Eva had Myles gebeld. En hem alles verteld. Ze wilde per se dat Floris niets zou horen. "Ja, mevrouw van Dongen, ik denk dat hij het wel moet weten." Zei Myles. "Dat wil ik niet. Wolfs is overbeschermend. Ik wilde alleen dat u op de hoogte was." Zei ze. "Goed, het is uw huwelijk. Wees alleen wel voorzichtig." Zei Myles. Ze hing op. Zo vreselijk was hij dus niet.

"Eef ontbijten." Hoorden ze Floris roepen. Het was de tweede verjaardag van Carmen. Ze hadden allebei een vrije dag en ze hadden een dagje samen gepland. Toen ze beneden kwam, was Floris Carmen aan het voeren. Ze glimlachte. Ze hield zo veel van haar gezin. "Goedemorgen." Zei Floris. "Deze kleine rommelmaker wilde al weten waar mama bleef." Zei hij.

Na het ontbijt waren ze naar het park gegaan waar Carmen vrolijk in het gras speelden. Eva keek elke paar minuten het park rond. Ze was bang geworden na die kogelbrief. "Eef wat is er?" Vroeg Floris. "Niets." Loog ze. "Je bent gespannen." Eva forceerde een glimlach. "Nee joh." Loog ze weer. En kuste hem. Een diepe lange zoen als of dit hun laatste keer zou zijn. "Eef is er iets?" vroeg Floris aan haar. Ze schudde haar hoofd. Het beviel hem niets. Hij voelde dat Eva iets voor hem achter hield. Hij wist alleen niet wat.

"Eef, we moeten praten," zei hij die avond na het eten. Ze keek hem verbaasd aan. "Wat is er?" vroeg ze. "Jij houdt wat achter. "En ga nu niet liegen, Eva, ik ken je," zei hij. "Ik wil het er niet over hebben," zei Eva hopend dat de kous daarmee af was. "Hou eens op Eva. "Wees eerlijk tegen me." beet hij haar toe. "Ik wil er niet over praten." zei Eva weer. Hij keek haar aan. En legde 2 enveloppen op de tafel. "Wat zijn dit dan." riep hij. "Waar heb je die gevonden?" vroeg Eva. "Dat doet er even niet toe, ik vind dat ik recht heb om te weten dat mijn vrouw en kind worden bedreigd."

"Ik wilde niet dat jij je zorgen zou maken." zei Eva. "Bullshit, Eef, jij wilde dit voor me verborgen houden." riep hij. "Ja.Omdat ik niet wilde dat jij je zorgen maakte, ik kan dit wel aan." zei ze. "waneer snap jij nou is dat je dat niet alleen hoeft te doen." Zei Floris zijn woede opbouwend. "Denk je dat ik het leuk vind? "Denk jij dat ik geniet van constant bang zijn dat jou of Carmen wat overkomt, want als dat zo is wil ik dat graag weten." riep ze. "Misschien vind je dat wel ja," riep hij voor hij er erg in had. "Jij zou beter moeten weten." riep Eva woedend.

Ze stormde de keuken uit en ging naar buiten de stad in. Ze wilde even weg zijn. Ze deed haar telefoon uit. Ze wilde even niet gevonden worden. Uren liep ze door de stad in gedachten. Voor ze er erg in had, zat ze in het café van Ilja. "Evatje? "Wat doe jij hier?" vroeg hij. "Ruzie thuis," zei eva. "Zo erg kan dat toch niet zijn." vroeg Ilja. "Hij was woedend omdat ik iets achterhield." zei ze. "Dat deed jij bij Frank al." " Zei Ilja. "Wat was het dit keer?" vroeg hij. "Ik krijg al een tijdje drieg brieven. En hij wil dan weer dat ik het niet zelf aanpak." zei ze geërgerd. "Ik wil je niet afvallen, Eva. Maar hij heeft een punt. Hij heeft jou gekozen omdat hij van je houdt. En dus wil hij dat je veilig bent. "Ik snap hem wel."

Eva keek haar oude vriend boos aan. "Jij snapt hem?" Vroeg ze. "Evatje luister." Ik weet dat jij gewend was alles zelf te moeten oplossen. Dat vond Frank ook altijd verschrikkelijk. Hij noemde dat jouw angst om van iemand te houden. Ik denk dat jij net als die man van jou alles wat je lief is, wilt beschermen. "En dat doe jij door ze van je weg te duwen", zei Ilja. "Als waar jij van houdt niet meer van jou, zijn ze veilig. "Maar is dat niet eenzaam?" Vroeg hij. "Ik ben toch getrouwd." "Beet Eva," ja. En ik zie ook wel dat jij dol bent op je gezin, maar weet hij nu waar je bent?" Eva schudde haar hoofd. "Komt dat omdat je boos op hem bent, of bang om hem te verliezen? Dus ga je zelf, maar weg, dan doet het geen pijn." Eva snoof door haar neus. Hij had gelijk en dat vond ze vreselijk.

"Ga naar huis Evatje. Hij is vast net zo bang als jij." Zei Ilja voordat hij een glas chocolade melk voor haar zette. "Jij kent me beter dan ik dacht." Zei Eva. "Frank vertelde me veel. Ook dat jij iets voelde voor die partner van je." Eva verslikte in een slok. "Dat wist hij?" Ilja lachte. "Ja, dat wist hij. Hij wist ook dat je het moeilijk had na zijn aanzoek, je hield van allebei." Hij keek haar aan. "Jij laat niet snel iemand toe, Evatje, maar als iemand dan daar binnen komt." Wil je ze nooit meer laten gaan."

Love what you're reading? Discover and support the author on the platform they originally published on.

Eva keek hem aan met tranen in haar ogen. "Maar bijna iedereen is weg." Zei ze."ja. Ik las het van je broer. Ik snap jou ook. Door alles zelf te proberen is degene die het meest gevaar loopt Evatje zelf. "Of niet soms?" Zei hij. "Jouw grootste angst is hun verliezen. Maar ondertussen verwacht je het wel." Eva knikte. "Ik heb alleen hem en mijn dochter nog. Wat weerhoudt hem daarboven ervan hen straks af te pakken? Hij geeft me even geluk om. Het af te nemen." Zei ze. "Maus zei te genieten van een zonnige dag, storm is er genoeg, maar." Eva maakte haar zin niet af. "Maar jij verwacht de donderwolken al ook, al schijnt de zon?" Eva knikte. "Dus dan maar alleen?" Vroeg hij.

"Ik moet plassen." Eva liep weg. Ilja pakte snel zijn telefoon en belde het nummer van de ponti weer. "Ah meneer Wolfs, Ilja Hartog weet u nog? Ja, die ja, Eva is hier, kom haar zo maar ophalen." Zei hij en hing op. "Wie belde je?" Vroeg ze. "Een vriend." Zei hij. "Je gaf geen antwoord." Zei Ilja "dan maar alleen?" Ze keek diep in haar glas. "Dan is iedereen tenminste veilig." Zei ze. "Van mij houden is gevaarlijk. Ik maak alles stuk. Of ik dat nu wil of niet." Zei ze "ik houd van mijn man. En hij van mij, dat weet ik ook wel. " Zei ze " maar?" Vroeg Ilja "Maar alles waar ik van houd, gaat dood. Ik had nooit moeten toegeven aan mijn hart. Het is een kwestie van tijd. Dan raak ik ze ook kwijt. Voor 10 minuten zonneschijn krijg ik als straf 10 jaar storm."

"Dat is onzin." Zei Ilja. Kijk naar mijn verleden. Frank, toen ik gelukkig was ging hij dood. Maus. Toen hij weer mijn broer wilde zijn, ging hij dood. Ik ben nu 3 jaar gelukkig geweest." Zei ze. "Dus zal het weer verdwijnen?" Vroeg Ilja. "Precies. Dus om je te antwoorden. Ja, dan maar beter alleen." Zei ze. "Hoe veel ik ook van hen houd. Ze zijn beter af zonder mij. Veiliger." Ilja kneep even in haar schouder. "Ik heb een weishijd voor je. "Zie je die glas-in-loodruit daar?" Eva knikte. "Daar zitten barsten in." Zei hij. "Dus?" Vroeg Eva. "Het is gebarsten, maar niet gebroken, jij bent dat raam. Het verdriet en de verliezen hebben je gebarsten, maar nooit gebroken. De goden hebben je getest. Misschien zijn zij je beloning. "Omdat zij je nooit hebben kunnen breken" zei Ilja. "Maar misschien zijn zij ook weer een test. En als ik hun verlies breek ik wel." Zei Eva. "Ik mag dan de sterke Eva lijken. Maar." Ze slikte.

"Je bent bang?" Hoorde ze Floris zeggen. "Je belde hem." Zei Eva. Ligt geïrriteerd "Eef niet weer in stoere sterke Eva modus terugschieten." Ze draaide zich om. "Ik weet dat je bang bent. Dat kun je voor mij niet verbergen. Dat heb jij nooit gekund." Zei Floris. "Ik ben ook bang, voor hetzelfde als jij." Eva keek van hem weg. "Maar waar jij denkt dat je mij en Carmen weg moet duwen, wil ik jullie juist bij me hebben." Zei hij "het spijt me, Eef. Ik reageerde uit mijn angst om je kwijt te raken. Zonder jou en die kleine meid heb ik niets. Dus wil ik jullie soms te strak vasthouden." Zei Floris. "Het spijt mij ook, ik had het met je moeten delen." Antwoorden Eva. Floris sloeg een arm om haar heen. "Het is al goed. Beloof me alleen dat je het voortaan probeert te delen." Vroeg hij. "Beloofd." Zei Eva. Ze kuste hem.

"Jij moet Ilja zijn." Zei Floris. "En jij Floris. Eva's partner en man." Hij knikte. "Ja, Frank was erg op je gesteld. Zelfs al was je verliefd op zijn Evatje." Zei Ilja. "Ja Ilja, als ik haar nu niet vastleg loopt ze naar hem. Hij is net zo verliefd op haar als zij op hem." Zei Ilja Frank imiterend. Eva lachte. "Dat doe je best goed." Zei ze. "Ah Frank is een eitje, je zou m'n Johnny Depp moeten horen." Plaagde Ilja. Eva keek op haar horloge, het was 2 uur Snachts. "Kom. We gaan naar huis." Zei ze.

Toen ze bij de Ponti aankwamen hing er een papier op de deur. "Het is 5 voor 12 maar wanneer de klok zal slaan is onbekend.Tik tik, tik." Stond er op de brief. "Dit loopt uit de hand." Jullie gaan hier weg, Eef." Zei Floris. Eva pakte zijn hand. "Of we gaan allemaal. Of allemaal niet. "Jij blijft ook bij me." Zei ze. "Wat ze ook willen Eef. Als het geld is, betaal ik alles wat ik heb. Als ze jou willen moeten ze eerst door mij. Pak een koffer en Carmen en ga naar een hotel. Niet protesteren, luisteren. Jij schrijft voor me op welk hotel. En ik zie je daar. Ik regel een veilige plek voor ons." Hij kuste haar. "Vergeet nooit dat ik van je houd." Zei hij "dat klinkt alsof je afscheid neemt. Dat doe je me niet aan."