Chapter 4: Slimming Ayran

Hours passed, and morning arrived.

Jin Kai, as usual, opened his shop and eagerly began waiting for customers. While sipping a hot cup of tea, he muttered to himself, “Money, money, money…”

It was as if he needed to make money and was preoccupied with this nonsense—

AHHH!!!

(Enough! I’m quitting! Enough! I can’t work under these conditions!)

AHH!!

Okay, okay! Lower your hand, I didn’t say anything!

…

An hour passed swiftly.

The door creaked open.

The person entering was none other than Lin Feng.

Upon seeing Jin Kai, Lin Feng involuntarily blushed with a bit of embarrassment and lowered his head. The shameful incident of the previous day still lingered in his mind. But how could he possibly resist the exquisite taste of the Turkish simit and tea?

With his entrance, Jin Kai’s eyes lit up.

Lin Feng hardened his face like steel, raised his head, and greeted Jin Kai, “Good morning, Boss Jin,” and then, with slight embarrassment, turned to Picockyo and Zamazingo and added, “Good morning, Great Master Picockyo. Good morning, Great Master Zamazingo.”

(‘Greeting a puppet and a rooster is truly shameful…’)

He smiled bitterly to himself.

Jin Kai immediately put on a friendly smile, quickly gestured to an empty table and chair, and invited Lin Feng:

“Welcome, dear customer. What would you like to order? Today, I recommend you try the Turkish simit and Turkish ayran combination.”

Jin Kai’s act of treating yesterday’s incident as if it had never occurred brought tears to Lin Feng’s eyes.

(“Boss Jin truly has a heart as vast as the heavens. He acts as if nothing happened, just to spare my embarrassment!”)

Seeing his eyes fill up, Jin Kai rolled his eyes in his mind.

(“Fuck, you scared me! What the hell was that?!”)

The Shopping Mall System, upon noticing Jin Kai roll his eyes in his inner voice, cursed in fear—but soon realized to whom it was cursing. It quickly shut its mouth. Then, just like in the movies, it pretended as if nothing had happened, looked up, and started whistling to change the subject. It even kicked the ground with its foot, sending up dust.

(“The weather is so lovely today…”)

Jin Kai appeared to completely ignore its nonsense. Meanwhile, Lin Feng was still internally praising Jin Kai with adoring eyes, while Jin Kai awaited his order.

Jin Kai’s eyebrows and lips twitched at this absurd situation. The smile on his face faded by half, and he asked once more:

“What would you like to order?”

His tone seemed to long for this nonsense to be over as soon as possible.

Lin Feng suddenly remembered where he was and, so as not to anger this secret expert, quickly replied:

“Yes, yes. I would like one Turkish simit and one Turkish ayran.”

Jin Kai’s smile once again took on a gentle and friendly demeanor. He retrieved a crystal-clear plate from beneath the counter and placed it on the counter. Then he opened the glass cabinet, took out a golden, exquisite Turkish simit, and placed it on the plate.

But... was that enough?

Of course not. A Turkish simit wouldn’t be just plain.

Therefore, he took a cold-as-ice Turkish ayran from the cabinet and poured it into the plate’s special ayran compartment.

This compartment was specially designed. After all, if hot and cold were side by side, they would try to balance each other out—the simit would absorb the heat, the ayran would warm up, and it would be an utter disaster. But thanks to this special compartment, the simit retained its warmth, and the ayran its chill.

Jin Kai examined the plate he had prepared and nodded in satisfaction, yet something was still missing. He took a small salt packet from a special compartment of the cabinet and placed it next to the ayran. Finally, he picked up the plate, set it on the table in front of Lin Feng, and with a smile said, “Enjoy your meal.”

Lin Feng was excited by Jin Kai’s courteous behavior. Receiving well wishes from a secret expert was truly an honor. So he sincerely replied,

“Thank you—”

but upon seeing the open palm awaiting payment, Jin Kai involuntarily swallowed his final word, and his excited expression turned bizarre.

Immediately, memories of yesterday’s events came to mind. Consequently, he quickly pulled out his money pouch and asked,

“How much do I owe?”

Jin Kai’s smile grew even wider as he replied,

“6 Qi Stones.”

Lin Feng murmured in a bit of pain, “6 Qi Stones…” but without wasting any time, he took 6 Qi Stones and extended them to Jin Kai.

Jin Kai received the money with great delight, and once again his expression turned nonchalant. He quickly went behind the counter and began eagerly awaiting customers.

Although Lin Feng had seen this behavior before, he was still perplexed and thought, “To understand secret experts, one must also be a secret expert…”

Despite his sorrow over spending 6 Qi Stones, his face quickly assumed an excited expression. After all, he would once again get to enjoy the exquisite Turkish simit! And for the first time in his life, he would try the ‘Turkish ayran’ beverage of which he had only been aware.

He looked at the Turkish ayran with great excitement. The mysterious beverage served by Jin Kai was a great privilege for him. He immediately began to examine the Turkish ayran with utmost care, but his smile quickly vanished!

(“Fuck!”) he cursed inwardly upon seeing the salt in the packet.

Quickly, he recalled the cube sugar incident from yesterday and smacked his forehead.

But this time, he would not make the same mistake.

(“Ha. This time I won’t fall into the same trap.”) he thought proudly, and then addressed Jin Kai,

“Boss Jin—”

Seeing him call out, Jin Kai became a bit excited and immediately interrupted him:

“Do you want another bottle of Turkish ayran?”

Lin Feng’s proud expression suddenly froze:

(“Fuck, it feels as if I’ve lived through this moment before…”)

He forced a smile and began,

“No, I—”

but Jin Kai’s smile faded slightly and interrupted him once again:

“Do you want the Turkish simit?”

Sweat began to bead on Lin Feng’s forehead.

“No—”

Yet with every letter of “no” that he pronounced, he noticed Jin Kai’s expression fading more and more, and before Jin Kai could interrupt him again, he quickly shouted,

“I WANT TEA!”

Jin Kai did not want to give him the opportunity to say,

“WHAT?! Then why the fuck are you bothering me?!”

(“Fuck, I almost made the same mistake again!”) he thought, and then looked at Jin Kai with great pride. He was eager to see Jin Kai once again look at him in a friendly manner. An ant could sacrifice its entire colony for a chance to speak with a dragon.

Love this story? Find the genuine version on the author's preferred platform and support their work!

But life was bitter.

He saw Jin Kai, as if to say “Who do you think you are?” with his eyebrows raised arrogantly, one corner of his lips curled upward in a gangster manner, and his mouth slightly open in a scornful expression, looking at him.

(“Why is he looking at me like that?”) Before he could finish his thought, that famous shout reached his ears:

“WHAT?!? Does this place look like a charity to you?!”

Lin Feng, astonished, tried to understand what Jin Kai meant and began to think with his mind operating at 100000000% capacity. Every second, trillions of thoughts collided within his mind, causing him to lose weight rapidly. At that moment, he absolutely needed the Wisdom Gu to find the correct answer. But unfortunately, the Wisdom Gu belonged to someone else. Even worse for Lin Feng, for reasons you cannot comprehend at this moment, the owner of the Wisdom Gu was under attack by higher dimensions…

Due to the countless swirling thoughts in his mind, Lin Feng continued to lose a few kilograms every second and dropped to 60 kilograms within moments.

(“Fuck, I just gave all my money! But how did he know that? Does he have a money detector?!”) he thought, struggling with admiration, embarrassment, and a bit of fear.

He quickly scratched his beard, trying to hide his embarrassment, and coughed:

“Öhö. Öhö…”

His mind was working so rapidly that Jin Kai could almost see smoke emanating from Lin Feng’s head. His head was about to burst into flames!

When Jin Kai saw that Lin Feng had weakened further—from 60 kilograms down to 40 kilograms—he rolled his eyes.

“Forget it. Stop thinking and just enjoy your meal, or you'll turn into a skeleton,” he said, turning behind the simit stand to await the next customer.

Seeing that Jin Kai was brushing the matter aside, Lin Feng suddenly stopped thinking. His mind had worked so intensely that it felt as if its circuits had burned out. The entire world had transformed into an ant-infested tube television screen. Everything seemed blurry, meaningless, and muffled. As his eyes stared blankly ahead, only a meaningless hum echoed in his head. His intelligence had dropped to that of a three-year-old child. His lips were parted, and he stared unblinkingly.

Jin Kai noticed this strange state but didn’t care.

Grull!

The rumble rising from Lin Feng’s stomach filled the entire shop. In seconds, it had turned into a black hole that could lose dozens of kilograms and seemed ready to swallow the entire universe. His eyes fixed on the Turkish simit on the table. The aroma of the Turkish simit was irresistibly alluring to him. Without hesitation, he grabbed the Turkish simit, stuffed it into his mouth in one bite, chewed it all at once, and swallowed it. Then his eyes shifted to the Turkish ayran bottle. He grabbed the bottle and, without a moment’s thought, attempted to take a bite.

“Ahh!”

he let out a pained cry.

Jin Kai snorted at this strange action and snapped his finger. In an instant, Lin Feng’s mind returned to normal. As soon as his normal intelligence reasserted itself, he realized what he had just done. His face turned red, and then, inexplicably, he burst into a mad grin, laughing “Hehühehehe…” as he opened the bottle’s cap, dumped the salt into it, and downed the Turkish ayran in one gulp. Then he quickly bolted out of the shop.

It hadn’t even been a day before another shame was added to Lin Feng’s list...

***************************

Bölüm 4: Zayıflatma özellikli ayran

New

Just now

Saatler geçti, sabah oldu.

Jin Kai, her zamanki gibi dükkanını açtı ve heyecanla müşterileri beklemeye başladı. Bir yandan sıcak bir bardak çay içiyor, bir yandan da kendi kendine “Para, para, para...” diye mırıldanıyordu.

Sanki para kazanmaya ihtiyacı var da bu saçmalıkla ilgileniyormuş gibi-

AHHH!!!

(Yeter! İstifa ediyorum! Yeter! Bu şartlar altında çalışamam!)

AHH!!

Tamam, tamam! İndir elini, bir şey demedim!

…

Bir saat hızla geçti.

Kapı gıcırdayarak açıldı.

Gelen kişi Lin Feng’den başkası değildi.

Lin Feng, Jin Kai’yi görünce istemsizce biraz utandı ve başını eğdi. Dünkü utanç verici olay hâlâ aklından çıkmamıştı. Ama simit ile çayın o enfes lezzetine nasıl karşı koyabilirdi ki?

Onun içeri girmesiyle birlikte Jin Kai’nin gözleri ışıldadı.

Lin Feng, yüzünü çelik gibi sertleştirdi, kafasını kaldırdı ve “Günaydın, Patron Jin,” diyerek Jin Kai’yi selamladı. Ardından hafif bir utançla Picockyo ve Zamazingo’ya döndü ve ekledi: “Günaydın, Büyük Usta Picockyo. Günaydın, Büyük Usta Zamazingo.”

(‘Bir kuklayı ve bir horozu selamlamak gerçekten de utanç verici…’)

Kendi kendine acı bir şekilde gülümsedi.

Jin Kai hemen dostane bir gülümseme takındı, hızla boş bir masa ve sandalye işaret ederek Lin Feng’i buyur etti: “Hoş geldin, sevgili müşteri. Ne sipariş etmek istersin? Bugün simit ve ayran kombinasyonunu denemeni tavsiye ederim.”

Jin Kai’nin, dünkü olayı hiç yaşanmamış gibi karşılaması Lin Feng’in gözlerini sulandırdı.

(“Patron Jin gerçekten de kocaman bir yüreğe sahip. Beni utandırmamak için hiçbir şey olmamış gibi davranıyor!”)

Onun gözlerinin dolduğunu gören Jin Kai, zihninde gözlerini devirdi.

(“Siktir, beni korkuttun! O da neydi lan öyle?!”)

AVM Sistemi, Jin Kai’nin iç sesinde gözlerini devirdiğini görünce korkuyla küfretti ama hemen ardından kime küfrettiğinin farkına vardı. Hızla ağzını kapattı. Sonra, filmlerdeki gibi hiçbir şey olmamış gibi yaparak konuyu değiştirmek için yukarı bakarak ıslık çalmaya başladı. Hatta bir yandan ayağıyla yeri tekmeleyip toz çıkardı.

(“Bugün hava ne güzel…”)

Jin Kai, onun saçmalığını tamamen görmezden gelmiş gibi görünüyordu.

Bu sırada Lin Feng hâlâ yaşlı gözlerle Jin Kai’yi içinden övüyor, Jin Kai ise onun sipariş vermesini bekliyordu.

Jin Kai’nin kaşları ve dudağı bu absürt durum karşısında seğirdi. Yüzündeki gülümseme yarıya düştü ve bir kez daha sordu: “Ne sipariş etmek istiyorsun?”

Ses tonu, bu saçmalıktan bir an önce kurtulmak istiyor gibiydi.

Lin Feng, aniden nerede olduğunu hatırladı ve bu gizli uzmanı kızdırmamak için hızla cevapladı: “Evet, evet. Bir simit ve bir ayran istiyorum.”

Jin Kai’nin gülümsemesi bir kez daha nazik ve dostane bir hal aldı. Tezgâhın altından kristal berraklığında bir tabak çıkardı ve tezgâhın üzerine koydu. Sonra cam dolabı açıp içinden altın sarısı, enfes bir simit aldı ve tabağa yerleştirdi.

Ama... sadece bu kadarı yeter miydi?

Elbette ki hayır. Simit kuru kuru gitmezdi.

Bu yüzden dolaptan buz gibi soğuk bir ayran aldı ve tabaktaki özel ayran bölmesine koydu.

Bu bölme özel olarak tasarlanmıştı. Sonuçta sıcak ve soğuk yan yana olursa birbirlerini dengelemeye çalışır, simit soğur, ayran ısınır ve tam bir felaket olurdu. Ama bu özel bölme sayesinde, simit sıcaklığını, ayran ise soğukluğunu koruyordu.

Jin Kai, hazırladığı tabağı inceledi ve memnuniyetle başını salladı, ama hâlâ bir şey eksikti.

Dolabın özel bir bölümünden küçük bir tuz paketi aldı ve ayranın yanına yerleştirdi. Son olarak tabağı aldı, Lin Feng’in önündeki masaya koydu ve gülümseyerek: “Afiyet olsun.” dedi.

Lin Feng, Jin Kai’nin bu nazik davranışı karşısında heyecanlandı.

Bir gizli uzman tarafından iyi dilek almak gerçekten gurur verici bir şeydi. Bu yüzden içten bir şekilde karşılık verdi: “Teşekkür ederim-”

Fakat Jin Kai’nin, para bekleyen, açık avuç içini görünce istemsizce son kelimesini yuttu ve heyecanlı yüz ifadesi garip bir hale büründü. Hemen aklına dünkü olaylar geldi. Bu yüzden hızla cebinden para kesesini çıkarıp: “Borcum ne kadar?” diye sordu.

Jin Kai’nin gülümsemesi daha da büyüdü: “6 Qi Taşı.”

Lin Feng biraz acı içinde, “6 Qi Taşı…” diye mırıldandı ama hiç zaman kaybetmeden 6 Qi Taşı alıp, Jin Kai’ye uzattı.

Jin Kai, büyük bir keyifle parayı aldı ve bir kez daha yüz ifadesi umursamaz bir hale büründü. Hızla tezgâhın arkasına geçti ve heyecanla müşteri beklemeye başladı.

Lin Feng, her ne kadar bu davranışını daha önce görse de yine de garipsedi ve “Gizli uzmanları anlamak için başka bir gizli uzman olmak gerek…” diye düşündü.

Giden 6 Qi Taşı için üzülse de yüzü hızla heyecanlı bir ifadeye büründü. Sonunda, enfes simidi bir kez daha yiyebilecekti!

Bir de hayatında ilk defa varlığından haberdar olduğu ‘ayran’ içeceğini deneyecekti.

Büyük bir heyecanla ayrana baktı. Jin Kai’nin servis ettiği gizemli içecek, onun için büyük bir lütuftu.

Hemen ayranı büyük bir dikkatle incelemeye başladı, ama gülümsemesi hızla kayboldu!

(“Siktir!”) diye içinden küfretti, paketteki tuzu görünce.

Hızla aklına dün yaşadığı küp şeker olayı geldi ve alnını tokatladı.

Ama bu sefer aynı hatayı yapmayacaktı.

(“Hah. Bu sefer aynı tuzağa düşmem.”) diye gururla düşündü ve ardından Jin Kai’ye seslendi.

“Patron Jin-”

Onun seslendiğini gören Jin Kai biraz heyecanlandı ve hemen sözünü kesti: “Bir şişe ayran daha mı istiyorsun?”

Lin Feng’in gururlu ifadesi aniden dona kaldı: (“Siktir, sanki bu anı daha önce yaşamıştım…”)

Kendisini gülümsemeye zorladı ve “Hayır, ben-”

Jin Kai’nin gülümsemesi hafifçe soldu ve onu bir kez daha böldü: “Simit mi istiyorsun?”

Lin Feng’in alnında terler belirmeye başlamıştı.

“Hayır-”

Ama “hayır” kelimesinin her bir harfini telaffuz ettiği her an, Jin Kai’nin yüz ifadesinin gittikçe solduğunu fark etti ve Jin Kai bir kez daha onun sözünü bölmeden önce hızla “ÇAY İSTİYORUM!” diye bağırdı.

Jin Kai’nin, “HAA?! O zaman ne sikime beni rahatsız ediyorsun?!” demesine fırsat vermek istemiyordu.

(“Siktir, az daha yine aynı hatayı yapacaktım!”) diye düşündü ve ardından büyük bir gururla Jin Kai’ye baktı. Onun, kendisine bir kez daha dostane bir şekilde baktığını görmek için sabırsızlanıyordu. Bir karınca, bir ejderhayla konuşma fırsatı yakalamak için tüm kolonisini feda edebilirdi.

Ama hayat acıydı.

Jin Kai’nin, tam anlamıyla “Sen kimi koparıyorsun?” der gibi; kaşları kibirle kalkmış, dudağının bir kenarı gangster edasıyla yukarı kıvrılmış ve ağzı küçümseyici bir şekilde aralanmış halde, kendisine baktığını gördü.

(“Neden bana öyle bakıyor?”) diye düşüncesini tamamlayamadan, o meşhur bağırış kulaklarına ulaştı:

“HAA?!? Burası sana hayır kurumu gibi mi gözüküyor?!”

Lin Feng şaşkın bir şekilde Jin Kai’nin ne demek istediğini anlamaya çalıştı ve zihnini %100000000 oranında çalıştırarak düşünmeye başladı. Her saniye trilyonlarca düşünce zihninin içinde çarpışıyor ve bu da hızla kilo vermesine neden oluyordu.

Şu anda doğru cevabı bulmak için kesinlikle Bilgelik Gu’suna ihtiyacı vardı. Ama ne yazık ki, Bilgelik Gu başkasındaydı. Lin Feng için daha da kötüsü şu anda anlayamayacağınız nedenlerden ötürü Bilgelik Gu’sunun sahibi üst boyutlar tarafından saldırıya uğruyordu…

Lin Feng, zihninde dönüp duran sayısız düşünce yüzünden her saniye birkaç kilo vermeye devam etti ve saniyeler içinde 60 kiloya düştü.

(“Siktir, az önce tüm paramı vermiştim! Ama o bunu nereden biliyor? Yoksa para dedektörüne mi sahip?!”) diye düşündü. Hayranlık, utanç ve biraz da korkuyla boğuşurken.

Hızla sakalını kaşıyıp utancını gizlemeye çalışarak öksürdü:

“Öhö. Öhö...”

Zihni öylesine hızla çalışıyordu ki Jin Kai, Lin Feng’in başından tüten dumanı neredeyse görebiliyordu. Kafası alev almak üzereydi!

Jin Kai, Lin Feng’in daha da zayıflayıp 60 kilodan 40 kiloya düştüğünü görünce gözlerini devirdi. “Unut gitsin. Düşünmeyi bırak ve yemeğin tadını çıkar, yoksa bir iskelete dönüşeceksin,” diyerek simit standının arkasına dönüp müşteri beklemeye başladı.

Lin Feng, Jin Kai’nin konuyu geçiştirdiğini görünce düşünmeyi aniden bıraktı. Zihni öylesine aşırı çalışmıştı ki devreleri yanmış gibiydi. Tüm dünya, karıncalı bir tüplü televizyon ekranına dönüşmüştü. Her şey bulanık, anlamsız ve boğuk geliyordu. Gözleri boş boş ileriye bakarken kafasında yalnızca anlamsız bir uğultu yankılanıyordu. Zekâ seviyesi üç yaşındaki bir çocuğun düzeyine inmişti. Dudakları aralanmış, göz kırpmadan bakakalmıştı.

Jin Kai bu garip hali fark etti ama umursamadı.

Grull!

Lin Feng’in midesinden yükselen gurultu tüm dükkânı doldurdu. Saniyeler içinde onlarca kilo vermek, midesini adeta tüm evreni yutmak isteyen bir karadeliğe çevirmişti.

Gözleri masadaki simide takıldı. Simidin kokusu ona karşı koyulmaz derecede çekici geliyordu.

Tereddüt etmeden simidi eline aldı ve tek lokmada ağzına tıkıştırıp bir defada çiğneyerek yuttu. Ardından gözleri ayran şişesine kaydı. Şişeyi kaptı ve hiç düşünmeden ısırmaya kalkıştı.

“Ahh!” diye acı dolu bir çığlık koyuverdi.

Jin Kai, onun bu tuhaf hareketine homurdandı ve parmağını şıklattı. Lin Feng’in zihni bir anda normale döndü.

Normal zekâsına kavuşur kavuşmaz az önce yaptıklarını idrak etti. Suratı kızardı, ardından nedensiz bir şekilde “Hehühehehe...” diye deli gibi gülümseyerek şişenin kapağını açtı, tuzu içine boşalttı ve ayranı tek yudumda bitirdi.

Sonra hızla dükkândan fırlayıp dışarı kaçtı.

Gün geçmiyordu ki Lin Feng’in utançlarına bir yenisi eklenmesin...