Floris liep de keuken In na zijn dienst. Liselotte zat aan de keuken tafel met een stel boeken en leek er in verdiept. "Is het interessant?" Vroeg hij. "Wat moeten jullie veel kunnen zeg. Hier schiet cursus. Basis kennis van de wet. En dat is nog maar voor agent. Als ik dan net als Eva moorden wil ga oplossen moet ik nog meer cursussen volgen." Zei ze. "Dat is nog maar de basis. Politie school leert je niet alles." Zei hij." wat dan?" Vroeg Lotte. "Je wilt weten waarom je zus zo verschrikkelijk goed is in haar werk?" Hij ging tegen over haar zitten." ja eigenlijk wel." Zei ze.

"Eva is slim, een gemiddelde puzzel is voor haar te makkelijk. Ze heeft een oog voor details. Durft moeilijke vragen te stellen. Kan op 6 manieren naar een bewijs stuk kijken. Weet dat er meer verklaringen kunnen zijn dus zal die ook zoeken. De lessen uit die boeken zijn belangrijk. Maar je moet talenten hebben die je niet kan leren." Legde hij uit. "Dus onbegonnen werk?" Vroeg Lotte. "Helemaal niet. Ik denk vooral voor jou niet. In de twee maanden dat je hier nu bent heb ik gezien hoe intelligent je bent. En net zo veel pit hebt als Eva. Dat is ook een deel basis. Een hoop is ook leren van ervaring." Legde hij uit.

"Heb je altijd een partner?" Vroeg Lotte. "Ja. Dat heb je nodig ook. Dingen die jij niet ziet, ziet je partner wel. Een partner denkt anders dus puzzelt anders. En theorieën delen helpt je bij de juiste oplossingen komen. Weet wel dat voor al voor een rechercheur je blind op je partner moet kunnen vertrouwen. Het moet klikken. Je komt in gevaarlijke situaties terecht. Eva vertrouwd mij dat als iemand een geweer op haar richt ik die uit schakel. Ze zal hetzelfde voor mij doen." Zei Floris.

"Ja omdat je van haar houd. En zij van jou." Merkte Lotte op. "Bij ons ja, maar eigenlijk mag dat niet. Eva en ik zouden eigenlijk uit elkaar gehaald moeten worden. Maar omdat we zo'n goed team zijn en we privé en werk goed kunnen scheiden. Doet onze baas dat niet." Hij keek de woonkeuken rond. "Waar is je zus eigenlijk?" Vroeg hij. "Ze ging een half uur geleden hij Carmen kijken." Antwoorde Lotte.

"Ik ben zo terug." zei Floris. Bij de deur opening van de slaapkamer bleef hij staan. Eva was op de bank inslaap gevallen Carmen lag bij haar. Hij glimlachte genietend van het aanzicht. "Wat ben je toch ongelofelijk mooi." fluisterde hij. En liep naar de bank. Hij legde een deken over Eva heen. "Slaap maar lekker meisje." zei hij Eva's haar strelend. Hij tilde Carmen op en nam haar mee terug naar de keuken. "Ze slaapt. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar te wekken." zei hij tegen Liselotte.

"jij wilt dus egt naar de politie school." vroeg Floris."ja dat lijkt me leuk werk." antwoorden ze. "Als je vragen hebt je kunt ze altijd stellen." zei Floris. "Dank je wel." Lieselotte glimlachte. Zijn telefoon ging. "Les een Lotte altijd opnemen." ze hij en hij pakte zijn telefoon. "Wolfs." zei hij en hij luisterde even. "Ja ik begrijp het ik kom er aan." zei hij tegen zijn telefoon. "Maar ze is nog met verlof." zei hij. "Dat kunt u niet menen. Ja mevrouw Zitman we komen er aan half uurtje." hij zuchten geïmiteerd. "Lotte zou je op Carmen willen passen?" vroeg hij. "Ja natuurlijk is er iets?" vroeg ze. " Ik moet Eva wekken en we moeten aan het werk. Zei Floris het duidelijk oneens. Hij liep weer naar de slaap kamer waar Eva nog steeds diep lag te slapen.

Hij knielde naast haar. "Eef je moet wakker worden." zei hij. Ze protesteerde slapend. "Het spijt me Eva maar je moet op staan." slaperig deed ze haar ogen open. "Wat is er?" vroeg ze. "We moeten aan het werk. Nood geval." Eva knikte en stond op. "Wat is er aan de hand?" Vroeg Eva terwijl ze zich omkleden "oorlog tussen een stel kampers en een stel Roma's " Eva keek wat bedrukt. "Dat kan flink uit de hand lopen." Floris knikte. "Daarom moet je ook mee."

Een half uur later waren ze bij het bureau. "Welkom terug mevrouw. Is het nu Wolfs?" Vroeg Zitman. " Nog steeds gewoon Van Dongen." Zei Eva "we zijn geattendeerd op een territorium oorlog tussen leden van een woonwagenkamp en een groep Roma's. Volgens onze bron is escalatie een kwestie van tijd." Zei Zitman. "Omdat het om gezinnen gaat wil ik dat mevrouw Dreesen en mevrouw Castelijns zich ontfermen over de kinderen. Agent Sanders Wols en van Dongen jullie gaan naar binnen voor aanhoudingen. Met ondersteuning van Kroon, Lucassen en de bruin. Ik heb een AT op stand-by staan de ME is er voor verdere ondersteuning. Wees voorzichtig. Geen cowboy gedrag. Dan kijk ik naar de hoek van Wolfs, en ja ik bedoel jullie allebei." Zitman keek om zich heen.

"Vesten zijn verplicht. Er zijn vuur, steek en slagwapens gesignaleerd. Probeer het zonder bloed vergieten op te lossen, let op elkaar, en wees voorzichtig. Mevrouw van Dongen, als uw fysieke toestand iets niet toe laat omdat ik u te vroeg uit verlof haal trekt u zich terug begrepen? Ik vertrouw erop dat uw echtgenoot dat ook in de gaten houd. Juist mensen, aan de slag." Het was al snel een weer war van agenten die kogel vrije vesten aan trokken en hun uit rusting checken of In orde maakten. "Weet je dit zeker Eef? Je bent nog niet helemaal hersteld." Eva glimlachte en kneep even zachtjes in zijn hand. "Ik red me wel." Zei ze.

Dat escalatie van de oorlog op de loer lag was een understatement. Bij aankomst op de locatie lagen er honkbal knuppels met prikkeldraad er om heen. Op de grond. Klaar om opgepakt en gebruikt te worden. De sfeer die er heerste was uiterst gespannen. Maar er leek een vreemde staakt het vuren aan de gang te zijn.

Naast een van de woonwagens zat een meisje bij een schuur te spelen met een hond. Haar blonde haren blauwe ogen en kleding stijl leken anders dan die van bij de partijen. Het meisje was niet ouder dan een jaar of 10. Wat nog vreemder was, was dat het leek of het meisje naast met het hondje speelde ook contact had met leeftijd genootjes van zowel de kampers als de Roma's. Het beviel Eva niets. Dat meisje leek de katalyst te zijn van de staakt het vuren. Maar de sfeer was explosief. "Wie is dat kind? " Vroeg Eva hard op. "Dat is Eshmeralda Verdonk. Ze woont 2 straten verderop." Zei Marion. "Ik heb een van de buren horen zeggen dat omdat ze van buiten komt en bevriend is met beide kanten haar niets mag over komen. Zo lang zij op het terrein is gebeurd er niets." Verklaarden ze. "Ze moet hier weg net als alle andere kinderen, Marion nu het nog kalm is gaan jij en Romaisa de kinderen verzamelen." Zei Eva. "Floris, Romeo wij gaan ondertussen zo ongezien mogelijk achterom. Lucas Abel en Fin. Jullie nemen de zijkant." Iedereen knikte. "Juist. Laten we gaan."

Marion en Romaisa een jonge vrouw met lang krullend donker haar liepen met hun handen bij hun wapens het terrein op. Over al stonden volwassenen uit hun ramen te kijken. "We worden in de gaten gehouden." Zei Marion in haar porto. "Te laat om te staken. Kinderen hebben prioriteit. "Hey Eshmeralda was het toch?" Zei Marion tegen het blonde meisje. Ze knikte vriendelijk. "Zeg wie is die leuke hond? Willen jij en je vriendjes die niet een stukje mee uit wandelen nemen?" Vroeg ze. "Dat is Bobi van tante Kee."zei het blonde meisje. Saskia ook wel bekend als tante Kee was de leider van de groep kampers. Het kamp zelf bestond uit haar haar 2 zoons en hun gezinnen "Wat leuk. Neem Bobi maar gouw mee het bos in ik loop wel met jullie mee. Ga alle andere kinderen maar halen." Zei Marion.

This content has been unlawfully taken from Royal Road; report any instances of this story if found elsewhere.

Het vrolijke jonge meisje klikte de hals band van de terriër achtige hond los van zijn touw en deed het aan een lange loop riem. Daarna liep ze naar een van de woonwagens klopte aan en zei iets tegen de bewoonster. "Wat wilt u?" Riep Tante Kee tegen Marion "jouw soort is niet welkom hier." Riep ze. "Ik wil geen Problemen ik ben hier alleen zo dat de kinderen niets overkomt. Laat u alle kinderen rustig met mij en mijn collega mee gaat naar het bos. Dan gebeurd er niets." Zei ze. "Om ze vervolgens weg te laten halen door de kinderbescherming zeker." Riep tante Kee. "Ronny, Jesse. Die Goof wilt de kinderen." Riep ze. "Rustig mevrouw we willen de kinderen alleen veilig hier weg hebben vandaag. Als alles is opgelost komen de kinderen weer gewoon terug bij hun ouders."

"Het enige wat jij gaat oplossen is dat die andere hier oprotten. Dat mag jij gaan doen." Riep Tante Kee. "Kalm, we willen dit zonder escalatie oplossen mevrouw, en daarvoor willen we de kinderen veilig stellen. "Alleen jij dan." Zei tante Kee. "Luister. Mevrouwtje agent hier wilt alle kinderen mee nemen voor de veiligheid ieder die haar in de wegloopt, krijgt met mij te maken.

Na een minuut of vijf liep Marion met een groep van 8 kinderen naar de rand van het bos zo gouw de kinderen het bos in verdwenen werd de sfeer nog explosiever. Een van de kampers kwam naar buiten. "De kinderen zijn weg dus nu opzouten." Riep hij. "U weet dat dat niet gaat gebeuren." Riep Romaisa. "Ik tel tot drie als ik dan nog meer zwart met Gele strepen zie hebben jullie een probleem."riep de man en hij begon inderdaad tot 3 te tellen. Toen hij bij de 3 was haalde hij een honkbal knuppel met prikkeldraad tevoorschijn en viel Romaisa aan. "Ingrijpen. Riep Floris. En de agenten liepen allemaal het terrein op.

Op dat moment brak de hel los. Van beide kanten kwam iedereen naar buiten en pakte hun wapens. Ze vielen elkaar en de politie aan. Eva wist nog net weg te duiken voor een van de Roma vrouwen die op haar af kwam met een fiets ketting. Door haar snelle reactie schrok te vrouw en struikelde ze. Eva pakte een van haar setjes hand boeien en zette de vrouw vast. "U bent aan gehouden voor verboden wapen bezit." riep ze. Romeo rende naar voren naar de man die nog steeds op Romaisa aan het in slaan was.

"Laat je wapen vallen" riep hij met getrokken pistool. "Zorg dat iedereen weg gaat agentje." riep de man. "Laat je wapen vallen." riep hij weer. "Jesse Help." riep de man. "Laat zelf je wapen vallen Goof." kwam er van achter Romeo. Voor dat iemand kon reageren klonk er een schot.

Romeo gaf een kreet en zakte in elkaar. "Romeo!" Riep Floris. En hij keek om zich heen."we moeten naar hem toe, Eef jij blijft hier ik ga bij Romeo kijken" zei hij en liep met getrokken pistool naar Romeo "Romeo zeg iets." Hij kwam dichter bij hem. "Romeo." Hij stond naast hem. Romeo ademde zwaar. "Ben in orde. In mijn vest geraakt maar shit wat doet dat pijn. Floris lachte even. "Ja dat went ook nooit. Hij hielp Romeo om hoog als hij weer Regt staat voelt hij de loop van een jacht geweer tegen zijn hoofd. "Zo agentje had je geen rekening mee gehouden hè?" Zei een van de Roma's Die het wapen door laden "En jij niet met zijn Vrouw." Hoorde hij Eva zeggen.

"Wapen weg of ik schiet je door je hoofd." Zei ze. "Dat mag je niet mevrouw Agent. " Zei de man die Floris onder schot hield. "Moet jij is opletten, bij acuut gevaar van een Collega mag ik schieten." Zei Eva en om kracht bij haar woorden te zetten lade haar eigen pistool door. "Dus nog 1 keer. Wapen weg. Of ik schiet." Herhaalde Eva. "Ik zou maar naar haar luisteren als ik jou was. Ze doet het." Hij voelde de loop van zijn hoofd gaan. "Op de grond." Riep ze. "Handen op je rug." Hij draaide zich naar Eva die de man nog steeds onder schot hield terwijl ze dichterbij kwam. "Ik ga je boeien." Zei ze en ging met haar knie op de arm van de man zitten om hem veilig te kunnen boeien. Ze hielp de man omhoog en keek hen aan. "Oké Romeo?" Vroeg ze."ja, oké niet door mijn vest. " Als jullie mij toch niet hadden. Hoe hebben jullie dat gered al die maanden jongens?" Vroeg ze plagend. "Met veel geluk denk ik." Zei Floris terug plagend. "Het klinkt rustig." Zeo Romeo. "Nooit van uit gaan Romeo. Kom." Zei Floris. Maar Romeo had gelijk de rust in het kamp was weder gekeerd.

Eva gaf de man over aan het AT. "8 aanhoudingen. Niet slecht." Zei een van de heren van het AT.

"Ik had liever gehad dat het vreedzaam ging." Andwoorde Eva. "Dit soort situaties bijna nooit." Zei de collega. "Hoe is het met Romaisa?" Vroeg Eva. "Flinke arm wond maar daar komt ze wel over heen." Zei hij. "Wij gaan terug naar het bureau." Zei hij. "Prima wij komen ook." Zei Eva die terug liep naar Romeo en Floris. "Dan gaan we ook maar terug." Zei ze. "Ik heb liever dat je naar huis gaat." Zei Floris. "Ja dat zal best. Maar ik niet." Zei ze glimlachend.

"Dat was een bijna volledig geslaagde actie, dank jullie wel, 8 aanhoudingen en maar één gewonde. Uitstekend gedaan." Zei Zitman toen ze weer in het bureau waren. "Als iemand last ondervind raad ik die aan met een psycholoog te praten. Ik ben jullie verplicht dat te melden." Zei ze. "Sanders, Wolfs en van Dongen uiterst correct gehandeld. Dank daar voor. " Eva knikte. "Ben ik toch blij dat ik jullie twee niet uit elkaar heb gehaald." Zei Zitman glimlachend. "U ziet er moe uit mevrouw van Dongen ga lekker naar huis. Geniet van uw laatste paar weken verlof." Zei ze. Eva glimlachte "kan ik geen halve dagen beginnen." Vroeg ze. Floris zuchten. Hij wist dat dit zou gebeuren.

"Als u denkt dat aan te kunnen en uw partner heeft geen bezwaar?" Zei ze kijkend naar hem. "Ik kan haar toch niet tegen houden al zou ik dat willen." Zei hij. "En om heel eerlijk te zijn mis ik haar." Voegde hij toe "dat moet u even uitleggen." Zei Zitman. "Romeo is prima als partner maar Eva kent mijn manieren weet wanneer ze me moet remmen en ik heb met haar vaak aan een blik of half woord genoeg." Zitman knikte"Van af maandag heb ik dan geen bezwaar maar ik sta er op dat u het weekeinde nog vrij neemt en dat u nu naar huis gaat." Zei Zitman. Glimlachend. "Het was een intensieve dag ga allemaal maar. Nogmaals dank voor de inzet."