Si Elian, isang mag-aaral na nag-iisa at laging binabasa ng ulan, ay naharap sa hirap ng klase, kawalan ng kaibigan, at patuloy na pagkatalo. Sa kabila ng lahat, nagpasya siyang magbago—nag-aral nang masigasig, binago ang kanyang gawi, at sumali sa mga patimpalak. Unti-unting nagbunga ang kanyang tiyaga; nakilala siya dahil sa kanyang tagumpay sa eskwela, at natutunan niyang yakapin ang kapayapaan sa pagiging mag-isa. Sa huli, tumigil ang ulan sa kanyang buhay, at natagpuan niya ang kalayaan at kasiyahang dala ng pagtanggap sa sarili.