Sa isang liblib na baryo sa gitna ng kabundukan, naninirahan si Elias, isang tahimik ngunit mapanlikhang binata. Sa kanyang pagsusulat, itinatala niya ang buhay ng kanyang komunidad—ang mga kwento ng kanilang tagumpay, pakikibaka, at simpleng kasiyahan. Para kay Elias, ang baryo nila ang perpektong larawan ng isang mapayapang buhay.

Isang araw, dumating ang balita: may malaking kumpanya ang magbubukas ng minahan malapit sa baryo. Kasama nito ang mga pangakong trabaho, kaunlaran, at magandang kinabukasan. Sa una, ang balita’y tinanggap nang may tuwa ng mga residente. Pero para kay Elias, may pangamba. Ano ang kapalit ng tinatawag nilang kaunlaran?

Hindi nagtagal, nagsimulang magbago ang baryo. Ang mga makakapal na gubat ay naglaho, ang ilog na kanilang pinagkukunan ng tubig ay nagkulay abo, at ang hangin ay unti-unting napuno ng alikabok at usok. Ang mga magsasaka’y nawalan ng hanapbuhay nang unti-unting naging tigang ang lupa. Kasabay nito ang unti-unting pagkawala ng sigla ng baryo.

This story has been stolen from Royal Road. If you read it on Amazon, please report it

Naging saksi si Elias sa unti-unting pagbagsak ng kanilang pamayanan. Sinubukan niyang buksan ang kamalayan ng kanyang mga kababaryo. Sa kanyang mga isinulat, inilalarawan niya ang unti-unting pagkawasak ng kalikasan at ang paghihirap ng mga tao. Ngunit sa halip na pagkakaisa, natanggap niya ang galit ng ilan. Tinawag siyang traydor, na sinisira ang pangarap ng iba.

Sa kabila ng pagtutol, hindi tumigil si Elias. Dinala niya ang kanyang mga kwento sa mga organisasyong makakalikasan, sa media, at sa mga may kapangyarihang makinig. Isa-isa, nagsimulang pansinin ang baryo nila. Sa tulong ng kanyang mga salita, naitulak ang isang imbestigasyon na nagbunyag sa mapanirang epekto ng minahan.

Ngunit huli na ang lahat para sa baryo. Ang ilog ay hindi na bumalik sa dating linis. Ang lupa’y hindi na muling naging mataba. Sa kabila nito, alam ni Elias na mahalaga ang kanyang ginawa. Ang kwento ng kanilang baryo ay nagsilbing babala at aral sa iba—na hindi lahat ng kaunlaran ay tunay na tagumpay.

Sa huli, naiwan si Elias bilang tagapag-ingat ng kasaysayan ng kanilang lugar. Sa kanyang mga kwento, buhay pa rin ang baryo na minsang masaya at sagana, isang paalala na dapat protektahan ang likas na yaman bago ito tuluyang maglaho.