Ze werd de volgende ochtend wakker. Floris had haar overtuigd om alleen met Carmen en Liselotte naar een hotel in Valkenburg te gaan. Hij zou later komen. Ze had bijna de hele nacht niet geslapen. Ze viel pas in slaap toen het weer licht begon te worden. Ze had een suite gehuurd met 2 slaap kamers. En een losse kamer voor Lotte. Ze keek naast haar hopend dat Floris er zou zijn. Maar hij was er niet. "Verdomme Wolfs je had het beloofd." Mopperde ze in zich zelf. Daarna liep ze naar de kleine huiskamer. Tot haar verbazing lag hij op de bank.

"Floris." Zei ze zacht. Hij leek in een diepe slaap. Ze knielde naast hè. "Word is wakker." Zei ze haar hand door zijn haar strelend. Floris schrok wakker."rustig maar. Waarom lig je hier? " Hij ging recht op zitten. " Ik dacht jij slaapt ik wilden je niet wekken." Eva gaapte. "Ik kon niet slapen." Zei ze. Hij keek haar aan. Ze had nog steeds die donkere kringen rond haar mooie ogen. "Eefje meld je ziek je hebt slaap nodig." Zei hij. "Jij niet dan?" Hij glimlachte naar haar. "Ik heb nachtdienst. Ik weet het goed gemaakt ik breng Carmen naar de crèche hier beneden. Daarna kom ik bij je liggen. Maar je meld je ziek."

Ze moest wel dood moe zijn geweest. Ze ging met hem akkoord. Ze belde Michael Myles om zich ziek te melden. En ging weer liggen. Na een kwartier voelde ze hem bij haar komen. "slaap je?" Fluister hij. Ze draaide zich naar hem om. "Kan ik niet." Hij nam haar in zijn armen. "Ik ben er. Ga maar rustig slapen." Ze moet In slaap gevallen zijn. Ze werd wakker van het geluid van Floris zijn wekker. "Moet je echt weg?" Vroeg ze. "Eigenlijk wel." Zei hij. "Maar?" Vroeg Eva. "Maar. Misschien heb je mij wel aangestoken." Zei hij voordat hij haar kuste. "En ja dan moeten we wel samen goed uitzieken hè?" Hij kuste haar weer. "Ja dat geloof ik ook." Zei Eva. En zoende hem.

"Ik ga Carmen beneden oppikken. Zei Floris. Hij liep het huiskamertje in er lag een briefje op tafel. "Eef." Riep hij. Eva kwam de slaapkamer uit. Hij liep naar het briefje. "Verdomme Lotte app dat." Zei hij. "Wat is er?" Vroeg Eva "niets." Hij liet Eva het briefje lezen. 'Heb Carmen opgehaald na mijn dienst. Zorg wel voor haar vandaag, tot morgen. X Lotte.' Eva lachte even. "Wat is er zo grappig?" Vroeg hij. "Niets," zei Eva. "Opluchting denk ik." Zei ze. "Maar, als Carmen bij tante Liselotte blijft." Begon hij en hij zoende Eva. "Dan kunnen we daar misbruik van maken." Zei hij "misbruik is strafbaar." Zei Eva die haar armen om zijn nek legde. "Ga je me aangeven dan?" Vroeg hij. Eva schudde haar hoofd en zoende hem.

Eva liep door het bos dat ze niet herkende. Het was donker. Ze wist niet wat ze er deed. In de verte zag ze een hoop licht. Ze liep er heen. Als ze dicht erbij het licht kwam, zag ze schaduwen in een kring staan. Ze loopt verder. Bij de bron van het ligt staan een 20 tal agenten. Waaronder Marion en Romeo. "Wat is er aan de hand?" Marion loopt op haar af. "Het spijt me Eef." Zei ze. "Waar heb je het over?" Vroeg Eva. Marion leg teen hand op haar schouder. "Ik wilde dat het anders was gelopen." Zei ze. "Eva." Hoorde ze in eens achter zich. "Eva wakker worden." Ze deed haar ogen open en lag in bed. "Gaat het?" Vroeg Floris. "Ja. Het gaat wel." Zei ze. "Je was nog al aan het woelen." Zei hij. "Ja rare droom." Floris kuste haar in haar haren. "Wil je er over praten?" Eva schudde haar hoofd. "Nee het is niet belangrijk." Ze wilde niet zwak lijken. Vooral niet tegen over Floris. Zwakte tolereerden ze niet van zich zelf. En toegeven dat ze nog altijd bang was dat was niet haar stijl.

Ze had inmiddels een vermoede wie haar bedreigden. De enige die ze kon bedenken was Paul de Gruijter de eigenaar van de club waar ze undercover was. Ze was alleen bang voor wat ze wilden het konden 3 mogelijkheden zijn 1 ze wilden geld. Dat wilde ze wel betalen als haar gezin dan maar veilig was. 2 ze wilden haar. Daar wilde ze wel over na denken als ze hun dan met rust liet. Of 3 wraak. En dan zouden ze niet stoppen tot ze haar gebroken hadden. En de enige manier dat ze haar konden breken was het laatste af nemen waar ze echt van hield. Floris en Carmen.

Op haar laptop zocht ze op waar de Gruijter woonden. Ze wilde dit oplossen ze wilde dat het allemaal over zou zijn. Dat ze weer naar huis kon en verder met haar leven. Ze wist dat hij veroordeeld was voor anderhalf jaar cel maar die was inmiddels over. Dus zou hij weer op vrije voeten moeten zijn.

Na een korte speurtocht had ze het gevonden. Ze liet voor Floris een briefje achter en vertrok. Ze hoopte op tijd terug te zijn en dat het eindelijk opgelost zou zijn ze was klaar met de angst die ze elke minuut van elke dag voelden.

Ze belde aan. Bij het simpele huisje waar de Gruijter zou moeten wonen. Een jonge vrouw van eva's leeftijd deed de deur open. "Goede avond is de heer de Gruijter thuis?" vroeg eva zo vriendelijk als ze kon. De vrouw schudde haar hoofd. Ze had een schichtige blik in haar ogen. "Weet u waar ik hem kan vinden?" vroeg ze. De vrouw schudde weer haar hoofd. "Hij zei dat het vandaag eindelijk 12 uur zou zijn." zei de vrouw. "Wat bedoeld u?" vroeg ze. "Ik moest dit aan u geven zo gouw u aan de deur zou staan." zei de vrouw en ze gaf eva een enveloppe.

"De klok slaat. Nu is dit nog inkt de volgende is in bloed." stond er in de brief die er uit kwam. De foto die er bij kwam, liet de deur nummers zien van het hotel. In paniek rende Eva naar haar auto en reed terug onderweg belde ze naar het bureau. "Dreesen?" zei Marion. "Marion ik heb geen tijd om het uit te leggen Floris zou er bijna moeten zijn. Zeg hem dat ze weten waar we zijn en dat ik weer een brief heb gekregen. " Riep Eva. En ze drukte haar gas pedaal nog dieper in.

Bij de deur van het hotel gooide ze haar deur open en rende naar binnen. "Mevrouw u kunt daar niet parkeren." zei de man bij de deur. Eva pakte haar politie pasje en liet hem zien in het voorbij rennen. Het kon haar even niet schelen of ze haar op de vingers zouden tikken voor misbruik van haar pasje. Bij hun kamers stond er een deur open. Dit zou Floris nooit doen. Hij was een beetje te paranoïde om deuren onbeheerd te laten.

This tale has been unlawfully lifted from Royal Road. If you spot it on Amazon, please report it.

Voorzichtig liep ze de kamer in. "Lotte?" zei ze."Carmen?" haar dochter reageerde altijd op haar stem. Dus de stilte van haar dochter beviel haar niet. Ze liep Carmens slaap kamer in. daar stond een man op haar te wachten. Ze greep haar wapen. "Waar is mijn kind?" riep ze. De man draaide naar Eva toe. Met Carmen in een arm geklemd de ander hield hij een mes tegen het kleine meisje haar nek. "Laat haar gaan." het was Barry de Gruijter. De eigenaar van Exclusive. De club waar ze undercover was. "Wat wil je?" vroeg ze met getrokken wapen. Hij nam een stap voor uit en dwong eva terug de huiskamer in. "jij hebt mij geruïneerd." zei hij.

"Ze waren u allang op het spoor voor dat ik daar kwam." zei ze. Hij liep nog een paar stappen naar haar toe. "Normaal is de straf voor informant dat we je in de Maas dumpen. Maar voor jou is dat niet genoeg. Jij moet eerst leiden" riep hij naar Eva. "Goed dat doe ik al. Al maanden. Laat nu mijn kind los." de man gaf een creepy glimlach. "Nee mevrouw de agent. Jij moet gebroken zijn. Jij moet mij smeken om vermoord te worden. Dit kleintje is de eerste stap." zei hij. "Ze is 2 jaar oud. Laat haar gaan." smeekte Eva.

"Ik zou naar haar luisteren" hoorde ze Liselotte zeggen die haar wapen trok. Barry grijnsde weer en duwde het mes dichter tegen de hals van Carmen aan. "Ze gaat er aan Roxy." zei hij "nooit geleerd wat er met kinderen gebeurd van een klant?" riep hij. "Laat je wapen vallen." riep Eva ze voelde tranen van angst in haar ogen komen. "Kinderen van klanten maken we af." zei hij. "Neem mij dan maar. Haal dat mes van haar af." riep Eva. "Wat doe je?" vroeg Lotte. "Wat elke moeder zou doen." zei eva ze liet haar wapen vallen. "Ik ben ongewapend. Dood mij. Niet mijn onschuldige dochter." zei ze. "Eva?" riep Liselotte. Barry lachte. "Begint er op te lijken." zei hij. "Ik doe alles. Maar dan haal jij nu dat mes van haar af." zei Eva. "alles?" tranen stroomde over Eva's wangen. "Alles. Op voorwaarde dat je mijn dochter los laat."

De man grinnikte. "Weet jij dan wat ik wil?" zei hij. "Mij dood." zei ze. Liselotte drukte op de paniek knop van haar porto. "zij moet haar wapen ook laten vallen." zei hij naar Liselotte wenkend met zijn hoofd. "Lotte wapen weg." zei Eva. "Gaat niet eva dat mag niet." zei ze. "Dan niet." zei Barry en hij drukte het mes nog dichter tegen de keel van het kleine meisje. Ze begon te gillen."LOTTE NU!" riep Eva. Liselotte liet haar wapen vallen. "Goed zo." zei hij. "Laat haar nu gaan." Riep eva. Hij trok het mes van Carmen haar hals af. Het kleine meisje had een dunne rode lijn over haar keel lopen waar het mes haar had geraakt. "Laat haar los." smeekte Eva. "jij voor haar." Eva Knikte. En nam een stap zijn kant op. "Dichter bij." riep Barry. Eva liep nog een stap voor uit. Hij liet Carmen zakken die zo snel ze kon naar Eva liep. "Ga naar Tante Lotte Car."zei ze haar dochter over haar donkerblonde haren strelend. "Lotte neem haar mee naar buiten." zei Eva.

Liselotte greep haar nichtje. "Ga naar buiten Lotte." zei eva nog een keer. Liselotte snelde de hotel kamer uit. "Ik ben nu alleen ongewapend ik kan niets meer." zei Eva. Barry nam een laatste stap richting Eva en greep haar bij haar arm. "jij bent iets speciaals. Nooit heb ik zo hoeven jagen op een van mijn meisjes."Riep hij. 'Doe het nou maar' dacht ze. "Maar als ik jouw dood heb hé Roxy, zijn hun de volgende." zei hij. En hij tilde zijn mes op wat hij naar haar bewoog. "Ze heet Eva Rotzak." Hoorde ze roepen voor dat er een schot klonk. Een seconde later viel Barry op de grond met een wond in zijn hoofd.

Huilend zakte Eva op de grond. "EEF!" Floris gooide zijn wapen op de grond en liep naar haar toe. "Eva ben je gewond?" ze klampte zich vast aan hem."Eva!" ze schudde haar hoofd terwijl ze hem steviger vast greep. "Het is al goed. Kalm maar."zei hij zijn armen om haar heen slaand en haar omhoog helpend. "Het is voorbij." Zei hij haar proberen te sussen. Het kostte eva een paar minuten om te kalmeren. "Gaat het weer. Heeft hij je pijn gedaan?" vroeg Floris. "Waar is Carmen?" vroeg ze haar paniek weer op voelen komen. "Rustig maar ze zit in de gang." zei hij. En hij nam haar mee de kamer uit. "Mama!" riep het kleine meisje enthousiast. Zo gouw ze Eva zag. "Lotte Los!" riep ze vechtend tegen haar tante. Eva nam haar snel van Liselotte over en knuffelde haar dochter stevig tegen zich aan.

Een paar weken verstreken. Uiteraard moest de rijks recherche zich weer met de afloop van alles bemoeien. Ze hadden een onderzoek gestart naar de dood van Barry de Gruijter. Maar na een maand waren ze er uit dat Floris niet anders had gekund dan de man dood te schieten. Hij kreeg nog wel een preek over niet eerst andere mogelijkheden bedacht te hebben. Ze had zich kostelijk vermaakt toen hij naar Myles brulde wat hij zou doen als het zijn gezin was. Hij wilde Floris eigenlijk schorsen maar zag er uit eindelijk maar van af omdat eva hem had overtuigd zijn excuses te maken aan de chef.

3 weken later kwam Zitman terug. Ze bleek last te hebben gehad van een bun out maar was nu weer genoeg hersteld om weer 3 dagen per week aan het werk te gaan. Het eerste dat ze deed was de beslissing van Myles terug draaien en Floris en Eva weer als team in te zetten. Volgens haar was dat omdat de staat van dienst terug liep. Het kon Eva eigenlijk niet veel schelen. Romeo moest als rechercheur Lucas Kroon in werken als zijn partner. Liselotte werd bevorderd tot agent 2e klas waardoor ze met Marion mocht blijven werken.