Hij parkeerde de auto. Vlak voor hij Eva wekte, keek hij zichzelf even in de spiegel aan. Het was gek. Johan Wagenaar had Eva aan gezien voor zijn zusje Liselotte. Ja er waren wat lichte overeenkomsten. Maar Eva was veel mooier. En ook ouder.

Maar toch had hij zich vergist. Hij schudde het uit zijn gedachte. Die mafkees zou wel eens naar oog arts kunnen gebruiken dacht hij. Hij keek naast zich Eva lag nog steeds in een diepe slaap. Hij had uren naar haar kunnen kijken. Ze was zo ontzettend mooi.

De volgende ochtend vroeg kwamen ze al op het bureau. "Goede morgen." zei Romeo Sanders. Een vriendelijke jonge man met een donkerbruine huidskleur."goede morgen Romeo. Jij bent er vroeg bij." zei Wolfs. "Een Zekere Mevrouw Wagenaar zit op jullie te wachten in verhoor 1." antwoorden Romeo.

"Mooi zo dank je wel." zei Eva. "Ze was er op zijn zachts gezegd niet blij mee." zei Romeo. "Romeo wie behalve wij zijn er blij om op het politie bureau te komen?" zei Eva plagerig.

"Dames en heren." riep mevrouw Zitman. "O jee het lijkt er op dat ze nog even moet wachten." zei eva terwijl ze op het bureau van Wolfs ging zitten. "Juist nu ik jullie aandacht heb. Onze afdeling word uitgebreid aangezien het bureau in Heerlen gaat sluiten worden we versterkt met hun Zeden team." legde Zitman uit. "Gezellig kunnen we elke dag aan horen hoe het met de verkrachters van de stad gaat." riep Floris.

"Ik verwachte al niet dat u dat leuk zou vinden." zei Zitman. "Maar ik wil jullie voorstellen aan Lucas Kroon en Jasper Mechels." riep Zitman.

2 mannen kwamen in hun midden staan. Een van hen een man van begin 40, met donkerblond haar. Een sterk ovaal gezicht met een scherpe kaaklijn. En licht bruine ogen die niet helemaal bij hem leken te passen. Toen zijn ogen op eva ruste leken ze even ijs koud te worden.

De ander had een karamel kleurige bos met krullen op zijn hoofd. Zijn ronde gezicht en bruine ogen straalde veel vriendelijkheid uit. Hij was niet veel ouder dan een jaar of 30. Deze jonge knul stapte naar voren en stak zijn hand uit naar Eva. "Lucas Kroon. Ik heb al veel over u gehoord." zei hij.

"Eva Van Dongen. En doe niet zo gek. Zeg maar Je, hoor. Maar je moet niet alles geloven wat ze zeggen." zei Eva. " Ze keek eens goed naar hem. Hij droeg een groen t shirt en een bruine korte broek hij deed Eva denken aan een oud computer spel. "Zal ik jou is Link noemen?" vroeg ze plagerig. Lucas glimlachte zijn wangen werden rood. "Dat mag mevrouw Van Dongen." zei Lucas. "Link. Mevrouw van dongen was ooit mijn moeder. Ik ben gewoon Eva."

Nou schuif is op Guppy." hoorde ze de tweede man zeggen. "Jasper Mechels aangenaam."zei hij. Terwijl hij de hand van eva pakte en hem kuste.

Dat was voor Floris een teken om er bij te komen staan. "Floris Wolfs." zei hij snel de hand van Jasper pakkend. "Aangenaam."zei Jasper. "En dit is zo als je al hebt gehoord mijn Partner Eva Van Dongen. Hij legde de nadruk op 'Mijn Partner' "Jasper Mechels, "familie van Frieda Mechels?" Vroeg Eva.

"Ja mijn moeder. Maar te vroeg overleden." zei hij bedroefd. "Het spijt me. We hebben gelukkig de verantwoordelijke partij gepakt." zei Eva mee levend. Mechels had haar beste baas geweest. Ze vertrouwden op haar korps en vocht als een leeuwin voor ze. Dus voelden ze de droefheid van haar overlijden met hem. "Ja die van haar wel." zei Jasper verassend koud.

Floris leek dat ook op te vallen. "Wat bedoel je daar mee Collega?" zei hij. "Niets. Zei Jasper met een weg wuivend gebaar. Het beviel Floris niet dat hij zo koud reageerde op Eva. Maar hij wilden hem ook een eerlijke kans geven. Zijn moeder was ten slotte Frieda Mechels een vrouw die hij volledig vertrouwd had.

Lucas en Jasper gingen de groep rond om zichzelf voor te stellen aan de andere. "Zullen we Mevrouw Wagenaar maar is gaan grillen?" vroeg Floris aan Eva. "Ja goed idee. Enig idee hoe lang?" vroeg Eva plagend. Floris glimlachte naar haar terwijl ze naar het verhoor liepen.

"Goede morgen Mevrouw Wagenaar. Onze excuses we liepen iets uit." zei Eva. De vrouw keek woedend. "Als of ik niet iets beters te doen heb dan hier op jou te wachten." zei ze. "Nogmaals onze excuses." Zei Floris Voor dat hij ging zitten.

"Wat doe ik hier." vroeg de vrouw. "We hadden nog wat vragen." zei Eva. "Ja dat zul je wel hebben ja." beet ze naar Eva. Het viel Floris op dat ze onbeleefder was tegen eva dan tegen hem. En hij begreep absoluut niet waarom dat was.

"Mevrouw Wagenaar. Dit was niet uw Eerste Huwelijk." Zei Floris haar. "Ja ik ben eerder gescheiden ja wat doet dat er toe?" vroeg ze wat bits. "Nou we vroegen ons af of uw vorige echt genoot misschien een motief had om uw man te doden?" vroeg Eva beleefd.

"Nee natuurlijk niet stom kind, die is dood. Ik dacht dat voor al jij dat wel zou weten." riep Marianne Wagenaar. "Kunt u mijn Collega's vragen beleefd beantwoorden." riep Floris. En heel even ontmoeten zijn ogen die van Eva die vriendelijk naar hem glimlachte.

"O." zei Mevrouw Wagenaar. "Ik begrijp het al." voegden ze toe. "Goed. Uw ex dus niet. Maar de kinderen uit dat huwelijk? Hebben hun een mogelijk motief?" vroeg Eva. "Dat zou jij dan moeten weten He?" zei mevrouw Wagenaar.

In eens klikte het in het hoofd van Floris. Ze zei deze dingen niet zo maar. En ze was ook niet zo maar ijs koud tegen Eva. Maar hij moest het zeker weten dus moest hij in de verzegelde stukken van de basis registratie. Maar hoe?

Er was maar 1 mogelijkheid om er snel achter te komen dacht hij Larry.

"Eva ik moet even iets uit zoeken. Ik ben zo terug. Blijf jij hier?" Zei hij. "Ja is goed maar je weet het ik mag dit niet alleen doen." zei ze. "Ik stuur Mechels wel." zei Floris voordat hij snel de verhoorkamer uit liep.

Hij liep snel naar Jasper Mechels en vertelde hem dat hij even met Eva het verhoor van Wagenaar moest gaan doen. Hij nam het volgens Floris wel heel graag aan. Maar hij had geen tijd om er bij stil te staan. Hij ging snel naar buiten en sprong in zijn auto.

Wolfs klopte luid op de deur van een oud uitziend huisje. Hij moest weten of zijn vermoedde Klopte.Als het namelijk waar was moest hij iets doen. Een grijzende man met een bril op deed open. "Goede middag Larry." Riep Floris. "Wolfs wat doe je hier?" Riep de man.

"Ik heb wat informatie nodig Larry" zei hij. "Laat me raden als je hier staat heb je geen toestemming van Zitman."riep hij. Larry was in uiterlijk een echte nerd. Van zijn bril tot zijn afgetrapte schoenen.

"Wat wil je weten Wolfs, ik kan niet beloven dat ik het voor je doe." Zei hij. "Kun je inbreken in de geclassificeerde stukken van de burgerlijke stand?" Vroeg Floris. "Daar zijn officiële wegen voor." Riep Larry."nou goed als je het niet kunt." Zei Wolfs. "Maar dat heb ik niet gezegd." Slaakte Larry verdedigend uit. "Goed. Wat wil je weten?" Vroeg hij.

Floris glimlachte even. Het werkte altijd bij Larry. Laten lijken of je twijfelde over zijn kunnen. "Alle geregistreerde kinderen van Marianne Wagenaar." Zei hij. "Is dat alles?" Vroeg Larry. "Ja." antwoorden er Floris. " ok, maar dan sta je bij me in het krijt."

Larry begon wild op zijn toetsenbord te tikken en al gouw verschenen er codes waar Wolfs niks van begreep. Na nog eens tien minuten ging Larry achter over zitten."Marianne Wagenaar-de bond. 2 keer gehuwd. Eerste keer met Henk Van Dongen." Zei Larry op kijkend. "Ja ga door." Zei Wolfs. " 2 kinderen Maurice van dongen overleden, en Eva.." Larry stopte. "Dit is Eva's moeder. Wat moet jij daar mee?" Vroeg hij.

If you discover this tale on Amazon, be aware that it has been stolen. Please report the violation.

"Ik moest het zeker weten bedankt Larry." Zei Floris terwijl hij naar de deur liep. "Nee wacht even. Ik wil weten waarom je dit zo nodig moest hebben." Riep Larry hem na. "Omdat ze op dit moment in de verhoorkamer zit met Eva. Ik heb geen tijd om het uit te leggen." Zei Wolfs. "Weet ze dit?" Vroeg Larry. Hij hoefde het antwoord niet te horen aan de blik in zijn Collega's ogen zag hij dat Eva van niks wist.

"Dit is niet goed." fluisterde Wolfs. "Dank je Larry ik moet gaan." riep hij en hij racete weer als een dolle door Maastricht heen om bij het bureau te komen.

Toen hij binnen stormde werd hij gestopt door Romeo. "Wat is er aan de hand? Waar kom jij vandaan?" vroeg hij. "Even geen tijd Romeo. Ik moet naar Zitman."riep Floris en liep snel langs Romeo heen.

Hij stormde het kantoor van Zitman in. "We hebben een probleem, het is haar moeder!" riep hij buiten adem. "Goede middag meneer Wolfs." zei Zitman wat hem mateloos irriteerde. "Goede middag mevrouw Zitman kan ik even met u praten?" zei ze. Het irriteerde Wolfs alleen nog meer. "Nee?. Laat ik dan maar beleefd zijn. Wat kan ik voor u doen?"

Het irriteerde hem mateloos dat Zitman de ernst van de situatie niet leek te begrijpen. "Ze is haar moeder!" riep hij weer. "Wie is wiens moeder? Vroeg ze. "Wagenaar!" riep hij. "Dat helpt me niet heel veel verder meneer Wolfs kunt u iets duidelijker zijn?" vroeg Zitman.

"Eva." riep hij. "Wat specifieker graag meneer Wolfs. Wat is er met mevrouw van dongen?" vroeg Zitman kalm. Dit frustreerde Floris nog meer. De irritante kalmte. "Eva's moeder zit met haar in het verhoor." zei hij in een adem. "En waarom heeft ze me dat niet gemeld?"vroeg Zitman. "Dat hoort ze te doen. Voegden ze er aan toe. "Omdat ze het niet weet." verklaarde Wolfs.

"Hoe kan ze dat nou niet weten?" vroeg mevrouw Zitman. "Daar kan ik nu op in gaan.of u kunt mij ook het bevel geven haar daar weg te halen." zei hij bijna smekend. "Waarom zou ik dat doen? Als wat u zegt klopt is ze niet bewust van de bloedband tussen hun."

Snapte ze dan niet dat Eva briljant was. En dat ze op elk moment er achter kon komen. "Het is al goed meneer Wolfs. Meneer Kroon heeft te kennen gegeven dat hij geschoold wilt worden in rescherge werk

"Dank u mevrouw." zei Wolfs. Hij greep een lege map en liep langs het blokje bureaus wat van de 2 nieuwe zeden jongens was. "Kroon. Jij wilt rechercheur worden hè? Jij en ik gaan je eerste verhoor doen in 2 minuten verhoor 1" zei hij en hij ging hij snel naar de verhoorkamer liep.

Hij kalmeerde zichzelf even en deed toen de deur open. "Eva, Meneer Mechels mag ik jullie even buiten spreken?" vroeg hij.

Hij deed vreemd. Dacht Eva. Hij riep haar nooit een verhoor uit. "Wat is er?" Vroeg ze. Hij keek haar aan met medelijden in zijn ogen. De laatste keer dat hij dat deed was Frank net vermoord. "Wat is er?" Vroeg ze nog een keer. Hij glimlachte naar haar duidelijk niet zeker wat of hoe hij iets moest zeggen.

"Wat heeft ze verteld?" Vroeg hij. Ze draaide even met haar ogen. Hij hield iets achter ze voelden het. Ze kende hem inmiddels zo goed. "Niks. Ze beroept zich op haar zwijgrecht." Antwoord Eva. "Ze kijkt alleen zo raar. Ik weet niet wat het is maar ze houd iets achter." Zei ze. "Iets wat jij ook wel herkent." Voegde ze er aan toe."

"Het spijt me Eef. Maar." Zei hij zijn zin niet afmakend. Ze wist dat hij niet meer zou zeggen. Het was of geheim. Of het zou haar kwetsen. Iets wat hij nooit wilden doen als hij het kon helpen. Ze wist wat hij voor haar voelden.

"Maakt niet uit. Waarom moest ik het verhoor uit?" Vroeg ze. Ze zag nu pas de map in zijn handen. "Wat is dat?" Vroeg ze."nieuwe informatie, maar Zitman wilt dat ik en Lucas Kroon, het overnemen je weet wel die nieuwe van zeden. Misschien verteld ze ons wel iets." Zei hij. "Dat had je me toch gewoon kunnen zeggen." Zei ze. "Ja sorry ik weet hoe je dat haat." Zei hij. Ze lachte naar hem. "Het is Zitman haar besluit niet het jouwe." Zei ze.

Lucas Kroon. kwam aanlopen. Het was een jonge man van ongeveer 30. Hij droeg net als Eva geen uniform maar een groen shirt een bruine broek en bruine laarzen. Hij had een bos van karamel kleurige krullen op zijn hoofd. Hij deed haar denken aan haar lievelings spellen reeks toen ze opgroeide.

"Klaar voor je eerste moord verhoor puppy?" Vroeg Wolfs. Lucas was hier pas en had blijkbaar Zitman laten weten dat hij van zeden naar recherche wilden. "Ik denk het." Zei hij nerveus. "Dit kun je joh. Dus hup Link rijg haar aan je zwaard." Zei Eva plagerig. Lucas lachte en ging daarna samen met Wolfs de verhoorkamer in.

Na een paar minuten sloop Eva achter het spiegelraam. Ze wilde weten wat er gezegd werd. "Dus mevrouw. Ik heb even in de basis registratie gespiekt. Ook de verborgen gegevens." Zei Wolfs.dit was vreemd voor hem. Dat deed hij nooit zonder het haar te laten weten. "Liselotte en Johan zijn niet uw enige kinderen." Zei hij. Waar wilde hij heen? "Waarom heeft u verzwegen dat u eerder getrouwd bent geweest?" Vroeg Wolfs. "Wat doet dat ertoe?" Vroeg mevr Wagenaar.

"Ik zie dat de zoon uit uw eerste huwelijk onlangs is overleden." Zei Wolfs. "Dat schijnt ja, daar weet jij alles van hè." Riep ze. Wat bedoelde ze daar nou mee. Dat Wolfs daar alles van wist? Vroeg Eva zich af.

"Ik stel de vragen." Zei Wolfs "ze laat je dit doen hè? Ik zag het wel." zei de vrouw "de manier waarop je naar haar keek." voegde ze toe. "Je voelt wat voor haar hè?" zei ze. "En door haar zit ik hier of niet soms? " Zei de vrouw. Lucas keek vragend.

"wie bedoelt u?" Vroeg hij. "Mijn dochter." Riep ze. "U bedoeld Liselotte?" Vroeg hij. "U heeft geen aanklacht ingediend voor ongepast gedrag aan het adres van mijn Collega." Zei Lucas. Ze begreep hem wel een Zeden agent denkt gelijk aan smerige dingen.

"Ik bedoel Liesje niet idioot." Riep ze. Ze keek Wolfs aan. "Wat geen probleem dat ik hem idioot noem?" zei ze haar blik op onweer." Ach nee het is mijn dochter niet." Riep de vrouw boos. Lucas fluisterde iets naar Wolfs.

"Als u Liselotte niet bedoeld op wie zinspeelt u dan?" Vroeg Lucas. "Als of je dat niet weet." Riep ze. "We horen het liever van u." Zei Wolfs.

"Goed dan. Eva, Ben je nu blij?" riep ze "Eva wilt me achter de tralies zien toch?" Eva wist even niet wat ze moest denken. "Toch? Omdat ik haar en Maurice achter liet bij hun vader."

Eva had het gevoel of ze stikte. Nee dit kon niet waar zijn. Vertelde ze zichzelf snel. "Eva is uw dochter?" zei Lucas verrast "Onze Eva?" Vroeg Lucas. Ze keek wanhopig op. "Zeg nee." Smeekte ze stilletjes. "Ja dom kind, Eva Van Dongen is mijn dochter." Riep ze zonder enig teken van warmte. "Maar dat wisten jullie toch al?"

Eva haar adem stokte even in haar keel. Dit was haar moeder? De vrouw die haar op haar 3e had achter gelaten bij een sadistische vader. Ja haar broer had altijd geprobeerd haar te beschermen. Wat hem vaak maar niet altijd lukte. Aan Haar broer. Denken deed bijna net zoveel pijn.

"Zit Eva hier achter?" Vroeg Marianne. "We hoeven uw vragen niet te beantwoorden." zei Lucas. "Dat kind had nooit geboren moeten worden." zei Marianne"Eva was en is de grootste vergissing van mijn leven."

Floris ging woedend recht opstaan. "Dat neemt u terug." Riep hij. Lucas schrok zich wild maar wist zich snel te herpakken en Wolfs vast te grijpen. "Rustig joh. Rustig." Riep hij zich vast klampend aan Floris.

"Ik laat haar Eva niet beledigen." Riep hij. "Rustig Wolfs. Zo krijg jij een probleem en niet zij." Riep Lucas. "Wind je niet zo op man." Zei Marianne. "Ik had dus gelijk. Je bent verliefd op haar " zei ze. "Een ding heeft ze me wel mee verrast." voegden ze toe. "En dat is dan wel?" Vroeg Floris wordend. "Ze is slim. Ik heb altijd gedacht dat ze net zo achterlijk zou zijn als haar broer."

Dat pikte Eva niet. Ze stormde de ruimte uit en wilde naar de verhoorkamer rennen toen Marion haar de weg versperden. "Rustig Eef wat is er?" Vroeg Marion. "Zij.. Maurice." Riep Eva woedend. "Rustig nou." Riep Marion weer. "Ik begrijp er geen klap van." Zei ze. "Laat me erlangs Marion." riep Eva. "Geen spraken van jouw ogen staan op misdaad ik laat jou niks doen waar je later spijt van krijgt." riep Marion. Na 5 minuten kalmeerde Eva eindelijk.

"Wat is er nou aan de hand?" Vroeg Marion. "Eva?" Eva schudde haar hoofd. Romeo kwam aanlopen met een map in zijn handen. "Ik heb hier het rapport van de forensische jongens." Eva nam het van hem over. "Dank je wel Romeo." Zei ze.

Ze opende de deur van de verhoorkamer en liep naar binnen. "Kijk daar ben je weer." Riep Marianne. "Hier Floris." Zei ze terwijl ze het rapport aan hem gaf. "Wat is dat?" Vroeg hij voorzichtig.

" Forensisch rapport." Zei ze hem in zijn ogen kijkend. "Dit is kostelijk." Zei Marianne Wagenaar. "Niet alleen is hij verliefd op mijn verschoppeling. Maar ze is ook verliefd op hem." Zei ze schater lachend. "Hoe noemde u mij? " Vroeg Eva.

"Eef ga de kamer uit." Zei Wolfs en pakte voorzichtig haar arm vast. "Nee ik wil nu weten wat ze me noemde." Zei ze. "Eef niet doen." Zei Wolfs. "Ik noemde je een verschoppeling." Zei haar moeder dood kalm.

"Eva. Ga naar buiten." Zei hij. "Luister is naar je vriendje." Zei Marianne zich vermakend. "Hij is honderd duizenden keer een beter mens dan jij ooit bent geweest." Zei Eva in een onheilspellende toon.

"Wist je waar je mij en Maus bij achter liet?" Vroeg ze. "Eef niet hier kom op." Zei Floris. Ze keek hem aan. "Je hebt gelijk." Zei ze en ze liep de kamer uit.