Sa gilid ng isang mataong lungsod, may isang lalaking nagngangalang Mando. Siya’y simpleng magtataho na araw-araw naglalakad sa init ng araw upang magtinda ng taho. Lumaki siyang kapos sa buhay; ang kanyang ina’y namamasukan bilang labandera, at ang kanyang ama’y maagang kinuha ng sakit.

Sa bawat sigaw ni Mando ng “Tahooo!”, sumasabay ang pangarap niyang isang araw ay mabibigyan ng mas magandang buhay ang kanyang ina. Ngunit ang araw-araw na kita niya’y laging kapos. Sa kabila ng kanyang sipag, tila napakahirap abutin ang kanyang pangarap.

Isang araw, habang naglalakad, napansin niya ang isang libreng seminar tungkol sa “Maliit na Negosyo, Malaking Pag-asa.” Napukaw ang kanyang interes. Pumunta siya roon, dala ang lahat ng kanyang pag-asa. Sa seminar, natutunan niya ang tamang paraan ng pamamahala ng pera, pag-iipon, at pagpapalago ng maliit na negosyo.

Mula noon, sinimulan niyang magtabi ng kaunting kita araw-araw. Pinag-aralan niyang mabuti kung paano gawing mas kaakit-akit ang kanyang taho—ginamitan niya ito ng makukulay na toppings na nata de coco at sago. Pinaghandaan niya rin ang tamang presentasyon sa kanyang mga suki. Hindi nagtagal, napansin ng kanyang mga parokyano ang kakaibang lasa at estilo ng kanyang taho, at dumami ang kanyang mga suki.

Unauthorized content usage: if you discover this narrative on Amazon, report the violation.

Nagsimulang lumago ang negosyo ni Mando. Unti-unti niyang nabayaran ang kanilang mga utang at nakapagpatayo pa ng isang maliit na taho stall sa bayan. Sa bawat hakbang ng kanyang pag-angat, dala niya ang leksyon ng kahirapan—na ang sipag at tiyaga, kapag sinabayan ng tamang kaalaman, ay nagbubunga ng tagumpay.

Paglipas ng panahon, si Mando ay hindi na lamang simpleng magtataho. Siya’y naging tagapagturo rin sa mga kabataan ng kanilang barangay—itinuturo niya ang parehong aral na kanyang natutunan sa seminar. Para sa kanya, ang tagumpay ay hindi lamang tungkol sa sariling pag-angat, kundi sa pagbabahagi ng pag-asa sa iba.

Sa huli, natutunan ni Mando na ang kahirapan ay hindi katapusan. Ito’y simula ng isang kwento ng tagumpay—kwentong puno ng sipag, pag-asa, at pagmamahal.