De weken die volgden leek het rustiger te worden op school. Wolfs moest toegeven dat het leek of ze de dader te pakken hadden. Na een maand kwam hij hun kamer binnen en trof daar Eloise aan die huilend op het bed zat. "Liese?" "Wat is er?" vroeg hij. "Waar is kim?" Vroeg het meisje snikkend. "Ik zal haar halen, blijf maar." Hij strekte zijn hand uit om haar gerust te stellen. "Raak me niet aan." Zei Eloise en deinsde achteruit. "Het is al goed." Ik doe niks. Ik ga Kim halen." Hij liep de kamer uit.

Bij het gymlokaal was Eva bezig de apparaten op te ruimen. "Eef." Hij liep het lokaal in. "Eloise zoekt je, dit zag er niet goed uit, Eva." Zei hij. "Hoezo?" Hij legde zijn hand op haar wang. "Ik mag haar niet aanraken, dit is foute boel, Eef." Ze knikte. "Ruim jij op?" Vroeg ze. Hij knikte naar haar. Eva ging zo snel mogelijk naar haar kamer. "Liesje, wat is er?" Vroeg ze bij binnenkomst. "Je... zei... dat... ik... altijd... met je k... kon komen praten." Zei het meisje snikkend. "Wat is er gebeurd?" Eva ging naast haar zitten en bood haar haar waterflesje aan. "Hij." Begon ze. "Vertel maar." Eloise nam een slokje. "Hij kwam weer aan me. Ik dacht dat nadat de beer was gearresteerd het zou stoppen." Zei ze. "Zat de beer aan je?" Vroeg Eva. "Nee." Zei ze: dat heeft hij nooit gedaan, hij was geobsedeerd door een meisje dat Eva heet." Eva knikte weer. "Ga verder."

"Ik dacht dat hij zou stoppen, ik had hem gewaarschuwd dat ik het aan Dick en jou zou vertellen. En toen zei hij dat Dick ook die dingen doet." Zei ze. Eva keek haar aan. "Lieverd, voor je verder gaat, moet ik je vragen of ik dit gesprek mag opnemen." Eloise knikte. Eva pakte haar ID. "Ik moet je iets vertellen en ik hoop dat je me daarna nog steeds vertrouwt."

Eva liet haar politie ID zien. "Je Vader heeft ons getipt dat het hier misschien niet goed ging. Dick heet eigenlijk Floris Wolfs. Hij is mijn vriend en politiepartner. "Ik heet Eva." Eloise keek even geschokt, maar knikte daarna. "Ik dacht al, die Dick is een waardeloze leraar." Eva lachte even. En pakte haar telefoon uit haar jaszak. "Getuigenverklaring Eloise Verduyn." Ze knikte. "Je vertelde mij zo net dat er nog steeds iemand dingen doet die je niet wilt. Vertel is meer." Zei Eva. "Ik had hem dus gezegd dat ik het aan jou en Dick, ik bedoel Floris zou gaan vertellen. Toen zei hij dat Floris dat ook met mij zou doen. Omdat dat normaal is." Zei het meisje snikkend. "Wat doet hij dan? Sorry, schat, dat moet ik vragen." Zei Eva. "Hij zit aan me. En ook aan anderen." Eva knikte.

"Wie zijn dat dan waar hij ook aan zit?" Vroeg Eva Marit van de kleintjes en Rozemarijn." Zei Eloise. "Hoe zit hij aan jullie? Ik weet het lieverd, dat is moeilijk. "Het is maar ik moet het vragen." Eloise vertelde alles wat de 'Hij' die ze nog steeds niet bij naam noemde, met haar en haar schoolgenootjes deed. "Nu nog een moeilijke vraag. Wie is hij?" Ze wilde antwoord geven, maar er werd 2 keer zacht op de deur geklopt. "Niet schrikken, dat is mijn partner. "Nog, heel even. "Ik kom je zo wel halen, oké." Zei Eva, hij riep goedkeuring door de deur en liep weg. "Sorry, lieverd. "Nog een keer, wie is hij?" Herhaalde ze. "M... M... Meneer Tahiri." Zei ze snikkend. "Heel goed. Wanneer was de laatste keer?" Vroeg ze. "Een uur geleden na hockey." Zei ze. "Als jij het goed vindt, gaan we dan nu even naar het ziekenhuis, dan gaan ze je onderzoeken. Als we wat van hem bij jou vinden, kunnen we hem in de gevangenis stoppen." Vertelde ze.

Eloise knikte. "Het moet stoppen, Kim." Zei ze met tranen in haar ogen. "Daar ga ik voor zorgen en dit gaat helpen. Kom maar." Eva pakte haar hand. "Mag Wolfs mee?" Vroeg ze. "Ik zweer je dat hij je niets zal doen." Eloise schudde haar hoofd. "Is ook goed. Maar dan vertel ik hem wel even iets ook." Ze knikte deze keer. "Wolfs." Zei ze in haar porto. "Ja Meisje, zeg het eens." Antwoordde hij. "Professioneel Wolfs." Ze ze. "Sorry ja, Eef?" Ze glimlachte even. "Eloise heeft verklaard. Ik neem haar mee naar een arts. "Het is Ali." Zei ze. "Begrepen houdt hem in de gaten. Wees voorzichtig." Zei hij. "Jij ook." Ze klikte haar porto weer uit en pakte Eloises hand.

In de auto legde ze speciaal papier neer. "Dit is om te zorgen dat als er iets van hem op je kleren zit en het ervan afvalt dat we het niet kwijtraken. Ga maar zitten." Na een kwartiertje waren ze in het ziekenhuis. Het medische onderzoek nam 2 uur in beslag. "Wat hebben we?" Vroeg Eva. "Flink wat DNA-sporen. Goed voor ons, maar vreselijk voor onze jonge patiënt wat semen in haar. Maar hiermee kunnen we hem wel pakken. Ze heeft afweerverwondingen. Dus is er sprake van dwang? Zei de arts. Eva liep terug naar Eloise. "Geweldig gedaan meisje. Ik breng je nu naar je ouders. Kun je je daar opfrissen? Ik moet ze op de hoogte stellen. Daarna ga ik je verklaring uittypen en printen. Ik zal je ouders zeggen morgen met jou langs het bureau te komen, dan kun je hem tekenen." Zei ze.

"Ik weet hoe je je voelt. En dat gaat af en toe erger worden, maar ook beter worden. Maar het gaat over dat beloof ik." Eva gaf Eloise haar kaartje. "Hier staat ook mijn privénummer op. Je mag me altijd bellen." Eva bracht Eloise naar haar ouders en legde de situatie uit. "U gaat hem nu toch oppakken. Hij mag hier toch niet mee wegkomen?" Vroeg haar vader. "Dat gebeurt ook niet als het goed is, staat mijn partner op het punt hem aan te houden."

"Ali Tahir." Vroeg Wolfs. "Ja Dick?" Wolfs grijnsde even. "Floris Wolfs Politie Maastricht." Ali draaide zich om en begon te rennen. Wolfs rende achter hem aan en wist hem te tackelen. Hij draaide zijn linkerarm op zijn rug en daarna draaide hij Ali's andere arm misschien iets te hard om. Maar als er iets was waar hij een hekel aan had, was dat wel een verkrachter. Hij boeide hem en trok hem ruw omhoog." Ik vertrouwde jullie." Riep Ali. "Dat is dan jouw fout. Ali Tahiri, je bent aangehouden op verdenking van meerdere verkrachtingen en aanrandingen. Je bent niet tot antwoorden verplicht en je hebt recht op een advocaat." Zei hij.

Stolen from its rightful author, this tale is not meant to be on Amazon; report any sightings.

Eva, die net was komen aanrijden, deed haar achter de portier open. "Pakketje voor Mechels." Zei Wolfs gekscherend. "Laten we die dan maar gouw gaan brengen." Zei ze Wolfs, duwde hem de auto in. "Goed werk." Zei ze. "Jij ook." Hij kuste haar kort en daarna stapte hij ook de auto in.

Tijdens de autorit van de school naar het kantoor probeerde hij met Eva te flirten om zo haar te verleiden hem vrij te laten. "Maar klimmetje, we hadden toch een klik van gymdocent tot coach." Zei hij knipogend in de achteruitkijkspiegel. "Laat haar met rust." Zei Wolfs. Hij was niet van plan toe te laten dat zijn vriendin lastig werd gevallen door een smeerlap.

Bij het bureau werd hij overgenomen door twee collega's. "Van Dongen Dreesen, jullie verhoren Tahiri. Wolfs jij en ik van Dongen." Riep Mechels. Wolfs wilde een grapje maken, maar de blik van zijn chef verraden dat daar geen ruimte voor was.

"Meneer van Dongen." Riep Mechels weer toen zij en Wolfs binnenkwamen. "U bent hier teruggebracht voor een extra verdenking. Medeplichtigheid aan meerdere verkrachtingen. U en Ali Tahiri zijn samen vanuit Marokko naar Nederland gekomen. Waar u uw dood in scène heeft gezet. Om onder levens lang voor drugs uit te komen. "Las Mechels voor. "Wat op zich slim was. Tot het uitleveringsverzoek verdrag dat vorig jaar is getekend. "Nu zie ik u liever gestraft voor alles. Al is verkrachting medeplichtigheid aan en fraude geen levens lang. " Voegde Mechels toe. "Wat zullen we doen Wolfs?" vroeg Mechels. "Als ik bekken. Aan alles wat u heeft genoemd, mag ik dan mijn straffen in Nederland uitzitten? Alstublieft, u heeft geen idee wat voor een hel Marokko is." Smeekte hij

"Dat kunnen we wel aan het OM voorleggen. Maar zulke deals zijn lastig, meneer Van Dongen. Aangezien u niets anders te bieden heeft, gaat het OM vaak niet akkoord. En ja, als u dan nogmaals uit de dood kan herrijzen, zal u hier uw straf ook niet ontlopen, ben ik bang", zei Mechels. "En om heel eerlijk te zijn zie ik u liever hier niet meer terug. "Jij hebt nogal een effect op mijn collega", brak Wolfs in. "Wolfs even naar de gang", zei Mechels en ze stond op. "Als hij bekend kunnen we hem hier laten Berechten. We overleggen met het OM, maar daar gaan we niet akkoord, dat weet jij ook. Hij gaat terug naar Marokko, dan kan Eva niet in de verleiding komen iets te doen waar ze niet van terugkomt", zei Mechels bijna smekend. "Ik wil hem ook het land uit hebben, maar zo kunnen we hem voor wat hij eva heeft aan gedaan ook berechten." Wolfs knikte. Misschien zou dat Eva voor de rest van haar leven bevrijden van hem als hij verantwoordelijk voor haar leed werd gehouden.

"Goed, we hebben besloten te overleggen met het OM, maar dan wil ik een volledige bekentenis." Zei Mechels die weer binnen kwam lopen, "en dan bedoel ik ook van alles wat u in het verleden uw kind heeft aangedaan. "Anders zet ik u persoonlijk vanmiddag nog op een vliegtuig naar Marokko", hij keek Mechels aan. "Geen denken aan", zei Henk. "Goed. Ik zal uw vliegticket laten boeken. "Meneer Wolfs, wilt u Schiphol even bellen?" zei Mechels. Wolfs pakte zijn telefoon en drukte willekeurig wat nummers in. "Ik vraag me af wat ze in Marokko met verkrachters doen. "Ik heb weleens gehoord dat dat niet fijn is", zei hij zijn hand over de microfoon houdend. "Ja, goede middag politie Limburg zuid.", begon Wolfs. Tegen een dode lijn te zeggen. "Ja, ik wilde graag een speciaal ticket boeken voor Marokko. Ja, precies een zwaar crimineel. Ja... ja, heel vervelend."

Mechels keek hem aan. Ze had nooit geweten dat hij zo goed kon liegen. Ze vermoede dat dit kwam omdat het om Eva ging. Zij was ook niet blind. Ze wist heus wel dat ze inmiddels een verhouding hadden. "Over 3 uur, al dat is snel. "Ja, dit soort mensen kunnen, maar beter snel het land uit zijn," zei hij verder. "Wat? "O nee, dat mag ik u niet zeggen, maar houd voor al uw vrouwelijke collega's uit zijn buurt," zei hij Henk aan kijkend. "Ja, inderdaad. O, dat heeft u ook gehoord. "Dat je maar beter dood kunt zijn dan daarvoor in de Marokkaanse bajes te eindigen", zei hij. "O, dat gun ik bijna niemand zeg. "Wat zegt u onverdoofde castratie nog wel?" zei hij Henk diep in zijn ogen aankijkend.

"Goed dan. Alles", riep de man in paniek. "Wacht even, ik bel u mogelijk straks terug," zei Wolfs en deed zijn telefoon weer in zijn zak. "Wij luisteren." Het duurde 3 uur, maar ze hadden toen wel een getekende bekentenis van Henk van Dongen over zijn identiteitsfraude. Verkrachting van en mishandeling van Eva recent en in haar jeugdjaren. "Maar jullie kunnen me voor haar jeugd niet meer in de gevangenis zetten, dat is toch verjaard.", zei hij. "O, maar daar vergist u zich in. Dit is meervoudig, dan is de strafmaatregel dan 12 jaar. En met die strafmaat verjaart een zaak niet meer, meneer Van Dongen. Goed, ik zal dit opnemen met het OM u gaat tot we dat gedaan hebben terug naar uw cel."

Doordat Ali wel heel snel bekende had eva staan luisteren in het andere lokaal. Ze kwam de kamer uit. "En denkt u dat hij kans maakt hier te blijven?" vroeg ze. "Ik weet niet waar het OM mee akkoord gaat, maar als jij wilt dat hij naar Marokko vertrekt, dan zal ik me niet heel hard voor hem maken." Wolfs sloeg een arm om Eva heen. "Kan hij dan nog berecht worden voor alles wat hij verklaard heeft?" vroeg hij. "Natuurlijk in dit land kun je gelukkig berecht worden als je absent bent. En ik zal proberen de OVJ ervan te overtuigen dat hij voor het hoogst haalbare eist dat is even kijken. "Dat wordt dan een jaar of 40.", zei Mechels. "Is het wel ontvankelijk met de mate van intimidatie?" vroeg Eva.

"Ik denk dat we tijdens dat zo genaamde telefoongesprek we net een storing in het opnamesysteem hadden, vervelend hè?" zei Mechels. Eva keek haar aan. "Dat mag niet", zei ze. "Eva, ik kan toch niets doen aan een storing?" zei Mechels. Na overleg met het OM besloten ze hem weer naar Marokko te sturen om daar zijn straf uit te zitten. Ali zou worden voorgeleid en het OM wilde de maximale strafeisen. Het was dus voor Eva eindelijk voorbij, maar ook voor die arme meisjes.

"Wat gebeurt er nu met die school?" vroeg Eva. "Ik zou het voor die meiden vreselijk vinden als ze naar huis moesten", zei Eva. "Mathilda De Waal neemt het zo lang nodig over, dus de school blijft open.", legde Mechels uit. "Ze was wel een beetje teleurgesteld dat jullie niet terugkwamen", grapte Mechels. "Ik ben denk ik niet zo in de wieg gelegd voor docent." Grapte Wolfs. "Ze miste haar gymlerares." Plaagde Mechels terug. Ga maar lekker naar huis. Zei ze.

"Ik ben trots op jullie." Hand in hand liepen Eva en Wolfs het kantoor uit om eindelijk weer naar huis te gaan. "Ik ben ook trots op je Eef." Zei hij. "Waarom? Ik had last van tunnelvisie vanwege mijn vader. "Hij omhelsde haar. "En toch heb je geaccepteerd dat hij niet de dader de Ier van was. En je hebt hard gemaakt voor de slachtoffers. "Ik ben trots op je." Zei hij nog een keer en zoende haar. "Kom, we gaan naar huis. Vieren dat het goed is afgelopen." Zei hij knipogend. "Meneer Wolfs toch." Zei Eva die hem zoende. "Jij hebt uitstekende ideeën."