Eva had Dave mee genomen naar een Café van een oude vriend van Frank. Het cafeetje genaamd zondag. Dat hadden ze samen ooit bedacht. Ze snapte nog steeds niet waarom. Ze liep samen met Dave het Café in. "Nou Zeg Evaatje van Dongen." zei de man achter de bar. "Ilja! Ik hoopte je al te treffen." zei Eva. "Nieuwe vriend?" vroeg Ilja. "Dat mocht die willen." Zei Eva. Ze nam een kruk aan de bar. "Hoe is het met jou Il?" vroeg Eva. "Prima hoor." Zei hij. "Nog steeds vrijgezel?" vroeg Eva. "Altijd he Eef. O nee sorry Eva." zei Ilja. "Maar hoe zit dat met jou en je liefdes leven." vroeg Ilja. "Geweldig. Ik ben alweer bijna 2 jaar getrouwd." Zei Eva. "Zo, zo. Wie is er goed genoeg voor jou?" vroeg Ilja.

Eva bloosde. "Floris Wolfs. En we hebben een dochter." zei Eva. Ze pakte haar telefoon uit haar broek zak en liet aan Ilja een foto zien van Carmen. "Mooi kind hoor." zei Ilja. "Zeg wij gingen toch wat drinken?" vroeg Dave. "Dan ga je toch zitten?" Zei Ilja lachend. "Wat zal het zijn?" vroeg Ilja. "2 biertjes." eva schudde haar hoofd. "Een Cola Ilja." Zei ze. "Ik drink geen alcohol."

"Saai hoor." zei Dave. "Vind jij misschien." Zei Eva bits. Ilja lachte eventjes. "Nog steeds een bekkie met vuur. Blij te zien dat Franks dood dat niet gedoofd heeft." Zei hij. "Eva was geweldig je te zien, maar ik moet door." Ilja liep een stukje door. "Wie is Frank?" Vroeg Dave. "Dat gaat je even niks aan." Zei Eva. "Blijkbaar iemand dierbaar, dierbaarder dan die Floris van je?" Vroeg Dave. Eva keek weg om zichzelf kalm te houden. Dave hing met zijn hand boven haar glas. "Zeg moppie, we moeten elkaar beter leren kennen, maar je zegt niks." Zei hij.

"Ik zit hier omdat ik dat moet.niet omdat ik je beter wil kennen." Eva had er met de minuut minder zin in, ze dronk wat uit haar glas. "Rare smaak." Merkte ze op. "Huismerk waarschijnlijk." Zei Dave "Ilja doet niet aan huismerken voor te veel geld." Dave keek haar geamuseerd aan. "Zo. Jij bent wel beschermend hè." Zei Dave. Eva dronk snel haar glas leeg. Ze wilde naar huis. "We h.h.hebben.w.wat.gedronken .ik .ga naar huis." Zei Eva stamerend. "ILJA mag ik de r.r.rekening van jou?" Ilja keek haar aan. "Eef gaat het?" Vroeg hij. "Eva Ilja."zei Eva. Het beviel haar oude vriend niets. Eva klonk wel dronken. Dat was niks voor haar. "Eva wat heb jij op?" Vroeg hij. "1 c...c...colaatje, die smaakte wel raar." Dave schudde zijn hoofd. "Ik breng haar wel naar huis." Dave legde 40 euro op de toog. "Dat zal wel genoeg zijn." Zei hij.

Het zat Ilja niet lekker. Die altijd leuke vriendin van Frank die nooit drank nam omdat ze volgens haar zeggen leuker was zonder die onzin. Ze leek nu wel ladder zat. Hij pakte zijn agenda en bladerde er doorheen. Hij ging ervan uit dat Franks oude pension van Eva was nu. Hij toetste het oude nummer in hopend dat het nog klopte. "De Ponti?" Hoorde hij een vreemde stem vragen. "Ja hallo is dit Meneer Wolfs? De man van Eva?" Vroeg Ilja. "Ja, wie is dit?" Vroeg de man aan de lijn. "Dit is Ilja Hartog van zondag. Zeg sinds wanneer drinkt Eva alcohol?" vroeg hij... "Hoezo wat is er dan?"

"Nou Eva werd hier net weg begeleid door een man. Hij zei dat hij haar thuis zou brengen om dat ze te veel had gedronken. Nu ken ik Eva een beetje nou ja, vroeger dan, en ze dronk geen druppel." verklaarde Ilja. "Nee Eef drinkt nog niet. Hoelang geleden zijn ze vertrokken?" vroeg Eva's man. "Klein kwartiertje." Zei hij. "Goed u hangt nu op en belt de politie, daar vraagt u naar Brigadier Dreesen en vertelt dit verhaal nog een keer. Dan zeg je haar Wolfs te bellen, zij weet dan genoeg." De lijn ging daarna dood.

In de auto van Dave was Eva in slaap gevallen. Hij grinnikte naar zichzelf in de spiegel. Het was hem weer gelukt. Het was niet dat hij een slecht mens was. Nee, helemaal niet. Hij was een geweldig politie man. De beste. Wat ze ook allemaal over die Wolfs zeiden. En wat hij nu deed ja, dat moest gewoon. Dan had zij, maar gewoon op hem in moeten gaan. Het was zijn taak om elke mooie vrouw bemind te hebben. Het was haar eigen schuld.

If you discover this tale on Amazon, be aware that it has been unlawfully taken from Royal Road. Please report it.

Hij stopte bij een hotel waar hij altijd een kamer had. Hij tilde Eva uit de auto en daarna droeg hij haar naar zijn kamer. Hij bond haar vast. Ze zou vast tegen stribbelen de eerste keer. Nu moest hij wachten tot ze wakker zou worden. Hij had niet op de dosis gelet. Dus wist hij niet hoe lang ze zou slapen.

Na 2 uur was Eva nog niet wakker. Hij wilde eigenlijk niet langer wachten. Hij liep naar haar toe. Het moment dat hij bij Eva op bed klom, klonk er een enorme herrie uit haar jaszak. "Verdomme wat is dat?" Vroeg hij zich hard op af, hij klom weer van het bed af om de bron van het geluid te vinden. Op datzelfde moment wordt zijn deur met een klap open gegooid. Marion Dreesen rent naar binnen. "Jij weet wie ik ben. Waar is Eva. Wolfs kwam een halve minuut later ook binnen lopen.

"Ik had je gewaarschuwd. Als jij niet met je poten van mijn vrouw kon af blijven dat ik ze zou breken." Riep hij terwijl hij Dave tegen de muur duwde. Marion zag Eva vast gebonden op bed liggen. "Hey Eva." Ze maakte haar los. "Eef kom op wakker worden." Zei ze. "Kom op nou." Ze keek bezorgd Floris zijn kant. "Ze wordt niet wakker." Floris keek Dave aan. "Wat heb je haar gegeven?" Dave zei niets. "Wat heeft ze binnengekregen, als ze dit niet overleefd heb jij een heel groot probleem." Zei hij.

"Kom op Eef. Wakker worden." Marion tikte voorzichtig op Eva's wangen. "Kom op nou meisje wordt wakker." Eva bleef niet reageren. "We moeten een ambulance bellen." Riep ze. "Nee dat gebeurt me niet." Riep Floris en hij liep naar Marion en Eva. "Jij arresteert hem OK." Zei hij Eva over nemend. "Kom op Eefje. Wakker worden." Hij schudde aan haar en net als Marion tikte hij op haar wangen. "Eef kom op." Na tien beangstigende minuten begon Eva te bewegen.

"Goed zo meisje. Wakker worden." Zei Floris opgelucht. "Doe je ogen is open, kom op" riep hij. Na nog een minuut deed ze haar ogen open. "Hey. Dag slaapkop." Zei hij opgelucht. "Zo blij jouw ogen te zien." Voegde hij toe. "Waar ben ik?" Vroeg Eva. "Doet er niet toe, ik neem je mee naar huis." Zei hij. "Marion heb je hem vast?" Vroeg Floris. "Hij is ontkomen, het spijt me." Zei Marion haar arm ondersteunend. "Hij viel me aan." Zei ze." Ben je in orde?" Vroeg Floris. "Ja, gaat wel over, Eer ik een Jogie ben." Marion keek hem aan. "Is Eva OK?" Vroeg ze. "Ze lijkt in orde. Beetje groggy maar in orde." Zei hij. "Kom meisje ik breng je naar huis. Laat me nooit meet zo schrikken." Zei hij eva optillend.

"Hoe heb jij me gevonden?" Vroeg ze de volgende ochtend. "Die maat van je Ilja vertrouwde het niet. En na jouw ontvoering heb ik je telefoon in mijn find your phone app gezet. Ik weet het Eefje dat mag ik niet zonder jou mede weten. Maar ik leef anders in constante angst dat weer een gek je mee neemt en je dit keer wel definitief van mij afneemt." Legde hij schuld bewust uit. "Ik vergeef het je." Zei ze hem omhelzend.

"Myles stelde voor dat we in ploegen werkten met Romeo tot hij een nieuwe partner voor je heeft. Ik heb morgen nacht dienst, jij hebt een paar dagen vrij." Zei hij "nee, dat is een bevel mevrouw van Dongen. En niet eens van mij." Zij hij glimlachend. "Ik luister toch niet naar jouw bevelen meneer Wolfs." Zei Eva. "Dat vermoede had ik al." Hij kuste haar. "Misschien moet ik me is verslapen." Zei Floris voordat hij haar weer kuste."

Hij keek op zijn horloge. "Een uur te laat, jij hebt een slechte invloed op me." Zei Floris plagerig. "Ja ja, jij wilde je verslapen." Zei Eva. Floris grinnikte. "Met jou altijd." Zei hij en kuste haar. "Ik moet nu echt weg. Ik ben rond 6 uur weer thuis." Hij gaf Eva nog een laatste kus voor hij vertrok.

Ze hoorde de brieven bus klepperen. Ze trok snel even een hemd van Floris aan. En liep naar de voor deur. Daar vond ze een bruine enveloppe. Ze nam hem mee de keuken in en ging aan tafel zitten. Op de enveloppe stond alleen haar naam. Dit beviel haar niet. Ze scheurde hem open en schudde de inhoud ervan op de tafel. Er kwamen 2 kogels uit en een foto. Toen ze die omdraaide greep de paniek haar om het hart. Het was een foto van Floris en Carmen. Dit was een duidelijke doodsbedreigingen.