De volgende ochtend zat Eva aan de keuken tafel met haar laptop. "Goedemorgen. Alweer aan het werk?" vroeg Floris. Eva maakte een mompelend geluid en knikte. "Eef het moet geen obsessie worden." zei hij. "Ja, dat weet ik wel. Maar er zit me iets niet lekker aan deze zaak." Antwoordde Eva.

"Alleen deze?" zei Floris gespeeld verbaasd." Ja. Luister. Ik wil vandaag Johan spreken de zoon van het slacht offer. Het bevalt me niks dat zijn moeder niets over he, wilde zeggen." Floris glimlachte terwijl hij de deur van de koelkast open deed. Hij kende Eva. Hij wist dat ze niet meer zou loslaten.

"Ik heb eens in haar achtergrond gekeken." zei Eva, ze was duidelijk wat op het spoor. "Wat heb je gevonden?" vroeg Wolfs. "Haar meisjes naam is De Bond." Eva keek van haar scherm en pauzeerde. "Wat is er?" vroeg hij. "De bond. Die naam komt me zo bekend voor ik weet alleen niet Waarom." zei eva "ga door. " Ron Wagenaar is niet haar enige huwelijk. Ze is ooit eerder getrouwd geweest en uit dat huwelijk kwamen ook 2 kinderen, maar daar kan ik verder niets over vinden want het is door de recht bank verzegelde informatie." verklaarde ze

"En daar kan jij natuurlijk niet tegen." antwoordde hij terwijl hij lachend naar haar keek. Hij vond het heerlijk haar zo gepassioneerd te zien. "Goed geraden." zei ze. "Dus jij wilt Zitman vragen of jij alles mag zien?" Eva knikte. "Dat lukt niet Eef en dat weet je. "Wel als het meer licht werpt op wie Wagenaar vermoord heeft." zei ze met een ondeugende twinkel in haar ogen.

"En waarom zou die in formatie dat doen?" vroeg hij. "Kijk. Dat het geclassificeerd is kan 2 redenen hebben, ze wilde dat zelf en heeft de rechter overtuigd dat het nodig was." riep ze. "Of?" vroeg Floris. "Of het is een rechtelijk bevel geweest om dat er met haar vorige gezin iets mis is." zei ze. " Een rechter classificeert niet zomaar informatie." vulde Wolfs haar aan. "Ach ja, het helpt als je 2e man goed bevriend is met de hoogste rechters." zei Eva. "Dat is toch on ethisch?" Eva glimlachte.

"Ik zal ze aan geven." zei ze plagend. Heb je gevonden waar Johan Wagenaar woont?" vroeg Floris. "Ja, hij woont in Amsterdam." zei eva zuchtend. "Gezellig dagje Amsterdam." Eva rolde met haar ogen. "Verschrikkelijke rot stad." riep Eva. Floris lachte zachtjes. Hij was niet veel doller op Amsterdam dan zij was.

Dat was toen hij jonger was anders. Hij was er geboren en getogen. Maar er was iets gebeurd met zijn oude partner waardoor hij naar Maastricht was geplaatst en nu hij hier al bijna 20 jaar was vond hij Amsterdam net zo erg als Eva dat deed. "Goed laten we Zitman maar inlichten en naar Amsterdam gaan." zei Eva zuchtend.Een uur later zaten ze in hun auto onderweg naar Amsterdam.

"Denk jij echt dat Johan er wat mee te maken heeft?" vroeg Wolfs. "Dat weet ik niet. Het zal niet de eerste keer zijn dat er iemand is in gehuurd om een moord te plegen." zei Eva. "Je hebt gelijk. Open mind." zei Floris lachend. 2 en een half uur later kwamen ze aan in Amsterdam.

If you find this story on Amazon, be aware that it has been stolen. Please report the infringement.

"Prinsengracht 516." las Eva voor uit haar notities. "Doe maar duur." antwoordde Wolfs. "Wie het breed heeft hè." zei Eva terwijl ze aanbelden. Een intercom klikte aan. Wat moet jij nu hier Liesje? En wat heb jij aan?" hoorde ze uit de speaker komen. Wolfs wees naar boven waar een camera hing die duidelijk aan de intercom verbonden was. "Goede middag Johan Wagenaar?" vroeg Eva. "Liselotte doe niet zo raar, je weet toch wie ik ben." zei de stem, aan de andere kant. "Pardon hoor maar ik ben Eva Van Dongen Politie Maastricht kunt u even naar de deur komen?"

"Wie zeg je dat je bent?" vroeg de stem weer. "Je hoorde haar wel snotneus." riep Floris in de intercom. Een minuut later stond een jonge man bij de deur. "En wie denk jij wel niet dat je bent?" zei de man woedend.

Floris trok een kaartje uit zijn broek zak. "Floris Wolfs Politie Maastricht, Mijn Collega Van dongen had zich al voorgesteld geloof ik."

Het kosten 3 uur om met Johan te praten. Aan het einde van het gesprek waren ze er achter dat Johan niet wist dat zijn vader was vermoord. Zijn moeder had hem niks verteld. Ook wist hij niks van een eerder huwelijk van zijn moeder. Laat staan dat hij nog 2 oudere broers of zussen had. Ook hadden ze ontdekt dat hij in Amsterdam was op het moment van de moord en dat hij geen conflict had met zijn vader. Ze waren weer terug bij af

."Ik weet hier een heerlijk restaurant in de buurt. Ik trakteer." zei Wolfs. Eva was altijd licht huiverig als hij haar mee uit eten nam, maar ze was best verrast. Het was een Surinaams restaurant met heerlijke roti.

"Deze zaak zet me aan het denken." Zei Floris. "O jee." grapte Eva. Hij lachte naar haar. "Ik meen het. Het zet me aan het denken over mijn moeder." zei hij.

"Hoezo dat?" vroeg Eva. "Dat weet ik niet, maar het doet het wel." antwoordde hij. "Hoe was ze? " Vroeg eva.

Floris glimlachte warm. "Het was een warme vrouw. Deed misschien iets te veel voor me. Zij betaalde mijn politieschool. Ze geloofde dat ik dat kon dus wilden ze me steunen." zei hij liefdevol. "Klinkt heerlijk." zei Eva.

"Jij moet ook een geweldige moeder hebben gehad." zei Floris haar. Hij wist dat hij wat verkeerd had gezicht toen hij haar gezicht zag.

"Ik zou het niet weten." zei Eva. "Ze vertrok toen ik 3 was' dus ik heb geen idee. Maurice heeft haar kort gekend." zei ze. Ze wist wel dat hij het als een compliment bedoelde. Ze had hem bijna nooit verteld over haar jeugd. Hij wist alleen maar over de pijnlijke geschiedenis met haar vader om dat ze niet anders kon.

"Het spijt me." zei hij. "Is al goed." zei ze. "Alleen maar meer bewondering waardig dat je dan zo'n prachtig mens bent geworden." zei hij. "Dank je." zei ze weg kijkend. "Laten we gaan," zei Floris vrolijk. Hij wilde niet dat ze zich rot zou voelen.

"We moeten in een andere hoek kijken." zei Eva op de terug weg naar Maastricht. Floris besefte dat ze gelijk had en vroeg: "Enig idee welke richting?" "Misschien is het een gewone roofmoord." Zei Eva.

"Dat kan. Ik denk dat we ook niet dat gezin uit het oog moeten verliezen. Jij wilde nog met zijn vrouw praten toch?" vroeg hij. "Absoluut. Er is wat mis daar." zei eva.

"Morgen komt hopelijk het forensisch rapport. Dan weten we meer." Zei Floris. Hij keek naast zich en zag dat Eva in slaap was gevallen. Hij glimlachte even en drukte op een knopje zo dat haar stoel in een betere positie kwam. En eva comfortabeler kon slapen diep in gedachten reed hij terug naar huis.