"Ik ga je boeien." Eva zat boven op de zo veelste moord verdachte. Pakte haar boeien en deed deze om bij de verdachte. "Niet zo heel slim van je, Theo." "In de armen van mijn collega lopen." Riep Wolfs grijnzend. "Ik snap het wel hoor, jij dacht mooi vrouwtje." Zei hij Eva plagend. "Kom op, wij gaan een ritje maken." Eva duwde de man hun auto in. "Ik denk niet dat hij met ons mee wil Eef." Zei hij plagend. "Nee, lijkt het inderdaad niet op." Glimlachend stapte eva in en ging op de bijrijdersstoel zitten. "Nou Theo. Kijk nog maar even goed. Dit zie je voorlopig niet meer.

"Wolfs van Dongen, Romeo en John nemen het over mijn kantoor." Riep Zitman naar ze. "Dat belooft wat." Zei Wolfs. "Goedemiddag, ga zitten." Zei Zitman bijzonder vriendelijk. "Ter zaken. Ik heb een verzoek gekregen van een zekere Aida, kom, hoe heet ze nou?" Zei Zitman. Wolfs kende eigenlijk maar 1 Aida. Dat was een van de leden van zijn onderzoeksteam in Venetië. "Bianchi?" Vroeg hij. "Ja, die. Zij wil graag assistentie van jullie in Italië. Ze is nu de tijdelijk leider van die groep. En vertelde me dat er Nederlandse toeristen verdwijnen." Vertelde Zitman.

"En aangezien zij vond dat die 'Lupo' nogal een goede speurneus is, wil zij u de tijdelijke leiding overdragen. Tot deze zaak is opgelost en ze vroegen er ook bij of Eva eventueel mee wilden." Zei Zitman.

"U kunt weigeren. U kunt kiezen om 1 van u te laten gaan. U heeft tot het einde van de week om te beslissen. "Ik kan u nu al vertellen dat als er besloten wordt dat er gegaan wordt, gaan we samen. Ik werk nooit meer zonder haar," zei Wolfs, die meen zacht kneep je in Eva's hand gaf.

The tale has been stolen; if detected on Amazon, report the violation.

"Wat wil jij dat we doen?" Vroeg hij die avond toen hij stond te koken. "Het is lief dat Aida aan ons dacht. En als ze omhoog zitten." Zei Eva. "En daar hè?" Zei ze haar armen om zijn heupen leggend en haar hoofd op zijn schouder. "Daar hoeven we ons niet te verbergen de hele dag." Wolfs glimlachte. "Dat is een groot pluspunt. Zoals jij af en toe naar me kijkt. Het kost me al mijn wilskracht om niets te doen." Zei hij. "Hoe kijk ik dan?" Vroeg Eva die een ondeugende blik trok. "Ja, Persies zo een." Zei hij en kuste haar. "Ik wil dan wel dat Fleur ook mee gaat." Zei hij. Eva knikte.

"Ik had niet anders verwacht." Fleur was nadat ze uit Italië waren teruggekomen bij hen ingetrokken. "Dus gaan we?" Vroeg hij. Eva knikte. "Het is tijdelijk. En wie weet is Venetië wel ons tweede huis." Antwoordde Eva. "Het is de meest romantische stad van de wereld." Zei ze in een zachte stem. Hij glimlachte en zette haar op het aanrecht. "Wat wil mijn mooie vriendin daarmee zeggen?" Ze glimlachte uitdagend en zoende hem. "GATVER. Pap, daar bereid je ons eten op." Eva giechelde. "Dit maken we vanavond wel af." Fluisterde ze.

Na het te hebben doorgesproken met Fleur. Besloten ze inderdaad om met zijn drieën naar Venetië te gaan en te zien wat ze daar konden oplossen. Ze hadden Zitman op de hoogte gesteld, hadden ze het hoog nodige gepakt en stonden ze klaar om terug te keren naar Venetië.