“Ah, jullie zijn onze nieuwe docenten?” Vroeg een jonge vrouw, zo gouw ze de deur in liepen. “Ja. Dick kroon, en dit is mijn vrouw. “Kim.” Zei hij glunderend bij het idee. “U bent zeker de nieuwe Nederlandse leraar.” Vroeg de jonge vrouw aan Wolfs. Ze bekeek hem van top tot teen. Hij droeg een zwarte plastic bril. Er zat geen sterkte in behalve het leesgedeelte. Zijn haar was naar achteren gekant en zat onder de gel. Hij droeg een wollen pull over die hij over zijn overhemd had, zodat het niet ging jeuken. En een bruine ribbroek. Eva had hem er al genadeloos mee geplaagd die ochtend.

“Hoe raadt u het?” Vroeg hij. Hij hoorde Eva achter hem haar best doen, niet in lachen uit te barsten. De jonge vrouw werd rood en stamelde wat. “Hij zit je te plagen.” Zei Eva. “Ik zal u naar onze directeur leiden.” Zei de vrouw nog steeds blozend. “En hoe heet je?” Vroeg Wolfs. “Sorry,” helemaal vergeten. Ik ben Matilda de jong. Ik geef wiskunde.” Zei de vrouw. Ze was blond, had blauwe ogen, en een slank postuur en was best lang. “Nooit mijn beste vak geweest.” Zei Eva. Matilda glimlachte. “De meeste mensen niet en de meisjes hier zijn geen uitzondering. De meeste willen ook geen gym doen. Ze vonden het, maar wat prima dat er geen gymleraar was.” Zei ze. “Daar komen ze nog wel achter.” Zei Eva glimlachend.

“Bij een kantoor stopte ze.” Hier achter zit meneer de beer.” Zei Matilda. “Ik zal jullie even aankondigen.” Nou, dat hoeft niet hoor.” Zei Eva en ze klopte op de deur. “Binnen.” Zei en mannenstem. Eva herkende hem vaag. Ze liepen het riante kantoor in. Wat blijkbaar ook het slaapvertrek van de directeur was. “Goedemorgen. U bent?” Vroeg hij niet op kijkend. “Kim Kroon. Docent gym. En mijn man, Dick. Docent Nederlands.” De man keek op en keek Eva in haar ogen. “Kim, zegt u?” Zei de man apart klinkend. “Ja. “Kim Kroon.” Zei Eva weer. “Goed dan. Ik ben Jeroen De Beer. Directeur van deze prachtige school.” Zei hij.

“Het is zeker een prachtige school. “Zei Wolfs, die dichterbij kwam staan. Er ging iets onoprechts van deze man uit. Hij rommelde door zijn papieren. “Ja. Ik zie het al. Er zat geen foto bij, vandaar de verwarring.” Zei de directeur. “Jullie kunnen gelijk beginnen. De eerste gymlessen beginnen weer morgen. De eerste Nederlandse lessen beginnen dinsdag. Wij beginnen na de zomer altijd wat rustiger.” Legde hij uit. En hij keek weer in de ogen van Eva. “Mevrouw Kroon was het, hè?” Weet u dat u prachtige ogen heeft?" Dit beviel Wolfs niet. Hij was duidelijk met haar aan het flirten. “Die heeft mijn meisje zeker ja.” Zei hij met nadruk leggend op ‘mijn meisje’. “Kom je mee, Kim, ik wil graag onze spullen op de kamer leggen.” Zei Wolfs. De hongerige blik in De Beers ogen beviel hem niets.

“Kamers zult u bedoelen. Ik wist niet dat u een echtpaar was.” Zei hij. “Dus zijn er 2 eenpersoonskamers klaargemaakt.” Voegde hij toe. “Daar maak ik bezwaar tegen. Ik wens mijn vrouw bij me te hebben na werktijd.” Zei Wolfs. Hij wist niet wat hier speelde, maar hij wilde zeker zijn dat Eva niets overkwam. Zij was naast zijn dochter het enige waar hij voor leefde. “Ik zal kijken wat ik kan, maar ik denk dat alle 2-persoonskamers bezet zijn, meneer Kroon.” Zei de directeur weer. “Dat zullen we nog wel zien.” Zei Wolfs. Waarna hij Eva’s hand pakte en het kantoor uitliep.

“Ik vertrouw hem nog niet tot de deurkruk.” Zei hij op de gang. “Zag je hoe hij naar je keek?” Vroeg hij. “Eva pakte zijn andere hand en keek hem aan. “Doe nou rustig.” Zei ze. “Hij keek je aan alsof je een stuk kersenvlaai was die hij snel wilde opeten.” Eva glimlachte, ze vond zijn metafoor wel grappig. “En al zou hij dat vinden.” Zei ze. “De enige die deze vlaai mag proeven, ben jij.” Zei ze hem omhelzend. “Dat iemand mij op het eerste gezicht leuk vindt. God mag weten waarom. “Wilt nog niet zeggen dat ik daar op in ga,” zei ze hem omhelzend. “Ik ben dol op jou, weet je nog?” Hij kuste haar voorhoofd. “Dat hij je mooi en leuk vindt, snap ik wel. Jij bent mooi en leuk.” Zei hij haar tegen zich aan drukken. “Eeew doe dat ergens anders. “Bah.” Riep een meisje. Met rood haar, een witte huid met bijna even rode sprietjes, een spitse neus en as grijze ogen. Eva lachte en maakte zich los van Wolfs. “En jij bent?” Vroeg ze. “Vervuld van walging. Gadverdamme bejaarde seks.”

Eva lachte weer. “Ik ben Kim en jij?” Vroeg ze. “Marie-Louise.” Antwoordt het meisje. “Ok Marie-Louise. Ik zal je, denk ik, morgen dan wel zien. Ik ben je nieuwe gymleraar.” Zei ze. “Geweldig.” En wat doet hij hier?” Zei ze wijzend naar Wolfs. “Dat is mijn man, Dick, hij geeft vanaf dinsdag Nederlands.” Legde Eva uit. “Lekker dan. Ik dacht dat Regina en Helmert al erg waren. Maar die kunnen nog van elkaar af blijven.” Zei ze. “En wie zijn dat?” “Maatschappij en natuurkunde. “Duh”, antwoordde Marie-Louise. “Wie is je nieuwe vriendin Rie?” Vroeg een meisje dat net kwam aanlopen. “De nieuwe gym Bitch. Anneloes.” Zei ze. “Zeg, kunnen we beleefd blijven.” Zei Wolfs. “AWW moeten we het vrouwtje beschermen.” Riep Anneloes. Zij had pikzwart haar bruine ogen. Een gebronsde huid en een dop neus. Ze was wat mensen een schoonheid noemen. Beide meisjes droegen een grijze uniformtrui met een korte zwarte rok. Grijze hoge kousen en zwarte schoenen. “Nou. “Kan ze het niet alleen af?” Zei Anneloes. “Zo kan die wel weer dames.” Zei Mathilda. Anneloes rolde met haar ogen. “Ja, mevrouw de Jong.” Zei ze en de meisjes vertrokken.

The narrative has been illicitly obtained; should you discover it on Amazon, report the violation.

“Je niet laten kennen hoor, dan lopen ze zo over je heen.” Eva Glimlachte. “Dat weet ik nog wel, ja. “Ik was bijna net zo erg op die leeftijd.”, zei ze grijnzend. “Dat had ik wel willen zien.” Zei Wolfs. “Dat zal best ja.” Zei Eva lachend. “Ik zal jullie kamers wijzen.” Zei Matilda. “En de bedden helpen in één kamer te zetten.” Zei ze fluisterend achter haar hand. Eva glimlachte. “Hij blijft het proberen, De Beer. Een jonge, knappe vrouw versieren. En ja, als ze dan een partner heeft, proberen te scheiden.” Zei Matilda “hij is een rokkenjager?” Vroeg Wolfs. Matilda knikte. “Heeft hij wel eens een stuk gemaakt?” Vroeg hij "Helaas, wel eens gebeurd. 2 jaar geleden toen hij overnam van de vorige eigenaar. Hadden we. Ellemieke en Stefan Verbiest. Die waren toen ze hier kwamen zo verliefd. Maar na 3 maanden lag zij al met De Beer in bed. “Die arme Stefan.” Zei ze hoofdschuddend. “Zijn ze gescheiden?” Vroeg Eva. “Nee, was dat maar zo, nee Stefan is van het dak gesprongen. Arme drommel.” Zei Matilda. “En met de meisjes? Ooit iets gebeurd?” Vroeg Eva. “Niet dat wij weten.” Zei ze. “Al vinden Eloise Verduyn en Arianne Grevers vanaf de laatste 2 seizoenen hockey ineens niets leuk meer, ze waren zo fanatiek daarvoor, ach, het zal de puberteit zijn.” Zei Matilda.

“Daar zijn we de kamer van D Kroon.” Zei ze scheids naar een splinternieuw gouden naambordje. “De kamer hiernaast is voor jou, Kim. Maar we zullen je bed wel in de andere zetten.” Zei Matilda lachend. En na 5 minuten hadden ze Eva's bed bij dat van Wolfs gezet. Eva was druk met wat kleding in de kasten hangen. Matilda trok Wolfs even mee. “Let goed op haar, De Beer ziet haar wel zitten. En hij krijgt meestal wat hij wil. Laat het niet gebeuren.” Fluisterde ze naar hem. “Ik hoorde hem al smerig fantaseren toen ik het kantoor uitliep.” Zei ze. Wolfs knikte. “Hij blijft met zijn poten van haar af, daar zorg ik wel voor.” Matilda knikte en liep weg. “Waar ging dat over?” Vroeg Eva. “Over die directeur en zijn losse handjes die hij nu op jou wil leggen.” Zei hij. “Kijk dat hij jou mooi vindt en wat anders wil dan kijken. Ja, kan ik in komen. “Ik vind en wil ik ook elke dag.” Zei hij en kuste haar. “Maar ik ben jouw vriend, dus ik mag dat. Hij moet van je af blijven.” Vulde hij aan en kuste haar kruin.

Bij het eten ontmoette ze de rest van de staf. Guido Meijer, leraar scheikunde. Melissa de Waal, lerares natuurkunde. Henk, hek Engels, Heidi braadt, die door de leerlingen halfliefkozend braadwurst werd genoemd, gaf Duits. Hafida bualy was de kok van de school. Die volgens Maartje westerwil best wat anders mocht leren maken dan Hollandse pot of Marokkaanse gerechten. Wolfs bood gelijk aan op zijn vrije dagen het koken over te nemen, dat Hafida wat tijd voor zichzelf had. Wat de directeur vreemd genoeg gelijk goed vond. Gianni Trichet, de leraar Spaans, was een wat norse teruggetrokken man die alleen maar knikte. Marita doorloopbal was de vertrouwenspersoon van de school. Eva kon niet wachten om haar subtiel aan de tand te voelen. Net als Nadine Zonneplein school zuster. Zij wist ook vast het reilen en zeilen van de school. De staf werd compleet gemaakt met John de

Conciërge die vond dat zijn achternaam niet nodig was. De meiden noemden hem ook John of Johnny. En tot slot Ali Tahiri, de hockeycoach. Ook de coach wilde Eva gaan horen. Die werden vaak door de meiden in het team vertrouwd. Net als de conciërge. Dat was ten minste in haar tijd de superheld van de school. Conciërges konden en hoorden alles.

“Die Guido zag jou ook wel zitten, geloof ik.” Riep Wolfs vanuit de douche. “Jaloers? “Meneer Kroon?” Zei Eva plagend. “Wel nee. “Risico van het val als je partner en vriendin zo’n prachtmeid is als jij.” Eva bloosde. “Ik wil overmorgen op mijn vrije dag met Maartje gaan praten, die ziet vast veel van wat er gebeurt.” Zei Eva. Wolfs kwam de badkamer uitlopen met een handdoek om zijn middel geknoopt. “Niet te veel rechercheur van Dongen uithangen hè, we zijn under cover.” Zei hij. “Hm, nu al klaar met douche. Ik wilde er nog wel bij kruipen. Maar nu heb je het verpest.” Zei Eva ondeugend lachend. “Ik kan wel weer gaan douchen hoor.” Zei hij. “Nee, dat is slecht voor je huid.” Zei Eva plagend voor ze hem zoende. “Ik douche wel alleen vandaag.” Hij zuchtte. “Jij vreselijke pestkop.” Zei hij terug plagend. “En daarbij meneer Kroon. We zijn getrouwd. Getrouwde stellen vrijen minder.” Plaagde Eva grijnzend. Terwijl ze naar de badkamer ging.

“Wat ga jij morgen doen dan?” Vroeg ze vanuit de douche. “Een beetje rondlopen denk ik. Een beetje de school leren kennen. De hoekjes, de gaatjes, de spijbel- en hangplekken.” Zei hij hangend in de deuropening. “Kin je het zien, meneer Wolfs?” Vroeg Eva smalend. “Absoluut.” Antwoordde Wolfs. “Pas nog steeds op bij die De Beer Eef, ik vertrouw hem echt niet. Matilda waarschuwde me al dat hij alles met je wil.” Zei hij bezorgd. “Willen is 1 ding Floris. Mogen is wat anders.” Zei ze.

“Als jij nou is, de meisjes proberen te peilen morgen.” Zei hij haar over haar natte haren strelend. “Was ik al van plan.” Zei ze zich in zijn armen nestelend. “Waarom laat je. Je haren niet eens los.” Zei hij haar nog steeds door de haren strelend. “Dat zou jij wel willen, dat weet ik. Maar dat is niet praktisch. Met al dat rennen dat we doen.” Zei ze. “Het staat je gewoon prachtig. “Het maakt je mooier dan je al bent.” Zei hij haar dichter tegen zich aan trekkend. “Nee, los haar is voor feestjes en na het werk Wolfs. Niet de hele dag.” Zei ze hem op de wang kussent. De eerste dag had een uitputtende werking gehad. Eva viel al snel in slaap.