

"Dat weet je niet?" Vroeg Zitman. "Nee we komen er nog op terug." Verona legde de telefoon neer.

"Wat zijn onze eisen Chel?" Vroeg Verona. "Dit is niet geplant Eef dat kan gevaarlijk zijn." Fluisterde Floris. "Hey tortelduifjes niet smoezen." Riep Verona. "Nou kom op Chel." Rachel daagt na. "2 nieuwe scooters, een megavette nieuwe I phone, O en een nieuwe hand tas die van Louis futon." Riep ze. Floris schudde zijn hoofd. Deze pubertjes hadden geen idee waar ze mee bezig waren.

De telefoon ging weer. "Ja?" Riep Verona. "Onze eisen. Nou twee diep rode scooters met volle tank. 2 keer de nieuwste i phone pro. En 2 luis futon tassen." Verona luisterde even."ja dat is voorlopig alles. Wat 2 vrij laten. Ja, ik zal er over nadenken." Riep ze. "Wat is er?" Vroeg Rachel. "Ze doen het als we er 2 vrij laten." Riep Verona. "Goed idee." Zei Floris die zo hoopte Eva veilig weg te krijgen."2 mensen minder om op te letten." Zei hij. "Wat doe je?" Vroeg Eva. "Jou naar Carmen krijgen." Zei hij. "Goed, we laten er 2 vrij.