Chapter 10: Martial Novice, Get Back to Your Place. Otherwise, It Won't End Well!
A few weeks passed in the blink of an eye.
The Street Food Shop of The Immortals Shopping Mall had rapidly gained popularity in the remote neighborhoods of Rising Sky City. And the greatest factor behind this rise was Lin Feng.
Lin Feng had been like a bamboo seed hidden beneath the earth for many years. He had lived for years as an ordinary, unnoticed person. Silent and shrouded in the shadows. However, once bamboo seeds sprout, they shoot up rapidly, exhibiting a dazzling growth. Lin Feng was just like that: after years of a calm and dim life, he suddenly transformed, creating a huge impact in the remote neighborhoods and even in the outer regions of Rising Sky Forest. The reason for this was that he had, not long ago, formed his Tao Heart.
His sudden rise also increased the fame of the Street Food Shop in The Immortals Shopping Mall. Lin Feng’s reappearance here and the rumors spreading about him caught the attention of other stray cultivators, causing them to flock here.
The second major reason for this popularity was the Zou Gang.
They, too, had significantly contributed to expanding the customer base by attracting at least dozens of new customers to the shop.
Lin Feng and the Zou Gang were the names elevating The Immortals Shopping Mall. Yet, the real magnet drawing people here was the unique and enchanting trio of Turkish simit, tea, and Turkish ayran.
Of course, popularity brought along its own problems.
Those who rose quickly always became the center of attention and gathered the hatred of their enemies. Therefore, the number of people coming to cause trouble at The Immortals Shopping Mall was by no means small.
After all, opening a shop wasn’t as easy as it looked from the outside. Every industry that makes money eventually becomes embroiled in mafia-like dealings. Why would any merchant allow a rival shop to open? Especially in a world where the strong have the final say…
Moreover, this wasn’t something unique to the xianxia world.
Even in the mundane worlds where mortals lived, the same situation applied. Every money-making industry was shared by certain individuals. Newcomers either bowed to these people’s rules and endured for a lifetime or were eliminated.
Of course, this only applied to ordinary people. If someone had a sufficiently grand background, the balance would change. At that point, even some hidden powers might have to yield or be eradicated.
The same rule applied in the xianxia world as well: If one is strong enough, who could possibly do anything to him?
Unfortunately—
?
Uh-oh!
Jin Kai was exactly such a powerful person.
(Help me…)
And so, every day, people came to cause trouble for Jin Kai. But… after taking a beating, they all turned into little puppies trying to appear cute to their master.
At this moment, the sun had not yet risen and the shop was closed.
Yet, despite this, dozens of people were already lined up in a single file in front of the shop.
What was even more interesting was that these people were lined up not according to their power levels, but according to the order in which they arrived at the shop.
“How can this be? Why don’t the strong beat the weak and jump to the front of the line?” you might ask.
The reason is…
Three men were advancing toward The Immortals Shopping Mall.
The man at the front (Person X) strode forward with heavy steps, a haughty smile on his face.
The second man behind him (Person Y) could not hide his excitement, while casting disdainful glances at the third man beside him.
The man at the very back (Person Z) proceeded silently, his face filled with repressed hatred.
As X continued walking, he cast a look of satisfaction toward Y and thought to himself:
“Hehe, just wait until I show Young Master the breakfast I’m going to bring him! But first, I must try these things called ‘simit and ayran’ myself. Let’s see if they are really as wonderful as they say, or just something ordinary exaggerated by a few insects? If they truly are as good as they’re praised, when I bring the chef to serve Young Master, I will undoubtedly be rewarded!”
Seeing X look at him, Y’s smile widened. The disdainful look he threw at Z became even more pronounced:
“Hahaha. Even if I can’t claim the entire reward for myself, just strengthening my ties with my cousin X is reward enough!”
Z, upon seeing the look of satisfaction that X directed toward Y, grew even angrier. When he caught Y’s disdainful glance, his anger soared all the way to Mount Tai:
“Fuck, fuck!! This lowlife bastard! How could I be so stupid! I thought that, just because he’s my cousin, he wouldn’t betray me! He acted like my brother for so long, yet all this time I was just calling him my scorpion brother! I discovered the exquisite cuisine of The Immortals Shopping Mall, not him! Now, because of my stupidity, he will take the entire reward for himself!”
The three continued advancing toward The Immortals Shopping Mall.
Meanwhile, the doors of The Immortals Shopping Mall were still closed and the queue of customers outside grew ever denser. People passed the time chatting until the doors opened.
One of those waiting in line scanned the crowd in anger and shouted in a haughty voice:
“Hey! What’s going on here?! Get out of my way, you lowly creatures! What nerve do you weaklings have to block the very front of the line?!”
In response to this insolent outburst, one of those in line shot him a disdainful look, waved his hand as if shooing away a fly, and spoke in a cold voice:
“Martial Novice, get back to your place. Otherwise, it won't end well!”
Then, as if nothing had happened, he turned away.
Seeing his indifferent attitude, the man’s eyes widened in astonishment. Looking around, he noticed that some people were laughing at him secretly, while others did so openly.
“Hahaha.”
A random laugh rising from within the crowd was the last straw that tipped the scales. His astonishment swiftly turned into anger. He quickly directed the Qi within him to execute a martial arts technique.
How dare these weak ants insult him?!
How dare they laugh at him?!
He had found someone to vent his anger on. To teach a lesson to everyone laughing at him, he attacked the man who had just looked down on him!
However, everyone else in line seemed to be directing disdainful glances at him as if they already knew what was about to happen, impatiently waiting for something to occur.
The man’s hand descended onto the back of the person who had just humiliated him—
“AHHH!!”
A scream echoed through the crowd.
But… this scream did not come from the person who was attacked, but from the attacker!
A lash from a whip struck him directly, dispersing his Qi!
And the one wielding this whip was none other than Picockyo.
Seeing the attacker writhe in pain, the crowd turned on him with mocking glares. Those glares made the man feel even more humiliated. He had never felt so degraded. Clenching his teeth in anger, he cursed:
Love this story? Find the genuine version on the author's preferred platform and support their work!
“Which son-of-a-—”
But before he could finish his sentence—
“AHHH!!”
…
It all happened in 3.14 seconds.
Now there lay a man on the ground. Clutching the whip, he trembled as he pleaded:
“I’M SORRY, PLEASE DON’T HIT ME!!!”
A deep, authoritative voice ordered him:
“Go to the very back of the line and wait.”
“OKAY! OKAY! PLEASE DON’T HIT ME, I’M LEAVING RIGHT NOW!”
(‘Damn it, no wonder so many people are looking at me like I’m a fool! Why didn’t anyone warn me? Why is there a hidden expert here?! And why does no one ever mention him?! Damn, I’m so unlucky! This is the most shameful day of my life!’)
The man, covered in whip marks, bowed his head in shame as he shuffled to the very back of the line. He trembled with fear. He desperately wanted to run away from here, but since the person who had just spoken ordered him to go to the very back of the line, he couldn’t muster the courage to do so.
His only consolation was occasionally spotting others on their bodies bearing whip marks as well.
(‘They really knew I’d end up like this. They treated me like a circus monkey… At least I’m not the only disgrace. In fact, those bastards who just laughed at me probably went through the same ordeal a few days ago.’) he consoled himself.
Seconds passed, and the incident was quickly forgotten as if it had never happened. It wasn’t the first time, after all. People had become so accustomed to it that the fun was only short-lived.
“Boss Jin, when is your shop going to open? My stomach is growling!” mumbled someone.
“Boss Jin really is the best! He can make even a simple pastry taste better than a dish made from Beast meat!” replied another.
Just an ordinary man, Xinxi Jia Ren, suddenly raised his voice, drawing the attention of the crowd:
“Hah! And that’s not all. I heard that the simit Boss Jin is making right now is entirely made from mortal ingredients! If mortal ingredients can create such effects, imagine the flavor and impact of a simit made from spiritual plants!”
The crowd froze in an instant. Everyone was in great astonishment. No one had ever heard such a thing before, yet somehow, deep down they felt it must be an absolute truth.
“What?! Then does this mean that Boss Jin is one of the legendary chefs?!” someone shouted.
Xinxi Jia Ren nodded confidently. “Of course he is!”
Then, a great wave of cheers that shook the entire area rose up:
“BOSS JIN IS THE GREATEST!”
“BOSS JIN IS THE GREATEST!”
“BOSS JIN IS THE GREATEST!”
The crowd grew more and more excited. Shouts and cheers echoed everywhere.
Before long, amid these cheers, three figures appeared on the horizon. They were none other than the trio of Person X, Person Y, and Person Z from earlier.
***************************
Bölüm 10: Çömez, yerine dön. Yoksa sonun hiç iyi olmaz!
Birkaç hafta göz açıp kapayıncaya kadar geçti.
Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’nin Sokak Lezzetleri Dükkanı, Yükselen Gök Şehri’nin ücra mahallelerinde hızla popülerlik kazanmıştı. Bu yükselişin arkasındaki en büyük etken ise Lin Feng’di.
Lin Feng, uzun yıllar toprağın altında saklanan bir bambu tohumu gibiydi. Yıllarca sıradan, fark edilmeyen birisi gibi yaşamıştı. Sessiz ve gölgede kalmıştı. Ancak bambu tohumları bir kez filizlenince hızla boy atar, göz kamaştırıcı bir gelişim gösterirdi. Lin Feng de tıpkı bunun gibi, yıllar süren sakin ve silik hayatının ardından aniden değişmiş, ücra mahallelerde ve hatta Yükselen Gök Ormanı’nın dış bölgelerinde büyük bir etki yaratmıştı. Bunun sebebi ise kısa süre önce Tao Kalbini oluşturmuş olmasıydı.
Onun bu ani yükselişi, Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’ndeki Sokak Lezzetleri Dükkanı’nın ününü de artırmıştı. Lin Feng’in yeniden buraya uğraması ve hakkında yayılan söylentiler, diğer serseri kültivatörlerin de dikkatini çekmiş ve buraya akın etmelerine sebep olmuştu.
Bu popülerliğin ikinci büyük sebebi ise Zou Çetesi’ydi. Onlar da dükkâna en az onlarca yeni müşteri çekerek müşteri kitlesinin genişlemesine önemli katkı sağlamıştı.
Lin Feng ve Zou Çetesi, Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’ni yükselten isimlerdi. Ancak insanları buraya asıl çeken şey, eşsiz ve büyülü etkileriyle simit, çay ve ayran üçlüsüydü.
Tabii ki popülerlik, beraberinde sorunları da getirirdi. Hızlı yükselen her zaman en fazla dikkat çeken kişi olurdu ve düşmanlarının nefretini üzerine toplardı. Bu yüzden, Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’ne bela çıkarmaya gelenlerin sayısı hiç de az değildi.
Sonuçta, dükkân açmak dışarıdan göründüğü kadar kolay değildi. Para dönen her sektör, zamanla mafyalaşırdı. Bir esnaf, rakip bir dükkânın açılmasına neden izin versin ki? Özellikle de güçlü olanın söz hakkına sahip olduğu bir dünyada…
Üstelik bu sadece xianxia dünyasına özgü bir şey de değildi. Ölümlülerin yaşadığı sıradan dünyalarda bile aynı durum söz konusuydu. Para olan her sektör, belirli kişiler tarafından paylaşılırdı. Yeni gelenler ya bu kişilerin kurallarına boyun eğer ya ömür boyu süründürülür ya da ortadan kaldırılırdı.
Tabii ki bu sadece sıradan kişiler için geçerliydi. Eğer birisi yeterince büyük bir arka plana sahipse, dengeler değişirdi. O noktada, bazı gizli güçler bile pes etmek zorunda kalabilir ya da yok edilebilirdi.
Aynı kural xianxia dünyasında da geçerliydi: Yeterince güçlüyse, kim ona bir şey yapabilirdi ki?
Ne yazık ki-
“?”
Öhö!
Jin Kai de işte bu derece güçlü birisiydi. (Help me…)
Bu yüzden, her geçen gün Jin Kai’ye sorun çıkarmak için gelenler oluyordu. Ama… Hepsi de dayak yedikten sonra sahibine şirin görünmeye çalışan birer yavru köpeğe dönüşüyordu.
Şu anda güneş henüz doğmamıştı ve dükkân kapalıydı.
Ancak buna rağmen, dükkânın önünde şimdiden onlarca kişi tek sıra halinde bekliyordu.
Daha ilginç olan ise, bu kişilerin güç seviyelerine göre değil, dükkâna geliş sıralarına göre dizilmiş olmalarıydı.
“Bu nasıl mümkün olabilir ki? Neden güçlü olanlar zayıfları dövüp sıranın önüne geçmiyor?” diye sorabilirsiniz.
Bunun nedeni ise…
Üç adam, Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’ne doğru ilerliyordu.
En öndeki adam (X kişisi), yüzünde kibirli bir gülümsemeyle ağır adımlarla yürüyordu.
Arkasındaki ikinci kişi (Y kişisi), heyecanını gizleyemiyor, bir yandan da yanındaki üçüncü kişiye küçümseyici bakışlar atıyordu.
En arkadaki adam (Z kişisi) ise yüzünde bastırılmış bir nefretle sessizce ilerliyordu.
X yürümeye devam ederken, Y’ye memnuniyet dolu bir bakış attı ve içinden geçirdi: (“Hehe, Genç Efendi’ye götüreceğim kahvaltıyı görünce kesinlikle çok memnun olacak! Ama önce şu ‘simit ve ayran’ denen şeyleri kendim denemeliyim. Bakalım gerçekten söylendiği kadar güzel mi, yoksa birkaç böceğin abarttığı sıradan bir şey miymiş? Eğer gerçekten de övüldüğü kadar iyiyse, aşçıyı Genç Efendi’ye hizmetkâr olarak götürdüğümde kesinlikle ödüllendirileceğim!”)
X’in kendisine baktığını gören Y’nin gülümsemesi genişledi. Z’ye attığı küçümseyici bakış daha da belirginleşti: (“Hahaha. Her ne kadar bütün ödülü kendime alamayacak olsam da, kuzenim X ile bağlarımı güçlendirmek bile yeterince iyi!”)
Z ise X’in Y’ye attığı memnuniyet dolu bakışı görünce iyice öfkelendi. Y’nin ona küçümseyici bakışını yakaladığında ise siniri adeta Tai Dağı’na ulaştı: (“Siktir, siktir!! Bu alçak orospu çocuğu! Ne kadar aptalmışım! Sırf kuzenim olduğu için bana ihanet etmeyeceğini sanmıştım! Onca zamandır bana kardeşim gibi davranıyordu, meğer tüm bu süre boyunca bir akrebe kardeşim diyormuşum! Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’nin enfes yemeklerini ben keşfettim, o değil! Şimdi aptallığım yüzünden tüm ödülü kendisine alacak!”)
Üçü de Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’ne doğru ilerlemeye devam etti.
Bu sırada, Ölümsüzler Alışveriş Merkezi’nin kapıları hâlâ kapalıydı ve dışarıdaki müşteri kuyruğu gittikçe kalabalıklaşıyordu. İnsanlar, kapılar açılana kadar sohbet ederek vakit geçiriyordu.
Sırada bekleyenlerden biri, öfkeyle kalabalığı süzdü ve kibirli bir sesle bağırdı: “Hey! Bu ne böyle?! Çekilin önümden, aşağılık varlıklar! Ne cüretle sizin gibi güçsüzler sıranın en önünü kapatır?!”
Bu küstah çıkışa karşılık, sıradakilerden biri ona küçümseyici bir bakış attı, elini sinek kovar gibi salladı ve soğuk bir sesle konuştu: “Çömez, yerine dön. Yoksa sonun hiç iyi olmaz!”
Ardından hiçbir şey olmamış gibi arkasını döndü.
Onun bu umursamaz tavrını gören adamın gözleri şaşkınlıkla açıldı. Çevresine baktığında, bazı kişilerin ona gizlice, bazılarının ise alenen güldüğünü fark etti.
“Hahaha.”
Kalabalığın içinden yükselen rastgele bir kahkaha, bardağı taşıran son damla oldu. Şaşkınlığı hızla öfkeye dönüştü. İçindeki Qi’yi hızla dövüş sanatı tekniği uygulamak için yönlendirdi.
Ne cüretle bu güçsüz karıncalar onu aşağılardı?!
Ne cüretle ona gülerlerdi?!
Öfkesini kusacak birini bulmuştu. Ona gülen herkese ders vermek için, az önce kendisini küçümseyen adama doğru saldırdı!
Ancak sıradaki diğer herkes, sanki çoktan olacakları biliyor gibi küçümseyici bakışlarını ona yöneltmiş, sabırsızca bir şeyi bekliyormuş gibi görünüyordu.
Adamın avucu, az önce kendisini aşağılayan kişinin sırtına indi-
“AHHH!!”
Bir çığlık, kalabalığın içinde yankılandı.
Ama… Bu çığlık saldırıya uğrayan kişiden değil, saldıran kişiden gelmişti!
Bir kırbaç darbesi, tam ona çarpmış ve Qi’sini dağıtmıştı!
Bu kırbacı savuran kişi ise elbette ki Picockyo’dan başkası değildi.
Saldırganın acı içinde kıvrandığını gören kalabalık, alaycı bakışlarla ona döndü. Bu bakışlar, adamın utanmasını daha da artırdı. Hiç bu kadar aşağılanmış hissetmemişti. Öfkeden dişlerini sıktı ve küfür etti: “Hangi piç- !!!”
Ama cümlesini tamamlayamadan-
“AHHH!!”
…
3,14 saniye hızla geçti.
Şimdi yerde bir adam vardı. Kırbacı tutuyor, titreyerek yalvarıyordu:
“ÖZÜR DİLERİM, LÜTFEN BANA VURMA!!!”
Derin, otoriter bir ses ona emretti: “Sıranın en arkasına geç ve bekle.”
“TAMAM! TAMAM! LÜTFEN VURMA, HEMEN GİDİYORUM!”
(‘Siktir, bunca kişinin bana aptal gibi bakmasına şaşmamalı! Neden kimse beni uyarmadı? Neden burada gizli bir uzman var?! Ayrıca neden hiç kimse ondan bahsetmiyor?! Siktir, çok şanssızım! Bu hayatımın en utanç verici günü!’)
Kırbaç izleriyle kaplı adam, boynunu utançla eğerek sıranın en arkasına doğru ilerledi. Korkudan titriyordu. Buradan hemen kaçmak istiyordu ama az önce konuşan kişi ona sıranın en arkasına gitmesini emrettiği için bunu yapmaya cesaret edemedi.
Tek tesellisi, ara sıra vücudunda kırbaç izleri olan başka kişileri de görmesiydi.
(‘Gerçekten de herkes bu duruma düşeceğimi biliyormuş. Bana sirk maymunu muamelesi yaptılar… Neyse ki tek rezil olan ben değilmişim. Hatta az önce bana gülen bu piçler büyük ihtimalle birkaç gün önce aynı duruma düşmüştür.’) diye kendisini teselli etti.
Saniyeler geçti ve olay sanki hiç yaşanmamış gibi hızla unutuldu. Zaten ilk kez yaşanmıyordu. İnsanlar buna o kadar alışmıştı ki, eğlencesi bile kısa sürüyordu.
“Patron Jin dükkanı ne zaman açacak? Karnım zil çalıyor!” diye homurdandı biri.
“Patron Jin gerçekten de en iyisidir! Basit bir çöreği bile canavar etinden yapılmış yemeklerden daha lezzetli yapabilir!” diye yanıtladı bir başkası.
Tamamen ortalama bir adam olan Xinxi Jia Ren, aniden sesini yükseltti ve kalabalığın dikkatini üzerine çekti: “Hah! Sadece bu kadar da değil. Duyduğuma göre Patron Jin’in şu anda yaptığı simitler tamamen ölümlü malzemelerle yapılıyor! Eğer ölümlü malzemeler bile böyle etkiler yaratıyorsa, ruhsal bitkilerden yapılan bir simidin lezzetini ve etkisini düşünün!”
Kalabalık bir anda dondu. Herkes büyük bir şaşkınlık içindeydi. Daha önce kimse böyle bir şey duymamıştı ama nedense içten içe bunun mutlak bir gerçek olduğunu hissediyorlardı.
“Ne?! O zaman bu, Patron Jin’in efsanevi aşçılardan biri olduğu anlamına mı geliyor?!” diye haykırdı biri.
Xinxi Jia Ren kendinden emin bir şekilde başını salladı. “Elbette öyle!”
Ardından, tüm bölgeyi sarsan büyük bir tezahürat dalgası yükseldi:
“PATRON JİN EN BÜYÜKTÜR!”
“PATRON JİN EN BÜYÜKTÜR!”
“PATRON JİN EN BÜYÜKTÜR!”
Kalabalık giderek coşuyordu. Çığlıklar ve tezahüratlar her yeri inletti.
Kısa bir zaman sonra bu tezahüratların arasında ufukta üç kişi belirdi. Bunlar az önce X kişisi, Y kişisi ve Z kişisi üçlüsünden başkası değildi.